του Νίκου Μπογιόπουλου

(αναδημοσίευση από τον «Ημεροδρόμο» με την άδεια του συγγραφέα)

Πάμε τώρα στα στοιχεία της έρευνας:

α) Το 10% του πλουσιότερου πληθυσμού κατέχει το 42% του συνολικού πλούτου της χώρας!

β) Το εισοδηματικά ανώτερο 10% του πληθυσμού έχει περίπου 3 φορές τις αποδοχές του κατώτερου 10%.

γ) Το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού έχει μέσο διαθέσιμο εισόδημα 5,5 φορές μεγαλύτερο από το 20% του εισοδηματικά ασθενέστερου πληθυσμού.

Την ίδια ώρα:

δ) Το 55,4% του πληθυσμού επιβιώνει λίγο πριν τα όρια φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού καθώς είναι «οικονομικά ευάλωτο», δηλαδή αν απολέσει τις όποιες πηγές εισοδήματός του (πχ χάσει τη δουλειά του) δεν διαθέτει ούτε το θεωρούμενο ως στοιχειώδες “μαξιλάρι συντήρησης” για διάστημα 3 μηνών

ε) Το 12,9% του πληθυσμού βρίσκεται, ήδη, κάτω από το εισοδηματικό όριο φτώχειας.

Οσον αφορά, δε, τον ταξικό αγριανθρωπισμό του συστήματός τους και την αδιατάρακτη λειτουργία του – τόσο σε συνθήκες κρίσης, όσο και σε συνθήκες «ανάπτυξης» – να πίνει το αίμα των πολλών για να μπουκώνει τους λίγους, σημειώστε δυο ακόμα στοιχεία:

1) Οι πλούσιοι που διαθέτουν πλέον το 42% του συνολικού πλούτου, επί κρίσης έγιναν πλουσιότεροι αφού το 2009 – προ Μνημονίων – κατείχαν το 39%…

2) Αν σήμερα, επί κρίσης, το εισόδημα των πλουσίων είναι 5,5 φορές μεγαλύτερο εκείνου των φτωχότερων, το 2007 – επί “ανάπτυξης” – ήταν μεγαλύτερο κατά 6 φορές…

Αυτή είναι – μάρτυς μας ο ΣΕΒ – η Ελλάδα της καπιταλιστικής «κανονικότητας», της δεκαετούς κρίσης, αλλά και της προηγούμενης υπερδεκαπενταετούς «ανάπτυξης».

Πρόκειται για την Ελλάδα που τα τσιράκια του κεφαλαίου, κάθε φορά που θέλουν να σερβίρουν προπαγανδιστικά τα νέα μέτρα αρπαγής, ξεπουλήματος και αποστέρησης του λαού, την αποκαλούν έτσι: τελευταία… «Σοβιετία».