Kαι λέω εγώ την Παρασκευή το βράδυ, Παναϊτσα μου, την περασμένη, ναι, ότι, επί τη επετείω των 75 χρόνων από όταν σκίσαμε τους ναζήδες, θα πιάσω στο στοματάκι μου τον φονιάδα των λαών Αμερικάνο του '40, αποκλειστικώς, αν κι έχω ράμματα και για τη γούνα του καθάρματος Βρετανίας, Ουίνστον. Ε, τι ήταν να το πω! ο ακροατής μου βγαίνει στην αναφορά παραπονούμενος και στέλνει μεηλάκι, και λέει, θέλω Ουίνστον! του λέω, μόνο Καρέλια χρυσή κασετίνα μου βρίσκεται, βολεύεσαι; Οχι, μου λέει, τον άλλον Ουίνστον, αυτόν που πρέπει ταχέως να του περάσεις ράμματα στη γούνα του! Ε, να κι εγώ λοιπόν!
