Στην εσφαλμένη προσέγγιση της «χρεοκοπίας» στο Ντιτρόιτ των ΗΠΑ, καθώς πολλοί σπεύδουν να μιλήσουν ξανά για μια κρίση ανάλογη της ελληνικής, που προήλθε από τη δημοσιονομική ανευθυνότητα και τους «άπληστους» δημοσίους υπαλλήλους, αναφέρεται ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, με άρθρο στoυς New York Times. 
 
Ο Π. Κρούγκμαν ασκεί για μία ακόμη φορά κριτική στον χειρισμό της ελληνικής κρίσης, σημειώνοντας ότι επικράτησε η δημοσιονομική ορθότητα έναντι των θέσεων εργασίας,  και μάλιστα πως χαρακτηριστικά για ένα μεγάλο διάστημα, οι πολιτικοί σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο είχαν «ελληνοποιήσει» την οικονομική κρίση, μεταφέροντας την εσφαλμένη προσέγγιση της Ελλάδας παντού, με αποτέλεσμα να πληγεί η όποια προοπτική οικονομικής ανάκαμψης.
 
 “Πριν από λίγα χρόνια Ελλάδα βυθίστηκε σε δημοσιονομική κρίση. Αυτό ήταν ένα κακό, αλλά θα έπρεπε να έχει επιπτώσεις και στον υπόλοιπο κόσμο? Η ελληνική οικονομία είναι αρκετά μικρή, στην πραγματικότητα περίπου μιάμιση φορά τόσο μεγάλη όσο η οικονομία του μητροπολιτικού Detroit. Δυστυχώς, πολλοί πολιτικοί χρησιμοποίησαν την ελληνική κρίση για να επισκιάσουν τη συζήτηση, αλλάζοντας το θέμα από τη δημιουργία θέσεων εργασίας στη δημοσιονομική ορθότητα”, τονίζει στο άρθρο του ο Πολ Κρούγκμαν.
Ο αμερικανός οικονομολόγος τονίζει ότι ακόμη και το πρόβλημα της Ελλάδας ήταν μόνον κατά ένα μέρος πρόβλημα υψηλών ελλειμμάτων, όπως μονομερώς αντιμετωπίστηκε, ενώ αντίστοιχη τύχη επιφυλάσσεται και στην αμερικανική πόλη Ντιτρόιτ, η οποία προ ημερών ανακοίνωσε αδυναμία εξόφλησης των χρεών της και αναζητεί νομική φόρμουλα για να κηρύξει χρεοκοπία.

Ο κ. Κρούγκμαν υπογραμμίζει ότι «προφανώς το Ντιτρόιτ είχε μια εξαιρετικά κακή και ανεύθυνη διακυβέρνηση, ωστόσο σε γενικές γραμμές η πόλη έπεσε θύμα των δυνάμεων της αγοράς, χωρίς μάλιστα να φέρει ευθύνη».

Το βασικό, σημειώνει ο γνωστός οικονομολόγος, «είναι η συζήτηση να μην αποπροσανατολιστεί, όπως με την περίπτωση της Ελλάδας. Πολλοί εκεί έξω θα προσπαθήσουν να σας πείσουν ότι η ιστορία του Ντιτρόιτ είναι μια περίπτωση δημοσιονομικής ανευθυνότητας και αδηφάγων δημοσίων υπαλλήλων. Αντιθέτως, η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια τυπική κατάσταση, η οποία εμφανίζεται από καιρού εις καιρόν όταν έχουμε να κάνουμε με μια οικονομία η οποία αλλάζει αέναα».