Η Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας σχολίασε μέσω του προέδρου της ότι «τα κριτήρια της μη επιστρεπτέας επιχορήγησης από τις Περιφέρειες αδικούν τις επιχειρήσεις χωρίς προσωπικό» και μίλησε για αστοχίες του μέτρου καθώς πολλές επιχειρήσεις δεν εντάσσονται σε αυτό.
Επιπλέον, σχολιάζει ότι «αναμένουμε από την Πολιτεία να θέσει κάτω από την ομπρέλα προστασίας των μέτρων στήριξης, τους πιο ευάλωτους και πραγματικά πληττόμενους επιχειρηματίες που έχουν προοπτικές επιβίωσης και ανάπτυξης».
Η Συνομοσπονδία χαρακτηρίζει «αστοχία ένα τόσο θετικό στη σύλληψή του μέτρο, όπως η μη επιστρεπτέα επιχορήγηση, να αδικεί και στην ουσία να εξαιρεί περίπου 200 χιλιάδες επιχειρήσεις οι οποίες μπορούν να συμβάλλουν στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας, μόνο και μόνο επειδή στην παρούσα φάση δεν απασχολούν προσωπικό. Όλοι συμφωνούμε ότι το κριτήριο της απασχόλησης είναι σημαντικό».
Επιπλέον η Συνομοσπονδία αναρωτιέται: «Γιατί τότε να στερήσουμε από ρευστότητα μία βιώσιμη ατομική επιχείρηση ή μία εταιρία, που λόγω της κρίσης σήμερα δεν έχουν εργαζομένους, αλλά με έγκαιρη στήριξη μπορούν αύριο να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας; Ή μήπως θα είναι «λιγότερο» άνεργοι οι ιδιοκτήτες των μικρών επιχειρήσεων, αν δεν ενισχυθούν και αναγκαστούν αύριο να βάλουν λουκέτο;».
«Είδαμε το ίδιο λάθος να συμβαίνει στον πρώτο κύκλο της Επιστρεπτέας Προκαταβολής και αυτό δεν πρέπει να ξανασυμβεί. Τα εργαλεία ρευστότητας χρειάζεται να αμβλύνουν και όχι να οξύνουν τις ανισότητες που προκαλεί η πανδημία στην αγορά. Υπάρχει λύση, και είναι να οριστεί ένα ποσοστό 25% επί των πόρων, που θα διατίθεται μόνο σε επιχειρήσεις χωρίς εργαζόμενους με βασικό κριτήριο τη μείωση του τζίρου τους. Η κυβέρνηση έχει δείξει και στο πρόσφατο παρελθόν (επιστρεπτέα προκαταβολή, εποχικότητα), ότι ακούει τις λογικές και τεκμηριωμένες προτάσεις της αγοράς. Αναμένουμε ότι και αυτή τη φορά θα πράξει το ίδιο» καταλήγει.
Επιπλέον σε επιστολή της Συνομοσπονδίας προς τους Περιφερειάρχες της χώρας αλλά και προς τον υπουργό Ανάπτυξης, Άδωνι Γεωργιάδη, και τον υφυπουργό Ιωάννη Τσακίρη, ασκείται κρίτική σχετικά με τα κριτήρια αξιολόγησης όπως το στοιχείο της ύπαρξης εργαζομένων ή όχι.
«Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι, οι επιχειρήσεις χωρίς προσωπικό, είτε είναι ατομικές, είτε έχουν εταιρική μορφή έχουν εξ’ ορισμού σοβαρό μειονέκτημα σε σχέση με τις αντίστοιχες που απασχολούν προσωπικό», αναφέρει η επιστολή καταθέτωντας στοιχεία ότι «οι επιχειρήσεις χωρίς εργαζόμενους ανέρχονται με μετριοπαθείς υπολογισμούς πανελλαδικά σε 170.000 (130.000 ατομικές και περίπου 40.000 εταιρικής μορφής). Πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις είχαν υπάρξει κατά το παρελθόν εργοδότες και έχασαν την ιδιότητα αυτή, είτε λόγω της υπερδεκαετούς οικονομικής κρίσης είτε λόγω της παρούσας υγειονομικής».