Συνέντευξη στις: Γωγώ Κριεμπάρδη και Νεκταρία Ψαράκη
Ο κ. Καπραβέλος, περιέγραψε την κατάσταση που επικρατεί στο Γ.Ν. Παπανικολάου, όπου και είναι διευθυντής ΜΕΘ, εξηγώντας ότι η Θεσσαλονίκη επιστρέφει πίσω στις «μαύρες μέρες» του Νοεμβρίου του 2020, αδειάζοντας βασικές κλινικές για να φιλοξενήσει περιστατικά Covid. «Ξεκινάμε με δύο βασικές κλινικές, τις πνευμονολογικές δηλαδή, όπου μιλάμε για γύρω στις 60 κλίνες και αρχικά είχαν διατεθεί όλες. Σιγά σιγά αδειάσαμε μία ολόκληρη χειρουργική και πλέον έχουμε επεκταθεί και σε τέταρτη κλινική, ολόκληρη και η παθολογική δηλαδή και συζητάμε για πέμπτη. Γίνεται επέκταση σε βάρος άλλων νοσημάτων. Είναι πρωτάκουστο αυτό, δεν έχει ξαναγίνει», αναφέρει, περιγράφοντας πώς τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας μετατρέπονται για άλλη μία φορά σε νοσοκομεία μίας νόσου.
Σχολιάζοντας γενικότερα την ενίσχυση του ΕΣΥ εν μέσω πανδημίας, ο κ. Καπραβέλος εξηγεί ότι από τις 600 κλίνες που είχαμε συνολικά στη χώρα, φτάσαμε στις 1200, όπως αναφέρει η πολιτεία, χωρίς να πληρούν ωστόσο τις προϋποθέσεις της αρχιτεκτονικής δομής και χωρίς να υπάρχει το κατάλληλο εξειδικευμένο προσωπικό για να στελεχώσει αυτές τις μονάδες. «Εδώ και χρόνια το σύστημα υγείας έχει υποστελεχωθεί, υποχρηματοδοτηθεί. Τα φακελάκια είναι τα κακώς κείμενα, δεν μπορώ να πω ότι είμαστε παρθένες. Υπάρχουν άνθρωποι που εκμεταλλεύτηκαν το πόστο τους. Είναι μια απαράδεκτη μέθοδος πλουτισμού, που είναι παράνομη κι ανήθικη αλλά υπάρχουν πολλοί που έχουν σεβαστεί τον όρκο τους. Οι μισθοί μας όμως είναι απαράδεκτοι, δουλεύουμε εξοντωτικές εφημερίες», αναφέρει.
«Η μόνη λύση για τους ανεμβολίαστους είναι να περιορίσουν την κινητικότητά τους»
Ο κ. Καπραβέλος υπενθυμίζει ότι αντιμετωπίζουμε μία πρωτόγνωρη, λοιμώδη, θανατηφόρο νόσο και η λύση έχει βρεθεί: το εμβόλιο. «Το να επιβάλλεις δεν υπάρχει στην ιατρική, χρειάζεται συγκατάθεση. Αυτοί που κινδυνεύουν περισσότερο είναι οι ανεμβολίαστοι. Ο εμβολιασμένος και να κολλήσει, δε νοσεί βαριά», περιγράφει και εξηγεί: «Προκειμένου να προφυλαχθούν όλοι όσοι δεν εμπιστεύονται την επιστήμη, η μόνη λύση που βλέπω ως υγειονομικός, είναι να περιορίσουν την κινητικότητα τους, τις ανθρώπινες επαφές, να μην κυκλοφορούν έξω, να μην μπαίνουν σε ΜΜΜ, για να σώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες ζωές. Όμως η προτροπή μου δεν έχει να κάνει με στέρηση ελευθερίας. Υπάρχουν χιλιάδες νεκροί, κάθε μέρα έχουμε 40-50 νεκρούς και μου είναι αδιανόητο να το συζητάμε ακόμη».
Ο ίδιος αναφέρει ότι όταν πρωτοήρθε ο ιός, υπήρχε δυσπιστία και από την επιστημονική κοινότητα. «Γελούσαμε, δεν πιστεύαμε», λέει χαρακτηριστικά. «Είχαμε μάθει τι γινόταν στην Κίνα και μετά βλέπαμε τα φέρετρα στην Ιταλία, εμάς ούτε μάσκες δε μας έδιναν που ζητούσαμε. Τον Μάρτη, το όνομα μου φάνηκε παντού όταν η μονάδα μου αρνήθηκε να δουλέψει χωρίς εξοπλισμό, δε μας έδιναν ούτε μάσκες. Εμείς ορκιστήκαμε στον Ιπποκράτη, όχι με κίνδυνο τη ζωή μας. Δεν κοιμόμασταν σπίτι μη μεταφέρουμε τον ιό, νοικιάζαμε σπίτι απέναντι από το “Παπανικολάου”», εξιστορεί.
«Απαράδεκτο η κυβέρνηση να νίπτει τας χείρας της»
Ο κ. Καπραβέλος κάνει αναφορά και στη στάση της πολιτείας απέναντι στους ανεμβολίαστους συμπολίτες μας, σχολιάζοντας ότι το εμβολιαστικό έργο επικοινωνήθηκε λάθος κυβερνητικά. «Έχουν θεοποιήσει τους εμβολιασμένους και δαιμονοποιήσει τους ανεμβολίαστους. Λένε “μη σώσετε”. Σαν παθητική στάση μιας πολιτείας είναι απαράδεκτο η κυβέρνηση να νίπτει τας χείρας της», αναφέρει.
Ο ίδιος κάνει αναφορά στα σχολεία και στα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπου, όπως παρατηρεί, δεν πάρθηκε κανένα μέτρο προστασίας. Υπενθυμίζει ότι ο ιός μολύνει πιο εύκολα τα παιδιά, τα οποία διασπείρουν πιο εύκολα τον ιό, ενώ στα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν γίνεται σωστή απολύμανση του αέρα. «Η επιτροπή εμπειρογνωμόνων είναι διακεκριμένοι επιστήμονες, έχουν γνώση, όμως συμβουλεύουν, δεν είναι αποφασιστικό όργανο. Η κυβέρνηση είναι εκλεγμένη και αποφασίζει για το τι μέλλει γενέσθαι», διευκρινίζει.
«Αντιφάσεις και σκοπιμότητες» βλέπει ο Καπραβέλος με αφορμή την εξαίρεση των εκκλησιών
«Δεν υπάρχει καμία εξήγηση, αυτές είναι αντιφάσεις και σκοπιμότητες», σχολιάζει ο κ. Καπραβέλος ερωτηθείς για το πώς κρίνει την απόφαση της κυβέρνησης να εξαιρέσει τις εκκλησίες από τους χώρους που απαιτείται rapid test για τους ανεμβολίαστους. «Εγώ μιλάω ως υγειονομικός και αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα. Η εκκλησία παίζει έναν αντιδραστικό ρόλο. Παρόλο που η ηγεσία της έχει θετική στάση και συμπεριφορά, η συντριπτική πλειοψηφία των κληρικών δεν αποδέχεται ότι είμαστε σε συνθήκες πανδημίας. Δεν δέχεται τη μάσκα, θεωρεί ότι προσβάλεις τον χώρο. Δεν δέχεται ότι από το κουτάλι μπορείς να μεταδώσεις τον κορονοϊό. Χρειάζεται αλλαγή του τρόπου ζωής και συμπεριφοράς».
«Οι ιδιώτες δεν έβαλαν πλάτη, αλλά εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση»
«Τραγική» χαρακτηρίζει τη συνεργασία του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. «Οι ιδιώτες δεν έβαλαν πλάτη, ίσα ίσα εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση. Έδωσαν την πανδημία στα νοσοκομεία και πήραν όλα τα υπόλοιπα νοσήματα επί πληρωμή. Ο ιδιωτικός τομέας πλούτισε και ο δημόσιος εξαντλήθηκε», εξηγεί.
Όλα αυτά, την ίδια ώρα που οι ελλείψεις είναι τόσο μεγάλες στο ΕΣΥ, που μπαίνουν ορθοπεδικοί και οφθαλμίατροι στις εφημερίες των κλινικών COVID και στις ΜΕΘ. «Το σύστημα έχει καταρρεύσει και Βάζουν ορθοπεδικούς, οφθαλμίατρους, ΩΡΛ να εφημερεύουν σε κλινικές COVID, σε ΜΕΘ και απλές κλίνες, γιατί δε βγαίνουν οι εφημερίες, το σύστημα έχει καταρρεύσει και οι αποφάσεις είναι διοικητικές. Η θνητότητα και η νοσηρότητα αυξάνουν και είναι λογικό, αφού ένας που δεν έχει εξειδίκευση, πώς μπορεί να διαγνώσει έγκαιρα και να γιατρέψει; Είναι φυσικό να οδηγείται ο ασθενής σε επιβάρυνση της υγείας του», αναφέρει τονίζοντας ότι αν υπήρχε το κατάλληλο προσωπικό, κάποιοι συμπολίτες μας δεν θα έχαναν τη ζωή τους.
«Για εμάς είναι ο Κώστας και η Μαίρη, όχι αριθμοί – Στη ΜΕΘ είναι ένας εφιάλτης»
Ο κ. Καπραβέλος έχει πάμπολλες ιστορίες να διηγηθεί με ασθενείς οι οποίοι αφού βίωσαν τον εφιάλτη μέσα στη ΜΕΘ, «το μαρτύριο», όπως το περιγράφει ο ίδιος, πηγαίνουν μετά στους περιθάλποντες γιατρούς τους και τους λένε «ήμασταν τρελοί που δεν ακολουθήσαμε μία απλή συμβουλή». Ο ίδιος, εξηγεί ότι οι ασθενείς για τους γιατρούς στις ΜΕΘ, δεν είναι αριθμοί: «Για εμάς δεν είναι αριθμοί, είναι ο Κώστας, είναι η Μαίρη, είναι ο Γιώργος. Όταν μας γνωρίζουν φυσικά και μας ακούν, αλλά είναι πολύ αργά. Το θέμα είναι να μην βιώσεις αυτή την κατάσταση των νοσοκομείων του πόνου και της θλίψης. Εμείς είμαστε εκεί που είναι η αρρώστια, ο πόνος και είναι απαράδεκτες εικόνες για να τις δεις σε μια τηλεόραση, να δεις την δύσπνοια και πως υποφέρει ο ασθενής…Έρχονται μετά και μας βλέπουν, έχουμε σχέσεις με τους ανθρώπους, έρχονται και μας λένε ότι δεν ξέραμε ότι θα νοσήσουμε, πιστεύαμε ότι είναι απλά μία γρίπη», αναφέρει.
«Οι εμπειρίες στη μονάδα εντατικής θεραπείας είναι να μην τις εύχεσαι ούτε στον εχθρό σου, διότι εκεί τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Δεν είναι εύκολο η τουαλέτα να γίνεται στο κρεβάτι, έχοντας πλήρως τις αισθήσεις. Δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσετε ότι είστε ανήμποροι να σηκώσετε το χέρι σας, να σηκώσετε το πόδι σας, να πάτε τουαλέτα, να φάτε, όταν αρχίσει να ξυπνάει ο κόσμος και βλέπει που βρίσκεται, και δεν μπορεί να φύγει από τα μηχανήματα, να πάει σε έναν κοινό θάλαμο, να κάνει όσα έκανε όλη του τη ζωή, να παίρνει αέρα από σωλήνες, υγρά από τη φλέβα, να πονάει, να μην μπορεί να κοιμηθεί. Είναι ασύλληπτη η κατάσταση, είναι ένα μαρτύριο. Είναι επόμενο να κάνουν τον σταυρό τους μετά και να λένε «καλά τρελοί ήμασταν που δεν ακολουθούσαμε μία απλή συμβουλή». Οι εμβολιασμένοι αποφεύγουν τη βαριά νόσο. Κι εγώ δεν το πίστευα μέσα μου όταν έκανα το εμβόλιο τον Ιανουάριο του 2021 ότι σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα θα έχει αποτελέσματα. Φυσικά κάναμε όμως το εμβόλιο. Και ζαχαρόσκονη να μου έδιναν θα το έκανα διότι εγώ ήμουν αγκαλιά με τον κορονοϊό και έβλεπα τα αποτελέσματα, έχασα συναδέλφους, νοσήλευσα γιατρούς….»
«Το να μην έχεις ένα σύστημα υγείας είναι ζήτημα παιδείας και πολιτισμού»
Όσο γιατί τόσα χρόνια δεν έχει ενισχυθεί το ΕΣΥ ο κ. Καπραβέλος το αποδίδει στην έλλειψη παιδείας και πολιτισμού: «Πολλά μπορεί να πει κάποιος, ότι δεν είναι στις προτεραιότητες της πολιτείας, ότι έχουν στο μυαλό τους ότι υπάρχει και η ιδιωτική υγεία. Το να μην έχεις ένα σύστημα υγείας είναι ζήτημα παιδείας και πολιτισμού. Ο αδύναμος άνθρωπος είναι αυτός που πρέπει να προστατευτεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο μια ανθρωποκεντρική κοινωνία θα μπορούσε να μάθει να κάνει κάτι καλύτερο. Οι περισσότεροι στην πολιτική έχουν στο μυαλό τους πώς θα κερδίσουν οι ίδιοι, πώς θα επωφεληθούν κι όχι να έχουμε μια κοινωνική πολιτική για να επωφεληθεί το σύστημα».