συνέντευξη στους Θάνο Καμήλαλη και Κωνσταντίνο Πουλή

Ξεκίνησε με το Freedom through Literacy Award (Βραβείο Ελευθερίας μέσω του Γραμματισμού). Συνέχισε με το βραβείο «Αριστεία στη διδασκαλία – δασκάλα της χρονιάς για το 2020 (Excellence in Teaching – Teacher of the Year Award)» από τον οργανισμό AKS, και στη συνέχεια ήρθε και το βραβείο «Δασκάλα της χρονιάς» από τον ίδιο οργανισμό, που κάθε χρόνο βραβεύει εκπαιδευτικούς από όλον τον κόσμο για την πρωτοποριακή τους δράση.

Αν ίσχυε η προπαγανδιστική γραμμή της κυβέρνησης γύρω από την «αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών, η Βίκυ Ξανθοπούλου δεν θα είχε κανένα πρόβλημα, «τεμπελιάς» η «μειωμένης ικανότητας», να συμμετάσχει. Η γραμμή του Υπουργείου Παιδείας της Νίκης Κεραμέως, για μία ακόμη φορά, είναι βασισμένη σε ψέματα και κοινωνικό αυτοματισμό.

«Το θέμα είναι ότι σε αυτήν την αξιολόγηση δεν θα κριθούμε εμείς οι εκπαιδευτικοί αλλά οι σχολικές μονάδες» εξηγεί στη συνέντευξή της στο ραδιόφωνο του TPP. «Και προφανώς ο στόχος είναι το πώς θα αποδεσμευτεί το κράτος από τη χρηματοδότηση αυτών των σχολικών μονάδων. Προφανώς είναι ένα “βάρος”» συμπληρώνει και συνεχίζει:

«Ξεκίνησε ήδη από πέρσι και απείχε το 95% των εκπαιδευτικών. Απείχαμε από κάθε διαδικασία αξιολόγησης και συνεχίζουμε και φέτος. Είναι ένα θέμα που μας πονάει, ένα θέμα που μας καίει. Όχι φυσικά γιατί είμαστε τεμπέληδες, είναι κάτι που με θλίβει όταν το ακούω αυτό. Τόσο εγώ όσο και οι συνάδερφοί μου, εκπαιδευτικοί από όλες τις βαθμίδες, περνάμε απίστευτες, άπειρες ώρες σχεδιάζοντας τα προγράμματά μας. Δίνουμε απίστευτη ενέργεια, όλα μας τα ψυχικά αποθέματα μέσα στην τάξη για να μπορέσουμε να προσφέρουμε ποιοτική εκπαίδευση στα παιδιά μας. Παρά τις δύσκολες συνθήκες, χωρίς υλικοτεχνικές υποδομές, χωρίς κτιριακές υποδομές, χωρίς εκπαιδευτικούς παράλληλης στήριξης, κάνουμε μία τεράστια προσπάθεια για να λειτουργήσει η δημόσια εκπαίδευση. Γιατί πιστεύουμε στη δημόσια εκπαίδευση, πιστεύουμε ότι πρέπει να παρέχεται δωρεάν η δημόσια εκπαίδευση και ο λόγος που απεργήσαμε δεν αφορούσε τα δικά μας εργασιακά δικαιώματα, αλλά αφορούσε τη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα της Εκπαίδευσης. Αυτό τονίζουμε στις ενημερώσεις που κάνουμε στους γονείς, αυτό προσπαθούμε όλον αυτόν τον καιρό. Γιατί ο περισσότερος κόσμος νομίζει ότι εμείς οι εκπαιδευτικοί δεν θέλουμε να αξιολογηθούμε, μη τυχόν και βρεθούμε ακατάλληλοι για το εκπαιδευτικό έργο».

Η συζήτηση πηγαίνει στο «Παίζουμε βιβλίο» τη δράση της νηπιαγωγού που βραβεύτηκε επανειλημμένα παγκοσμίως. «Ναι έχουν υπάρξει διεθνείς βραβεύσεις, εθνικές βραβεύσεις, που αναγνωρίζουν την προσπάθεια και το έργο μου. Πέρασα από αξιολόγηση γι’ αυτό, πέρασα άπειρες για να αξιολογηθώ γι αυτό το project, απίστευτο στρες» σημειώνει και εξηγεί περί τίνος πρόκειται, συνδέοντάς το με τον αγώνα των εκπαιδευτικών, που κλιμακώνεται αυτές τις μέρες:

«Τον αγώνα που δίνουμε εμείς οι εκπαιδευτικοί, όλες τις αξίες τις οποίες προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε στα παιδιά μας και για τις οποίες απεργούμε και σήμερα, προσπάθησα να τα περάσω σε αυτό το project, ώστε τα παιδιά, οι μαθητές και οι μαθήτριές μου, να αποκτήσουν δεξιότητες ζωής. Όχι επαγγελματικές δεξιότητες, αλλά να σέβονται τον εαυτό τους, τους γύρω τους, τον άνθρωπο, το περιβάλλον, ώστε να ζήσουν σε έναν κόσμο πιο δίκαιο και βιώσιμο για όλους, σε μία δημοκρατική κοινωνία. Αυτό πρεσβεύει το project, βάζοντας τη λογοτεχνία μέσα στην τάξη και με βιωματικές δράσεις, προσπαθώ να καλλιεργήσω αυτές τις αξίες στους μαθητές. Aυτό είναι στη βάση του το “Παίζουμε βιβλίο”. Αναγνωρίστηκε ως δράση που δημιουργεί παγκόσμιους πολίτες και καλλιεργεί τις αξίες που οφείλουν να δίνονται στα παιδιά.»

Απαντώντας σε ερώτηση για το τι έχει γίνει στην Ελλάδα με το «Παίζουμε βιβλίο», μετά τη διεθνή αναγνώριση, η νηπιαγωγός αναφέρει ότι έχουν γίνει επιμορφωτικά σεμινάρια σε εκπαιδευτικούς της Περιφέρειας, ώστε να εμπνευστούν μέσω της δράσης. Για το αν υπήρξε επικοινωνία με το Υπουργείο, σχολιάζει απλώς πως «το Υπουργείο είχε μία επαφή μαζί μου στις αρχές, για να μάθει ποιο είναι το πρόγραμμα αυτό και να μου δώσει συγχαρητήρια για τις βραβεύσεις, αλλά μέχρι εκεί, όχι να ασχοληθεί δηλαδή με τις αξίες που καλλιεργεί το πρόγραμμα αυτό».

Η κουβέντα επιστρέφει στη λέξη των ημερών, την «αξιολόγηση» και το πώς η ίδια τη Βίκυ Ξανθοπούλου την ορίζει. «Θα ήθελα πάρα πολύ η αξιολόγηση να συνοδεύεται με τη βελτίωση, την ουσιαστική βελτίωση. Με τη δική μας την προσωπική και την επαγγελματική εξέλιξη, ώστε να υπάρχουν καλύτερα αποτελέσματα για τα παιδιά. Το κέντρο μας, η βάση μας, η μέριμνά μας είναι τα παιδιά. Αυτό που θα επιθυμούσα είναι να υπάρχουν σωστές σχολικές μονάδες, με κτίρια, με εξοπλισμό, στελεχωμένα όλα τα σχολεία. Αυτούς του είδους η αξιολόγηση που προσπαθούν να επιβάλουν τώρα, δεν έχει καμία σχέση με τη βελτίωση». Ενώ επανέλαβε πως «δεν αξιολογούμαστε εμείς, αλλά η σχολική μονάδα».

«Σίγουρα με όλο αυτό δεν ενισχύεται το παιδαγωγικό έργο. Και σίγουρα, αν εξελιχθούν έτσι τα πράγματα, δεν θα έχουν όλα τα παιδιά ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση, αξία για την οποία παλεύουμε καθημερινά» καταλήγει.