Τα τραγούδια της εμψύχωναν και η γλυκύτητα της παρουσίας της παρηγορούσε. Η απλότητα της συμπεριφοράς της και η εύκολη προσέγγιση, η πόρτα της που ήταν ανοικτή για όλους πάντα, έδωσαν ακόμη μεγαλύτερη διάσταση στο θρύλο της. Το τραγούδι της «Θα ξανασυναντηθούμε», We’ll meet again, όχι μόνο συντρόφεψε τις αγγλόφωνες δυνάμεις στον πόλεμο κατά του Άξονα αλλά παρηγόρησε και τους βρετανούς πολίτες, με τον εγκλεισμό της πανδημίας, κατά προτροπή της βασίλισσας Ελισάβετ – και, μάλιστα, ξανανέβηκε, ακόμη μια φορά, στα τσαρτς, πριν ένα μήνα. Η ντέημ Βέρα Λυν, που έφυγε σήμερα από τη ζωή στα 103 της χρόνια, περνά και επισήμως στην αιωνιότητα, αφήνοντας το όνομά της με χρυσά γράμματα στην πολιτική και μουσική ιστορία της πατρίδας της.
Γεννημένη ως Βέρα Μάργκαρετ Γουέλτς, το 1917, άφησε το σχολείο και ξεκίνησε να τραγουδά επαγγελματικά από τα 11 της μόλις χρόνια. Είχε ήδη πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο δίσκους πριν ξεκινήσει ο Β’ Παγκόσμιος, οπότε και έθεσε τη νιότη της και τη βελούδινη φωνή της στη διάθεση του στρατεύματος. Όταν, κατά τον πρώτο χρόνο του πολέμου, η βρετανική Ημερησία (Daily Express) διενήργησε ψηφοφορία για τον ή την δημοφιλέστερη σταρ στο στράτευμα, κέρδισε με συντριπτική πλειοψηφία, και μαζί κέρδισε και τον τίτλο που θα την ακολουθούσε σε όλη της τη ζωή ως το «κορίτσι του βρετανού φαντάρου», η Forces’ Sweetheart.
Στις συνθήκες της εποχής, ταξίδεψε, περιόδευσε και τραγούδησε από τη Βρετανία ως την Αίγυπτο και την Ινδία, εμψυχώνοντας τα συμμαχικά στρατεύματα. Το We’ll Meet Again, οι Λευκοί Βράχοι του Ντόβερ (The White Cliffs of Dover), το Αηδόνι Τραγουδούσε στην Πλατεία Μπέρκλυ (A Nightingale Sang in Berkeley Square), Μόνο Να Είχα Φτερά (If Only I Had Wings), έγιναν οι ανεπίσημοι ύμνοι του αγώνα, και η ίδια στρατεύτηκε σε όποιο μέτωπο μπορούσε. Το 1941 ξεκινά δύο ραδιοφωνικές εκπομπές: το 15λεπτο και μεταμεσονύχτιο Αστρόφως (Starlight) και μια δεύτερη εκπομπή, με τίτλο Ειλικρινώς Δική Σας (Sincerely Yours) και στόχο την μετά μουσικής μεταφορά μηνυμάτων από τις οικογένειες που βρίσκονταν στη Βρετανία προς τους φαντάρους που υπηρετούσαν μακρυά και το αντίστροφο. Η εκπομπή μεταδίδονταν κυριολεκτικά από τα έγκατα της γης: έδρα του BBC ήταν τότε τα υπόγεια στούντιο κάτω από το θέατρο Κριτήριον (Criterion Theatre).
Η επιρροή της και ο θρύλος της ήταν τέτοιου μεγέθους που την τραγούδησαν και οι Pink Floyd.
* ο τίτλος, Auf Wiederseh’n Sweetheart!, είναι και τίτλος ενός ακόμη, μεταπολεμικού αυτή τη φορά, τραγουδιού της.