Σύμφωνα με μια διαδεδομένη προσφάτως άποψη, η Ελλάδα είναι η Γη της Επαγγελίας από την ανάποδη. Σε τούτο τον τόπο συμβαίνουν μοναδικά πράγματα, που, αντί ν’ αποδεικνύουν τη μοναδικότητα του Ελληνικού Έθνους από την καλή, μας κάνουν αποκλειστικό περίγελο της παγκόσμιας κοινότητας.
Να, πάρτε για παράδειγμα τα πανεπιστήμια: αυτή την κυψέλη αναξιοκρατίας και διαφθοράς, όπου οι φοιτητές παίρνουν πτυχίο αντιγράφοντας στις εξετάσεις. Πρέπει να πρόκειται για μοναδικό φαινόμενο με παγκόσμια αρνητική επιρροή που φτάνει στα κορυφαία πανεπιστήμια της Ivy League. Δεν εξηγείται διαφορετικά ότι προ ημερών αποκαλύφθηκε πως κάτι παρόμοιο συνέβη στο Χάρβαρντ. Αν και μπορεί να ήταν απλώς ένα μεμονωμένο περιστατικό. Οκέι, ας ψάξουμε άλλο παράδειγμα για να ικανοποιήσουμε τους άπιστους Θωμάδες.
Ας πούμε, το ξέφραγο αμπέλι των υποδομών του ΟΣΕ και του Προαστιακού Σιδηροδρόμου, όπου ανεξέλεγκτοι εγκληματίες κλέβουν χάλκινα καλώδια και οδηγούν σε καθυστερήσεις δρομολογίων και άλλες οικονομικές απώλειες. Αν και αυτό το φαινόμενο παρατηρείται και στη Δανία, όπως μας ενημερώνει η έγκυρη Politiken. Οι δε Βρετανοί έχουν και Μονάδα Αντιμετώπισης Κλοπών Μετάλλων στην ειδική σιδηροδρομική τους αστυνομία – και δεν έφτιαξαν ολόκληρο σώμα προληπτικά, όπως μας δείχνει το ρεπορτάζ της Daily Mail.
Δε μπορεί, όμως, μόνο εδώ θα υπάρχουν Ρομά ρακοσυλλέκτες που βγάζουν τα προς το ζην μαζεύοντας αφορολόγητο σκραπ, όπως γινόταν μέχρι πρότινος στον καταυλισμό του Βοτανικού. Αν και υπάρχει μια εξαίρεση, οι Ρομά των παρισινών προαστίων που κάνουν την ίδια δουλειά σε παρόμοιες συνθήκες, όπως μας ενημερώνουν οι New York Times.
Ίσως τότε να είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο οι τζάμπα μάγκες συνδικαλιστές του δημόσιου τομέα που εκβιάζουν με τις απεργίες τους και διακινδυνεύουν την ομαλή λειτουργία του κράτους, καταστρέφοντας την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Βέβαια, πού και πού συμβαίνουν κάτι τέτοια και στη Μεγάλη Βρετανία, όπως όταν οι ελεγκτές των διαβατηρίων απειλούν να απεργήσουν την παραμονή της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, μαζί με τους εργαζόμενους του μετρό που απαιτούν (και παίρνουν) ειδικό επίδομα Ολυμπιάδας.
Οι καθυστερήσεις στα δημόσια έργα; Τι έχουμε να πούμε γι’ αυτές; Δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο που οφείλεται στη διαπλοκή; Διαπλοκή που φτάνει μέχρι το Βερολίνο και οδηγεί σε καθυστέρηση παράδοσης του νέου αεροδρομίου «Βίλι Μπραντ» κατά δύο χρόνια και βλέπουμε, σύμφωνα με το Spiegel.
Αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο πρέπει να είναι ότι το δημόσιο πληρώνει την ανακατασκευή αθλητικών εγκαταστάσεων για να τις χρησιμοποιήσουν Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες, όπως συνέβη πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Αποκλειστικά ελληνικό από την άποψη, βεβαίως, ότι, όταν κάτι παρόμοιο συμβεί στις ΗΠΑ, αφορά εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο football και όχι στο soccer, μας ενημερώνει το Bloomberg.
Η άποψη της αντεστραμμένης Γης της Επαγγελίας ήρθε στην επιφάνεια από τις συνεχόμενες κλοτσιές της οικονομικής κρίσης, ενώ η κοινή γνώμη αρχίζει να τη συμμερίζεται καθώς παρακολουθεί τις βεβαιότητες δεκαετιών να γίνονται σκόνη, προς επιβεβαίωση του Κώστα Καρυωτάκη: «Στην άμμο τα έργα χτίζονται μεγάλα των ανθρώπων, και σαν παιδάκι τα γκρεμίζει ο Χρόνος με το πόδι».
Κι αυτή η αβάσιμη άποψη της αρνητικής μοναδικότητας ήρθε για ν’ αντικαταστήσει μια άλλη παλαιότερη αβάσιμη αντίληψη, σύμφωνα με την οποία όχι μόνο είμαστε ο περιούσιος λαός, αλλά είμαστε και οι πιο έξυπνοι, οι πιο συμπαθητικοί, οι αρχαιότεροι, οι πιο πονηροί και, φυσικά, οι μεγαλύτεροι επιβήτορες της οικουμένης (και όχι μόνο, αν πιστέψουμε τον Δημοσθένη Λιακόπουλο).
Αυτές οι δυο στάσεις, που, βεβαίως, νοιώθονται όπως θα έλεγε κι ο αλεξανδρινός ποιητής, είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος· ας το ονομάσουμε Δραχμή: πρόκειται για ένα νόμισμα χωρίς αντίκρισμα και, ως εκ τούτου, δεν έχει καμιά ανταλλακτική αξία, είτε κορώνα φέρεις, είτε γράμματα.
Αυτό δε σημαίνει, φυσικά, ότι στα γενικά μοτίβα που ισχύουν σ’ ολόκληρο τον δυτικό κόσμο δεν υπάρχουν ειδικές μορφές που είναι αποκλειστικά ελληνικές. Θα ήταν ωστόσο χρησιμότερο να προσεγγίσουμε αυτές τις ειδικές μορφές ως μέρος ενός πλέγματος σχέσεων που στηρίζει το οικοδόμημα της Δύσης, εις την οποίαν, ανήκομεν, ως γνωστόν. Αλλά περισσότερα επ’ αυτού, μια άλλη φορά.
ΥΓ. Όσοι νομίζουν ότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί άλλη μια ελληνική μοναδικότητα (που την γέννησε μάλιστα η αριστερή ασυδοσία της μεταπολίτευσης, αν πιστέψουμε την ορχήστρα των συστημικών σχολιαστών), ας ρίξουν μια προσεκτικότερη ματιά στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία, αλλά και στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις σε όλη την Ευρώπη. Θα εκπλαγούν – και καλό θα ήταν να το πάθουν σήμερα αυτό, αν δεν είναι ήδη πολύ αργά.