Κοντεύουμε να κουφαθούμε από τις φωνές του Άδωνι Γεωργιάδη που με το σόου για την νόμιμη ή μη βάφτιση προσπαθεί να καλύψει την κουμπαριά με τον πρόεδρο μίας Ανεξάρτητης Αρχής που υποτίθεται πως οφείλει να τον ελέγχει, τρίβουμε τα μάτια μας με τις επιχειρήσεις συγκάλυψης στις οποίες με κάθε λιγνάδεια ή μπακογιάννεια ευκαιρία επιδίδεται η κυβέρνηση, πιάνουμε το κεφάλι μας με τα σταϊκούρια μαθηματικά για το κουφάρι της οικονομίας, μετράμε τα πλευρά μας από τα χτυπήματα με τη λευκή και τη μαύρη βίβλο του χρυσοχοΐδειου δόγματος αστυνόμευσης, ζαλιζόμαστε από οργή για το ανοχύρωτο σύστημα υγείας που έχει καταφέρει ο μπασκετμπολίστας και όχι ηθοποιός υπουργός Υγείας, πιάνουμε κομπιουτεράκια για να μετρήσουμε τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από τις απευθείας αναθέσεις, αλλά δεν ξεχνάμε: Μπόρα είναι, θα περάσει. Ο πρώτος στόχος είναι στο μυαλό, και αυτό θα πρέπει να το θυμόμαστε καθημερινά. Πιάνουμε μια ομπρέλα, ρίχνουμε κάτι πάνω μας, στεκόμαστε όρθιου απέναντί τους και πάμε παρακάτω. Α, σηκώνουμε και τη Γιάννα στα χέρια που κρατάει το λάβαρο της Επανάστασης!
