Κατά κύριο λόγο από την απεργία αναμένεται να πληγούν οι δημόσιες μεταφορές, που ιδίως στην πρωτεύουσα ενδεχομένως θα δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα, καθώς το μετρό θα παραμείνει κλειστό από το βράδυ της Τετάρτης ως τα ξημερώματα της Παρασκευής, ενώ δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί κανένα δρομολόγιο των πορθμείων στις δύο όχθες του Τάγου.
Τα ελάχιστα εγγυημένα δρομολόγια στις σιδηροδρομικές μεταφορές και τα λεωφορεία θεωρείται πως δεν θα αρκέσουν για να εξυπηρετήσουν το επιβατικό κοινό και αναμένεται πως οι οδικές αρτηρίες της Λισσαβόνας θα είναι αδιάβατες λόγω μποτιλιαρίσματος.
Διαδηλώσεις έχουν προγραμματισθεί να πραγματοποιηθούν στη Λισαβόνα και τις
άλλες μεγάλες πόλεις της Πορτογαλίας. Η συμμετοχή στις διαδηλώσεις αποτελεί το μεγάλο στοίχημα για το κυριότερο εργατικό συνδικάτο της χώρας, το προσκείμενο στο Κομμουνιστικό Κόμμα CGTP, το οποίο εάν κατορθώσει να συγκεντρώσει στους δρόμους 350.000 ανθρώπους, θα μετατραπεί σε σημαντικό παίκτη στην πολιτική σκακιέρα, έπειτα από την επιτυχία του να κατεβάσει 300.000 ανθρώπους στους δρόμους της Λισαβόνας στην προηγούμενη εκδήλωση διαμαρτυρίας, στα μέσα Φεβρουαρίου.
Στην παρούσα συγκυρία, το CGTP κατεβαίνει μόνο του στον αγώνα κατά των μέτρων λιτότητας, καθώς στις προηγούμενες διαδηλώσεις είχε τη συμπαράσταση της UGT, που πρόσκειται στους Σοσιαλιστές, και η οποία τώρα παίρνει αποστάσεις από το CGTP, χαρακτηρίζοντας την κινητοποίηση της Πέμπτης ως «ψευδο-γενική απεργία, χωρίς συγκεκριμένους σκοπούς».
Οι δύο εργατικές ενώσεις διχάστηκαν όταν η UGT αποδέχθηκε τη μεταρρύθμιση του εργατικού κώδικα, που διαπραγματεύθηκε με τους κοινωνικούς εταίρους η κυβέρνηση, αλλά η CGTP την απέρριψε, αρνούμενη κάθε συζήτηση για αυτό.
Ένα από τα κυριότερα αιτήματα της απεργίας, εκτός του εργασιακού, είναι και τα μέτρα λιτότητας που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση για να υπογραφεί η δανειακή σύμβαση με την `τρόικα' (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) και τα οποία δεν έχουν καταστεί δυνατό να εμποδίσουν το βάθεμα της ύφεσης, η οποία αναμένεται να φθάσει στο 3,3% αυτόν τον χρόνο.
«Το πρόβλημα του απεργιακού κινήματος στην Πορτογαλία είναι πως οργανώνεται από τα ίδια κύρια συνδικαλιστικά όργανα και όχι από τα πιο αποκεντρωμένα κοινωνικά κινήματα, όπως οι Ιντιγνάδος (Αγανακτισμένοι) στην Ισπανία, συνεπώς η απεργία τούτη τίποτε το καινούργιο δεν προσθέτει», τονίζει από την πλευρά του ο Αντόνιου Κόστα Πίντου, καθηγητής στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Μελετών του Πανεπιστημίου της Λισαβόνας.