του Βαγγέλη Κολτσίδη
Γενικού Γραμματέα Σωματείου Εργαζομένων CYTA Hellas
αναδημοσίευση από το «Ξεκίνημα»
Ο νεκρός εργαζόμενος ήταν άτομο με ειδικές ανάγκες (κωφός) ο οποίος είχε προσληφθεί προσωρινά μέσω διαγωνισμού του ΑΣΕΠ.
Ο τραυματισμένος εργαζόμενος εργάζεται στο τμήμα καθαριότητας του Δήμου μέσω προγράμματος κοινωφελούς εργασίας με 8μηνη σύμβαση και αποδοχές 495€ το μήνα. Οι συνάδελφοι του καταγγέλλουν ότι δεν καλύπτεται από την συλλογική σύμβαση των εργαζομένων της τοπικής αυτοδιοίκησης και δεν του καταβάλλεται ανθυγιεινό επίδομα! Την ίδια ώρα επιρρίπτουν ευθύνες στην δημοτική αρχή του Δήμου για το κλίμα εντατικοποίησης της εργασίας, ιδιαίτερα όσων προσλήφθηκαν μέσω κοινωφελών προγραμμάτων του ΟΑΕΔ (οργανισμού απασχόλησης εργατικού δυναμικού) αφού αρκετοί εργαζόμενοι τοποθετούνται σε θέσεις οι οποίες δεν προβλέπονται από την σύμβαση την οποία έχουν υπογράψει!
Σε κάθε περίπτωση το να σκουπίζει ένας κωφός εργαζόμενος δρόμο ταχείας κυκλοφορίας, όπως η λεωφόρος ΝΑΤΟ, και να εκτελεί εξωτερικές εργασίες αποτελεί εγκληματική αμέλεια η οποία δυστυχώς επιβεβαιώθηκε με το θανατηφόρο εργατικό ατύχημα.
Το σύνολο των εργαζομένων που απασχολείται στους Δήμους, μέσω ΟΑΕΔ με 8μηνες συμβάσεις, ανέρχεται στους 30.000 περίπου. Πρόκειται για ιδιαίτερα χαμηλόμισθους εργαζόμενους, οι οποίοι θα βρεθούν ξανά στην ανεργία μετά την διεξαγωγή των επόμενων δημοτικών εκλογών. Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση και οι δημοτικές αρχές ρίχνουν το μισθολογικό κόστος, μειώνουν τις μόνιμες θέσεις εργασίας και ταυτόχρονα υποκρίνονται ότι προσπαθούν να βάλουν τέλος στην εργασιακή εκμετάλλευση και την εξαθλίωση που βιώνουν οι εργαζόμενοι.
Οι άσχημες συνθήκες εργασίας που επιβάλλονται στους εργαζόμενους, η τοποθέτηση τους σε οποιαδήποτε θέση υπάρχει ανάγκη χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ειδικότητα τους ή λόγοι υγείας, η έλλειψη μέτρων ατομικής προστασίας και τήρησης των κανόνων ασφαλείας είναι μερικές μόνο από τις αιτίες που διαμορφώνουν έναν μακρύ κατάλογο εργατικών ατυχημάτων κάθε χρόνο.
***
40.000 εργατικά ατυχήματα καταγράφονται στην χώρα μας κάθε χρόνο, ενώ θρηνούμε, από αυτά, 120 νεκρούς! Να σημειώσουμε ότι το 50% των εργατικών ατυχημάτων που λαμβάνουν χώρα δεν δηλώνονται καν, οπότε και δεν υπολογίζονται στα παραπάνω στοιχεία!
Αν κάποιοι θεωρούν ότι όλα αυτά είναι φυσιολογικό να συμβαίνουν σε κάποια χρεωκοπημένη χώρα όπως η Ελλάδα, λόγω των εφαρμοζόμενων πολιτικών λιτότητας και περικοπών στις δημοσιονομικές και μισθολογικές δαπάνες, μια ματιά στα στοιχεία που καταγράφει ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας σίγουρα θα μας βάλει σε περισσότερες σκέψεις.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση των, υποτιθέμενων, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αξιών και πολιτισμού, έχουμε 1 εργατικό ατύχημα κάθε 4,5 δευτερόλεπτα και 1 θάνατο κάθε 3,5 λεπτά!
Παγκοσμίως 6.300 άνθρωποι χάνουν κάθε ημέρα τη ζωή τους εξαιτίας ενός εργατικού ατυχήματος ή μιας επαγγελματικής ασθένειας εκτινάσσοντας τον ετήσιο αριθμό θανάτων σε πάνω από 2,3 εκατομμύρια!
Από τη σκοπιά των εργαζομένων, πλέον, δεν μιλάμε απλά για ανάγκη διεκδικήσεων καλύτερων συνθηκών εργασίας, αποδοχών και βελτίωσης εν γένει του βιοτικού επιπέδου μας. Αλλά για την εξασφάλιση της ίδιας μας της ύπαρξης, καθώς εργαζόμενοι των δήμων, αλλά και πολλών κλάδων του ιδιωτικού τομέα, δεν μπορούν καν να νοιώθουν σίγουροι ότι θα επιστρέψουν σπίτι τους μετά το πέρας της εργασίας τους.
Παρά τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνουν κατά καιρούς οι διάφοροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και οι εκπρόσωποι μεγάλων επιχειρήσεων οι οποίοι διαπραγματεύονται μαζί μας τα εργατικά μας δικαιώματα, είναι ξεκάθαρο πως δεν διστάζουν να θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές μας προκειμένου να διασφαλίσουν μεγαλύτερα οικονομικά οφέλη για τους ίδιους.
Εναπόκειται σε όλους εμάς να διεκδικήσουμε συλλογικά την ατομική μας επιβίωση και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις μιας καλύτερης ζωής για το σύνολο της κοινωνίας.