του Shaun King για το The Intercept
Γνωρίστε τον Γκρεγκ Πόποβιτς, τον προπονητή των Σαν Αντόνιο Σπερς στο NBA.
Σε μία περίοδο που οι μαύροι αθλητές και ακόμα και μαύροι αθλητικοί δημοσιογράφοι στοχοποιούνται από τον Τραμπ, ο Πόποβιτς έχει περάσει μεγάλο μέρος του τελευταίου χρόνου ξεφεύγοντας από τον συνηθισμένο του ρόλο και χρησιμοποιώντας το λευκό του προνόμιο με τρόπο που ίσως κανένας λευκός άνδρας στον αθλητισμό δεν έχει κάνει ποτέ.
Το απόγευμα της Δευτέρας, σε μια συζήτηση με τον Ντέιβ Ζιρίν του The Nation, ο Πόποβιτς αποφάσισε να επιτεθεί στον Τραμπ με πολύ έντονη σφοδρότητα. Ώρες νωρίτερα, ο Τραμπ είχε υποστηρίξει ότι οι πρώην πρόεδροι Μπαράκ Ομπάμα και Τζορτζ Μπους δεν κάλεσαν ποτέ οικογένειες σκοτωμένων στρατιωτών. Αυτό το ψέμα εξόργισε τον Πόποβιτς – που είναι βετεράνος της πολεμικής αεροπορίας.
Πριν ξεκινήσει η συζήτηση, ο Πόποβιτς είπε «θέλω να πω κάτι και παρακαλώ άσε με να μιλήσω και σε παρακαλώ φρόντισε αυτό να καταγραφεί». Συνέχισε λέγοντας:
Έχω μείνει έκπληκτος και απογοητευμένος από πολλά που έχει πει αυτός ο πρόεδρος και την προσέγγιση του στη διακυβέρνηση της χώρας, που χαρακτηρίζεται από έναν ατέλειωτο διχασμό. Αλλά τα σχόλια του σήμερα, για όσους έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα σε περιόδους πολέμου και τα ψέματα του ότι οι πρόεδροι Ομπάμα και Μπους δεν επικοινώνησαν ποτέ με τις οικογένειες του είναι τόσο αισχρά, που σχεδόν δεν έχω τα λόγια να τα χαρακτηρίσω
Αυτός ο άνθρωπος στο Οβάλ Γραφείο είναι ένας άκαρδος δειλός που πιστεύει ότι μπορεί να φαίνεται μεγάλος μειώνοντας τους άλλους. Αυτή φυσικά είναι μια συνήθης πρακτική του, αλλά το να το κάνει με αυτόν τον τρόπο – και να λέει ψέματα για το πώς οι προηγούμενοι πρόεδροι αντέδρασαν στους θανάτους στρατιωτών – είναι όσο πιο χαμηλά πάει. Έχουμε έναν παθολογικό ψεύτη στον Λευκό Οίκο, ακατάλληλο πνευματικά, συναισθηματικά και ψυχολογικά να παραμείνει στο γραφείο του και όλος ο κόσμος το γνωρίζει, ειδικά αυτοί που είναι γύρω του καθημερινά. Οι άνθρωποι που δουλεύουν με αυτόν τον πρόεδρο θα πρέπει να ντρέπονται, γιατί γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα πόσο ακατάλληλος είναι, ωστόσο επιλέγουν να μην κάνουν τίποτα γι αυτό. Πάνω απ’όλα αυτό είναι δική τους ντροπή
Ο προπονητής είπε μετά «γεια» στον Ζίριν κι έκλεισε το τηλέφωνο.
Η δήλωση του Πόποβιτς είναι αξιοσημειώτη ακόμα κι έξω από τα όρια του αθλητικού κόσμου. Λίγα δημόσια πρόσωπα στην αμερικανική κοινωνία έχουν επιτεθεί στον Tραμπ και σε αυτούς που τον ανέχονται με την ίδια σφοδρότητα.
Φαίνεται σαν ο Πόποβιτς να νιώθει την ανάγκη να λέει αυτά τα πράγματα – όχι μόνο γιατί αυτοί γύρω από τον Τραμπ δεν θα τα πουν, αλλά γιατί βλέπει αφροαμερικανούς όπως ο Κόλιν Κέπερνικ και η δημοσιογράφος του ESPN Τζεμέλ Χιλ να πληρώνουν ένα τεράστιο κόστος στις καριέρες του εξαιτίας του Τραμπ και των δικών του. Ο Πόποβιτς έχει καταλάβει πλήρως ότι το να είσαι μαύρος και να προκαλέσεις τον Τραμπ έχει κόστος – ένα κόστος που δεν υπάρχει όταν προκαλείς τον Τραμπ και είσαι λευκός. Ο Τραμπ έχει αρνηθεί μέχρι τώρα να απαντήσει ή να αναφερθεί είτε στον Πόποβιτς είτε στον λευκό ράπερ Έμινεμ – και οι δύο τους πρόσφατα επιτέθηκαν στον πρόεδρο με σκληρούς όρους.
Ο Πόποβιτς δεν σπαταλά το λευκό του προνόμιο, αλλά το χρησιμοποιεί για καλό – και όχι μόνο ασκώντας κριτική στον Τραμπ, αλλά προωθώντας ουσιώδεις συζητήσεις για την φυλή. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο Πόποβιτς αντιμετώπισε κατάματα το ζήτημα της φυλής και του λευκού προνομίου.
«Η φυλή είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο και το καταλαβαίνουμε όλοι αυτό» είπε ο Πόποβιτς σε μία πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, αναφερόμενος στον Κέπερνικ και τις διαμαρτυρίες στο πρωτάθλημα αμερικανικού ποδοσφαίρου (NFL). «Αλλά αν δεν μιλάμε γι αυτό το θέμα συνεχώς, δεν πρόκειται να βελτιωθεί». Ο Πόποβιτς συνέχισε λέγοντας:
«Φαίνεται ότι υπάρχει ένα δυσάρεστο στοιχείο στη συζήτηση για να αλλάξει οτιδήποτε. Είτε πρόκειται για τα δικαιώματα των LGBT, είτε για την ψήφο των γυναικών, τη φυλή, δεν έχει σημασία. Φαίνεται ότι πρέπει να κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται άβολα. Και ειδικά τους λευκούς, γιατί είμαστε άνετοι.
Εξακολουθούμε να μην έχουμε ιδέα για το τι σημαίνει να γεννιέσαι λευκός… Ναι, επειδή έχετε γεννηθεί λευκοί, έχετε πλεονεκτήματα που είναι συστημικά, πολιτισμικά, ψυχολογικά εκεί. Κι έχουν χτιστεί και παγιωθεί για εκατοντάδες χρόνια. Αλλά πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να τα δουν. Οι άνθρωποι θέλουν να κρατήσουν τη θέση τους, οι άνθρωποι θέλουν το status quo, οι άνθρωποι δεν θέλουν να το δώσουν αυτό. Και μέχρι να παραδοθούν τα προνόμια, δεν πρόκειται να διορθωθούν.»
Δεν αγαπάω απλά τα σπορ. Έχω εμμονή με τα σπορ. Και είμαι αρκετά σίγουρος ότι κανένας λευκός προπονητής ή παίκτης στην ιστορία του αμερικανικού αθλητισμού δεν έχει μιλήσει με τόση καθαρότητα για το λευκό προνόμιο όπως ο Πόποβιτς παραπάνω. Τελεία.
Και αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Πόποβιτς αναφέρθηκε στα ζητήματα της φυλής και του ρατσισμού στην Αμερική. Σε μια παράξενη συνέντευξή του για τον Μήνα Μαύρης Ιστορίας τον περασμένο Φεβρουάριο τόνισε: «Νομίζω ότι αν οι άνθρωποι βρουν λίγο χρόνο να το σκεφτούν» αναφερόμενος στον ρατσισμό, «νομίζω ότι είναι η εθνική μας αμαρτία»
«Αν έχεις γεννηθεί λευκός, έχεις αυτόματα ένα τεράστιο πλεονέκτημα – ακαδημαϊκά, οικονομικά, πολιτισμικά, σε αυτήν την κοινωνία και σε όλα τα συστημικά οδοφράγματα που υπάρχουν, είτε είναι δικαστικά είτε έχουν να κάνουν με νόμους, διαχωρισμό, εκπαίδευση» πρόσθεσε. «Έχουμε τεράστια προβλήματα σε αυτόν τον τομέα που είναι πολύπλοκα και χρειάζονται ηγεσία, χρόνο και πραγματική βούληση για να επιλυθούν. Είναι ένα δύσκολο πρόβλημα γιατί οι άνθρωποι δεν θέλουν να το αντιμετωπίσουν.»
O Πόποβιτς δεν έφτασε σε αυτόν τον τρόπο σκέψης μέσα σε μία νύχτα. Μπορεί να έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του προπονώντας και καθοδηγώντας νεαρούς μαύρους αθλητές, αλλά σε αυτό το σημείο δεν φτάνουν όλοι οι προπονητές. Ένα πράγμα που μας έχουν μάθει οι προπονητές και οι γενικοί διευθυντές του NFL, είναι ότι η φυσική εγγύτητα δεν σημαίνει απαραίτητα και κατανόηση. Αντίθετα, ο Πόποβιτς έχει κάνει μία προσωπική επένδυση για να καταλάβει για τι μιλάει – έχει αναφέρει στα σχόλια του ότι περνάει ελεύθερο χρόνο διαβάζοντας για τη θεωρία της φυλής. Αυτό ίσως εξηγεί γιατί του πήρε τόσο χρόνο για να μιλήσει έτσι.
Όπως και να έφτασε ο Πόποβιτς εδώ, η άφιξη του είναι καλοδεχούμενη. Στην Αμερική, οι βασικές φωνές που φωνάζουν για τις διακρίσεις είναι τα θύματα. Όπως οι γυναίκες συνηθίζουν να φωνάζουν πιο συχνά για σεξισμό και οι μουσουλμάνοι να είναι οι ηγετικές φωνές κατά της Ισλαμοφοβίας, οι κύριες φωνές που φωνάζουν για ρατσισμό ανήκουν σε αφροαμερικανούς. Και το καταλαβαίνω. Για τα θύματα διακρίσεων, η διαμαρτυρία δεν είναι μόνο θέμα δικαιοσύνης, είναι θέμα επιβίωσης.
Αλλά παράλληλα, γι αυτό το λόγο αλλάζουν ελάχιστα, όσον αφορά την ουσία και το σύστημα των διακρίσεων στην Αμερική. Μέχρι να μιλήσουν δυνατά και θαρραλέα αυτοί που επωφελούνται από τον ρατσισμό, τον σεξισμό, τις τάξεις και άλλες μορφές διακρίσεων, αυτά τα συστήματα μάλλον θα παραμείνουν στη θέση τους. Ο Πόποβιτς το καταλαβαίνει. Τώρα χρειαζόμαστε και άλλους λευκούς να το καταλάβουν επίσης.