Μιλάμε συνεχώς για την ανεργία, αλλά όχι για τον άνεργο και την άνεργη. Μιλάμε για τους δείκτες αλλά όχι για τους ανθρώπους. Μιλάμε για τους αριθμούς αλλά όχι για τα δράματα των οικογενειών.
Από την Παρασκευή 4 Απριλίου, οι άνεργοι αποκτούν φωνή μέσα από το «Ημερολόγιο ενός ανέργου» (imerologioanergou.gr). Θα έχουν τη δυνατότητα να καταγράψουν το βίωμά τους, τα προβλήματα, τα αιτήματα, τον θυμό τους. Να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και με όλη την κοινωνία, να απαιτήσουν λύσεις.
Όχι επιδόματα, όχι συσσίτια, όχι ελεημοσύνη – λύσεις!
Μιλάμε συνεχώς για μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και φόρους, αλλά πολύ λίγο για το υπέρτατο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας – την ύπαρξη ενάμιση εκατομμυρίου ανέργων! Οι άνεργοι είναι σαν να μην υπάρχουν, σαν να είναι αόρατοι, σαν να μην έχουν φωνή.
Από δω και μπρος, οι άνεργοι θα έχουν τη δυνατότητα να αρθρώσουν τον δημόσιο λόγο τους, να καταγράψουν τις εμπειρίες τους, να μετρήσουν τις δυνάμεις τους. Το «Ημερολόγιο ενός ανέργου» δεν είναι απλώς ένα site, είναι μια μεγάλη καμπάνια, μια κοινότητα διεσπαρμένη, σε πρώτη φάση, σε – δημοφιλή sites και blogs:
* thepressproject.gr
* tvxs.gr
* koutipandoras.gr
* ellinofreneia.net
* pitsirikos.net
* arkoudos.com
* naftilos.blogspot.gr
* kasdaglis.wordpress.com
Το πιο συναρπαστικό όμως είναι ότι οποιοδήποτε site και blog ενδιαφέρεται, μπορεί με λίγες απλές κινήσεις να το ενσωματώσει αυτομάτως στις σελίδες του.
Ο άνεργος και η άνεργη, εκτός από τα βιοτικά τους προβλήματα, φέρουν το στίγμα του αποτυχημένου και του αργόσχολου. Νιώθουν αυτολύπηση, ντρέπονται για την κατάντια τους. Και η κοινωνία, όταν δεν παριστάνει πως δεν τους βλέπει, ντρέπεται γι’ αυτούς – αλλά δεν κάνει τίποτα.
Το «Ημερολόγιο ενός ανέργου» είναι μια εθελοντική προσπάθεια που δεν έχει εμπορικούς σκοπούς. Είναι ένα μεγάλο κοινωνικό και ιντερνετικό πείραμα που βασίζεται στη συνεργασία και την αλληλεγγύη. Συντονιστής του είναι ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Χριστόφορος Κάσδαγλης και υπεύθυνος παραγωγής ο Κώστας Εφήμερος από το The Press Project. Στόχος της καμπάνιας είναι να σπάσει η συνωμοσία της σιωπής, να απενοχοποιηθούν τα θύματα και να αναδειχτούν οι ένοχοι, να καμφθούν οι προσωπικές ενοχές και να βγει το πρόβλημα στην επιφάνεια σε όλες τις τραγικές του διαστάσεις. Και, φυσικά, να προταθούν και να προωθηθούν λύσεις.
Η περιθωριοποίηση των ανέργων δεν είναι συμπτωματική. Υπάρχουν κόμματα που εκπροσωπούν το κεφάλαιο, την εργατική τάξη, τα μεσαία στρώματα, ακόμα και τους διανοούμενους. Κόμμα που να εκπροσωπεί τους άνεργους δεν υπάρχει. Τα μνημονιακά κόμματα είναι υπεύθυνα για την έκρηξη της ανεργίας, για την απουσία πρόνοιας και για τα πρόσθετα βάρη που ρίχνουν στις πλάτες των ανέργων. Αλλά και τα κόμματα της Αριστεράς, παραδοσιακά συγκροτημένα γύρω από το συνδικαλιστικό κίνημα και τα εργατικά δικαιώματα, δυσκολεύονται να βάλουν στο ραντάρ τους τα ανυπέρβλητα προβλήματα του άνεργου, της άνεργης και των οικογενειών τους.
Μιλάμε συνήθως με υπερηφάνεια για τον «κόσμο της εργασίας» και αποστρέφουμε το βλέμμα από τον «κόσμο της ανεργίας». Το «Ημερολόγιο ενός ανέργου» θα φέρει στο κέντρο της δημόσιας συζήτησης τον «κόσμο της ανεργίας» και θα προσπαθήσει να του δώσει πίσω τη χαμένη του υπερηφάνεια.
Σημείωση 1: Όλα ξεκίνησαν από το βιβλίο «Ανώνυμοι χρεοκοπημένοι» του Χριστόφορου Κάσδαγλη, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2012. Ανάμεσα στα κεφάλαιά του συμπεριλαμβάνονταν 17 διάσπαρτες σελίδες από το «Ημερολόγιο ενός ανέργου». Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό. Η συνέχεια ήρθε αβίαστα. Αντί για την υποκειμενική καταγραφή του προβλήματος από ένα συγγραφέα, αυτό που χρειαζόμαστε είναι να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους χιλιάδες άνεργοι και άνεργοι και να καταγράψουν απευθείας και χωρίς διαμεσολαβήσεις τα βιώματα, τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τα αιτήματά τους.