Το Συμβούλιο της Επικρατείας απέρριψε την αίτηση συγγενών κρατούμενου ο οποίος είχε αυτοκτονήσει μέσα στο κελί του στις φυλακές Ιωαννίνων. Οι συγγενείς ζητούσαν την αναίρεση απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Ιωαννίνων, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα τους για καταβολή αποζημίωσης από το Ελληνικό Δημόσιο ενός εκατομμυρίου διακοσίων χιλιάδων ευρώ (1.200.000) για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν από τον θάνατο του γιου και αδελφού τους.
Konstantinos Tsakalidis / SOOC
Το ιστορικό της υπόθεσης
Σύμφωνα με το ιστορικό της υπόθεσης, τον Απρίλιο του 2001, ο εν λόγω κρατούμενος προφυλακίστηκε στις φυλακές Ιωαννίνων για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών. Κατά την είσοδο του στο κατάστημα κράτησης δήλωσε ότι είναι φορέας του AIDS, χωρίς ωστόσο να προσκομίσει ιατρικό πιστοποιητικό ότι είναι θετικός στο ιό HIV1, όπως αναφέρεται στο σχετικό πόρισμα. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι τον έβαλαν σε ξεχωριστό κελί, σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις.
Στη συνέχεια, βρέθηκε απαγχονισμένος μέσα στο κελί του. Σύμφωνα με την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Ιωαννίνων το σχοινί πρέπει να το βρήκε ο αυτόχειρας είτε κατά την διάρκεια του προαυλισμού του στο χώρο των μαγειριών ή του καφενείου, τα οποία ήταν κοντά στο κελί του, είτε ήταν σχοινί για το άπλωμα των ρούχων.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα της «Εφ.Συν.», συγκρατούμενοι του κατέθεσαν ότι ήταν σε άθλια κατάσταση και τον είχαν βάλει σε τραγικό κελί μαζί με αλλοδαπούς κρατούμενους. Παράλληλα, κατέθεσαν ότι βρέθηκαν επάνω του χάπια και άλλες αλκοολούχες ουσίες, όπως επίσης, κατέθεσαν ότι εάν ο φύλακας που τον βρήκε κρεμασμένο είχε ενεργήσει άμεσα θα είχε σωθεί.
Κατόπιν του συμβάντος, σε βάρος του διευθυντή και του γιατρού των φυλακών Ιωαννίνων ασκήθηκε ποινική δίωξη, αλλά με βούλευμα του Πλημμελειοδικείου Ιωαννίνων δεν απαγγέλθηκαν σε βάρος τους κατηγορίες.
Οι γονείς του και τα τρία αδέλφια του Μ.Μ. κατέθεσαν αγωγή και διεκδικούσαν το ποσό του 1.200.000 ευρώ για την αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν από την απώλεια του γιου και αδελφού τους, καθώς ο θάνατος του οφείλεται σε παράνομες πράξεις και παραλείψεις των αρμοδίων οργάνων του Δημοσίου.
Πριν η υπόθεση φτάσει στο ΣτΕ το Διοικητικό Πρωτοδικείο και Εφετείο Ιωαννίνων είχαν απορρίψει την αίτησή των συγγενών. Συγκεκριμένα, το Διοικητικό Εφετείο έκρινε ότι «οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι των φυλακών Ιωαννίνων έλαβαν τα κατάλληλα προληπτικά και θεραπευτικά μέτρα κράτησης του θανόντος κρατουμένου» και η αυτοκτονία του «δεν μπορούσε λογικά να προβλεφθεί και να αποτραπεί από αυτούς». Σύμφωνα με το Διοικητικό Εφετείο δεν θεμελιώνεται «ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστησαν» οι συγγενείς του αυτόχειρα.