Τα ξημερώματα της 6ης Οκτωβρίου του 2006, και ενώ έχει ολοκληρωθεί η πρώτη μέρα των εκλογών του συλλόγου των πτυχιούχων των ΕΛΤΑ, στο ξενοδοχείο «Ιντερκοντινένταλ», χάνει τη ζωή του ο συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ, Μανώλης Γουρνιεζάκης. Ο θάνατός του αποδίδεται επίσημα σε πνευμονικό οίδημα και ισχαιμικό μυοκαρδιακό επεισόδιο, προκαλεί, ωστόσο, παράλληλα πολιτική θύελλα, με τον τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, να κάνει λόγο  για επίθεση «τραμπούκων ενός παραδιοικητικού και παρακρατικού μηχανισμού» στα ΕΛΤΑ.
 
Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο Μανώλης Γουρνιεζάκης, οργανωτικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων Ταχυδρόμων, ειδοποιείται στις 4 το βράδυ από συνάδελφό του, συνδικαλιστή της ΔΑΚΕ, τον Δημήτρη Καψοκόλη, ότι θα επιχειρηθεί νοθεία στην εκλογική διαδικασία από «παρακρατική» ομάδα που δρα στο πλαίσιο της φιλοκυβερνητικής παράταξης.
 
Λίγη ώρα αργότερα, με τον Κώστα Κώνη, επίσης στέλεχος της ΠΑΣΚΕ και αντιπρόεδρο του Συλλόγου Πτυχιούχων ΕΛΤΑ, ο Μ. Γουρνιεζάκης κατευθύνεται προς την αίθουσα του ξενοδοχείου, όπου φυλάσσεται η κάλπη. Στο σημείο εντοπίζονται δύο άτομα, ο Θεμιστοκλής Κονταξής και ο Γιώργος Μπούνιας.
 
Ο Κώνης θα καταλογίσει στον Μπούνια απρόκλητη επίθεση εναντίον του και εναντίον του Γουρνιεζάκη, κάτι που διασταυρώνεται και από άλλες μαρτυρίες. Τα τελευταία λόγια του Γουρνιεζάκη, άλλωστε, όπως μεταφέρονται από τους αστυνομικούς που έσπευσαν στο χώρο και τον πρόλαβαν ζωντανό, επιβεβαιώνουν το επεισόδιο.
 
«Στις 4.13 π.μ. λάβαμε σήμα από την υπηρεσία μας για επεισόδιο που έγινε σε ξενοδοχείο από άτομα που προσποιούνται τους υπαλλήλους ασφαλείας του ξενοδοχείου. Όταν φτάσαμε εκεί τα άτομα αυτά μας δήλωσαν ότι ήταν υπάλληλοι στα ΕΛΤΑ. Σε συνομιλία που είχα με τον Γουρνιεζάκη μού είπε τον κτύπησαν, τον εξύβρισαν και θέλει την ποινική δίωξη των δραστών. Όταν ανέβηκα στον ημιώροφο ο χώρος ήταν αναστατωμένος και υπήρχαν αναποδογυρισμένα τραπέζια και καρέκλες», θα καταθέσει αστυνομικός που εκκληθεί στο σημείο.
 
Την έκταση του επεισοδίου επιβεβαιώνει με τη δική του κατάθεση και ο υπεύθυνος ασφαλείας του ξενοδοχείου, ο οποίος επισήμανε ότι είχε προηγηθεί «σοβαρό επεισόδιο». O μάρτυρας, μάλιστα, θα καταγγείλει ότι και ο ίδιος έγινε στόχος επίθεσης από τον Γ.Μπούνια.
 
Παράλληλα, όπως προκύπτει άμεσα ούτε ο Κονταξής ούτε ο Μπούνιας είχαν λόγο να βρίσκονται εκεί. Ο μεν πρώτος είχε διαγραφεί από το Σύλλογο, όταν διαπιστώθηκε ότι είχε δηλώσει ψευδώς ότι ήταν πτυχιούχος, ενώ ο δεύτερος ήταν πρώην εργαζόμενος με τετράμηνη σύμβαση στα ΕΛΤΑ. Οι κατηγορούμενοι δεν θα κατορθώσουν να εξηγήσουν το λόγο για τον οποίο βρέθηκαν στο σημείο. Ο Μπούνιας θα ισχυριστεί ότι τον κάλεσε ο Κονταξής για να αποτρέψουν καλπονοθεία από κάποιους αγνώστους, στην πραγματικότητα, ωστόσο, κανένας από τους δύο δεν ήταν μέλος του σωματείου και επομένως δεν είχε λόγο να «προστατεύσει τη διαδικασία». Απέναντι σε όλα αυτά, οι κατηγορούμενοι αντιτείνουν πως την επίμαχη χρονική στιγμή, ο μεν Κονταξής βρισκόταν στην τουαλέτα, ο δε Μπούνιας έμεινε ακίνητος («άγαλμα» λέει ο ίδιος) και αντέδρασε μόνο όταν του επιτέθηκε ο Κωνής.
 
Σύμφωνα με τις ιατροδικαστικές εκθέσεις που παρουσιάζονται λίγες ημέρες μετά τη δολοφονική επίθεση στον Γουρνιεζάκη, ο θάνατος του προήλθε από παθολογικά αίτια, καθώς στο σώμα του δεν υπήρχαν κακώσεις, με τους ιατροδικαστές, ωστόσο, να επισημαίνουν πως δεν μπορεί να διαπιστωθεί αν ο Γουρνιεζάκης δέχθηκε χτυπήματα σε μαλακά μόρια. Σε αυτές ακριβώς τις εκθέσεις θα στηριχθεί ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος, Θοδωρής Ρουσόπουλος, καλύπτοντας ουσιαστικά την παρουσία των δύο εισβολέων στο χώρο όπου φυλασσόταν η κάλπη.
 
Αυτό που έχει, όμως, μεγάλο ενδιαφέρον είναι πως αφενός ο Κονταξής επέλεξε να καλέσει στο σημείο έναν γνώστη πολεμικών τεχνών (αθλητής του τζούντο στην κατηγορία των 100 κιλών), αφετέρου το σκηνικό της εμπλοκής, όπως περιγράφεται στην κατάθεση του Κωνή, παραπέμπει σε εφαρμογή της τεχνικής του τζούντο εις βάρος του Γουρνιεζάκη. Στη διεθνή βιβλιογραφία καταγράφεται πόσο επικίνδυνη είναι μια σειρά από λαβές, που προκαλούν προσωρινή απόφραξη των αναπνευστικών οδών ή των αρτηριών με συχνά θανατηφόρα αποτελέσματα. Και το σημαντικότερο: η ιατροδικαστική ανίχνευση των θανάτων απ' αυτές τις λαβές δεν οδηγεί συχνά σε σαφή συμπεράσματα.
 

Ο πόλεμος ΠΑΣΟΚ – ΝΔ

 
«Δύο ιατροδικαστές χθες και ένας σήμερα, αυτός που διόρισε η οικογένεια του εκλιπόντος, με τις δηλώσεις τους δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας για τα αίτια του θανάτου του συνδικαλιστή στα ΕΛΤΑ. Ο κ. Παπανδρέου και όσοι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν μικροπολιτικά το θάνατο ενός ανθρώπου είναι πια διπλά εκτεθειμένοι. Πρέπει να κατανοήσουν, αν δεν το κάνουν συνειδητά, ότι η οξύτητα και η πόλωση βλάπτουν σοβαρά τον τόπο», θα δηλώσει λίγες μέρες μετά το θάνατο Γουρνιεζάκη ο Θ. Ρουσόπουλος, για να λάβει την εξής απάντηση από τον Ν. Αθανασάκη, εκπρόσωπο Τύπου του ΠΑΣΟΚ:
 
«Την οξύτητα και την πόλωση την προκαλούν οι πολιτικές και οι πρακτικές της κυβέρνησης της ΝΔ. Αναρωτιέμαι ειλικρινά, αν ο κ. Ρουσόπουλος αντιλαμβάνεται τι λέει, όταν χωρίς να έχει καν καταδικάσει τα γεγονότα τα οποία οδήγησαν στον θάνατο ενός ανθρώπου, το μόνο μέλημά του είναι να επιτίθεται εναντίον του προέδρου του ΠΑΣΟΚ».
 
Θα συμπληρώσει, παράλληλα, πως «χάσαμε έναν σύντροφό μας, αμέσως μετά την επίθεση που δέχθηκε από τραμπούκους ενός παραδιοικητικού, παρακρατικού μηχανισμού στα ΕΛΤΑ, γιατί πήγε να διαφυλάξει την δημοκρατική νομιμότητα σε μια εκλογική διαδικασία, γιατί πήγε να αποτρέψει οποιαδήποτε περίπτωση νοθείας».
 
«Δυστυχώς η πρακτική της κυβέρνησης σε όλους τους τομείς είναι η αυθαιρεσία, η συγκρότηση ενός πελατειακού κράτους, η συγκρότηση παραδιοικητικών, παρακρατικών δομών, παράλληλων δομών. Το είδαμε στις υποκλοπές, στους Πακιστανούς, στην Επιτροπή Ανταγωνισμού και το βλέπουμε τώρα στα ΕΛΤΑ» θα συνεχίσει ο Αθανασάκης, προσθέτοντας ότι «πριν ξαναμιλήσει με αυτό το πνεύμα ο κ. Ρουσόπουλος, ας δει τις ανακοινώσεις όλων των συνδικαλιστικών παρατάξεων και οργανώσεων, τις ανακοινώσεις των κομμάτων και τις ανακοινώσεις της ίδιας της ΔΑΚΕ και τις καταγγελίες της».
 
Μεγάλη μερίδα στελεχών του ΠΑΣΟΚ, θα τηρήσει ακριβώς την ίδια γραμμή, μιλώντας ξεκάθαρα για παρακρατικούς μηχανισμούς στα ΕΛΤΑ και αναβίωση του παρακράτους, «αποτέλεσμα μιας πολιτικής αυταρχισμού που τη βλέπουμε σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα, μια πολιτική που διχάζει την κοινωνία, υπονομεύει τα εργασιακά δικαιώματα απαξιώνει τον συνδικαλισμό και τους εργαζομένους» (Μ. Ξενογιαννακοπούλου).
 

Οι καταγγελίες «έδειξαν» Μιχαλόλια

 
Από τις πρώτες κιόλας μέρες μετά το τραγικό επεισόδιο, κεντρικό πρόσωπο στην υπόθεση εμφανίστηκε ο Παναγιώτης Μιχαλόλιας, απόστρατος αξιωματικός του στρατού, ο οποίος προσλήφθηκε ως «ειδικός σύμβουλος ασφάλειας» στα ΕΛΤΑ στις 18/6/04, αλλά στην πραγματικότητα ανέλαβε υπερεξουσίες ως δεξί χέρι της διοίκησης του Αγγελου Μπρατάκου. Ο κ. Μιχαλόλιας, σύμφωνα με καταγγελίες συνδικαλιστών, διατηρούσε ιδιαίτερες σχέσεις με τον πρωταγωνιστή του θανάσιμου επεισοδίου Θεμιστοκλή Κονταξή, ο οποίος είχε μετατεθεί στα κεντρικά γραφεία και είχε απαλλαγεί από τα καθήκοντα του διανομέα.
 
Αξίζει να σημειωθεί  πως τόσο η ΠΑΣΚΕ όσο και η ίδια η ΔΑΚΕ είχαν αποδώσει τον «εμφύλιο  των ΕΛΤΑ» και το συνακόλουθο τραμπουκισμό  στο γαλάζιο παραμάγαζο που είχε στηθεί με την ανοχή της τότε κυβέρνησης της ΝΔ στο χώρο των Ταχυδρομείων. Συγκεκριμένα, η διαμάχη ανάμεσα στους πτυχιούχους των ΕΛΤΑ και στους διανομείς είχε ξεκινήσει πέντε χρόνια νωρίτερα, και είχε κορυφωθεί το 2005, όταν η ΔΑΚΕ έγινε δύο κομμάτια (τη ΔΑΚΕ 2005 των νομιμοφρόνων και τη ΔΑΚΕ-Ενότητα των διασπαστών), τα οποία νομιμοποιήθηκαν με τη βούλα του πρωτοδικείου, αφού δεν υπήρξε καμία αντίδραση και από τον πρόεδρο της γαλάζιας συνδικαλιστικής παράταξης, Κων.Πουπάκη.
 
Από τότε άρχισε κι ένα παιχνίδι εξουσίας μέσα στα ΕΛΤΑ, καθώς η νεόκοπη ΔΑΚΕ προσεταιρίστηκε τη διοίκηση του Αγγ. Μπρατάκου και καθόριζε σε μεγάλο βαθμό, σύμφωνα με όσα καταγγέλλουν συνδικαλιστικά στελέχη, τις προσλήψεις συμβασιούχων καθώς και τις προαγωγές και τις μεταθέσεις του προσωπικού. Οι συγκεκριμένες εκλογές έμελε να παίξουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του μετέπειτα κλίματος.
 
Επιστρέφοντας στον Μιχαλόλια (εξάδελφο των Π. Μιχαλόλια, γνωστού δικηγόρου, Νίκου Μιχαλολιάκου και Ι. Μιχαλόλια, τότε Α’ υπαρχηγού ΓΕΣ),  η διοίκηση των ΕΛΤΑ φρόντισε, προσπαθώντας να κλείσει στόματα έπειτα από το επεισόδιο, να εκδώσει ανακοίνωση (9/10/06) στην οποία υποστηρίζεται ότι οι εργαζόμενοι είχαν συμφωνήσει στην τοποθέτηση του κ. Μιχαλόλια και στη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων του με τη σύμβαση της 1/10/06.
 
Τη δικαιολογία αυτή διέψευσε, ωστόσο, προηγούμενη ανακοίνωση δύο σωματείων των ΕΛΤΑ (Σωματείο Διοικητικών Υπαλλήλων Αττικής και ΠΑΣΠΑΑΣΕ-ΕΛΤΑ), στην οποία αναφερόταν προφητικά ότι με την αναβάθμιση του συμβούλου ασφαλείας «δημιουργείται και επίσημα πλέον παραδιοικητικός μηχανισμός» και προβλεπόταν ότι «τα τρία πλέον κέντρα εξουσίας και διοίκησης στον ΕΛΤΑ, ο Διευθύνων Σύμβουλος, ο πρόεδρος του ΔΣ και ο “Κυβερνητικός Επίτροπος” θα αναλωθούν σε έναν εμφύλιο κομματικό πόλεμο χωρίς προηγούμενο με θύμα τον ΕΛΤΑ».
 
Η ανακοίνωση αυτή που δημοσιεύτηκε στις 2/10/06 απαιτούσε, μάλιστα, «την άμεση ανάκληση της απόφασης του ΔΣ» με σκληρά λόγια: «Οι θιασώτες των εποχών του χαφιεδισμού, του φακελώματος των δημοκρατικών πολιτών, των διώξεων και της εμπορίας της εθνικοφροσύνης, δεν έχουν θέση στη δημοκρατία».
 
Τέσσερις μήνες μετά τη δολοφονική επίθεση ο δικηγόρος Διονύσης Γκούσκος, πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος έχει αναλάβει τη νομική εκπροσώπηση του Κώστα Κωνή, δήλωνε χωρίς καμιά αμφιβολία: «Η αστυνομική προανάκριση και η δικαστική δίωξη οδηγούν σε λησμονιά και συγκάλυψη. Η δίωξη από πλευράς Εισαγγελίας Αθηνών είναι η πλέον ανώδυνη και δεν λαμβάνει υπόψη της δύο σοβαρά δεδομένα. Πρώτον, ότι έχουμε αποδεδειγμένα απρόκλητη επίθεση και δεύτερον ένα θάνατο. Κυρίως, όμως, πρέπει να αναζητηθούν πίσω από τα πρόσωπα των δραστών ηθικοί αυτουργοί που ενεργοποίησαν τον παρακρατικό μηχανισμό εκείνης της βραδιάς».

Τα στοιχεία προέρχονται από αρθρογραφία της εποχής, καθώς και από το εκτενές ρεπορτάζ του Ιού το Γενάρη του 2007