Το ποσοστό της Le Pen αποτελεί έμπρακτη διάψευση της άποψης, ότι η υιοθέτηση από τις mainstream πολιτικές δυνάμεις της θεματολογίας και της επιχειρηματολογίας της ακροδεξιάς, είναι απαραίτητη για τον πολιτικό παραγκωνισμό της. Ο Νicholas Sarkozy υπερέβη εαυτόν εν προκειμένω, τοποθετώντας τα ζητήματα της εθνικής ταυτότητας και της μετανάστευσης στο επίκεντρο της προεκλογικής του εκστρατείας, μόνο και μόνο για να διαπιστώσει στο τέλος ότι επωφελήθηκε η αυθεντικότερη εκπρόσωπος αυτής της προβληματικής. (Όπως επωφελήθηκε και από το προεκλογικό κλίμα το οποίο, εμφανίζοντας ως δεδομένη την τελική μονομαχία Sarkozy-Hollande, έσβησε τις μνήμες του 2002, και απελευθέρωσε τους ψηφοφόρους από το σύνδρομο της «τακτικής ψήφου»). 
 
Ωστόσο, η «απενοχοποίηση» της ψήφου στην Le Pen υπήρξε αποτέλεσμα και των προσπαθειών της ιδίας να «εκσυγχρονίσει» την εικόνα του Εθνικού Μετώπου -υιοθετώντας με διαφορά αρκετών ετών την τακτική που είχε προτείνει ο μεγάλος εσωκομματικός αντίπαλος του πατέρα της (και επικεφαλής της «καθολικής τάσης» στο κόμμα) ευρωβουλευτής Bruno Gollnisch. Πρόκειται για ένα προφίλ το οποίο φέρει το Εθνικό Μέτωπο πολύ κοντά προς τον αμερικανικό δεξιό λαϊκισμό τύπου Gingrich, ο οποίος αναδεικνύεται σε πρότυπο για τα απειλούμενα και οργισμένα μεσοστρώματα όλου του ανεπτυγμένου κόσμου.
 
Διαβάστε περισσότερα: