1η Μαρτίου 2020, ένα τσούρμο κατοίκων μαζεύεται στο λιμάνι της Θερμής, στη Λέσβο την ώρα που πλησιάζει μια ακυβέρνητη φουσκωτή βάρκα. Η βάρκα είναι ασφυκτικά γεμάτη με άντρες, γυναίκες και παιδιά από τη Συρία, το Αφγανιστάν και οπουδήποτε αλλού. Ένας κάτοικος κρατάει για ευγενείς σκοπούς ένα ρόπαλο και με την προτροπή του εξαγριωμένου πλήθους σπρώχνει τη βάρκα μακριά από την προβλήτα για να αποτρέψει τους επιβαίνοντες να βγούνε στην ασφαλή στεριά.

της Ηλέκτρας Ζώη

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις βρισιές που εκστομίζουν οι ντόπιοι από την προβλήτα απέναντι σε μια έγκυο γυναίκα μέσα στη βάρκα, που ανήμπορη να αποφύγει το μίσος κλαίει τρομαγμένη: ‘Να μη γαμιόσουνα σαν τη σκύλα να μην ήσουνα γκαστρωμένη μωρή! Κουνέλες! Εμείς σε γαμήσαμε […] ξεκωλιάρα;’.

Το βίντεο-τεκμήριο εκείνης της μέρας δεν αποτελείται μόνο από αυτή τη σκηνή. Δείχνει και μία κάτοικο που ζητάει επιτακτικά να έρθει κάποιο καΐκι να τραβήξει τη φουσκωτή βάρκα με τους απελπισμένους ανθρώπους πίσω στα νερά της Τουρκίας. Δείχνει και τον προπηλακισμό της εκπροσώπου της Ύπατης Αρμοστείας, η οποία μόλις έχει φτάσει στο σημείο για βοήθεια των αφιχθέντων. Και προς το τέλος, η κάμερα πιάνει μια ομάδα από το φασιστότσουρμο να επιτίθεται σε έναν δημοσιογράφο, να τον ξυλοκοπά και να του πετάει τον εξοπλισμό στη θάλασσα.

Όλα αυτά συμβαίνουν την πρώτη μέρα του Μαρτίου του 2020 στον υπόνομο της κοινωνίας. Λίγες ώρες μετά, στα ψηλά σαλόνια (της ίδιας κοινωνίας) συνεδριάζει το ΚΥΣΕΑ και παίρνει τα περίφημα μέτρα κατά των μεταναστευτικών ροών (ίδια με αυτά που παίρνει τώρα για όσους προσπαθούν να διαφύγουν από το καθεστώς των Ταλιμπάν). Ένα από αυτά, που δεν έτυχε τότε της ανάλογης προσοχής, είναι η ενίσχυση σε μέγιστο βαθμό των μέτρων φύλαξης θαλάσσιων και χερσαίων συνόρων, λόγω της πραγματοποίησης της απειλής της Τουρκίας να σταματήσει να αποτρέπει τις μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη. Από εκείνη τη μέρα και μετά οι ροές, τουλάχιστον προς τα νησιά, σχεδόν εκμηδενίζονται.

Πώς εκμηδενίστηκαν οι ροές;

Οι ροές εκμηδενίστηκαν με έναν τρόπο που κάνει τους ανοργάνωτους φασίστες της Μυτιλήνης να υπερηφανεύονται για την ιδέα αλλά ταυτόχρονα τους κάνει να φαίνονται ερασιτέχνες:

Από τον Μάρτιο του 2020 και μετά, κάθε βάρκα με μετανάστες που φτάνει σε κάποιο νησί (Χίος, Λέσβος, Σάμος κτλ) δέχεται την επίθεση όχι κάποιου ανοργάνωτου φασιστότσουρμου αλλά της Ελληνικής Δημοκρατίας, δηλαδή ενός τσούρμου από παρακρατικούς, λιμενικούς, αστυνομικούς και κάθε λογής ασφαλίτες. Με απόλυτα συντονισμένες και πανομοιότυπες κινήσεις, προϊόν οργάνωσης σε ανώτατο επίπεδο, επιτίθονται στους αφιχθέντες, τους βρίζουν, τους ξυλοκοπούν, τους ληστεύουν. Ύστερα τους δένουν τα μάτια και τους απαγάγουν, τους οδηγούν σε κάποιες προκαθορισμένες τοποθεσίες (ακόμα και σήμερα δεν γνωρίζουμε ποιες είναι αυτές), τους επιβιβάζουν με τη βία σε σκάφος του Λιμενικού και τους μεταφέρουν ξανά προς τα θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία. Εκεί, μεσοπέλαγα, πάλι με ξυλοδαρμό τους μετεπιβιβάζουν σε μια πορτοκαλί φουσκωτή βάρκα, χωρίς μηχανή και δημιουργώντας με τις δικές τους μηχανές απόνερα, τους σπρώχνουν μέσα στα τουρκικά ύδατα.

Όσοι λίγοι δημοσιογράφοι έχουν προσπαθήσει να αποκαλύψουν με πλάνα αυτή την πρακτική έχουν απειληθεί με διώξεις. Όσες φορές κάποιος εκπρόσωπος από διεθνή ή εγχώριο οργανισμό έχει βρεθεί στο σημείο για βοήθεια έχει στην καλύτερη περίπτωση απομακρυνθεί με απειλές. Στη χειρότερη, έχει κατηγορηθεί για κακουργηματικές πράξεις, όπως διευκόλυνση παράνομης εισόδου στη χώρα, σύσταση συμμορίας κτλ. Η ίδια οργανωμένη διωκτική πλαισίωση της εγκληματικής δράσης χρησιμοποιείται και ενάντια σε αυτόπτες μάρτυρες ή σε όσους και όσες τρέχουν να προσφέρουν βοήθεια στους εξουθενωμένους ανθρώπους.

Επαναλαμβάνω γιατί ίσως να μην γίνεται πιστευτό ή κατανοητό το modus operandi της συμμορίας: Κάθε φορά που μία βάρκα φτάνει σε κάποιο νησί (αλλά και πριν φτάσει σε αυτό), το Λιμενικό σε πρώτο βαθμό και η Αστυνομία σε δεύτερο ενεργώντας σύμφωνα με τις εντολές και την οργάνωση της κυβέρνησης λειτουργούν σαν παρακρατικές ομάδες βασανιστών, αντί να οδηγήσουν όπως ορίζει ο νόμος (εγχώριος και διεθνής) τους αφιχθέντες σε κάποιο σημείο ώστε να καταγραφούν. Οι αρχές της Ελληνικής Δημοκρατίας ξυλοκοπούν άντρες και γυναίκες μπροστά σε παιδιά, τους καταληστεύουν από τα κινητά και από όσα χρήματα έχουν πάνω τους (χρήματα απαραίτητα και μοναδικά για τη διαβίωσή τους), τους κλείνουν τα μάτια και τους οδηγούν σε σκοτεινά σημεία. Τη νύχτα έρχεται κάποιο λιμενικό σκάφος τους παίρνει με τη βία, τους πηγαίνει ξανά μεσοπέλαγα, τους μετεπιβιβάζει σε ακυβέρνητη βάρκα και να τους σπρώχνει στα ύδατα της Τουρκίας. Αυτόπτες μάρτυρες των επιχειρήσεων απειλούνται ή διώκονται με βαριές κατηγορίες.

Την ίδια στιγμή που ο υπόνομος πανηγυρίζει για τα περήφανα σώματα ασφαλείας, ο πρωθυπουργός υπερασπίζεται ανοιχτά τις επαναπροωθήσεις, οι υπουργοί χρησιμοποιούν μία γλώσσα για την ρατσιστική τους εκλογική βάση και μία για τους διεθνείς παρατηρητές και οι διεθνείς παρατηρητές καλύπτουν ψάχνοντας -αλλά μη βρίσκοντας- εδώ και 1,5 χρόνο αποδείξεις. Στην πραγματικότητα όμως, πρόκειται για ένα εξόφθαλμα διαρκές έγκλημα κατά του ανθρώπου και κατά των διεθνών θεμελιωδών Συμβάσεων από μία ξεκάθαρα ιεραρχικά δομημένη εγκληματική οργάνωση. Και στην πραγματικότητα υπάρχουν τόσες πολλές αποδείξεις που θα περίσσευαν για να τιμωρηθεί κάθε ένα μέλος της: από την πολιτική ηγεσία που σχεδιάζει και πλαισιώνει τις επαναπροωθήσεις μέχρι τον κάθε λιμενικό και αστυνομικό που κοκορεύεται ότι προστατεύει κάποια πατρίδα, βασανίζοντας άοπλους άντρες, γυναίκες και παιδιά.

Ας μην περιμένουμε λοιπόν την έρευνα που διατάχτηκε από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου εδώ και μήνες και ακόμα δεν έχει ζητήσει ούτε ένα στοιχείο, ας μην περιμένουμε από την Κομισιόν, την Ύπατη Αρμοστεία, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή το Ευρωδικαστήριο που παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις επίσης δεν έχουν αξιοποιήσει ούτε ένα αποδεικτικό στοιχείο από τα αναρίθμητα που κατέχουν τόσο οι επιζήσαντες επαναπροωθήσεων όσο και οι άνθρωποι στα νησιά που αντιστέκονται στο ιστορικό έγκλημα που διαπράττεται καθημερινά μπροστά στα μάτια τους.

Ένα κράτος που πήρε τα ρόπαλα από τα χέρια των φασιστών της Λέσβου για να τα χρησιμοποιήσει εκείνο για τους ίδιους σκοπούς δεν θα τα αφήσει ούτε με άσφαιρες δικαστικές έρευνες, ούτε με ανούσιες δηλώσεις, ούτε με ψηφίσματα. Είναι ιστορικό καθήκον όλων μας να αντισταθούμε σε αυτό το άνευ προηγουμένου έγκλημα και να τιμωρήσουμε το κάθε μέλος της ιεραρχικά δομημένης εγκληματικής συμμορίας των επαναπροωθήσεων. Η πρωτοβουλία #stoppushbacks που βγήκε μέσα από τα νησιά της πρώτης γραμμής είναι μια αρχή για την κινηματική οργάνωση αυτού του στόχου. Χρειάζεται όμως κι άλλες πρωτοβουλίες οι οποίες να αγκαλιαστούν από πολύ μεγαλύτερο πλήθος κόσμου, ο οποίος μέχρι σήμερα ή δεν έχει ενημερωθεί για το έγκλημα ή δεν έχει κατανοήσει το μέγεθός του.