Της Αιμιλίας Τσέρτου
Πιστεύω πως το περνάνε κι άλλοι αυτό που περνάω εγώ. Ειναι τόσο καταιγιστικά τα αδικήματα εντός ή εκτός εισαγωγικών που συμβαίνουν εις βάρος μας μέρα με τη μέρα που διαβιοίς που βρίσκεσαι σε κατάσταση σοκ και δέος. Εμένα δεν το χωράει ο νους μου ότι συμβαίνουν όλα αυτά χωρίς –κατά αναλογία- να υπάρχει αντίδραση. Με κάνει να αισθάνομαι πως ακούω κάποιον επαγγελματία καταστροφολόγο ή πως βλέπω έναν έντονο εφιάλτη.
Δεν μπορεί να γίνεται αυτό που γίνεται. Είναι ανήκουστο. Είναι πέρα από τη φαντασία ενός πολίτη, έστω και ιδιωτεύοντα, όπως εγώ, μία από τους πολλούς. Είναι σαν να συμβαίνει σε άλλη χώρα, σε άλλο σύμπαν από αυτό που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Εντάξει, τη διαφθορά την είχαμε μάθει και προσπαθούσαμε και μεις να επωφεληθούμε από την ανομία που έπληττε αυτόν τον τόπο. Τουλάχιστον κατά πλειοψηφία. Πάντα υπάρχουν οι φωτεινές και αδαμάντινης ηθικής εξαιρέσεις.
Αλλά για αυτό δεν ήμασταν καθόλου προετοιμασμένοι. Μας πιάσανε στον ύπνο ή στη χαύνωση, αν προτιμάτε. Κυκλοφορούμε σαν να είμαστε μία ομάδα υπνοβατών. Σαν να μην είναι αναστρέψιμο αυτό το ποδοπάτημα που υφιστάμεθα αλλά να είμαστε δεμένοι με σιδερένια μπάλα που μας τραβάει σε έναν βυθό της ασφυξίας.
Σαν να πέθανε κάποιος δικός μας και να μην το έχουμε νιώσει ακόμα στη σάρκα μας, αλλά να το έχουμε εγγράψει ως μια πληροφορία που αφορά κάποιον ξένο. Ξένοι μέσα στη δική μας πραγματικότητα.
Της Αιμιλίας Τσέρτου
Πιστεύω πως το περνάνε κι άλλοι αυτό που περνάω εγώ. Ειναι τόσο καταιγιστικά τα αδικήματα εντός ή εκτός εισαγωγικών που συμβαίνουν εις βάρος μας μέρα με τη μέρα που διαβιοίς που βρίσκεσαι σε κατάσταση σοκ και δέος. Εμένα δεν το χωράει ο νους μου ότι συμβαίνουν όλα αυτά χωρίς –κατά αναλογία- να υπάρχει αντίδραση. Με κάνει να αισθάνομαι πως ακούω κάποιον επαγγελματία καταστροφολόγο ή πως βλέπω έναν έντονο εφιάλτη.
Δεν μπορεί να γίνεται αυτό που γίνεται. Είναι ανήκουστο. Είναι πέρα από τη φαντασία ενός πολίτη, έστω και ιδιωτεύοντα, όπως εγώ, μία από τους πολλούς. Είναι σαν να συμβαίνει σε άλλη χώρα, σε άλλο σύμπαν από αυτό που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Εντάξει, τη διαφθορά την είχαμε μάθει και προσπαθούσαμε και μεις να επωφεληθούμε από την ανομία που έπληττε αυτόν τον τόπο. Τουλάχιστον κατά πλειοψηφία. Πάντα υπάρχουν οι φωτεινές και αδαμάντινης ηθικής εξαιρέσεις.
Αλλά για αυτό δεν ήμασταν καθόλου προετοιμασμένοι. Μας πιάσανε στον ύπνο ή στη χαύνωση, αν προτιμάτε. Κυκλοφορούμε σαν να είμαστε μία ομάδα υπνοβατών. Σαν να μην είναι αναστρέψιμο αυτό το ποδοπάτημα που υφιστάμεθα αλλά να είμαστε δεμένοι με σιδερένια μπάλα που μας τραβάει σε έναν βυθό της ασφυξίας.
Σαν να πέθανε κάποιος δικός μας και να μην το έχουμε νιώσει ακόμα στη σάρκα μας, αλλά να το έχουμε εγγράψει ως μια πληροφορία που αφορά κάποιον ξένο. Ξένοι μέσα στη δική μας πραγματικότητα.