«Οδοιπορικό» πίσω από τα κάγκελα των φυλακών Θήβας από την Πόλα Ρούπα

Με επιστολή της η οποία δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο στις 13/4 η Πόλα Ρούπα, κρατούμενη στις φυλακές Θήβας, περιγράφει μέσα από τα δικά τις μάτια την κατάσταση στις φυλακές το τελευταίο χρονικό διάστημα.

Όπως είναι γνωστό, τις τελευταίες ημέρες οι κρατούμενοι έχουν προχωρήσει σε κινητοποιήσεις με αίτημα την αποσυμφόρηση των φυλακών, όπως έχει συμβεί σε άλλες χώρες, λόγω του κινδύνου της πανδημίας.

Η Πόλα Ρούπα αναφέρεται στην επιστολή της, μεταξύ άλλων, στον θάνατο της συγκρατούμενης της Αζιζέ Ντεμίρογλου, η οποία σύμφωνα με τις υπόλοιπες κρατούμενες είχε συμπτώματα κορωνοιού, ωστόσο δεν εξετάστηκε παρά τις εκκλήσεις της.

Η επιστολή της Πόλα Ρούπα:

Εξέγερση στο φασισμό και στο θάνατο

Βρίσκομαι στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα-Θήβας από τις 20/3 όπου τέθηκα σε καραντίνα μαζί με άλλες κρατούμενες για 14 ημέρες. Όπως έχω ήδη δημοσιοποιήσει είχε προηγηθεί κινητοποίηση στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού με άνοιγμα της φυλακής κατά τις μεσημεριανές ώρες και με αιτήματα για την αποσυμφόρηση των φυλακών. Το βράδυ της ίδια ημέρας ξεκινήσαμε την κινητοποίηση. Μισή ώρα μετά το κλείσιμο της φυλακής έγινε η αιφνιδιαστική-βίαιη μεταγωγή μου στις φυλακές του Ελαιώνα. Ήταν μια φασιστικού τύπου κίνηση με στόχο να σταματήσει η κινητοποίηση στον Κορυδαλλό και να αποφευχθεί μια εξάπλωση της αντίδρασης των κρατουμένων σε άλλες φυλακές. Τα 2 κείμενα που δημοσιοποιήσαμε από τον Κορυδαλλό για το αίτημα για την αποσυμφόρηση των φυλακών ως αναγκαίο μέτρο για την πρόληψη μιας καταστροφικής πανδημίας στις ήδη ασφυκτικά γεμάτες φυλακές της χώρας έγινε το έναυσμα για την κινητοποίηση και σε κάποιες άλλες φυλακές. Κείμενα δημοσιεύτηκαν και έγιναν κινητοποιήσεις ή απόπειρες κινητοποιήσεων καθώς κάποιες δεν προχώρησαν λόγω πίεσης και απειλών από τις υπηρεσίες και την κυβέρνησης τη ΝΔ ή γιατί οι κινητοποιήσεις δεν επεκτάθηκαν σε πολλές φυλακές και κυρίως στις αντρικές φυλακές Κορυδαλλού.

Είναι η πρώτη φορά που για μια κινητοποίηση όπως αυτή που κάναμε στον Κορυδαλλό διατάσσεται τέτοιου είδους ειδική μεταγωγή με ειδικές αστυνομικές δυνάμεις. Στις 24/3 και ενώ εγώ βρισκόμουν στην καραντίνα διατάχθηκε επίσης βίαιη μεταγωγή του Νίκου Μαζιώτη στις φυλακές Δομοκού. Ο λόγος ήταν ότι ο Μαζιώτης επιχειρούσε στις αντρικές φυλακές Κορυδαλλού το ξεκίνημα μιας κινητοποίησης με αίτημα την αποσυμφόρηση.

Όταν βγήκα από την καραντίνα στις 2/4 μπήκα στην Γ΄ πτέρυγα. Οι κρατούμενες της Γ΄ αλλά και από άλλες πτέρυγες της φυλακής ήταν ιδιαίτερα ανήσυχες για το γεγονός ότι δεν προχωρούσε η κυβέρνηση ούτε καν στη περιορισμένη αποσυμφόρηση που είχε υποσχεθεί. Οι γυναίκες στη Θήβα είχαν ήδη αποστείλει δικό τους κείμενο στο υπουργείο για την αναγκαιότητα να γίνει αποσυμφόρηση δίνοντας έμφαση στις ευπαθείς ομάδες, κρατούμενες/ους μεγάλης ηλικίας, έγκυες και μωρομάνες.

Η κατάσταση στη φυλακή είχε γίνει ακόμα περισσότερο πιεστική λόγω και της δυσκολίας μετάβασης στα νοσοκομεία των αρρώστων, δυσκολία που είχε δημιουργηθεί λόγω της πανδημίας. Γνωρίζω από τότε που βρισκόμουν στις φυλακές Κορυδαλλού και από την ίδια την εκεί υπηρεσία ότι είχε δοθεί οδηγία στις φυλακές να μην στέλνουν περιστατικά στα νοσοκομεία. Εκτός μόνο τα πολύ σοβαρά περιστατικά, χειρουργεία αναβλήθηκαν, οι εξετάσεις ακυρώνονταν επειδή ως γνωστόν τα νοσοκομεία δοκιμάζονται σκληρά για να αντιμετωπίσουν τα περιστατικά του κορωνοϊού.

Στην φυλακή του Ελαιώνα διεξαγόταν μια ‘’άτυπη συζήτηση’’ για το τι πρέπει να κάνουμε. Πραγματοποιήθηκε συνέλευση στην Γ΄ πτέρυγα όπου βρίσκομαι στις 7/3 για να συζητηθεί και να αποφασιστεί τι είδους κινητοποίηση θέλουμε να κάνουμε. Είχε ήδη τεθεί ως πρόβλημα ότι ακόμα και αν δεν χτυπηθούν οι φυλακές από μια πανδημία του κορωνοϊού, πολλές/πολλοί κρατούμενες/οι κινδύνευαν να πεθάνουν και από άλλα προβλήματα υγείας, καθώς μεταγωγές κρατουμένων στα νοσοκομεία είτε δεν γίνονται καθόλου είτε στην καλύτερη περίπτωση γίνονται πολύ σπάνια. Η φυλακή Ελαιώνα όμως όπως πληροφορήθηκα από συγκρατούμενές μου δύσκολα έστελνε επείγοντα περιστατικά στα νοσοκομεία ακόμα και μικρά παιδιά. Μόλις πάτησα το πόδι μου στην φυλακή αυτή το πρώτο πράγμα που πληροφορήθηκα στη Β΄ πτέρυγα που μας είχαν σε καραντίνα ήταν ότι ένα μήνα πριν μια κρατούμενη από την Ε΄ πτέρυγα η Γεωργία Τριανταφύλλου (Ρομά) είχε πεθάνει στη φυλακή. Φώναζε ότι δεν ήταν καλά αλλά δεν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.

Στην Ε΄ πτέρυγα που ως επί το πλείστον κρατούνται γυναίκες Ρομά η κατάσταση είναι απελπιστική. Μέχρι και 19 άτομα στοιβάζονται σε θαλάμους το πολύ 12 ατόμων ενώ η μεταχείριση που έχουν από την υπηρεσία είναι άσχημη. Όμως η αντιμετώπιση και των άλλων κρατουμένων γυναικών δεν είναι πολύ καλλίτερη. Μου έχουν εξιστορήσει περιστατικά ξυλοδαρμών από υπαλλήλους (σε μια περίπτωση η κρατούμενη Π.Α που είχε ξυλοκοπηθεί άσχημα έχει κάνει μήνυση για εξύβριση και ταπείνωση).

Όσο για τα νοσοκομεία και την πρόσβαση σε αυτά είναι πολύ δύσκολη ενώ οι αντιδράσεις γυναικών σε αρνήσεις της υπηρεσίας να μεταφέρουν αυτές ή τα παιδιά τους στα νοσοκομεία ‘‘πληρώνονται’’ με πειθαρχικά τα οποία από ότι έχω διαπιστώσει, πέφτουν βροχή. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Κ.Π που ήταν στις μωρομάνες όπου το μωρό της είχε μολυνθεί από τσίμπημα εντόμου και η υπηρεσία της αρνιόταν να την μεταφέρουν με το παιδί της στο νοσοκομείο. Η Κ.Π αρνήθηκε να μπει το βράδυ στο κελί της απαιτώντας να πάει στο νοσοκομείο με το παιδί της. Την επόμενη ημέρα την μετέφεραν με το παιδί της στο νοσοκομείο. Εξετάστηκε το παιδί, του δόθηκε αγωγή, αλλά μόλις πάτησε το πόδι της στη φυλακή της επιβλήθηκε πειθαρχικό ενός χρόνου στέρησης ημερομισθίων. Δηλαδή η διαμαρτυρία μιας μητέρας κρατούμενης για να πάει το παιδί της στο νοσοκομείο ‘‘πληρώνεται’’ στη Θήβα με περισσότερη φυλακή που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι 1 χρόνος επιπλέον. Τα περιστατικά με τα άρρωστα μωρά που δεν μεταφέρονται σε νοσοκομεία είναι πολλά. Χαρακτηριστική περίπτωση που η ίδια θυμάμαι όταν είχα συλληφθεί έγκυος το 2010 και είχα μεταφερθεί στις μωραμένες ήταν ένα μωρό 2 ετών που ψηνόταν στον πυρετό και έκανε εμετούς για 3 ημέρες, η μάνα του φώναζε και δεν το πήγαιναν στο νοσοκομείο. Είχα καταλάβει ότι το να κρατάς παιδί σε αυτή τη φυλακή ήταν επικίνδυνο για τη ζωή και την υγεία του και όταν μεταφέρθηκα στις φυλακές Κορυδαλλού προχώρησα σε αίτημα στο υπουργείο Δικαιοσύνης για την μόνιμη μεταγωγή μου στις φυλακές Κορυδαλλού όπου τουλάχιστον εκεί υπάρχει άμεση πρόσβαση σε νοσοκομεία. Το αίτημά μου που ήταν μια καταγγελία των απαράδεκτων και επικίνδυνων συνθηκών κράτησης των μωρών στις φυλακές του Ελαιώνα έγινε δεκτό αφού το υπουργείο προφανώς προτίμησε να με κρατήσει στον Κορυδαλλό προκειμένου να μην διαταράξει την ‘‘ηρεμία’’ της φυλακής Ελαιώνα. Όποιος θέλει να κάνει μια διερεύνηση του θέματος μπορεί να προσφύγει στα αρχεία των νοσοκομείων Παίδων της Αθήνας όπου θα βρει πολλά περιστατικά καθυστερημένων μεταφορών άρρωστων παιδιών. Μια περίπτωση που η ίδια θυμάμαι είναι το 2017 όπου ένα αγοράκι 3 ετών με σπασμένο χέρι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με 2 ημέρες καθυστέρηση και ενώ η μάνα του χτυπιόταν στην φυλακή προκαλώντας την αγανάκτηση των γιατρών του νοσοκομείου.

Οι ‘‘ιδανικές’’ εικόνες που προβάλλουν τα ρεπορτάζ για τις φυλακές του Ελαιώνα δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Ενώ όμως χτυπιέται κάθε απόπειρα πίεσης για την διεκδίκηση δικαιωμάτων των κρατουμένων προς την υπηρεσία όπως τα ζητήματα υγείας, κάθε αναφορά από κρατούμενη για έλλειψη ιατρικής φροντίδας, προσβολές, κακομεταχείριση, πετιέται από την υπηρεσία στο καλάθι των αχρήστων. Τα αμέτρητα περιστατικά κακής μεταχείρισης και ελλιπούς ιατρικής περίθαλψης (στην Θήβα δεν υπάρχει γιατρός όλο το 24ωρο και τις αποφάσεις για ποιό περιστατικό θα πάει στο νοσοκομείο ή όχι το αποφασίζουν οι υπάλληλοι βάρδιας), η πίεση και το άγχος για την απειλή της πανδημίας και ο αποκλεισμός από τα νοσοκομεία λόγω του κορωνοϊού, σε συνδυασμό με μια πολιτική αυταρχικότητας, απειλών και τιμωρίας που εφαρμόζει η υπηρεσία ώστε να μην εκδηλώνονται διαμαρτυρίες και να μην αντιδρούν οι κρατούμενες είχε συμβάλλει στην τεταμένη κατάσταση που υπήρχε στην φυλακή. Όλα αυτά τα γεγονότα και η καθυστέρηση του υπουργείου να προχωρήσει στην αποσυμφόρηση όπως είχε υποσχεθεί είχε μετατρέψει τη φυλακή σε μπαρουταποθήκη.

Ο θάνατος της Αζιζέ και η εξέγερση

Ο θάνατος της κρατούμενης Αζιζέ Ντεμίρογλου 42 ετών στις 9/4 τα ξημερώματα άναψε τη φωτιά της εξέγερσης. Η γυναίκα διαμαρτυρόταν όλο το βράδυ ότι πονούσε στο στήθος και η υπάλληλος (γνωστή στη φυλακή για την απαράδεκτη στάση της στις άρρωστες και με στοίβα αναφορών εναντίον της) την απείλησε με αναφορά αν θα συνέχιζε να ενοχλεί. Ξεψύχησε στο θάλαμό της, την τύλιξαν με ένα σεντόνι και την έσυραν έξω. Το πρωί ξυπνήσαμε από τις φωνές συγκρατουμένων μας από τη Ε΄ πτέρυγα. Κάποιες από αυτές φώναζαν το όνομά μου. Ρώτησα τι συμβαίνει και μου είπαν ότι πέθανε μια κρατούμενη από την πτέρυγά τους. Ήταν εξαγριωμένες για τον 2ο θάνατο μέσα σε ενάμισι μήνα, φώναζαν ότι αν είχε γίνει αποσυμφόρηση θα ήταν έξω και θα ζούσε. Προσπαθήσαμε να μάθουμε από τι πέθανε και συγκρατούμενές της μάς πληροφόρησαν ότι είχε πρόβλημα στην καρδιά της. Δεν μπορούσαμε να αποκλείσουμε ότι νοσούσε από κορωνοϊό αφού κάποιες από το θάλαμό της μάς είπαν ότι είχε πυρετό αλλά δεν την θερμομετρούσαν καν. Όπως και να ’χει σημασία έχει ότι πέθανε στη φυλακή.

Την εξέγερση πυροδότησε ο θάνατός της, τα ψέματα της κυβέρνησης, η πίεση του φόβου μιας πανδημίας στη φυλακή και η μη πρόσβαση στα νοσοκομεία καθώς και η χρόνια πίεση από τις συνθήκες κράτησης. Η εξέγερση ως αναμενόμενο ξεκίνησε το πρωί της 9ης Απρίλη από την Ε΄ πτέρυγα όπου πέθανε η Αζιζέ και που ως επί το πλείστον κρατούνται γυναίκες Ρομά. Εξαπλώθηκε γρήγορα στην Β, Γ΄, Δ΄ και Ε΄ πτέρυγα (μόνο η Α΄ πτέρυγα έμεινε ήσυχη). Οι φωτιές είχαν πνίξει τη φυλακή μαζί με τις φωνές αγανάκτησης των γυναικών ενάντια στην υπηρεσία, την υπεύθυνη υπάλληλο βάρδιας, την κυβέρνηση που δεν έχει κάνει την αποσυμφόρηση που είχε υποσχεθεί. Εξάλλου πολλές κρατούμενες είναι ‘‘εγκλωβισμένες’’ λόγω της μη λειτουργίας των δικαστηρίων και κάποιες θα είχαν αποφυλακιστεί και άλλες είναι σε ‘‘εκκρεμότητα διαρκείας’’ η αποφυλάκισή τους περιμένοντας βουλεύματα που δεν έρχονται αφού εισαγγελείς και δικαστές βρίσκονται σε ‘‘διακοπές’’ λόγω κορωνοϊού και επιπλέον αντί να φεύγουν κρατούμενες/οι προστίθενται 100 περίπου νέοι κρατούμενοι καθημερινά σε φυλακές ήδη ασφυκτικά γεμάτες. Ο θάνατος της Αζιζέ πυροδότησε την εξέγερση σε μια φυλακή όπου ποτέ δεν είχε πραγματοποιηθεί ανάλογο γεγονός ενώ εξέγερση σε φυλακή έχει να γίνει πολλά χρόνια και συγκεκριμένα από το 2007. Το γεγονός έσπασε το τείχος σιωπής που επικρατούσε για τις συνθήκες κράτησης στη Θήβα για τους θανάτους, έστειλε ισχυρά μηνύματα αγώνα προς πάσα κατεύθυνση σε μια περίοδο που κυριαρχεί το φασιστικό δόγμα ‘‘νόμος και τάξη’’ πολύ πριν την πανδημία του κορωνοϊού.

Η γ.γ. αντιεγκληματικής πολιτικής Σοφία Νικολάου διαμήνυε σε δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια της εξέγερσης με νόημα ότι είναι και η Πόλα στη Θήβα υπονοώντας προφανώς ότι είμαι υπεύθυνη για την εξέγερση. Κατανοώ πως προβληματίζει ιδιαιτέρα το υπουργείο το γεγονός ότι τα γεγονότα εκδηλώθηκαν λίγες μόνο ημέρες αφού βγήκα από τη καραντίνα και μεταφέρθηκα στην Γ΄ πτέρυγα. Όπως επίσης κατανοώ πόσο προβληματικό θα φαντάζει για τους κυβερνώντες το γεγονός ότι διατάχθηκε η βίαιη μεταγωγή μου από τον Κορυδαλλό για να σταματήσει η εκεί διαμαρτυρία όπου το μόνο που γινόταν ήταν το άνοιγμα των θαλάμων κατά τις μεσημεριανές ώρες, με μετέφεραν στη Θήβα και έγινε εξέγερση.

Υπενθυμίζω όμως ότι το γεγονός που πυροδότησε την εξέγερση ήταν ο θάνατος μιας νέας γυναίκας, ένα έγκλημα για το οποίο όλες γνωρίζουν ότι υπεύθυνη είναι η υπηρεσία και το υπουργείο. Επειδή σκέφτονται ότι άλλοι θάνατοι γυναικών δεν είχαν τέτοια εξέλιξη και είχαν συνηθίσει το γεγονός ότι οι θάνατοι κρατουμένων είναι ανώδυνοι και χωρίς κανένα κόστος για αυτούς και την υπηρεσία, επαναλαμβάνω πως τους διαφεύγει ότι η συνεχής μακροχρόνια μεγάλη καταπίεση, η τιμωρητική τακτική και η τρομοκρατία πάνω στις κρατούμενες καθώς και οι θάνατοι στη φυλακή, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να συσσωρευτεί τόση ενέργεια χωρίς καμία διέξοδο ώστε σε κάποια στιγμή ήταν αναμενόμενο ότι θα εκδηλωνόταν η έκρηξη. Οι ψεύτικες υποσχέσεις του υπουργείου για αποσυμφόρηση ήταν ο κοινός λόγος της αγανάκτησης. Πολλές περίμεναν ότι θα αποφυλακίζονταν μεταξύ των οποίων και η Αζιζέ. Η απάντηση που έλαβε η υπηρεσία από γυναίκες Ρομά όταν ρωτήθηκαν ποιός τους έδωσε εντολή, ήταν ότι δεν είναι ζώα και έλαβαν τις απαντήσεις τους. Οι κρατούμενες έχουν αξιοπρέπεια και γνώμη όσο και αν αυτό δεν θέλουν να το καταλάβουν.

Στις πιέσεις της υπηρεσίας να σταματήσει η εξέγερση η απάντησή μας ήταν να έρθουν από το υπουργείο εδώ να μιλήσουμε. Μετά από κάποια ώρα κατέφθασε με ελικόπτερο κάποιος απεσταλμένος κάποιος από το υπουργείο. Από ότι πληροφορηθήκαμε ήταν κάποιος στρατηγός αλλά δεν μάθαμε το όνομά του. Κάλεσαν να πάμε δύο άτομα από κάθε πτέρυγα ( Γ΄, Δ΄, Ε΄ εκτός από την Β΄ και την Α΄ που δεν κινητοποιήθηκε). Από τη Γ΄ πήγα εγώ μαζί με μια συγκρατούμενή μου. Θα πω αυτά που εγώ δήλωσα καθώς δεν μπορώ να αναφερθώ ούτε γνωρίζω τι ακριβώς ειπώθηκε από άλλες. Στη ‘‘συνάντηση’’ βρισκόταν ο διευθυντής της φυλακής Μακρής Γεώργιος, ο εισαγγελέας της φυλακής και ο στρατηγός που δεν μάς είπε το όνομά του παρ’ ότι τον ρώτησα. Το ‘‘κλίμα’’ ήταν αρχικά αρκετά επιθετικό πράγμα αναμενόμενο αφού η εξέγερση βρισκόταν σε εξέλιξη. Αρχικά ο εισαγγελέας ρώτησε γιατί γίνονται καταστροφές στη φυλακή και αν αυτό μας βρίσκει σύμφωνες. Τον ρώτησα από την μεριά μου ‘‘τι έχει μεγαλύτερη σημασία για εσάς; Μερικά στρώματα και αντικείμενα στη φυλακή ή η ανθρώπινη ζωή; Σήμερα πέθανε μια κρατούμενη και αυτό είναι το ζήτημα προς συζήτηση’’. Η συζήτηση για τις ζημιές στη φυλακή σταμάτησε εκεί. Είπα ότι ζητήσαμε να μιλήσουμε με το υπουργείο και μου έδειξε το στρατηγό. Η συζήτηση κινήθηκε στη συνέχεια στα αίτια θανάτου της κρατούμενης και ότι είναι υπό διερεύνηση. Η απάντησή μου ήταν ότι όποια και αν είναι η αιτία θανάτου, η ευθύνη είναι του υπουργείου και της υπηρεσίας. Όλες οι κρατούμενες περίμεναν την αποσυμφόρηση που δεν έγινε και ότι το υπουργείο κοροϊδεύει. Ο στρατηγός ρώτησε πώς σχετίζεται η αποσυμφόρηση με το θάνατο της κρατούμενης. Του απάντησα ότι αφού τα νοσοκομεία δοκιμάζονται από την πανδημία του κορωνοϊού και υπάρχει οδηγία να μην μεταφέρονται κρατούμενες/οι, κινδυνεύει η ζωή τους όπως απέδειξε ο θάνατος της συγκρατούμενής μας. Ο εισαγγελέας με διέψευσε ότι δεν γίνονται μεταγωγές στα νοσοκομεία. Τον ρώτησα ‘‘τότε γιατί δεν την πήγαν και πέθανε’’; Δεν έλαβα απάντηση. Απευθυνόμενη στον στρατηγό του είπα ότι το γεγονός ότι έχει υποσχεθεί το υπουργείο αποσυμφόρηση και δεν την έκανε, έχει εξαγριώσει τις γυναίκες. Η απάντησή του ήταν ότι έχει κατατεθεί πρόταση του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και δεν έχει προχωρήσει. Η θέση του αποσκοπούσε να μεταφέρει αλλού (προφανώς στη κυβέρνηση και το υπουργείο Δικαιοσύνης) την ευθύνη της κωλυσιεργίας. Τους είπα ότι υπάρχει κόσμος εγκλωβισμένος με τα κλειστά δικαστήρια και τις δίκες που εκκρεμούν και ότι είναι πολλές που περιμένουν αποφυλάκιση και δεν αποφυλακίζονται. Ο εισαγγελέας έσπευσε να με διαψεύσει και μου είπε πως με παραπληροφορούν. Τους είπα πώς πριν ένα μήνα πέθανε άλλη γυναίκα από την Ε΄. Με διέψευσε ο διευθυντής και η υπεύθυνη της κοινωνικής υπηρεσίας. Έλεγαν ψέματα. Παρατήρησα μια ανησυχία γι’ αυτό το ζήτημα, όμως η ‘‘συζήτηση’’ πέρασε πάλι στην εξέγερση. Μας ζητήθηκε να παρέμβουμε στην πτέρυγα για να ‘‘κατευνάσουμε τα πνεύματα’’. Απάντησα πως αν θέλει ο στρατηγός (που μου μιλούσε) εκτόνωση της έντασης, να δεσμευτεί το υπουργείο ότι θα κάνει τώρα αποσυμφόρηση. Μου απάντησε ότι πρώτα πρέπει να ηρεμήσει η κατάσταση και μετά θα γίνει αποσυμφόρηση.

Εκεί έληξε η ‘‘συζήτηση’’ ενώ στην πτέρυγά μας η κατάσταση είχε γίνει πιο έντονη. Οι γυναίκες είχαν ‘‘πάρει’’ ένα μικρό διάδρομο στην πτέρυγα και οι φωτιές μέσα στην πτέρυγα ήταν πιο δυνατές. Απαιτούσαν να ανοίξουν τα προαύλια πράγμα που δεν έγινε. Ήρθε τελικά στη πτέρυγα και ο στρατηγός ο οποίος υποσχέθηκε ότι δεν θα μπουν αστυνομικές δυνάμεις και ζητούσε ηρεμία.

Νωρίτερα εισέβαλαν στην πτέρυγα Ε΄ αστυνομικές δυνάμεις εξωτερικής φρουράς και έριξαν στις γυναίκες δακρυγόνα επιχειρώντας να τις απομακρύνουν από το προαύλιο και να τις βάλουν στην πτέρυγα. Οι γυναίκες αντιστάθηκαν στην εισβολή, ασκήθηκε βία και κάποιες που είχαν αναπνευστικά προβλήματα μεταφέρθηκαν στο ιατρείο λόγω των δακρυγόνων.

Η εισβολή των ΜΑΤ στη Γ΄ και η επόμενη ημέρα.

Το βράδυ η εξέγερση σε όλη τη φυλακή είχε σταματήσει και η συζήτηση κινήθηκε στο πως συνεχίσουμε. Αποφασίσαμε να κρατήσουμε ως τις 11 τη φυλακή ανοικτή καθώς και τα μεσημέρια με αίτημα την αποσυμφόρηση των φυλακών και με προτεραιότητα στις ευπαθείς ομάδες κρατουμένων. Λίγη ώρα μετά το κλείσιμο και ενώ είχαμε μείνει λίγες γυναίκες έξω από τους θαλάμους, εισέβαλαν στην πτέρυγα ΜΑΤ. Αριθμητικά ΜΑΤ και υπάλληλοι ήταν περισσότεροι από εμάς. Τα ΜΑΤ ως αναμενόμενο πραγματοποίησαν μια βίαιη εισβολή. Ούρλιαζαν, έβριζαν, πετούσαν σε γυναίκες καρέκλες, έσπαγαν πράγματα και χτύπησαν σοβαρά κρατούμενη που εγκλωβίστηκε έξω από τους θαλάμους. Η κρατούμενη πάσχει από σοβαρά προβλήματα υγείας και λαμβάνει ισχυρή φαρμακευτική αγωγή. Μεταξύ άλλων έχει και επιληψία και χτυπήθηκε και στο κεφάλι. Τα χτυπήματα αυτά θα μπορούσαν να είναι θανατηφόρα. Ούτε φυσικά και η υπηρεσία που γνωρίζει τι πρόβλημα έχει δεν προσπάθησε να αποτρέψει τα χτυπήματα. Την έσυραν και την πέταξαν μέσα στο θάλαμο χτυπώντας και βρίζοντάς την. Από όλες τις πόρτες ακούγονταν φωνές ενάντια στα ΜΑΤ. Είναι γνωστό πώς τα ΜΑΤ ως σώμα άσκησης ωμής και συχνά δολοφονικής βίας, είναι το σώμα αυτό που χρησιμοποιείται για την καταστολή εξεγέρσεων στις φυλακές. Όμως πρώτη φορά διατάσσεται εισβολή ΜΑΤ για να ‘‘αντιμετωπίσει’’ ένα μικρό αριθμό κρατουμένων που πραγματοποιούν μια ειρηνική διαμαρτυρία καθώς η εξέγερση είχε ήδη λήξει. Το γεγονός αυτό είναι μια καινοτόμα, ‘‘μεγαλειώδης’’ πρακτική καταστολής στην ιστορία των αγώνων στις φυλακές. Μια μελανή σελίδα για την κυβέρνηση και την υπηρεσία.

Την επόμενη μέρα η φυλακή δεν άνοιξε στην ώρα της. Ρωτούσαμε γιατί δεν ανοίγουν και μάς δήλωσαν ότι περιμένουν να φθάσει εισαγγελέας. Άκουσα να φωνάζουν το όνομά μου ενώ η φυλακή εξακολουθούσε να είναι κλειστή. Κατάλαβα ότι θα περάσω πρώτη από εισαγγελέα, όπως και έγινε. Μόλις άνοιξε η φυλακή στις 10:30 περίπου με φώναξαν πρώτη μαζί με άλλες 3 κρατούμενες από την πτέρυγά μου. Ήταν η επόπτρια εισαγγελέας της φυλακής και ρωτούσε γιατί κάναμε απείθεια και δεν μπήκαμε στους θαλάμους.

Συνοπτικά της δήλωσα τα ακόλουθα:

Έχω συμμετάσχει σε αρκετές κινητοποιήσεις στη φυλακή με άνοιγμα θαλάμων, η οποία μορφή κινητοποίησης είναι μια διαμαρτυρία. Οι λόγοι των κινητοποιήσεων αυτών ήταν πάντα σοβαροί γεγονός που αναγνωρίστηκε και ποτέ δεν μου επέβαλαν πειθαρχική ποινή. Θα είναι απαράδεκτο να επιβληθούν πειθαρχικά είτε γι’ αυτό τον λόγο είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο στις κρατούμενες. Χθες πέθανε μια γυναίκα σαν το σκυλί και εμείς συζητάμε γιατί δεν μπήκαμε στην ώρα μας στους θαλάμους; Έκαναν εισβολή τα ΜΑΤ, κυνήγησαν και χτύπησαν γυναίκες. Την συγκρατούμενή μου (ήταν δίπλα μου) την χτύπησαν ενώ έχει σοβαρά προβλήματα υγείας. Είναι πρώτη φορά στην ιστορία που γίνεται μια τέτοια βίαιη κατασταλτική επέμβαση ενάντια σε μια ειρηνική διαμαρτυρία. Να δώσω ‘‘συγχαρητήρια’’ στην κυβέρνηση και σε εσάς για το πώς αντιμετωπίσατε τις κρατούμενες. Μια γυναίκα πέθανε και η κοροϊδία της κυβέρνησης προς τις κρατούμενες/ους ότι θα κάνει αποσυμφόρηση ήταν η αιτία των όσων έγιναν σήμερα στη φυλακή.

Εισαγγελέας: Γνωρίζετε τα αίτια του θανάτου της;

Απάντηση: Πέθανε από παθολογικά αίτια γιατί δεν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.

Εισαγγελέας: Δεν ήταν όμως στη δική σας πτέρυγα.

Απάντηση: Δεν έχει σημασία. Σοβαρά περιστατικά δεν αντιμετωπίζονται. Μια μεγάλης ηλικίας γυναίκα στο θάλαμό μου που είχε πρόβλημα υγείας χτυπούσε το κουδούνι όλο το βράδυ πριν τα γεγονότα στη φυλακή. Το επόμενο βράδυ είχε πάλι πρόβλημα και την πήγαν στο νοσοκομείο.

Εισαγγελέας: Λέτε δηλαδή ότι την πήγαν στο νοσοκομείο επειδή έγινε ό, τι έγινε στη φυλακή;

Απάντηση: Μα το έχω ζήσει ξανά. Εξάλλου ό, τι έχει κατακτηθεί στις φυλακές αλλά και στην κοινωνία, έχει κατακτηθεί με αγώνες. Κάποια άνθρωποι ρίσκαραν, μάτωσαν, εκτέθηκαν. Όσα δικαιώματα έχουν σήμερα οι κρατούμενοι (3/5 κράτησης, άδειες και πολλά άλλα) έχουν κατακτηθεί με αγώνες και εξεγέρσεις. Δεν μας τα χάρισαν.

Εισαγγελέας: Θα γίνει διερεύνηση για τις ευθύνες.

Απάντηση: Δεν θα γίνει τίποτα. Κανένας δεν θα πληρώσει το έχω ξαναζήσει. Και αν επιβληθούν στην υπάλληλο της βάρδιας κυρώσεις δεν είναι μόνο αυτή υπεύθυνη. Είναι υπεύθυνη η ηγεσία της φυλακής και εσείς γιατί εσείς είσαστε υπεύθυνοι για το προσωπικό της φυλακής και την λειτουργία Της του. Την ευθύνη την έχει και το υπουργείο.

Εισαγγελέας: Αν υπάρχουν ευθύνες για αμέλεια θα αποδοθούν.

Απάντηση: Αμέλεια; Μιλάτε απλώς για μια αμέλεια; Αυτή η λέξη γνωρίζετε ότι δεν έχει καμία βαρύτητα και το γεγονός ότι τη χρησιμοποιείτε επιβεβαιώνει ότι δεν θα γίνει τίποτα. Αν εσείς χρησιμοποιείτε τη λέξη ‘‘αμέλεια’’ εγώ θα χρησιμοποιήσω τη λέξη δολοφονία.

Εισαγγελέας: Χρησιμοποιείτε αυτή τη λέξη προφανώς για να δημιουργήσετε εντυπώσεις.

Απάντηση: Όχι. Αφού εσείς τοποθετείστε στο ένα άκρο μιλώντας για αμέλεια, εγώ τοποθετούμαι στο άλλο άκρο και λέω πως ήταν δολοφονία.

Εκεί έληξε η συζήτηση. Αργότερα ενημερωθήκαμε ότι η επόπτρια εισαγγελέας θα εξετάσει αν θα μας επιβληθούν πειθαρχικά ενώ πολλές κρατούμενες απειλήθηκαν είτε ότι δεν θα αποφυλακιστούν είτε ότι δεν θα πάρουν άδειες κλπ. Εν τω μεταξύ οι κρατούμενες αναμένουν την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για την αποσυμφόρηση των φυλακών. Πολλές πίστευαν και πιστεύουν πως ανακοινώθηκαν τα μέτρα αυτά για αποσυμφόρηση για να καθησυχάσουν τις/τους κρατούμενες/ους, καθυστερούσαν να την υλοποιήσουν περιμένοντας την εξέλιξη της πανδημίας και στην περίπτωση που δεν θα υπήρχε ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων στην κοινωνία και ανησυχητικές εξελίξεις στις φυλακές είτε λόγω εισχώρησης κρουσμάτων σε αυτές είτε λόγω έντονων αντιδράσεων από τους κρατούμενους που δεν έγινε όμως, θα ακυρωνόταν. Αυτό γίνεται. Όμως οι κρατούμενες στη Θήβα δεν είχαν άλλη υπομονή. Και προφανώς σε κανέναν δεν αρέσει ο εμπαιγμός, ιδίως όταν πρόκειται για ζητήματα υγείας, ζωής και θανάτου.

Τόσο η υπηρεσία στις φυλακές Ελαιώνα όσο και σε άλλες φυλακές ασκεί πολύ σκληρή στάση απέναντι στους κρατούμενους/ες και τις κινητοποιήσεις τους ασχέτως του ποιος βρίσκεται στην εξουσία. Παράλληλα με ένα ασφυκτικό πλαίσιο αντιμετώπισης των κρατουμένων, την καταπάτηση πολλών δικαιωμάτων, παράλληλα με την αυταρχικότητα και την απειλή βίας ακόμα και την άσκησή της, επιβάλλουν μια ισοπεδωτική, κατασταλτική, τρομοκρατική πολιτική σε ειρηνικές κινητοποιήσεις (π.χ. άνοιγμα κελιών, θαλάμων και προαυλίων λίγες ώρες την ημέρα), με πειθαρχικά, μεταγωγές, ακόμα και με άσκηση βίας. Αυτό όχι μόνο δεν εξασφαλίζει την διατήρηση της τάξης στις φυλακές, αλλά η απουσία μιας ασφαλιστικής δικλίδας για την πραγματοποίηση μιας κινητοποίησης με σοβαρά αιτήματα που θα λειτουργούσε αποσυμπιεστικά στη συσσωρευμένη πίεση μέσα στις φυλακές μπορεί να λειτουργήσει σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση και ένα δυνατό γεγονός να αρκεί για να εκραγεί βιαίως μια φυλακή.

Δημοκρατικά δικαιώματα διαμαρτυρίας στις φυλακές δεν υπάρχουν. Το μόνο που λένε οι υπηρεσίες είναι: ‘‘Φτιάξτε ένα χαρτί να πείτε τα αιτήματά σας, αλλά μην κάνετε απείθεια’’. Σε πολλές περιπτώσεις δεν ανέχονται ούτε αυτό ενώ όταν αυτά παραδίδονται πηγαίνουν στο καλάθι των αχρήστων. Δηλαδή ούτε να μιλήσουν οι κρατούμενες/οι δεν μπορούν. Σε κάποιες περιπτώσεις τρομοκρατούν ακόμα και για την υπογραφή υπομνημάτων προς το υπουργείο και δεν ανέχονται ούτε αποχή από το συσσίτιο, πράξη που δεν συνιστά ούτε καν απείθεια. Όμως κάποια στιγμή η κατάσταση αντιστρέφεται και η υπέρμετρη καταπίεση και η βία φέρνει αντίθετα αποτελέσματα.

Η εξέγερση στις φυλακές Ελαιώνα αιφνιδίασε τους πάντες. Κανένας δεν περίμενε σε αυτή τη φυλακή να γίνει ένα τέτοιο γεγονός. Όμως όπως γράψαμε γυναίκες της Γ΄ πτέρυγας στο κείμενο με το οποίο ενημερώναμε για την εισβολή των ΜΑΤ, ηθικοί αυτουργοί, υπαίτιοι της εξέγερσης είναι η κυβέρνηση, το υπουργείο και η υπηρεσία.

Αντί επιλόγου…

Ο λόγος που βρίσκομαι στη φυλακή με μεγάλες ποινές είναι ο αγώνας μου για μια κοινωνία χωρίς αδικία, ανισότητες, καταπίεση, εκμετάλλευση. Βρίσκομαι στη φυλακή γιατί αγωνίστηκα για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας. Για να έχουν τα παιδιά μας μια ζωή καλλίτερη, ελεύθερη, να ζουν σε έναν πλανήτη που δεν θα αργοπεθαίνει, σε ένα κόσμο που δεν θα μαστίζεται από δολοφονικές πανδημίες τις οποίες δημιουργεί η τεράστια ανισότητα και η εξαθλίωση. Χωρίς τις συνθήκες δηλαδή αυτές που όχι μόνο σκλαβώνουν και δηλητηριάζουν την ανθρωπότητα, αλλά τη δολοφονούν μαζικά, όπως αποδείχθηκε με την πανδημία του κορωνοϊού.

Οι λόγοι που αγωνίζομαι στη φυλακή δεν είναι διαφορετικοί. Ποτέ δεν έκανα κάποια κινητοποίηση για να ικανοποιήσω δικά μου ιδιοτελή ζητήματα και αυτό το γνωρίζουν οι πάντες. Προτεραιότητά μου πάντα ήταν οι πλέον αδύναμοι και ευάλωτοι άνθρωποι, αυτοί των οποίων τα δικαιώματα, η υγεία και η ζωή βρίσκεται σε μεγαλύτερο κίνδυνο μέσα στη φυλακή.

Γνωρίζω ότι είμαι ο πρώτος στόχος της κυβέρνησης αυτή την περίοδο μέσα στις φυλακές. Γνωρίζω ότι θα κάνουν ό, τι μπορούν για να με πιέσουν ενώ θα επιχειρήσουν να δυσκολέψουν όσο μπορούν την έξοδό μου από τη φυλακή. Δηλώνω όμως (και το γνωρίζουν) πως δεν πρόκειται να με λυγίσουν και πως δεν θα πάψω να αγωνίζομαι ενάντια στην αδικία και πως θα αντισταθώ στην όποια μορφή εκδίκησης ασκηθεί από το κράτος πάνω μου.