Όπως αναφέρεται στην απόφαση, παρά το ότι προβλέπεται η διάκριση του προγράμματος από το 2007 και είναι δεσμευτική, το γεγονός ότι δεν υπήρξε η προκήρυξη αδειών στη συνέχεια, στην ουσία «αχρήστευσε» τη διάκριση του προγράμματος.
Μεταξύ άλλων, η απόφαση αναφέρει ότι «η υποβολή της υπεύθυνης δήλωσης του άρθρου 5 παρ. 13 του ν. 3592/2007 δεν μπορούσε παρά να είχε προσωρινό χαρακτήρα, αφού ο ενημερωτικός ή μη χαρακτήρας του προγράμματος ενός σταθμού δήλωση αποτελεί στοιχείο της άδειας και, υπό κανονικές συνθήκες, εντάσσεται στην αίτηση χορήγησης άδειας που επρόκειτο να υποβληθεί στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα».
Έξαλλου, αναφέρει η απόφαση ότι «δεν υπάρχει ρύθμιση που να δεσμεύει τον ήδη λειτουργούντα σταθμό και υποψήφιο προς αδειοδότηση ως προς το χαρακτήρα του προγράμματος που θα επιλέξει να έχει ο σταθμός του κατά την αδειοδοτική διαδικασία».
Άξιο σημασίας είναι ότι «η επιλογή του χαρακτήρα προγράμματος ενός σταθμού προσλαμβάνει δεσμευτική ισχύ μόνον εφόσον έχει προχωρήσει διαδικασία αδειοδότησης» σύμφωνα με το έγγραφο.
Επιπλέον, η ανεξάρτητη αρχή επικαλείται την απόφαση του ΣτΕ που έκρινε παράνομη την παράταση ισχύος των αδειών μετά την πρώτη τετραετία από την έκδοσή τους, διάταξη του ν. 4279/2014 περί δυνατότητας αλλαγής φυσιογνωμίας προγράμματος από ενημερωτικό σε μη ενημερωτικό πρόγραμμα, η οποία έχει καταργηθεί εδώ και τρία χρόνια, και διατάξεις του νόμου Ρουσσόπουλου περί πολυφωνίας και πλουραλισμού.
Σημειώνεται ότι από τα 7 μέλη του ΕΣΡ τα τρία διαφώνησαν με το σκεπτικό της απόφασης τονίζοντας ότι η δήλωση προγράμματος που έκανε το Θέμα 104.6 το 2007 είναι δεσμευτική και η μεταβολή της φυσιογνωμίας «σαφές διοικητικό αδίκημα».
Ολόκληρο το έγγραφο της απόφασης: