Στο γκράφιτι που κοσμεί τους τοίχους της Αθήνας απεικονίζονται τα τρία μέλη του συγκροτήματος που έφυγαν από τη ζωή αγωνιζόμενα για την ελευθερία και τη μουσική τους. H Helin Bölek, o Mustafa Koçak και o İbrahim Gökçek.
Δύο άλλα μέλη του συγκροτήματος είχαν βρεθεί πριν λίγους μήνες στην Ελλάδα για συναυλία αλληλεγγύης που είχε διοργανωθεί για αυτούς. Σε συνέντευξη που έδωσαν στην Κατιούσα ο Oumet Gultekin και η Sena Erkoc περιέγραψαν τις διώξεις που δέχονται από τις τουρκικές αρχές και τον λόγο.
«Οι Grup Yorum είναι οι πρώτοι που ηχογράφησαν τραγούδια στην κούρδικη γλώσσα και υπέστησαν μεγάλες διώξεις γι’ αυτό. Οι αρχές σταμάτησαν ένα φορτηγό που μετέφερε τα CD μας στα κούρδικα, και κατέστρεψε το φορτίο με τα όπλα! Εμείς κάνουμε πολιτικό τραγούδι. Μιλάμε για τους αγωνιστές, τους λαϊκούς ήρωες, τους αγώνες ενάντια στο φασισμό. Μες σε αυτά τα 34 χρόνια, πάντα είχαμε φυλακίσεις, διώξεις και βασανιστήρια, σε κάθε περίοδο του συγκροτήματος.
Θέλουμε να σταθούμε στην τελευταία μας περίοδο, από το 2010 κι έπειτα. Στην 25η επέτειο του συγκροτήματος, κάναμε συναυλία στην Κωνσταντινούπολη με 55 χιλιάδες κόσμο -ρεκόρ για συναυλία με εισιτήριο. Μέχρι το 2014, ο κόσμος αυξανόταν ολοένα και περισσότερο, σε κάθε συναυλία. Ξεπεράσαμε τις 100 χιλιάδες και φτάσαμε να παίζουμε μπροστά σε 1 εκατομμύριο κόσμο, σε Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Άδανα και όλες τις μεγάλες πόλεις της Τουρκίας. Παράλληλα κάναμε περιοδεία στην Ευρώπη και οι συναυλίες μας συγκέντρωναν χιλιάδες θεατές. Όσο αυξανόταν ο κόσμος, τόσο οξυνόταν κι η καταπίεση εναντίον μας.
Το φασιστικό ιμπεριαλιστικό κράτος μας έβλεπε σαν απειλή. Στη Γερμανία οι αρχές έβγαλαν σχετική ανακοίνωση, και ουσιαστικά μας απαγόρευσαν τις συναυλίες. Άρχισαν οι συλλήψεις, δε μας έδιναν πια συναυλιακούς χώρους. Μετά από κάθε τέτοια επίθεση, εμείς βρίσκαμε τρόπο να απαντήσουμε. Διοργανώναμε συναυλίες στις ταράτσες των σπιτιών, σε δρόμους και πλατείες. Δε μείναμε με σταυρωμένα χέρια, απαντήσαμε πολιτικά, δε μας σταμάτησαν οι απειλές».