του Γιώργου Μουργή
Ήταν η εποχή που γεννιόταν το αστέρι του Παναγιώτη Γιαννάκη και η Νίκαια θαύμαζε το καμάρι τής ομάδας, γεμίζοντας το γήπεδο για να τον απολαύσει, λίγο πριν ο Δημήτρης Μελισσανίδης τον πουλήσει στον Άρη.
Ήταν η εποχή που ο Βορίδης κυκλοφορούσε με το τσεκούρι, ο φασίστας Λεπέν εμφανιζόταν στην Γαλλία και ο νεοναζισμός εκκολάπτονταν στα αυγά του. Ήταν η εποχή που μια παρέα νέων της Κοκκινιάς, πάνω σε μηχανάκια συχνά τις νύχτες, πέταγε γεμάτα μπουκάλια μπίρας, πέτρες και αυγά στο μπαλκόνι των γραφείων της νεοφασιστικής ΕΠΕΝ, στην οδό Αθηνάς στο Κορυδαλλό, λίγο πιο κάτω από το ιστορικό υπόγειο της Victoria, κατεβάζοντας κάθε τρεις και λίγο τα τζάμια των γραφείων.
Είναι αλήθεια πως πριν προλάβουν οι νεοφασιστές να θωρακίσουν τα παράθυρα κατεβάζοντας τα παλιά ξύλινα στόρια, αυτά με το λουρί εσωτερικά, υπήρχαν και παράπλευρες απώλειες, από κάτω, στο ισόγειο του φωτογραφείου Κωνσταντινίδη.
Τη πλήρωναν, χωρίς λόγο, από αστοχία κάτι μεγάλα φωτογραφικά πορτραίτα της βιτρίνας, με νύφες, γαμπρούς και κολυμπήθρες που αποθανάτιζαν παπάδες στη προσπάθεια τους να «πνίξουν» μωρά.
Ήταν η εποχή που ο Ελληνοαμερικάνος πρόσφυγας Στηβ Γιατζόγλου ασχολούμενος ως παίχτης με το μπάσκετ απολάμβανε την επιτυχία και την εκτίμηση μας, παρά τα μεγάλα μπούτια του, αγνοώντας προφανώς την ύπαρξη του σημερινού αρχηγού της εγκληματικής νεοναζιστικής οργάνωσης και της τότε δράσης του.
Του φασίστα, δηλαδή, Ν. Μιχαλολιάκου που επέλεξε με τον καιρό να χαριεντίζεται, να φωτογραφίζεται, να εξυμνεί και να παραβρίσκεται στις συγκεντρώσεις του.
Άλλαξαν οι καιροί πραγματικά με τα χρόνια και πολλοί δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε πώς και γιατί τα νεανικά μας ινδάλματα, ακόμα και των αντίπαλων ομάδων, καθώς γερνάνε μαζί μας, γίνονται φασίστες.
Διαβάσαμε όλοι μας, λοιπόν, πως «λόγω των πολιτικών πεποιθήσεων του έμπειρου τεχνικού ο οποίος στο παρελθόν είχε εκφραστεί ανοικτά υπέρ της Χρυσής Αυγής, ο Γιατζόγλου δεν θα αναλάβει τελικά τα ηνία της ομάδας του μπασκετικού Πανιώνιου».
Η σωστή έκφραση θα ήταν: «λόγω των πολιτικών πεποιθήσεων του, οι οποίες ταυτίζονται με την εγκληματική οργάνωση, τον ναζισμό και τις εγκληματικές ενέργειες των δολοφόνων χρυσαυγιτών… ».
Οι ακροδεξιοί θύλακες τύπου Γιατζόγλου , και όχι μόνο, που εμφιλοχωρούν στις τάξεις των ομάδων υπό το δήθεν δόγμα του «no politica» και ενσπείρουν το ρατσισμό, τη ξενοφοβία, τη μισαλλοδοξία επιβάλλεται στιγματισμένοι να απομονωθούν.
Μαζί με κάθε νεοφασιστική εκδοχή, που συχνά πυκνά πλέον εμφανίζεται και στα δικά μας γήπεδα, ως πολιτική υποχρέωση των φιλάθλων, των αθλητικών παραγόντων, των διοικήσεων αλλά και της αθλητικής ηγεσίας.
Επειδή, μάλιστα, και από πρόθεση να ταυτίσουν πολιτικές έννοιες και αρχές με τον ναζισμό, τον φασισμό και τη χούντα, ο ίδιος ο Γιατζόγλου μεταξύ άλλων στο SDNA αναρωτιέται αν «Είναι δυνατόν τα πολιτικά φρονήματα κάποιου να καθορίζουν και την δουλειά του; Πού γίνεται αυτό; Λες και ζούμε στο 1967 και στην Χούντα, που αν έλεγες πως είσαι κομμμουνιστής σε έστελναν στη Γιάρο. Έχουμε και τώρα αριστερή Χούντα δηλαδή; Δεν έχουμε ελευθερία στον λόγο μας; Πού ζούμε;» ίσως χρειαστεί να απομονωθεί οριστικά από την ενεργό δράση της προπονητικής αφού μπορεί να δηλητηριάσει με το λόγο και την ρητορική του, νέους και νέες που ασχολούνται με το άθλημα λειτουργώντας ως χρυσαυγίτικο σχολείο.
Οι φίλαθλοι του Πανιωνίου αντιδρώντας άμεσα έπραξαν το σωστό, τιμώντας τους πρόσφυγες προγόνούς τους, όπως κάνουν κάθε φορά όταν σηκώνουν εκείνο το πανό που γράφει: «Πανιώνιος σημαίνει προσφυγιά».
Δεν θα ήταν ντροπή, μόνο για τη Νέα Σμύρνη και για την ομάδα της, η παραμονή του Γιατζόγλου, αλλά και για εκείνους τους πρόσφυγες που την δημιούργησαν.
Έχει περάσει καιρός από τότε που δήθεν η ψήφος στη Χρυσή Αυγή μοστράρονταν ως ψήφος διαμαρτυρίας για να δικαιολογηθούν κάποιοι.
Η εξέλιξη και όσα δημοσιοποιούνται στη δίκη της Χρυσής Αυγής, μαζί με την δημόσια ανάληψη, από τον αρχηγό της Μιχαλολιάκο, της πολιτικής ευθύνης για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η ψήφος και η στήριξη της εγκληματικής οργάνωσης αποτελεί πλέον απόλυτα συνειδητή πράξη.
Κι όσο μυαλό είχε, τότε που «κένταγε» στα γήπεδα κάτω από τα καλάθια ο Γιατζόγλου, άλλο τόσο του λείπει τώρα ως κλασικός χρυσαυγίτης, παλαιάς ταγματασφαλείτικης κοπής, όπως όσους και όσες συναντάμε γύρω μας. Η διαφορά είναι πως ο Στηβ Γιατζόγλου έχει δημόσιο βήμα επικοινωνίας ικανό να διαστρεβλώνει, να ωραιοποιεί, να συμψηφίζει, να ξεπλένει, παρωχημένα μεν, αλλά από τη θέση του να ενεργοποιεί τα ακροδεξιά αντανακλαστικά ενός ακροατηρίου που ακούει αυτά που θέλει και μόνο.
Ο Μιχαλολιάκος τίμησε με ειδική αναφορά τον Γιατζόγλου, όταν παραβρέθηκε αυτοπροσώπως στην εκδήλωση της Χρυσής Αυγής για τα 1000 φύλλα της ναζιστοφυλλάδας τους.
Ας μείνει με τέτοιες τιμές κι ας μας επιστρέψει τη μπάλα. Ας μείνει με τέτοιες τιμές, κοουτσάροντας από τον χρυσαυγίτικο πάγκο τον Κασιδιάρη, τον Λαγό τον Παππά, τον Μιχαλολιακό, τον Ρουπακιά και όλη τη χρυσή ομάδα των νεοναζιστών δολοφόνων.
Θα το χρειαστούν το άθλημα και τις μπασκετικές του γνώσεις, σαπίζοντας στη φυλακή για να περνούν την ώρα τους. Εξάλλου από καλός παίχτης μπορείς να γίνεις και καλός φασίστας προπονητής μπάσκετ. Μη μένει, δα. μόνος του ο Βασίλης Τσιάρτας και το ποδόσφαιρο.