Αλλά εάν δεν συμβεί αυτό, οι ελληνικές τράπεζες θα καταρρεύσουν και η υπόλοιπη ευρωζώνη θα χρειαστεί να αποτρέψει έναν πανικό στο δικό της τραπεζικό σύστημα.
Η «σκληρή» γραμμή της Ευρώπης, με μπροστάρη τη Γερμανία, έχει χάσει την υπομονή της εξαιτίας της ανικανότητας της ελληνικής κυβέρνησης να ανταπεξέλθει στις προθεσμίες και στις υποσχέσεις.
Επίσης, ο αρθογράφος τονίζει πως το γεγονός ότι η επόμενη δόση του πακέτου διάσωσης θα είναι κοντά στα 80-90 δισ. ευρώ, φαίνεται να έχει κάνει τους πιστωτές ακόμη πιο αποφασισμένους να διασφαλίσουν τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται ώστε να γίνει η οικονομία περισσότερο ανταγωνιστική.
Από την πλευρά τους οι Έλληνες πολιτικοί εμφανίζονται απρόθυμοι να αναγκάσουν τους ψηφοφόρους να λάβουν άλλο ένα δυσάρεστο φάρμακο, ιδιαίτερα από τη στιγμή που φαίνεται ότι μπορεί να γίνουν γενικές εκλογές τον Απρίλιο.
Ωστόσο, είναι η υπόλοιπη Ευρώπη έτοιμη να τραβήξει την πρίζα; Κάνοντάς το, δεν θα σημαίνει απλώς ότι η ελληνική κυβέρνηση θα καταρρεύσει, καθώς δεν θα είναι σε θέση να πληρώσει το ομόλογο που λήγει το Μάρτιο. Θα σημαίνει ότι οι τράπεζες της χώρας, που είναι «φορτωμένες» με κρατικά χρέη, θα καταρρεύσουν επίσης.
Εάν οι Έλληνες ήταν οι μόνοι που θα μπορούσαν να πληγούν από μια καταστροφική χρεοκοπία, οι εταίροι τους θα μπορούσαν να το αντέξουν. Αλλά ένα τέτοιο σενάριο πιθανώς θα προκαλέσει bank-run σε όλη την ευρωζώνη, και κυρίως στις Πορτογαλία, Ιταλία, Ισπανία και Ιρλανδία. «Και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα χρειαζόταν για άλλη μία φορά να διασώσει το τραπεζικό σύστημα και να ενισχύσει τη ρευστότητα».
Και συνεχίζει λέγοντας πως το να στηριχθεί ένα τραπεζικό σύστημα στη διάρκεια ενός πανικού, δεν θα είναι εύκολη δουλειά. Εξάλλου, η ΕΚΤ υποτίθεται ότι δουλειά της είναι να παράσχει ρευστότητα με αντάλλαγμα τα κατάλληλα εχέγγυα.
Σε μια τέτοια περίπτωση η ΕΚΤ θα χρειάζεται να γίνει περισσότερο δημιουργική. Μια επιλογή θα ήταν να αφήσει τις τράπεζες να εκδώσουν ομόλογα εγγυημένα από τις δικές τους κυβερνήσεις και να τα δεσμεύσουν στις εθνικές κεντρικές τράπεζες ως αντάλλαγμα για ρευστό.
Αν και αυτό μπορεί να διέσωζε τις τράπεζες, θα δημιουργούσε περαιτέρω υποχρεώσεις στις κυβερνήσεις, και επομένως κάποιου είδους πρόγραμμα για την ενίσχυση των ασθενέστερων κυβερνήσεων, θα χρειαζόταν ακόμη.
«Ένα τέτοιο σχέδιο ίσως να μην χρειαστεί ποτέ να εφαρμοστεί. Αλλά εάν δεν υπάρχει και οι πολιτικοί στην Αθήνα δεν έχουν μια ικανοποιητική κατάληξη, η ευρωζώνη θα βρεθεί σε έναν μεγάλο γκρεμό»