του Κώστα Εφήμερου
Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η ελληνική κοινή γνώμη είναι η έλλειψη ουσιαστικής ενημέρωσης για τα όσα συμβαίνουν.
Έχω παρακολουθήσει τις ενημερώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν έχω γίνει σοφότερος. Κάθε φορά που γίνεται ερώτηση σχετικά με τη διαπραγμάτευση η απάντηση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη συνοψίζεται στο «δεν μπορούμε να σας πούμε αυτή τη στιγμή γιατί η διαπραγμάτευση είναι σε εξέλιξη».
Σε μια από αυτές τις ενημερώσεις επέμεινα με το σκεπτικό ότι η στάση του εκπροσώπου ήταν εκτός των εντολών του πρωθυπουργού που στο διάγγελμα της 21ης Φεβρουαρίου είχε αναφέρει πως όλες οι διαπραγματεύσεις θα γίνουν στο φως και όχι με κρυφά email όπως έκαναν οι προηγούμενοι. Ο Υπουργός όμως μου απάντησε ότι θα ήταν παράλογο -και άβολο για όλους- αν, για παράδειγμα, ανακοίνωνε μια θέση της κυβέρνησης η οποία μέσα από την διαπραγμάτευση άλλαζε τις επόμενες ημέρες.
Η άποψή μου είναι ότι αυτό είναι το σημαντικότερο λάθος της κυβέρνησης (μέχρι σήμερα).
Καταρχάς στο πραγματικό επίπεδο της επικοινωνίας η κυβέρνηση ενημερώνει μέσω διαρροών για τις κόκκινες γραμμές της αλλά και τις υποχωρήσεις της. Ξέρουμε π.χ. ήδη ότι η Τρόικα θέλει ενιαίο ΦΠΑ και ότι θέλει να βγάλει τα περισσότερα είδη από το χαμηλό συντελεστή. Ξέρουμε επίσης τις προτάσεις της κυβέρνησής μας που ήταν στο 15% και 7,5% αντίστοιχα και ότι αυτό δεν έγινε δεκτό από τους δανειστές. Ξέρουμε τέλος ότι η Τρόικα επιμένει στο 18% και 10% ανίτστοιχα και ίσως ακόμα και στο 19%…
Οι διαρροές φυσικά δεν είναι προνόμιο του ΣΥΡΙΖΑ, το αντίθετο. Δημοσιογράφοι όπως ο Peter Spiegel των FT ενημερώνονται και ενημερώνουν καθημερινά κινούμενοι από πληροφορίες της αντίπερα όχθης αλλά στο τέλος ακούγεται κάπως υποκριτικό να υποστηρίζει οποιοσδήποτε το απόρρητο των συνομιλιών.
Ας υποθέσουμε λοιπόν για λίγο ότι η κυβέρνηση κάνει μια στροφή στην επικοινωνία και ενημερώνει καθημερινά και ξεκάθαρα για το που βρισκόμαστε. Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης βγαίνει στη ΓΓΕ και μας απαριθμεί ένα-ένα τα μέτρα που ζητάνε οι δανειστές καθώς και τις ελληνικές θέσεις. Έπειτα μας αναφέρει ότι στο θέμα των συλλογικών συμβάσεων η εισήγηση του αρμόδιου υπουργού είναι π.χ. να κάνουμε μια υποχώρηση μέχρι το τάδε σημείο…
Υπάρχουν τώρα δύο πιθανά ενδεχόμενα. Το πρώτο είναι η δημοσιοποίηση από επίσημα χείλη να δεσμεύσει τα τεχνικά κλιμάκια (μιας και ο Γιάνης Βαρουφάκης έχει ήδη παρατηρήσει ότι κάθε φορά που τους δίνουμε κάτι θέλουν κάτι παραπάνω). Η συζήτηση θα γινόταν έτσι μόνο επ’ αυτών των θεμάτων και όλοι θα περιμέναμε το βράδυ να τελειώσει το Brussels Group για να μάθουμε πως τα πήγαν οι εκπρόσωποί μας. Το άλλο ενδεχόμενο είναι η πρόταση της ελληνικής πλευράς να είναι αντίθετη με το αίσθημα της κοινής γνώμης. Σε αυτή την περίπτωση είναι σίγουρα καλύτερο ο λαός να είναι προετοιμασμένος για όσα του ετοιμάζονται ή -ακόμα καλύτερα- να αντιδράσει π.χ. με μια μεγαλειώδη συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος που θα αναγκάσει τον κύριο Χουλιαράκη να πει στον επικεφαλής της ΕΚΤ «αυτό το μέτρο φεύγει από το τραπέζι γιατί δεν περνάει από τους πολίτες της χώρας μου».
Επειδή σύμφωνα με τις δηλώσεις της η κυβέρνηση θέλει τον κόσμο στο πλευρό της στους δρόμους. Επειδή ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε την διαφάνεια στις συνομιλίες και κυρίως επειδή αυτή τη στιγμή ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας όταν ακούει «πρόοδος» καταλαβαίνει «υποχώρηση» υπάρχει μόνο ένας τρόπος για την «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση να εκπροσωπήσει το λαό, για το λαό, από το λαό. Και αυτό δεν γίνεται αν πρώτα δεν μιλήσει στο λαό. Αλλιώς αυτή η «ωρίμανση» μπορεί να οδηγήσει σε ένα νέο μνημόνιο που θα μυρίζει πολύ σαν το παλιό σάπιο σύστημα.
Υ.Γ. Αυτή πρέπει να είναι η 3η φορά που γράφω το ίδιο κείμενο με άλλα λόγια από το τέλος του Φλεβάρη. Συγχωρήστε με για την επανάληψη.