του Κώστα Εφήμερου
Η ΠΓΔΜ ονομάζεται «Μακεδονία» σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο εκτός από την Ελλάδα. Όλοι όσοι εξεγέρθηκαν σήμερα το γνωρίζουν αυτό. Ο Μουζάλας, ακόμα και αν πιστεύει στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, είναι απόλυτα σίγουρο ότι από τη θέση του δεν είχε κάποιο φοβερό σχέδιο υπονόμευσης της χώρας. Προφανώς και του ξέφυγε η λέξη, αφού φαντάζομαι ότι στις καθημερινές του συζητήσεις για το προσφυγικό ακούει τους συνομιλητές του να αναφέρονται στην «Μακεδονία» 100 φορές την ώρα. Είναι επίσης προφανές ότι ο Παύλος Τσίμας τον «έστησε» μια χαρά. Η συνέντευξη ήταν μαγνητοσκοπημένη και ο Τσίμας θα μπορούσε να τον διορθώσει κατά την διάρκεια της συνέντευξης… αλλά τα νούμερα βλέπετε φτιάχνουν τα νούμερα.
Πόση υποκρισία θα ανεχτούμε ακόμα; Εδώ και 25 χρόνια η υπόθεση της ονομασίας της ΠΓΔΜ έχει προσφέρει αρκετό χώρο για λαϊκισμό, από αυτόν που ο Πάνος Καμμένος καταναλώνει σήμερα σε μεγάλες ποσότητες. Ο εύθικτος πολιτικός άντρας ζητάει το κεφάλι του Μουζάλα στον ασημένιο του δίσκο, ξεχνώντας ότι είχε δηλώσει on camera πάνω από 6 φορές ότι θα παραιτούταν από την κυβέρνηση και από την πολιτική αν επί των ημερών του ψηφιζόταν 3ο μνημόνιο (για να μην πούμε τι θα έκανε έτσι και έμπαινε 23% ΦΠΑ στα νησιά).
Ο Γιάννης Μουζάλας που πριν από 2 εβδομάδες εξέδωσε μια ντροπιαστική οδηγία για τον αποκλεισμό των συνεργείων των ΜΜΕ στους χώρους (α)φιλοξενίας και δεν διευκόλυνε το έργο των οργανισμών όπως το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τη Διεθνή Αμνηστία έχει πολύ σοβαρότερους λόγους για να σκεφτεί την παραίτησή του. Η αδυναμία της κυβέρνησης να ανταποκριθεί με ανθρωπιστικό πρόσωπο στην πρωτοφανή κρίση (την οποία διασώζουν οι εθελοντές και οι αλληλέγγυοι) είναι κατά την γνώμη μου πολύ σοβαρότερος λόγος.
Αν οι γείτονές μας θέλουν να ονομάζονται «Μακεδόνες» προσωπικά δεν με απασχολεί. Αφενός τα ιστορικά δεδομένα είναι συντριπτικά. Ακόμα όμως και αν οι κάτοικοι των Σκοπίων είχαν έστω και ένα σοβαρό ιστορικό επιχείρημα τι θα άλλαζε; Είναι άλλο πράγμα η ιστορία μας και άλλο η σημασία της. Είναι σημαντικό να νιώθουμε περήφανοι για τους προγόνους μας αλλά πιο σημαντικό είναι να νιώθουμε περήφανοι για αυτό που είμαστε. Και η αλληλεγγύη του ελληνικού λαού μέχρι σήμερα στους κυνηγημένους πρόσφυγες είναι το χαρακτηριστικό που κουβαλάω με περηφάνια αυτές τις ημέρες. Αυτό με κάνει περήφανο Έλληνα.
Τα έθνη χρειάζονται τους μύθους του παρελθόντος. Ο Ιησούς Χριστός που παρουσιάζεται σε όλες τις αγιογραφίες σαν τον Μπράντ Πιτ κατάγεται από την Ιουδαία και μάλλον έχει περισσότερες πιθανότητες να έμοιαζε με τους Σύριους πρόσφυγες. Το Κρυφό Σχολειό δεν υπήρξε ποτέ, οι Σκοπιανοί είναι τόσο Μακεδόνες όσο και οι Κινέζοι. Η ιστορική ακρίβεια δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα σημαντική όταν σχηματίζονταν τα κράτη.
Σε μια περίοδο που δοκιμαζόμαστε όσο λίγοι λαοί στην σύγχρονη ιστορία η μεγάλη φασαρία που προκάλεσε η ανοησία του Μουζάλα υπάρχει και συντηρείται από τον λαϊκισμό των «ηγετών» που θέλουν να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τις τραγικές τους αποτυχίες στα σημαντικά ζητήματα.
Εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να πέσουμε στην παγίδα τους…