Παράπλευρο θύμα των υποθέσεων Ικαρίας και Λιγνάδη είναι (ξανά) η αξιοπιστία της δημόσιας τηλεόρασης. Δεν μας εκπλήσσει το χαρτάκι με τις οδηγίες για το τι (δεν) θα δούμε, που κρεμιέται στον πίνακα ανακοινώσεων της ΕΡΤ. Εξάλλου κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να διαψεύσει την ύπαρξή του.
Η κοινωνία, η δημοσιογραφία, αλλά πρωτίστως οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ έχασαν τη μοναδική ευκαιρία να αποκτήσει η χώρα τη δημόσια ραδιοτηλεόραση που μας αξίζει, μετά τον αγώνα της περιόδου 2013-15. Μείναμε στο πώς θα γυρίσουν στις θέσεις τους οι εργαζόμενοι (και κυρίως οι συνδικαλιστές) και ξεχάσαμε να πολεμήσουμε για την αξιοπιστία όσων βλέπουμε στο γυαλί. Και τότε φτιάχτηκε μια ΕΡΤ κακέκτυπο αυτής που ήταν πριν. Και σήμερα έχουμε μια ΕΡΤ κακέκτυπο αυτής που ήταν επί ΣΥΡΙΖΑ. Και η επόμενη θα είναι κακέκτυπο αυτής που έχουμε σήμερα.
Μια καλή ΕΡΤ, από τους εργαζόμενους που έχουν έστω την ασφάλεια της μονιμότητας, θα οδηγούσε και σε μια καλύτερη ιδιωτική τηλεόραση. Τελικά όμως τα χάσαμε όλα. Και τελικά η Ικαρία καταφέρνει να κρύβεται αποτελεσματικά…
Περισσότερα στις Πίσω Σελίδες