Την ίδια ώρα, τα οικονομικά των Ταμείων επιβαρύνονται περαιτέρω από την παρατεταμένη ύφεση και τον όγκο των ανείσπρακτων οφειλών. Υπολογίζεται ότι κάθε αύξηση κατά μία μονάδα της ύφεσης κοστίζει στα Ταμεία 350 εκατ. το χρόνο, ενώ σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Γιώργο Κουτρουμάνη, τα χρέη που οφείλονται από επιχειρήσεις προς τα ασφαλιστικά Ταμεία ανέρχονται στα 11 δισ. ευρώ. Από το σύνολο των οφειλών, τα 6,2 δισ. ευρώ οφείλονται στο ΙΚΑ τα 3,7 δισ. ευρώ στον ΟΑΕΕ και το υπόλοιπο ποσό προς τα άλλα ασφαλιστικά ταμεία.
Η μείωση των αμοιβών κατά 9,2 δισ. από το 2009 μέχρι σήμερα κοστίζει στα Ταμεία 4,2 δισ. ευρώ ανά έτος, ενώ σημαντικές είναι και οι απώλειες που έχουν υποστεί κατά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο οι ασφαλιστικοί φορείς από τη μείωση των αξιών των ομολόγων, των εντόκων γραμματίων, των ομολογιακών αμοιβαίων κεφαλαίων και των τραπεζικών ομολόγων που κατέχουν. Οι απώλειες αυτές φθάνουν τα 3,5 δισ. ευρώ χωρίς να υπολογίζονται οι πρόσθετες απώλειες από το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων.
Όπως επισημαίνει ο κ. Ρομπόλης, οι μειώσεις των συντάξεων δεν αποτελούν λύση και οδηγούν σε φαύλο κύκλο απωλειών και μειώσεων. Σύμφωνα με τον ίδιο, μια μείωση των επικουρικών συντάξεων κατά 15%, θα αποφέρει στα ταμεία 450 εκατ. ευρώ, ποσό πολύ μικρό σε σχέση με τις ανάγκες οπότε είναι ενδεχόμενο να υπάρξουν μειώσεις ακόμη και στις κύριες συντάξεις.
Ο επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ τονίζει τέλος ότι διέξοδος από τον φαύλο κύκλο των απωλειών και των μειώσεων θα πρέπει να αναζητηθεί στη δημιουργία δέσμης νέων πόρων για τη χρηματοδότηση του συστήματος που μπορούν να προκύψουν από την αξιοποίηση της κινητής και ακίνητης περιουσίας των Ταμείων, τη δημιουργία «Ειδικού Λογαριασμού Κοινωνικής Αλληλεγγύης» και την είσπραξη πόρων που διαφεύγουν η υποκλέπτονται.