«Και βεβαίως, εγκληματική δραστηριότητα που καλύπτεται από “πολιτική προστασία” δεν υπάρχει μόνο στην περίπτωση της ΧΑ. ​Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, βέβαια. Που μένει κι αυτό να διαλευκανθεί. ​Γιατί και οι νεκροί της Μαρφίν ζητούν δικαίωση…»

Αντώνης Σαμαράς, πρώην πρωθυπουργός, παραμονή της ετυμηγορίας της δίκης των ναζί της Χρυσής Αυγής

«Το δίδαγμα από την πολύχρονη επέλαση της ντροπής είναι πως μήτρα της υπήρξε ο τυφλός λαϊκισμός. Ήταν αυτός που καθιέρωσε το ψέμα στον δημόσιο διάλογο».

Κυριάκος Μητσοτάκης, νυν Πρωθυπουργός, παραμονή της ετυμηγορίας της δίκης των ναζί της Χρυσής Αυγής

Τα παραπάνω αποτελούν αποσπάσματα των δηλώσεων που υπέγραψαν ο σημερινός και ο πρωθυπουργός που κυβερνούσε κατά τη δίωξη του ναζιστικού μορφώματος, κληθέντες από μία πανελλαδική εφημερίδα να τοποθετηθούν ενόψει της ετυμηγορίας του δικαστηρίου λίγες ημέρες αργότερα, και δη, μία εφημερίδα – προμετωπίδα του «αντιπάλου στρατοπέδου». Το πιο τοξικό και ανακόλουθο μέρος της κριτικής που δέχθηκε η εφημερίδα για την επιλογή της χαρακτήρισε την κίνηση αυτή ως «πλυντήριο» για τους δύο πολιτικούς, οπτική όμως που δεν αποκλείεται να τράβηξε το ενδιαφέρον και των δύο που έσπευσαν να δώσουν τη δήλωσή τους.

Ανεξαρτήτως της κριτικής που δέχθηκε η θαρραλέα πρωτοβουλία της εφημερίδας από το κοινό της και όχι μόνο, αλλά και αφήνοντας κατά μέρος τα συμπεράσματα για το τι λέει για τη Δικαιοσύνη στη χώρα μας το γεγονός πως ένα τέτοιο αφιέρωμα μπορεί να κρίνεται απαραίτητο στη δίκη μιας ναζιστικής οργάνωσης, οι δηλώσεις των δύο μοιάζουν ιστορικά αποκαλυπτικές. Τουλάχιστον για τον τρόπο με τον οποίον επέλεξαν να απευθυνθούν «στους αντιπάλους τους» πρωτίστως, αλλά και στους υπόλοιπους πολίτες εν γένει.

Διαβάζοντας κανείς αποσπασματικά τις δύο παραπάνω αράδες και χωρίς να γνωρίζει το πλαίσιο στο οποίο γράφτηκαν, εύκολα θα μπορούσε να πιστέψει πως Μητσοτάκης και Σαμαράς τις κατέθεσαν στο πλαίσιο κάποιας εκδήλωσης κατά της βίας ή κάποια κομματική σύναξη. Ή ακόμα χειρότερα, θα μπορούσε να πιστέψει πως τις κατέθεσαν στο πλαίσιο κάποιου υπερασπιστικού, ή τουλάχιστον απολογητικού αφιερώματος για τους κατηγορούμενους. Εάν βέβαια διαβάσει ολόκληρη τη δήλωση, με εξαίρεση τις ψευδείς ή παραποιημένες αναφορές στη πρόσφατη κοινή μας ιστορία -που στην περίπτωση του πρώην πρωθυπουργού ξεχειλίζουν το κείμενο- πιθανόν να βρει και μερικές αράδες που να συντείνουν σε χαρακτήρα κατηγορητικό στο κείμενό τους. Μπορεί και όχι.

Σε κάθε περίπτωση, τα δύο κείμενά τους αυτά θα είναι εκείνα που θα μείνουν ως η τελευταίο δείγμα της αμετανόητης στάσης τους, την ώρα που το νοσηρό και δολοφονικό φαινόμενο που εξέθρεψαν και εκμεταλλεύτηκαν έτεροι περιμένει την αυριανή για την καταδίκη του. Για να κυβερνήσουν, ο ένας κανονικοποίησε και καλλιέργησε τη ρητορική του φαινομένου αυτού, και ο άλλος την υποδέχθηκε και καπηλεύτηκε την απήχησή των συνθημάτων του. Οι ευθύνες τόσο της Νέας Δημοκρατίας του Σαμαρά, όσο και της Νέας Δημοκρατίας του Μητσοτάκη για το όνειδος της ανόδου και της κορύφωσης της Χρυσής Αυγής είναι απαράγραπτες. Αυτό δεν θα κριθεί από  δύο δηλώσεις τους, όποιος και να τις δημοσιεύσει.

Όμως η ιστορικότητα της απόφασης του αυριανού δικαστήριού, όποια και να είναι αυτή, είναι πιστεύω η ίδια που δίνει την «ιστορική» αξία στις δηλώσεις των δύο ηγετών της Δεξιάς. Δηλώσεις που -για να μην ξεχνιόμαστε- αφορούν τη δίκη μίας οργάνωσης με αποδεδειγμένα ναζιστική ιδεολογία, για τα εγκλήματα της δολοφονίας ενός αντιφασίστα μουσικού, της απόπειρας δολοφονίας τεσσάρων αλλοδαπών ψαράδων, της απόπειρας δολοφονίας δεκάδων συνδικαλιστών κομμουνιστών, καθώς και της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης με σκοπό εγκλήματα όπως τα παραπάνω με τάγματα εφόδου. Σε μία τέτοια δίκη επέλεξαν τα παραπάνω λόγια για να απευθυνθούν στο σύνολο των πολιτών ο σημερινός και ο χθεσινός κυβερνήτης της χώρας, επάνω στην οποία έχει στραμμένη την προσοχή της όλη η χώρα και μεγάλο μέρος του πλανήτη.

Η ετυμηγορία του δικαστηρίου για τους 68 κατηγορούμενους της δίκης της Χρυσής Αυγής θα γίνει γνωστή το πρωί της Τετάρτης. Αναμφίβολα, θα κρίνει πολλά για το ποια είναι η Ελλάδα του σήμερα, αλλά και τις μέρες που ξημερώνουν. Το βέβαιο είναι πως δεν θα τελειώσει τίποτα με την ανάγνωσή της στο δικαστήριο.

Όσο για την ετυμηγορία για το πολιτικό μέγεθος του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αντώνη Σαμαρά, αυτή έχει κριθεί ήδη. Παντελής έλλειψη οποιασδήποτε αστικής ευγένειας, πολιτικού θάρρους και συναίσθησης της ευθύνης για την «τραυματική, οδυνηρή και, δυστυχώς, πολύ αιματηρή (σ.σ. εμπειρία)». Διχαστικοί ακόμα και έχοντας απέναντι τους μία οργάνωση που «υπονόμευε την ίδια την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας. Και τα θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος».

Ο πρώτος, λίγος, σκυφτός μπροστά στην ιστορική στιγμή, κουφός μπρος στο αίτημα της κοινωνίας για Δικαιοσύνη. Ο δε δεύτερος, λιγότερος. Λιγότερος ακόμα και από τον πρώτο.