Ο κατηγορούμενος Γιώργος Πατέλης υποστήριξε για αρκετή ώρα απέναντι στην πρόεδρο ότι η διαβόητη ναζιστική σημαία μπροστά στην οποία φωτογραφίζονταν είναι μία σημαία που του την έδωσαν σε μια σακούλα. Όταν τον ρωτούν πώς βρέθηκε η σημαία, απαντά: 

 

Μέσω του κ. Κορκοβίλη, τον καλέσαν στο Περιστέρι και του είπαν αυτή να την πας στον πυρηνάρχη σου.

Αυτό λέτε;

Πραγματικά αυτό έγινε.

Και το πιστέψατε;

Τον πήραν τηλέφωνο και του είπαν ότι είναι μια σακούλα για τον Πατέλη που είχε μέσα ένα σημείωμα «αυτοί είσαστε».

Την πήρατε στη Νέδα; Γιατί;

Κακώς, δεν το σκέφτηκα σωστά. Έβγαλα τη φωτογραφία για να χλευάσω αυτούς που τη στείλαν. Δεν είμαι ναζιστής, έχει περάσει κατοχή η χώρα μου.

 

Για τον αρχαιοελληνικό χαιρετισμό υποστήριξε σταθερά αυτά που γνωρίζουμε ότι υποστηρίζουν οι νεοναζί όταν χρειάζεται να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα: ότι πρόκειται για αρχαίο ελληνικό χαιρετισμό, τον οποίον μπορεί να δει κανείς ότι ακολουθούσε και ο Μεταξάς. 

 

Είναι αρχαιοελληνικός χαιρετισμός. Τον έχω δει, και ο Μεταξάς έτσι χαιρετούσε. Και στο Google που έχω ψάξει, αυτό έχω δει.

Κάπου αλλού αποδίδεται;

Ναι, προφανώς, αλλά εγώ δεν το έκανα γι’  αυτόν τον λόγο.

 

Στο εύλογο ερώτημα του εισαγγελέα της έδρας πώς και δεν ανησυχούν μήπως κάποιος μπερδευτεί ή θεωρήσει από σύγχυση πως αυτός ο χαιρετισμός δεν είναι αρχαιοελληνικός αλλά ναζιστικός, (αν δεν επρόκειτο για ναζί θα ήταν αστείος ο διάλογος) απάντησε μία από τις τρεις απαντήσεις που έδινε όλη τη μέρα: δεν ξέρω, δεν θυμάμαι, ρωτήστε κάποιον άλλον.

Ενώ αυτή ήταν η γραμμή που ακολούθησε ο κατηγορούμενος Πατέλης όλη την ημέρα, είχε ενδιαφέρον ότι όταν πιέστηκε από αλλεπάλληλες ερωτήσεις του συνηγόρου της πολιτικής αγωγής Θανάση Καμπαγιάννη, είχε εκεί ένα σύντομο ξέσπασμα, στο οποίο σαν να τον πνίγει το δίκιο του αναρωτήθηκε γιατί πρέπει να επιμένουν όλοι σε μια φωτογραφία που χαιρετάει ναζιστικά (!) και δεν ασχολείται κανείς με το φιλανθρωπικό έργο της Χρυσής Αυγής.

 

Μας ρωτούν για το σύνθημα «φωτιά στα τζαμιά» ή «φωτιά στις πισίνες» (!), αλλά κανείς δεν μας ρωτά για τις φιλανθρωπικές δράσεις. 

 

Βεβαίως όλοι ξέρουμε ότι ο λόγος για τον οποίον ασχολούμαστε με αυτό είναι διότι κανείς δεν θεωρεί λεπτομέρεια τον ναζιστικό χαιρετισμό. Όμως η ειρωνεία είναι πως ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή ορκιζόταν πως αυτός ο χαιρετισμός είναι κάθε άλλο παρά ναζιστικός, και προέρχεται από την αρχαιότητα ή τον Μεταξά, τη στιγμή του ξεσπάσματος του ξέφυγε και είπε αυτό που όλοι καταλαβαίνουμε: τι πειράζει που με βλέπετε και μία φορά να χαιρετάω ναζιστικά;

Έχω μία απάντηση για αυτό. Ο λόγος για τον οποίον μας ενδιαφέρει το να χαιρετάει ναζιστικά είναι διότι πρόκειται για φασίστες δολοφόνους. Η απάντηση συνδέεται με τις απαντήσεις που έδινε ο ίδιος ο Πατέλης όταν τον ρωτούσε η έδρα τι ακριβώς σημαίνει η φράση «ό,τι κινείται το σφάζουμε». Απάντησε πως και στο παιδί του μερικές φορές λέει ότι «άμα το κάνεις αυτό θα σε σκοτώσω» αλλά δεν το εννοεί. Λοιπόν ο φόβος μας είναι ότι το εννοεί, και έχουμε δυστυχώς στοιχεία γι’ αυτό. 

Ερωτάται πώς εξηγεί τη φράση: «Ό,τι κινείται σφάζεται»

Επειδή σας έχω πει ότι δεν έχω καλό λόγο, στον γιο μου λέω «θα σε σκοτώσω», τι σημαίνει; Ότι θα τον σκοτώσω; Ο Γκλέτσος, έχει πει μέσα στο δημοτικό συμβούλιο να πάρουν καραμπίνες να πάνε στα διόδια. Ο καμμένος μιλάει για Κούγκι. Έχετε παρατηρήσει ότι από κάτω γελάνε; Δεν το εννοούσα ότι θα σφαχτεί.

Έλα όμως που ο νεκρός Φύσσας, το φάντασμά του στο δικαστήριο και η ανατριχιαστική παρουσία της μάνας του κάθε μέρα εκεί μας θυμίζει ότι αντίθετα με ό,τι συμβαίνει με το παιδί του, στην περίπτωση των άλλων το εννοούν αυτό. Και γι’ αυτό ακριβώς παρακολουθούμε με αγωνία τη δίκη τους.

Η υπεράσπιση είναι δύσκολη, όταν χρειάζεται να υποστηρίξεις πράγματα εξόφθαλμα αναληθή μπροστά στο δικαστήριο. Ο Πατέλης προσπάθησε να απεμπλέξει τον Λαγό, λέγοντας πως το «εντολή Λαγού» το πρόσθετε με δική του πρωτοβουλία και ζητάει συγγνώμη γι’ αυτό και επανέλαβε τα γνωστά επιχειρήματα για τις «κατασκηνώσεις» και την ομοιόμορφη ενδυμασία. Επιμένει όποτε τον εκθέτουν αυτά που έχει πει, πως οφείλονται σε «λεκτικά ατοπήματα» (φράση που δείχνει μάλλον αποστήθιση οδηγίας δικηγόρου, παρά δυσκολία στην έκφραση), διότι δεν είναι καλός στον λόγο.  Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό από ψεύδη, ένα πράγμα σκέφτομαι. 

Η διαδρομή του Πατέλη και του Ρουπακιά είναι ατομικές διαδρομές. Κάπως βρέθηκε η Χρυσή Αυγή στον δρόμο τους και άλλαξε η ζωή τους, κατά τρόπο ονειρικό για τους ίδιους και εφιαλτικό για τα θύματά τους. Όμως το ότι μπόρεσαν σε επίπεδο κεντρικού συντονισμού να διανοηθούν ότι μπορούν φτάσουν να δολοφονούν ατιμώρητα, αυτό είναι κατόρθωμα συλλογικό: το πέτυχαν μαζί τα υποστηρικτικά ΜΜΕ, η αστυνομία και οι εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι. Αυτό ειδικά το πέτυχε μια κοινωνία ολόκληρη. Αυτό είναι το πιο δύσκολο να χωνέψει κανείς και θα χρειαστεί να το έχουμε συνέχεια κατά νου καθώς θα παρακολουθούμε τα επόμενα βήματα της δίκης.