της Ηλέκτρας Ζώη
Αρχικά ανησυχεί κανείς για το πόσο πιο ακραία από την κυβέρνηση μπορεί να είναι μια τόσο ισχυρή τάση από τα δεξιά. Όμως παράλληλα διαβάζει ότι η κυβέρνηση αυτή έχει κυριαρχήσει στον μεσαίο χώρο, την ώρα που έχει επιδοθεί α) σε μία παγιωμένη κατάσταση εξαίρεσης και β) σε μία άνευ προηγουμένου προσπάθεια καταστολής (με την επικοινωνία να είναι βασικός πυλώνας και για τα δύο).
Χρήσιμα συμπεράσματα για τις προτιμήσεις του κέντρου αλλά ταυτόχρονα και το πιο καθαρό παράδειγμα του προσανατολισμού της κυβέρνησης και του ρόλου της επικοινωνίας προσφέρει το μεταναστευτικό.
Από τον Μάρτιο του 2020 η κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε επαναπροωθήσεις χιλιάδων μεταναστών στην Τουρκία . Σχεδόν κάθε μέρα, τα σώματα ασφαλείας (σαν παρακρατικές ομάδες) συλλαμβάνουν τους μετανάστες που διασχίζουν τη θάλασσα και αφού τους καταστρέψουν τη βάρκα, τους εξαναγκάζουν να μπουν σε σωσίβιες λέμβους και τους σπρώχνουν πανικόβλητους πίσω στην Τουρκία. Εναλλακτικά, τους συλλαμβάνουν αφού φτάσουν οι βάρκες τους σε κάποιο νησί και με τον ίδιο παρακρατικό τρόπο (αποκλείοντας μάλιστα με το λιμενικό και την αστυνομία ολόκληρες περιοχές) τους επιβιβάζουν με βία σε λέμβους και τους σέρνουν στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας.
Για όλα αυτά δεν θα μαθαίναμε πολλά, παρά μόνο τα επίτηδες διφορούμενα λόγια των υπουργών για ‘επιθετική φύλαξη συνόρων’ και ‘μηδενικές αφίξεις’. Όμως, με λαμπρές εξαιρέσεις δύο-τριών εθνικών ΜΜΕ, η βασική πηγή πληροφόρησης για τα εγκλήματα της κυβέρνησης και το καθεστώς καταστολής κι εξαίρεσης είναι τα διεθνή Μέσα και οι διεθνείς ερευνητικές ομάδες.
Τέτοιες συνεργασίες διεθνών Μέσων κι ερευνητικών ομάδων έφεραν στη δημοσιότητα ακλόνητα στοιχεία για τις επαναπροωθήσεις και τον υποστηρικτικό ρόλο της FRONTEX σε αυτές. Αυτό που πάλι με δυσκολία μαθαίνουμε από τα εθνικά Μέσα είναι ότι οι καταγγελίες για τον ρόλο της FRONTEX στα σύνορα είναι καταιγιστικές και η θέση του επικεφαλής της οργάνωσης καταπάτησης δικαιωμάτων παίζεται από μέρα σε μέρα -όπως παίζεται και η συνέχιση ύπαρξης της ίδιας της οργάνωσης.
Μάλιστα, η ΕΕ που κάτω από το τραπέζι στηρίζει τις παραπάνω δολοφονικές πρακτικές, αναγκάστηκε από τις αναρίθμητες αποκαλύψεις των διεθνών ΜΜΕ, να επισπεύσει τη δημιουργία ανεξάρτητου σώματος εποπτείας ανθρώπινων δικαιωμάτων στα σύνορα (τώρα το αν αυτό θα αφορά τη ζωή στα κολαστήρια των νησιών είναι επίσης ένα τεράστιο θέμα).
Σε αυτές τις αποκαλύψεις που σιγά-σιγά αυξάνουν την πίεση στην ελληνική κυβέρνηση, η τελευταία απαντάει με τον μόνο τρόπο που γνωρίζει: μέσω των δικών της ΜΜΕ, των λεγόμενων ΜΜΕ του κέντρου. Η κατασκευή των ειδήσεων πίσω από τις οποίες οχυρώνεται η κυβέρνηση δεν είναι απλά επικίνδυνη μιας και ονομάζει τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας εθνική άμυνα. Είναι και τοξική γιατί κατασκευάζει εχθρούς πίσω από έναν δημοκρατικό, κεντρώο μανδύα.
Και αφού αυτό είναι το κέντρο δεν χρειάζεται πια κανείς να ανησυχεί για το τι γίνεται στα δεξιά του αλλά να τρομοκρατείται για τη μετατόπιση μεγάλου μέρους της αριστεράς προς το μέρος του.