Συνέντευξη στον Γιώργο Μουργή 

Ο Χριστόδουλος Ξηρός, εξαιτίας της επιδείνωσης της υγείας του, βρίσκεται στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας με αίτημα τη λήξη του ιδιότυπου καθεστώτος απομόνωσης κάτω από το οποίο βρίσκεται τα τελευταία τριάμισι χρόνια, απ’ όποια φυλακή κι αν διαδοχικά πέρασε μετά το 2015.

Ξεκινώντας από τις φυλακές Δομοκού και μετά των Χανίων – κρατούμενος, μόνος του, σε άδεια πτέρυγα – πέρασε τον Ιούλη του 2015 στη Νιγρίτα, πάλι σε άδεια πτέρυγα, για να καταλήξει τον Νοέμβρη του 2015 στα Διαβατά, έγκλειστος μόνιμα στο πειθαρχείο, χωρίς να έχει υποπέσει σε κανένα πειθαρχικό παράπτωμα.

Αν και υπόδικος, με νέες δίκες σε εξέλιξη, δεν βρίσκεται στον Κορυδαλλό και, μετά την τελευταία του μεταγωγή εκεί για την νέα δίκη του που βρίσκεται σε εξέλιξη, αρχικά κρατήθηκε σε νέο καθεστώς απομόνωσης στο Νοσοκομείο των φυλακών, χωρίς να είναι άρρωστος ή να χρήζει νοσηλείας για κάποιο λόγο.

Βρέθηκε εκ νέου, έτσι, κάτω από ένα ειδικό καθεστώς μοναδικής εξαίρεσης και απομόνωσης σε μια φυλακή εντός των φυλακών, στερούμενος κάθε ανθρώπινο δικαίωμα – όπως αυτά οφείλουν να παρέχονται σε όλους τους κρατούμενους.

Οι αρμόδιες αρχές καταπατούν το άρθρο 11 του σωφρονιστικού κώδικα, σύμφωνα με το οποίο προβλέπεται ανώτατο όριο απομόνωσης 10 ημερών.

Σάββα, έχεις νεότερα για την πορεία και την κατάσταση της υγείας του αδελφού σου Χριστόδουλου μετά από 32 ημέρες απεργίας πείνας:
 
Έχω μάθει ότι έχει απώλεια βάρους πάνω από δεκαπέντε κιλά, είναι αδύναμος πλέον, οι τιμές στο σάκχαρο διατηρούνται στον οργανισμό του εξαιτίας της απώλειας μυικής μάζας. Έχει προβλήματα με την όραση του και  εμφανίζει προβλήματα αστάθειας. Δυστυχώς αυτά τα μαθαίνουμε με μεγάλη δυσκολία, αφού δεν υπάρχει διαρκής ενημέρωση για την κατάσταση της υγείας του από το νοσοκομείο που νοσηλεύεται.
 
Διαπιστώνεις και εσύ μια γενικότερη έλλειψη ενημέρωσης ή μειωμένα αντανακλαστικά και από τη μεριά των γιατρών του Γενικού Νοσοκομείου Νικαίας σε ό,τι αφορά την ενημέρωση;
 
Ουσιαστικά έχουμε μια παράταση στο καθεστώς απομόνωσης εντός του νοσοκομείου πάρα το γεγονός ότι βρίσκεται εκεί ως απεργός πείνας και με επιβαρυμένη υγεία. Αν και είναι απορίας άξιο, θέλω να πω ότι η αλληλεγγύη ούτε ζητιανεύεται ούτε απαιτείται. Μόνο προσφέρεται. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει κάποιος τυπικός τρόπος ώστε να έχουμε συχνότερα νέα, πέρα από αυτόν που ζήτησε η μία εκ των συνηγόρων του. Αν πάλι κάποιοι γιατροί θεωρούν σε ένδειξη αλληλεγγύης προς έναν κρατούμενο απεργό πείνας δημόσια να τοποθετηθούν, θα είναι παρηγορητικό για εμάς ως οικογένεια.
 
Μίλησες για αλληλεγγύη, αναφορικά με το ανθρωπιστικό κομμάτι αλλά και αυτό των πολιτικών δικαιωμάτων, οι συγκρατούμενοι του, τα κινηματικά μέσα ενημέρωσης -και ανεξάρτητα αν συμφωνεί κάνεις ή όχι με τις πράξεις του αδελφού σου- θεωρείς ότι δεν στέκονται αλληλέγγυα όπως έχουν πράξει στο παρελθόν με άλλους πολιτικούς κρατούμενους απεργούς πείνας;
 
Δυστυχώς αυτό έτσι και αλλιώς υπάρχει εξαιτίας μια πολυδιάσπασης. Οι φωνές συμπαράστασης στον απεργό πείνας Χριστόδουλο Ξηρό που έχουν ακουστεί είναι ελάχιστες. Αν και βρίσκομαι στην απομόνωση οφείλω να επιβεβαιώσω τα λεγόμενα σου όχι ως εικασία αλλά στην πραγματικότητα. Από το 2014 είχα διαχωρίσει τη θέση μου δημόσια για τις επιλογές του αδελφού μου να παραβιάσει την άδεια του. Θέλω  όμως να τονίσω πως αυτό είναι ανεξάρτητο από τη σημερινή κατάσταση. Ανεξάρτητο χωρίς, μάλιστα, να αποτελεί λόγο να βρίσκεται σε αυτό το καθεστώς απομόνωσης. Το ψυχολογικό δηλαδή και σωματικό βασανιστήριο που του επιβάλλουν μέσα από τη διαρκή απομόνωση επί τριάμισι συνεχόμενα χρόνια.
 
Έβαλες την ουσία, για να ρωτήσω ποιο είναι, τελικά, το αίτημα του αδελφού σου;
 
Το αίτημά του είναι ένα. Να εκτίσει τη ποινή του σε κανονικές συνθήκες φυλάκισης, σε κανονική πτέρυγα, σε κανονικό κελί. Το αυτονόητο που συμβαίνει με όλους τους κρατούμενους. Είναι ανήκουστο να βρίσκεται σε συνθήκες απομόνωσης επί τριάμισι χρόνια από όποια φυλακή κι αν πέρασε. Βρέθηκε τα τελευταία δυόμισι χρόνια στην απομόνωση του πειθαρχείου των φυλακών στα Διαβατά. Προηγουμένως κρατούνταν μόνος σε κελιά και άδειες πτέρυγες -όπως στα Χανιά ή στη Νιγρίτα- χωρίς καμία επαφή με άλλους κρατούμενους. Ακόμα και το φαγητό του, παραδίδονταν ενώ ήταν αποκομμένος από όλους, χωρίς τη δυνατότητα να έχει επαφή ή να συνομιλήσει με κάποιον. Πέρασε από πέντε φυλακές και βρέθηκε στο ίδιο ακριβώς καθεστώς απομόνωσης.
 
Ποια είναι η αιτιολογία των αρμόδιων αρχών για αυτήν την επιλεκτικά τιμωρητική συμπεριφορά προς το πρόσωπό του;
 
Η απάντηση που του δίνουν είναι πως αυτό συμβαίνει για την προσωπική του ασφάλεια. Μια απάντηση όχι μόνο ανυπόστατη, αλλά και τελείως βάρβαρη.
Θέλουν να μας πείσουν ότι δέκα χιλιάδες κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές δεν έχουν τίποτα άλλο να σκεφτούν παρά μόνο πώς να βλάψουν, να κάνουν κακό ή να επιτεθούν στον Χριστόδουλο. Μιλάμε για την απόλυτη παράνοια των αρχών.
Διαφορετικά, να σ' το πω αλλιώς, οι αρμόδιες αρχές εκφράζουν επίσημα ότι δεν έχουν τον έλεγχο των φυλακών και δεν μπορούν τελικά να εγγυηθούν τη ασφάλεια για κανένα κρατούμενο εντός των φυλακών.
 
Αναρωτιέμαι με αυτό που ισχυρίζονται τι θέλουν να μας πουν, αν δεν μπορούν να διασφαλίσουν τη σωματική ακεραιότητα ή τις ζωές των κρατουμένων; Από την εμπειρία μου μπορώ να επιβεβαιώσω ότι υπάρχουν κρατούμενοι που δυστυχούν και καταπιέζονται, σύμφωνα με δικές τους μαρτυρίες, από συγκρατούμενούς τους, χωρίς να υπάρχει τρόπος διάφορες φυλακές να ελεγχθούν από τις αρμόδιες αρχές. Μια φυλακή όπου οι φύλακες, οι δεσμοφύλακες ή ο διευθυντής είναι διεφθαρμένοι, ο μόνος τρόπος να υπάρξει έλεγχος είναι από τις συμμορίες εντός της.
 
Αν δεχθούμε τις αιτιάσεις Αρχών και υπουργείου για την αδυναμία φύλαξης της ζωής των κρατουμένων, τότε πρέπει να σου πω ότι μέσα στη φυλακή επικρατεί μια ισορροπία τρόμου – συναλλαγής μεταξύ κρατουμένων και  σωφρονιστικών υπαλλήλων.  Ο Χριστόδουλος δεν κινδυνεύει γιατί κατηγορηματικά δε βρέθηκε ανάμεσα σε αυτό το σύστημα. Δε διεκδίκησε ποτέ ούτε διεκδικεί κανένα κομμάτι από την πίτα αυτής της συναλλαγής. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια εξέγερση στον Κορυδαλλό, στην Ε' πτέρυγα, που κρατούνταν χωρίς να πειραχτεί ο ίδιος ή το κελί του, σε αντίθεση με άλλα κελιά που λεηλατήθηκαν ενώ κινδύνεψαν και κρατούμενοι.
 
Αυτά που περιγράφεις δεν είναι γνωστά στο Υπουργείο; Δεν ενδιαφέρονται να αλλάξει αυτή η κατάσταση;
 
Μα δεν είναι το μόνο που τους έχει ξεφύγει. Όπως και έξω, η κατάσταση έχει φτάσει σε οριακό σημείο και ένα βήμα πριν το χειρότερο. Όταν υπάρχει μόνιμη έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού και υποστελέχωση των υπηρεσιών, όταν συνεχίζεται η διακίνηση ναρκωτικών, όταν διατηρούνται ολοκληρωτικές διακρίσεις ανάλογα με την οικονομική κατάσταση των κρατουμένων μαζί με μια σειρά παράνομες ενέργειες, η κατάσταση θα χειροτερεύει.
 
Το προσωπικό των φυλακών υιοθετεί τους εύκολους τρόπους παράνομου προσπορισμού από συναλλαγές, εξαιτίας της δικής τους άθλιας οικονομικής κατάστασης και των χαμηλών μισθών. Αυτοί που πλουτίζουν από τη φυλακή είναι ελάχιστοι, αλλά υπάρχουν. Όπως υπάρχει και μια μερίδα προσωπικού που εξωθείται στην εκμετάλλευση κρατουμένων εξαιτίας των επιλογών του αρμόδιου Υπουργείου.
 
Δεν ξέρω αν υπάρχει η πολιτική βούληση, αν μπορεί, ή αν θέλει το Υπουργείο να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση. Συνήθως αφήνει τα προβλήματα να χρονίζουν και όταν φτάνουμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις τότε μόνο σκέφτονται τι να πράξουν ή πώς να τις αντιμετωπίσουν.
 
Ας επανέλθουμε στη περίπτωση του αδελφού σου και την απεργία πείνας, παρά τα όσα σοβαρά μας αναφέρεις. Μετά από 32 ημέρες απεργίας πείνας και τη ζωή του Χριστόδουλου σε άμεσο κίνδυνο εξαιτίας ενός συστήματος που εθελοτυφλεί αδιαφορώντας για αυτήν, γιατί θεωρείς ότι δε δίνεται μια λύση;
 
Η αναποφασιστικότητα των Αρχών και του Υπουργείου, ενώ υπάρχουν χώροι που μπορεί κάποιος να εκτίσει αξιοπρεπώς τη ποινή του είναι αδιανόητη. Ταυτόχρονα υπάρχουν τρόποι, εφόσον λειτουργούν οι κανόνες φυλάκισης, να δοθεί άμεσα λύση. Το αδιέξοδο είναι εικονικό και δεν τιμά κανένα τους. Μετά από όσα σου περιέγραψα για την απομόνωση  που βίωσε ο αδελφός μου από κάθε φυλακή που πέρασε, πρέπει να ξέρεις πως στα Διαβατά έφτασαν να του αφαιρέσουν κάποια αντικείμενα -μικρά εργαλεία- που χρησιμοποιούσε για να περνάει δημιουργικά την ώρα του μέσω της ενασχόλησης του με την ξυλογλυπτική και τη χειροτεχνία.


Χειροτεχνία του Χρ. Ξηρού από παλαιότερη (2010) έκθεση στην Ικαρία / Φωτογραφία: Indymedia Athens. (Από omniatv)
 

Γιατί;
 
Ύστερα από μια καταγγελία, κατηγορήθηκε ο αρχιφύλακας των Διαβατών για οικονομικές ατασθαλίες. Ο συγκεκριμένος θεώρησε πως η καταγγελία έγινε από τον Χριστόδουλο, παρά το γεγονός ότι όλοι γνώριζαν πως η καταγγελία είχε γίνει ανώνυμα από μια ομάδα κρατουμένων. Από τότε άλλαξαν οι όροι κράτησης του ακόμα και στην απομόνωση, δεχόμενος κατά διαστήματα διάφορες έρευνες στο κελί του. Σε μία από αυτές, του αφαίρεσαν τα υποτυπώδη εργαλεία της ξυλογλυπτικής του. Φτάνοντας στο σημείο και μετά από τέσσερις μήνες συνεχούς απομόνωσης να τον εξωθήσουν, βιώνοντας ασφυκτικά ψυχολογικά αδιέξοδα, να βάλει φωτιά στο κελί του σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Έκτοτε δεν είχε ούτε ραδιόφωνο ούτε τηλεόραση.
Αδιανόητες, δηλαδή, καταστάσεις τιμωρίας, αποστερώντας του την επαφή με τον έξω κόσμο για μήνες.
 
Πώς να καταλάβει κάποιος, την επίδραση στη ψυχολογία ενός κρατουμένου και τις επιπτώσεις από όλα αυτά;
 
Σκέψου πόσο επηρεάζεται ο ψυχισμός με τον αποκλεισμό σε τέσσερις τοίχους και τι αποτέλεσμα έχουμε στην ισορροπία ενός ανθρώπου όταν ζει αποκομμένος από τα πάντα. Ο αποκλεισμός της απομόνωσης και η απαγόρευση δραστηριοτήτων όπως η άθληση, ο προαυλισμός, ο εκκλησιασμός, η επαφή και η συναναστροφή, είναι αδιανόητη. Η απαγόρευση όλων αυτών αποτελεί καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και συνιστά ένα απάνθρωπο και διαρκές βασανιστήριο. Είναι προφανές πως δεν μπορείς ως άτομο να παραμείνεις ψυχολογικά ήρεμος, με υπομονή και αντοχή όταν έχεις υποστεί όλο αυτό συνεχόμενα επί χρόνια. Η τραγική φθορά που επέρχεται σε ωθεί να κάνεις κακό ακόμα και στον εαυτό σου.
 
Υπάρχει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για κάποιους κρατούμενους που ζούσαν σε φυλακές κάτω από άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες και ενώ απέδρασαν τα δικαστήρια τους αθώωσαν. Αποδέχθηκαν το δικαίωμα του κρατουμένου στην απόδραση αν βιώνει ή ζει κάτω από τέτοιες συνθήκες, χαρακτηρίζοντάς τες ως βασανιστήρια. Εξάλλου ας μην ξεχνάμε πως η κράτηση είναι μόνο το μέσο στέρησης της ελευθερίας κατά την έκτιση της ποινής. Αποκλειστικά για αυτό υπάρχει και για τίποτα άλλο.
 
Οι δραστηριότητες εντός της φυλακής, όχι μόνο είναι κατοχυρωμένο δικαίωμα αλλά  έτσι νοείται η λειτουργία των φυλακών, μαζί με το ζητούμενο της επανένταξης, αν αυτό ενδιαφέρει τις Αρχές. Διαφορετικά, και όσο οι φυλακές θα γεμίζουν, για παράδειγμα, με εξαρτημένους χρήστες χωρίς καμία έγνοια από την πολιτεία για την απεξάρτησή τους, τη θεραπεία και την επανένταξή τους, άλλο τόσο οι φυλακές θα γεμίζουν με αδιέξοδα, προσωπικά δράματα και κολασμένες ψυχές. Αν η πολιτεία δεν παρέχει τις απαιτούμενες διεξόδους και δε φροντίζουν οι αρμόδιοι για την αξιοπρεπή διαβίωση όλων των κρατουμένων χρηστικά και δημιουργικά, οι κρατούμενοι θα πετάμε το χρόνο μας και τους εαυτούς μας στο κενό.
 
Γιατί ο Χριστόδουλος αρνιόταν να παραβρεθεί  στην τελευταία δικαστική διαδικασία μετά τη μεταγωγή του από τα Διαβατά στον Κορυδαλλό;
 
Αν το δούμε ρεαλιστικά δεν είχε κανένα νόημα να παραβρεθεί μιας και δεν είχε κανένα όφελος ούτε στο ποινικό μέρος ούτε επίπτωση στην ποινή του.
Πολιτικά γνώριζε και δεν το θεωρούσε ως απαραίτητο βήμα με το οποίο θα μπορούσε να προβάλει κάποιες απόψεις. Αν και μπαίνω σε δική του κρίση, αλλά επειδή έχω συζητήσει μαζί του χωρίς να μιλάω για λογαριασμό του, η απόφαση του αυτή με βρίσκει σύμφωνο, ύστερα και από τη στάση που κρατούν οι Αρχές με το καθεστώς απομόνωσης που του έχουν επιβάλει.
 
Έχεις την εκτίμηση ότι ο αδελφός σου κινδυνεύει αν επιστρέψει σε μια κανονική πτέρυγα και σε ένα κανονικό κελί;
 
Όχι δεν κινδυνεύει όπως το ανέφερα και πριν. Δε διεκδικεί τίποτα από την πίτα συναλλαγής των φυλακών. Αυτοί που κινδυνεύουν είναι όσοι μάχονται μεταξύ τους για το «μαγαζί» της φυλακής. Κρατούμενοι και προσωπικό που προσπαθούν να θέσουν υπό έλεγχο τις φυλακές, με ή χωρίς αποτέλεσμα. Δυστυχώς αυτά πάνε μαζί.
 
Μπορεί να αλλάξει αυτό και πώς;
 
Υπάρχουν δύο όροι κατά τη γνώμη μου. Πρώτα να βρεθούν υπάλληλοι και προσωπικό που να μην είναι διεφθαρμένοι. Δεύτερον, να βρεθούν άνθρωποι που να καταπολεμούν τη διαφθορά, όπως για παράδειγμα τον τρόπο που εισέρχονται οι ναρκωτικές ουσίες ή γίνονται όλες οι παράνομες συναλλαγές στις φυλακές.
Οι επιπτώσεις όλων αυτών βαραίνουν όχι μόνο κρατούμενους, κρατούμενες και τις φυλακές, αλλά και την κοινωνία, όσο κι αν σου ακούγεται παράξενο. Σκέψου, αν ένας εξαρτημένος θεωρεί ότι μπορεί να βρει ναρκωτικά μέσα στις φυλακές, γιατί να διστάσει να διαπράξει οποιοδήποτε έγκλημα;
 
Μήπως είναι μια υπεραπλουστευμένη εκδοχή αυτή Σάββα;
Εκτός αν εννοείς, όπως το θέτεις δυνητικά, ότι αν το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι τα ναρκωτικά ότι ο αφορισμός τους δεν αποτελεί λύση. Αν δε συνοδεύεται, δηλαδή, από το ζητούμενο της απεξάρτησης και της επανένταξης.
 
Για αυτό ακριβώς μιλάω και όχι για αφορισμό γενικά και αόριστα.
Τα προγράμματα απεξάρτησης είναι ανύπαρκτα και ανενεργά μέσα στις φυλακές. Και αυτό δεν έχει να κάνει με την βούληση των εξαρτημένων. Βούληση η οποία είναι δεσμευμένη εξαιτίας της εξάρτησης ή της χρήσης. Η φυλακή οφείλει να κατευθύνει τους ασθενείς-εξαρτημένους στα προγράμματα παρεμβατικά, όσο κι αν ακούγεται σκληρό, ενώ οι Αρχές οφείλουν να δράσουν με συγκεκριμένο σχέδιο που δε θα στηρίζεται στην οικειοθελή διαθεσιμότητα των ασθενών κρατουμένων. Οφείλουν να ισχύουν κανόνες στην απεξάρτηση και τα προγράμματα που αφορούν όσους και όσες η πολιτεία κρατά στη φυλακή, ανοίγοντας τους ορίζοντες της απεξάρτησης, της εκπαίδευσης, του επαγγελματικού προσανατολισμού και της επανένταξης, ανεξάρτητα του χρόνου κράτησης και του εγκλεισμού.
 
Ένας κλεπτομανής για παράδειγμα, είτε πέντε είτε δέκα χρονιά κάτσει στη φυλακή μόνο ως έγκλειστος, χωρίς διέξοδο στη μάθηση, τη γνώση και τη δυνατότητα διαφυγής εντός της κοινωνίας, πάλι κλεπτομανής θα βγει. Το ίδιο πρέπει να συμβεί με την κοινωνία ώστε ο στιγματισμός να μην ακολουθεί όσους και όσες βγαίνουν από την πόρτα της φυλακής. Να μάθει η κοινωνία να συγχωρεί με τον ίδιο τρόπο που το απαιτεί. Δεν θέλω να πω για το σύστημα εντός των φυλακών που μόνο αναπαράγει κακέκτυπα, αλλά για ό,τι ακόμα χειρότερα παράγει το σύστημα στην πράξη μετά τον εγκλεισμό.
 
Μήπως αθωώνεις από την άλλη μεριά αυτό που ονομάζεται παραβατικότητα, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους των ευθυνών;
 
Όχι. Αλλά καταλαβαίνω πώς το λες. Να αλλάξουμε τον τρόπο για να αντιπαλέψει κάποιος τα πάθη του, τα λάθη του και αυτό που χαρακτηρίζεις ως παραβατικότητα, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με τον χρόνο κράτησης. Αυτοί που δεν ξέρουν τι σημαίνει ο υποτιθέμενος σωφρονισμός και σωφρονιστικό σύστημα, νομίζουν ότι η λύση είναι να αποβάλει η κοινωνία για όσο μεγαλύτερο διάστημα και χρόνο γίνεται όσους και όσες έχουν κάποια παρεκκλίνουσα συμπεριφορά, βάζοντας τους μέσα στη φυλακή ώστε να γίνονται αόρατοι.
 
Ας επανέλθουμε στη συζήτηση για τον Χριστόδουλο. Υπάρχει κάποια κινητοποίηση συμπαράστασης στις φυλακές με αφορμή την απεργία πείνας του αδελφού σου, ύστερα από 32 ημέρες;
 
Δεν έχω ακούσει κάτι, ούτε γνωρίζω αν κάποιος έχει βγάλει κάποια ανακοίνωση συμπαράστασης. Δεν έχω καμία πρόσβαση στο διαδίκτυο, ούτε καμία επικοινωνία με άλλες φυλακές, αλλά όσο γνωρίζω δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.
 
Επειδή το ίδιο συμβαίνει και έξω, θέλω να σου πω με θλίψη ότι το πολιτικό κίνημα αλληλεγγύης και αυτό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και τα ΜΜΕ, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν ασχολούνται, υποκριτικά τολμάω να πω, τηρώντας σιγή ιχθύος για έναν κρατούμενο που η ζωή του κρέμεται σε μια κλωστή. Θα ήθελα την άποψή σου.
 
Ξέρεις, είναι σαν να πηγαίνεις στον γιατρό και εκείνος για να σε θεραπεύσει να σε ρωτάει τι ψηφίζεις. Από αυτή τη κατάσταση θα βγουν χαμένοι όλοι οι κρατούμενοι.
Αν αυτό καθιερωθεί ως κανόνας θα είναι καταστροφικό για όλες τις φυλακές.
Η απομόνωση ακόμα και από τον σωφρονιστικό κώδικα δεν προβλέπεται να ξεπερνάει τις 10 μέρες. Μετά θεωρείται βασανισμός και είναι τέτοιος.
Όταν το αφήνουν αυτό να εξελιχθεί για τριάμισι χρόνια, πιστεύω ότι λειτουργεί άτυπα ως νομολογία και θα καθιερωθεί ως μια τιμωρητική εφαρμοστική κανονικότητα. Θα το χρησιμοποιούν ως παράδειγμα στο μέλλον και για άλλους κρατούμενους και κρατούμενες.
 
Για τη δική σου περίπτωση και την υπό όρους αποφυλάκισή σου που δεν έχεις κάνει δεκτή, θα ήθελες να μιλήσεις;
 
Έτσι όπως το κάνουν είναι δώρο άδωρο για μένα. Δεν την έκανα δεκτή, μάλιστα, γιατί ενώ ο νόμος λέει « δύναται» να χρησιμοποιηθεί ηλεκτρονική επιτήρηση -βραχιολάκι, η ερμηνεία του παραποιήθηκε. Δε λέει «υποχρεούται».
 
Ο ίδιος ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, Ν. Παρασκευόπουλος, έχει δηλώσει πως κανένας τρομοκράτης δεν πρέπει να βγει χωρίς ηλεκτρονική επιτήρηση. Δεν ξέρω τι εννοούσε με τον όρο «τρομοκράτες», γιατί εμείς έχουμε καταθέσει τις πράξεις μας και εκτίουμε την ανάλογη ποινή. Από εκεί και πέρα υπάρχει διαβάθμιση των ποινών με την έκτισή τους και τίποτα άλλο. Δεν έχω ούτε όπλα ούτε γιάφκες ούτε ομάδα. Κρίθηκα για όλα τα περασμένα και πλέον είμαι ένας κρατούμενος που εκτίει την ποινή του σε μόνιμη απομόνωση, έχοντας υπογράψει ο ίδιος για αυτή.


 
Ποιος λόγος σε οδήγησε να βρεθείς οικειοθελώς στη απομόνωση;
 
Εξαιτίας της επιβαρυμένης υγείας μου θεώρησα σκόπιμο να βρεθώ στην απομόνωση για έναν και μοναδικό λόγο: Σε καμία φυλακή δεν υπάρχει πρόβλεψη για κελί ή χώρος για άτομο ΑμεΑ. Αν κάποιος, όπως εγώ, έχει οποιαδήποτε αναπηρία, δεν μπορεί να εκτίσει την ποινή του σε κελί διαμορφωμένο ανάλογα με τα προβλήματα που έχει. Ζήτησα να είμαι σε χώρο με περιορισμένο αριθμό κρατουμένων, σε περιορισμένο χώρο για να έχω αίσθηση του πού βρίσκομαι, πού βαδίζω, πού κινούμαι. Να ξέρω με τι διάθεση έρχεται όποιος με πλησιάζει όταν βλέπω τη σκιά του, να καταλαβαίνω και να διαισθάνομαι ποια στάση κρατάει απέναντί μου.
 
Ξέρεις, δεν υπάρχει πρόβλεψη χώρων και κελιών για ΑμεΑ στις φυλακές γιατί δεν υπάρχει πρόβλεψη να υπάρχουν ανάπηροι στις φυλακές. Οι ανάπηροι αποφυλακίζονται χωρίς να χρησιμοποιούν τον γνωστό αποσυμφορητικό νόμο Παρασκευόπουλου, γιατί υπάρχει νόμος που προβλέπει την αποφυλάκιση τους.
 
Προσωπικά ουδέποτε έκανα χρήση του νόμου Παρασκευόπουλου, ουδέποτε κατέθεσα αίτηση αποφυλάκισης με βάση αυτόν τον νόμο.
Έχω κάνει έξι αιτήσεις αποφυλάκισης μόνο με τον νόμο 557 για ανήκεστο βλάβη. Όλες μου οι αιτήσεις έχουν απορριφθεί.
 
Η υπόθεση μου έφτασε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και δικαιώθηκα.
Το ελληνικό κράτος καταδικάστηκε και εγώ από την άλλη βρίσκομαι ακόμα εδώ.
Σύμφωνα επίσης με όλους του νόμους, έχω εκτίσει ολόκληρη την ποινή μου -και ανεξάρτητα από τον ευεργετικό υπολογισμό της ποινής μου ως ανάπηρου ή με την ευεργετική προσμέτρηση της εργασίας- αλλά είμαι ακόμα εδώ.
 
Ακούγεται παράλογο. Γιατί συμβαίνει αυτό;
 
Ο νόμος προσμετρά ευεργετικά την ποινή για τους αναπήρους, όχι χαρισματικά αλλά για λόγους ουσίας. Σε μια τέτοια κατάσταση, η έκτιση ποινής είναι όχι μόνο δύσκολη περίπτωση αλλά και αφόρητη εξαιτίας των βασικών ελλείψεων ιατρικής περίθαλψης. Είναι άλλο να εκτίσεις τη ποινή σου καθιστός και άλλο στο ένα πόδι. Έχω συμπληρώσει, λοιπόν, ήδη τον χρόνο της ποινής μου χωρίς να χρησιμοποιώ κανέναν ευεργετικό νόμο εξαιτίας της αναπηρίας μου και μπορώ να αποφυλακιστώ υπό όρους. Ούτε αυτό εφαρμόζεται. Εξαιτίας μιας παρερμηνευτικής δικανικής κρίσης των δικαστών.
 
Η ποινή μου έχει συμπληρωθεί  αλλά με αυτή την παραδικαστική κρίση, προσμετράται όπως ενός υγιούς κρατουμένου και όχι ενός  βεβαιωμένα αναπήρου.
Βρίσκομαι καθηλωμένος από το 2011, και μέχρι σήμερα εξαιτίας της αναπηρίας μου κοιμάμαι σε καρέκλα. Από το 2005 -για δεκατρία ολόκληρα χρόνια δηλαδή- έχω να βγω στο προαύλιο.
 
Από το 2009, και μόνιμα από το 2012, βρίσκομαι στην απομόνωση του νοσοκομείου ως καταναγκαστική επιλογή όπως περιέγραψα πριν. Παραμένω εδώ παρά τα προβλήματα που κατά περιόδους είχα με εξαρτημένους κρατούμενους εξαιτίας ανεξέλεγκτων συμπεριφορών τους που τους προκαλούσε η στέρηση από τα ναρκωτικά.
 
Θα ήθελες να στείλεις κλείνοντας ένα μήνυμα στον Χριστόδουλο σαν αδελφός προς αδελφό;
 
Να κρατήσει μέχρι τέλους. Βρισκόμαστε όλοι κοντά του.
Οι άνθρωποι απέναντί του αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων.
Αδίστακτοι, επιχειρούν να κάμψουν τον αγώνα που δίνει με το ύστατο μέσο της απεργίας πείνας, αδιαφορώντας προκλητικά για το αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει.
Ελπίζω να το καταλάβουν και από τη πλευρά τους να σταματήσουν την τιμωρία τής απομόνωσής του. Αν παρόλα αυτά εξακολουθούν να μας υποτιμούν, ας αναλογιστούν το πολιτικό κόστος σε περίπτωση που χαθεί ο αδελφός μου.

Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που δέχθηκες να μας μιλήσεις. Εύχομαι να τελειώσουν όλα σύντομα με τον Χριστόδουλο γερό, δυνατό και πάλι πίσω. Καλή δύναμη.
 
Σε ευχαριστώ κι εγώ, να είσαι καλά. Καλή δύναμη σε όλους και σε όλες, στην προσπάθειά σας για ανεξάρτητη και αδέσμευτη ενημέρωση.  

 
Update: Αφού είχε ήδη πραγματοποιηθεί η συνέντευξη, έγινε γνωστό μέσω της δικηγόρου Χρύσας Πετσιμέρη ότι υπάρχει θετική εισήγηση των συμβουλίων φυλάκων Διαβατών και Κορυδαλλού. Αναμένουμε τη σύγκλιση του ΚΕΜ στο Υπουργείο Δικαιοσύνης,  για την οριστική απόφαση μεταφοράς ή μη του Χριστόδουλου Ξηρού σε κελί των φυλακών Χαλκίδας το οποίο θα βρίσκεται σε κανονική πτέρυγα.