Μετά από λίγη αμηχανία, λίγη αγωνία και λίγη τάχα μου συστολή, η απαυτοκρατορία αντεπιτίθεται, και όλως τυχαίως η υπεράσπιση ενός καταγγελλόμενου για βιασμούς ανηλίκων βασίζεται στην υπεράσπιση της υπουργού που τον επέλεξε κατόπιν επιλογής του πρωθυπουργού που την επέλεξε, ενώ οι ίδιες οι κατηγορίες είναι κατασκευάσματα των κομμουνιστών που δεν θέλουν επενδύσεις. Το υπουργείο Υγείας συνεχίζει να συμπεριφέρεται στους υγειονομικούς σαν σακιά με πατάτες και εκδίδει αποφάσεις για να τους μεταφέρει από εδώ και από εκεί, την ώρα που και η πανδημία αντεπιτίθεται. Πίσω από όλα αυτά, η πολιτεία ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει έναν κρατούμενο που ζητάει την εφαρμογή του νόμου της ίδιας της κυβέρνησης, και η ορμπανοποίηση μπαίνει στην επόμενη φάση της.
Μία όψη της πραγματικότητας μέσα από τα κοφτερά μάτια του σκιτσογράφου Θανάση Καραμπάλιου