«Μέσα από την αλληλεπίδραση με τον κόσμο, αντιληφθήκαμε ότι η πολιτική αυθαιρεσία στην Ελλάδα, από τη διαχείριση της πανδημίας μέχρι την αστυνομική καταστολή, ήταν άγνωστη στους Δανούς πολίτες. Για το λόγο αυτό, θεωρούμε ότι αντίστοιχες κινητοποιήσεις σε άλλες χώρες και πόλεις είναι απαραίτητες για να υπάρξει ενημέρωση επί της κατάστασης και μια επακόλουθη πίεση για αλλαγή» σημειώνουν, μεταξύ άλλων, σε ανακοίνωση τους οι εκατοντάδες Έλληνες και Ελληνίδες που βρέθηκαν μπροστά από το δημαρχείο της Κοπεγχάγης.
Η συγκεκριμένη κίνηση έρχεται μετά από δεκάδες αντίστοιχες από Έλληνες που διαμένουν στο εξωτερικό και αντιδρούν σε όσα γίνονται το τελευταίο χρονικό διάστημα στη χώρα μας. Με το σύνθημα «πονάω», που ξεκίνησε από την πλατεία Νέας Σμύρνης όταν μέρα-μεσημέρι αστυνομικοί επιτέθηκαν σε κόσμο που καθόταν στο πάρκο, να κάνει τον γύρο του κόσμου.
«Παρακολουθούμε από μακριά μια κοινωνία να έχει μπει σε ναφθαλίνη για παραπάνω από τέσσερις μήνες και παρ’ ολ’ αυτά να έχει χιλιάδες κρούσματα COVID – 19 και δεκάδες νεκρούς ημερησίως. Η ελληνική κυβέρνηση, αντί να επενδύσει ουσιαστικά στην καταπολέμηση του ιού στηρίζοντας έμπρακτα τη δημόσια υγεία με στελέχωση προσωπικού και υποδομές, χρησιμοποιεί τους αστυνομικούς ελέγχους ως μέτρο πρόληψης. Ο υπουργός δημόσιας τάξης Μ. Χρυσοχοΐδης, σε τοποθέτηση του στη Βουλή την Παρασκευή 19 Μαρτίου 2021, δήλωσε πως κατά τη διάρκεια της πανδημίας έχουν τελεστεί πάνω από 12 εκ. αστυνομικοί έλεγχοι. Την ίδια ώρα, στη χώρα έχουν πραγματοποιηθεί λίγο πάνω από 6.1 εκ τεστ covid (αθροιστικά PCR και RPT) [1]. Αντίστοιχα στη Δανία, μία χώρα 5.8 εκατομμυρίων κατοίκων έχουν πραγματοποιηθεί 22 εκ. τεστ(στη συντριπτική πλειοψηφία τους δωρεάν), ενώ αυστηρό lockdown επιβλήθηκε από τα τέλη Δεκέμβρη μέχρι τα μέσα Φλεβάρη (το οποίο δεν περιελάμβανε απαγόρευση κυκλοφορίας ή sms στην αστυνομία) [2]» σημειώνουν και προσθέτουν:
«Αυτό που μας ανησυχεί όμως περισσότερο απ’ όλα, που μας κάνει να μιλάμε για δημοκρατική εκτροπή, είναι ότι εν μέσω πλήρους παύσης των κοινωνικών και οικονομικών δραστηριοτήτων στη χώρα, η κυβέρνηση συνεχίζει να νομοθετεί για καίρια ζητήματα όπως τα εργασιακά, το περιβάλλον και η παιδεία, χωρίς να μπαίνει σε διάλογο με την ελληνική κοινωνία. Παράλληλα, χρηματοδοτεί άμεσα και με αδιαφανή κριτήρια τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, το οποία όχι μόνο δεν αποτυπώνουν ολοκληρωμένη εικόνα για την εξέλιξη της πανδημίας και την κατάσταση του υγειονομικού συστήματος στη χώρα, αλλά στηρίζουν πλήρως το κυβερνητικό αφήγημα αποσιωπώντας κάθε αντιπολιτευτική φωνή. Τα πρόσφατα περιστατικά φίμωσης μέσων ενημέρωσης, δημοσιογράφων και απλών πολιτών στα κοινωνικά δίκτυα δείχνουν την προσπάθεια παρεμβολής και στο μοναδικό χώρου διαλόγου στον οποίο ειδήσεις και απόψεις διακινούνται χωρίς κυβερνητικό έλεγχο».
«Σε αυτό το πλαίσιο και με έναυσμα τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης σε άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις, εμείς, μία ομάδα νέων Ελληνίδων και Ελλήνων, κατοίκων Κοπεγχάγης, πήραμε την πρωτοβουλία να οργανώσουμε αυτή τη διαμαρτυρία, η οποία στηρίχθηκε και από το ΔΣ της Ελληνικής Κοινότητας Δανίας. Στη διαδήλωση παρευρέθηκαν εκατοντάδες άνθρωποι. Ιδιαίτερα συγκινητικό και ελπιδοφόρο ήταν για εμάς, τόσο το πλήθος των διαφορετικών εθνικοτήτων των συμμετεχόντων, όσο και το ηλικιακό φάσμα (συμμετείχαν από ηλικιωμένοι μέχρι οικογένειες με μωρά παιδιά σε καροτσάκια). Το ενδιαφέρον που συγκεντρώθηκε ακόμα και από απλούς περαστικούς ήταν ιδιαίτερα μεγάλο, καθώς δεκάδες πολίτες στάθηκαν να συζητήσουν, να ενημερωθούν μέσω φυλλαδίων, και να ακούσουν τις αναλύσεις και τις μαρτυρίες θυμάτων αστυνομικής βίας οι οποίες διαβάστηκαν. Μέσα από την αλληλεπίδραση με τον κόσμο, αντιληφθήκαμε ότι η πολιτική αυθαιρεσία στην Ελλάδα, από τη διαχείριση της πανδημίας μέχρι την αστυνομική καταστολή, ήταν άγνωστη στους Δανούς πολίτες. Για το λόγο αυτό, θεωρούμε ότι αντίστοιχες κινητοποιήσεις σε άλλες χώρες και πόλεις είναι απαραίτητες για να υπάρξει ενημέρωση επί της κατάστασης και μια επακόλουθη πίεση για αλλαγή» καταλήγουν καλώντας τους Έλληνες του εξωτερικού, αλλά ιδιαίτερα τις νέες και τους νέους που σαν κι εκείνους μετανάστευσαν τα τελευταία χρόνια και που θέλουν να δείξουν την αλληλεγγύη τους στους ανθρώπους που αφήσαμε πίσω, να λάβουν δράση.
