Στην βιβλιοπαρουσίαση, εκτός του Μορφωτικού Συμβούλου, πρόκειται να μιλήσουν ο πρέσβης της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν στην Ελλάδα Αχμάντ Ναντερί, ο υποψ. Διδάκτωρ στο Πάντειο πανεπιστήμιο και Ιρανολόγος Αλέξης Λεκάκης Κερκυραίος, ο εκδότης Κώστας Παπαδόπουλος και η δημοσιογράφος του TPP Λαμπρινή Θωμά. Η εκδήλωση θα προβάλλεται ζωντανά στο κανάλι Youtube και στη σελίδα Facebook του ΙΑΝΟΥ.

Ο αγαπημένος φίλος του λαού του Ιράν

Στη συνέντευξή μας με τον Δρ. Κομί, πολύτιμη υπήρξε η διερμηνεία του μεταφραστή του βιβλίου στα ελληνικά, Αλί Καράτζ. Μεταφέραμε στους συνομιλητές μας το σοκ που μας είχε προκληθεί εκείνες τις πρώτες ημέρες του 2020, όταν με εντολή του ίδιου του προέδρου Τραμπ, ένα αμερικάνικο drone δολοφόνησε τους δύο μαχητές του Άξονα της Αντίστασης κοντά στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Βαγδάτης. Από μόνος του ο ιδιαίτερα προσφιλής τίτλος του βιβλίου προς το πρόσωπο του Γιασέμ Σολεϊμανί, είναι ενδεικτικός του τι συμβόλιζε για τον λαό του, καθώς και τα συναισθήματα που προκάλεσε η είδηση του θανάτου του, τα οποία είναι δύσκολο να μεταφερθούν. Ξεκινώντας από αυτό, ζητήσαμε από τον Δρ. Κομί να μας μεταφέρει σε εκείνες τις πρώτες στιγμές του ακούσματος της δολοφονίας του και πως τον θυμάται σήμερα ο λαός του. «Για τους φίλους που αγαπούσαν τον Σολεϊμανί και για εμάς συγκεκριμένα ήταν μια είδηση που μας σόκαρε όλους. Το συναίσθημα ήταν όπως κάποιος λαός που χάνει τον ήρωά του με άδικο τρόπο. Το θυμάμαι πολύ έντονα, επειδή εγώ προσωπικά βρισκόμουν στην κηδεία που πραγματοποιήθηκε στην Τεχεράνη, πως βλέποντας άνδρες, γυναίκες, μικρούς και μεγάλους, καταλάβαινε κανείς τη σημασία του Στρατηγού για τον λαό του. Το απίστευτο μέγεθος της συμμετοχής, το οποίο δεν μπορεί να υπολογιστεί πόσοι ήταν, δείχνει πόσο αγαπάει ο ιρανικός λαός αυτό το πρόσωπο», εξήγησε, υπενθυμίζοντας πως η φίλη και συνάδελφος Λαμπρινή Θωμά βρισκόταν τις μέρες εκείνες στην Τεχεράνη εκ μέρους του TPP.

«Όμως στην ιδεολογία του Σολεϊμανί, το να έχει έναν μαρτυρικό θάνατο για τον δρόμο του Θεού, ήταν το τελικό του όνειρο. Ύστερα από το μαρτύριό του, δημοσιεύθηκαν πολλά στιγμιότυπα από την ζωή του, όπου μέσα στις προσευχές του πάντα έλεγε πως επιθυμεί να γίνει Μάρτυρας. Με βάση την ιδεολογία του, όταν ένα τέτοιο άτομο πεθαίνει, η πορεία του δεν σταματά. Αντίθετα, το δέντρο γίνεται πιο δυνατό και θα υπάρξουν περισσότεροι που θα ακολουθήσουν αυτή τη γραμμή. Όσο βαριά και να είναι η έλλειψη του Σολειμανί ανάμεσά σε όσους τον αγαπούσαν, δεν πρέπει να ξεχάσουμε πως ο δρόμος που άνοιξε δεν σταματά ποτέ και οι οπαδοί του γνωρίζουν καλά πως παρόλο που λείπει, η γραμμή του συνεχίζεται μέσα από κάποιο άλλο άτομο», προσέθεσε.

Ένας μαχητής της ανεξαρτησίας των λαών

Στο βιβλίο αναφέρονται αρκετά βιογραφικά στοιχεία του Γιασέμ Σολεϊμανί για τον ρόλο του στην Ισλαμική Επανάσταση, τον αμυντικό πόλεμο με το Ιρακ, την Αντίσταση του Λιβάνου και πως έφτασε να γίνει διοικητής της δύναμης Κόντς. Ζητήσαμε από τον Δρ. Κομί να αναφερθεί εκτενέστερα στα παραπάνω, ώστε να γνωρίσουμε καλύτερα την ιστορία του Μάρτυρα, που έγινε γνωστός στο δυτικό κοινό κυρίως μετά την δολοφονία του. «Ο λόγος της δράσης του Σολεϊμανί στην περιοχή, μπορεί να γίνει περισσότερο σαφής με ένα απλό παράδειγμα. Στην Ελλάδα έχετε την λεγόμενη Επέτειο του ΟΧΙ, που είναι η εθνική σας γιορτή, καθώς είπατε ΟΧΙ στην παρέμβαση των ξένων δυνάμεων. Αυτό είναι που θέλει να μεταφέρει η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν στην περιοχή μας, που είναι η Μέση Ανατολή. Όχι στην παρέμβαση των ξένων δυνάμεων. Και από τα πρώτα συνθήματα της ίδρυσής μας ήταν “Ούτε Δύση, ούτε Ανατολή, αλλά Ισλαμική Δημοκρατία”, δηλαδή να αποφασίζει ο ίδιος ο λαός για τα εσωτερικά ζητήματα της χώρας», εξήγησε.

«Είτε κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, είτε του αμυντικού πολέμου Ιράν-Ιράκ, ο Σολεϊμανί προσπαθούσε να μεταφέρει ότι οι λαοί της περιοχής πρέπει να αποφασίζουν οι ίδιοι για τις χώρες τους και όχι να μπουν άλλες χώρες και να αποφασίζουν ή να επιβάλλουν κάποια δύναμη προς το δικό τους συμφέρον. Δεν είναι κάτι που μπορεί κανείς να δεχθεί το να έρθει μια χώρα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και να προσπαθεί με βάση τα συμφέροντά της να αλλάξει το πολιτικό γεωγραφικό της», προσέθεσε. «Αν παραδείγματος χάριν, πρόκειται στη Συρία να μην κυβερνά ο Μπασάρ αλ Άσαντ, πρέπει να το αποφασίσει ο ίδιος ο λαός και όχι οι ΗΠΑ. Έχει περάσει πλέον οι περίοδος που ο Στάλιν, ο Τσώρτσιλ και οι ηγέτες της Δύσης έβαλαν έναν χάρακα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και χώριζαν τις χώρες. Θεωρώ ότι οι λαοί τις περιοχής έχουν φτάσει σε ένα επίπεδο μόρφωσης που τους καθιστά ικανούς να αποφασίζουν οι ίδιοι τι κυβερνήσεις θέλουν, τι είδους πολίτευμα επιθυμούν και πρέπει να απομακρυνθούν οι ξένες δυνάμεις. Σε αυτή την ιδεολογία βασίζονταν οι δραστηριότητες του Σολεϊμανί και του Άξονα της Αντίστασης, ότι κάθε έθνος πρέπει να αποφασίζει για τη χώρα του και μην επεμβαίνουν στα εσωτερικά του οι ξένες δυνάμεις».

Στην πρώτη γραμμή του Άξονα της Αντίστασης

Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ο Σολεϊμανί ήταν μέχρι το θάνατό του ένας άνθρωπος-κλειδί για την αντίσταση των λαών της Μέσης Ανατολής είτε μιλάμε για την Παλαιστινιακή Αντίσταση, είτε για τον πόλεμο στη Συρία και την Αντίσταση των Χούθι στην Υεμένη και άλλου. Θέλοντας να αναδείξουμε τα κίνητρα της δολοφονίας του, ζητήσαμε από τον Μορφωτικό Σύμβουλο να αναφερθεί εκτενέστερα σε αυτή τη δράση. Μας επισημαίνει πως «οι Μεγάλες Δυνάμεις και συγκεκριμένα οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν κάποια σχέδια για την περιοχή της Μ. Ανατολής. Ο Στρατηγός Σολεϊμανί και το μέτωπο της Αντίστασης αντιστάθηκαν σε αυτά τα σχέδια με όλη τους τη δύναμη. Ο λόγος που τον έβγαλαν από τη μέση ήταν για να επιβάλουν ξανά τα συμφέροντά τους στην περιοχή, κάνοντας όμως ένα στρατηγικό λάθος. Όσο αξιοσημείωτος και να είναι ένας άνθρωπος, με την απώλειά του δεν θα σταματήσει ο δρόμος που ξεκίνησε».

«Ο ρόλος του Σολεϊμανί έδινε ελπίδα σε αυτή τη κατεύθυνση, πέρα από τις ικανότητές του στην αρένα του πολέμου ως έμπειρος στρατηγός. Όπως γνωρίζετε, το 2006 το σιωνιστικό καθεστώς προσπάθησε να καταστρέψει το μέτωπο της Αντίστασης στον Λίβανο και έγινε ο γνωστός πόλεμος των 30 ημερών. Ο Σολεϊμανί ήταν στην δεξαμενή σκέψης της Αντίστασης κατά του Ισραήλ, χειριζόταν όλες τις επιχειρήσεις και τελικά κατάφεραν να αντιμετωπίζουν έναν στρατό που ήταν ισχυρά εξοπλισμένος και να τον απομακρύνουν», υπενθύμισε. Αναφερόμενος στο εμπάργκο κατά της χώρας που συμβαίνει η μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή του αιώνα, προσέθεσε πως «αν δείτε τον χάρτη έχουν αποκλείσει τον λαό της Υεμένης από όλα τα σύνορα και δεν αφήνουν ούτε τρόφιμα να περάσουν. Ο λόγος για τον οποίο δεν έχει γονατίσει παρά τα αρκετά προβλήματα, είναι αυτή η ιδεολογία της αντίστασης υπέρ των καταπιεσμένων που μετέφερε ο Σολεϊμανί. Παρόλο που οι περισσότερες χώρες έκλεισαν τα μάτια στα καθημερινά εγκλήματα στην Υεμένη, δεν κατάφεραν κάτι».

Διαβάζοντας το βιβλίο θυμηθήκαμε την σωτήρια παρέμβασή του Σολεϊμανί κατά την πολιορκία της πόλης Ερμπίλ, όταν οι δυτικοί σύμμαχοι του Ιρακινού Κουρδιστάν του γύρισαν την πλάτη. Τότε τα δημοσιεύματα εδώ έγραφαν για τον ηρωικό αγώνα των πολιορκημένων, αλλά τίποτα για τον ρόλο του Σολεϊμανί στην μάχη κατά του ISIS. Σε συνέχεια των λεγομένων του Δρ. Κομί, του συζήσαμε να μείνουμε λίγο στην συμβολή του στην μάχη των λαών της περιοχής κατά της τρομοκρατίας. Ο ίδιος μας ανέφερε ένα ακόμη παράδειγμα, όταν την ίδια περίοδο, «στην κορυφή της κυριαρχίας του το 2014, το Ντάες (Ισλαμικό Κράτος) κατέλαβε τις περισσότερες πόλεις του βόρειου Ιράκ, όπως η Μοσούλη. Έφτασε στην πόλη Αμερλί, η οποίο πολιορκούταν και δεν επιτρεπόταν να εισέλθει τίποτα. Όχι μόνο όπλα, αλλά ούτε νερό και τρόφιμα δεν μπορούσαν τα περάσουν. Πιθανώς τα δυτικά ΜΜΕ να μην ανέφεραν τι έγινε και αυτή η πόλη αντιστάθηκε 80 ημέρες κατά των τζιχαντιστών, μέχρι που η παρέμβαση του ιρακινού στρατού έσπασε τον αποκλεισμό της πόλης και έσωσε όλο αυτο τον κόσμο. Τότε, σε μια περίοδο που το ISIS ήταν στο ζενίθ της κυριαρχίας του, ο Στρατηγός Σολεϊμανί πήρε το ρίσκο και με ένα ελικόπτερο μπήκε στην πόλη για να δώσει ελπίδα στον λαό να αντισταθεί. Τους προετοίμασε να αντισταθούν ώστε να μην ενδώσουν εύκολα στο ISIS και να κρατήσουν τις πύλες της πόλης μέχρι να νικήσουν μετά από 80 ημέρες».

«Το μοναδικό μήνυμα που η Ισλαμική Δημοκρατία προσπαθεί να περάσει στα έθνη του κόσμου είναι να αντισταθούν ενάντια στους καταπιεστές, να διατηρήσουμε την κυριαρχία της χώρας, να μην αφήνουμε ξένες δυνάμεις να επεμβαίνουν στα εσωτερικά της. Αυτό είναι που λέει ο ιρανικός λαός και οι ηγέτες του Ιραν, καθώς γνωρίζετε καλά πως το ΙSIS δημιουργήθηκε από τις ίδιες τις ΗΠΑ για να διαταράξει το πολιτικό σχέδιο, την ισορροπία και την σταθερότητα στην περιοχή της Μ. Ανατολής, που με τη βοήθεια του Θεού και τη προσπάθεια του Σολεϊμανί καταφέραμε να μην τους αφήσουμε να πετύχουν τους σχεδιασμούς τους», επισημαίνει.

Τον καλούμε να αναφερθεί ιδιαίτερα σε 2 σημεία, που είναι κομβικά του ρόλου του Σολεϊμανί στην μάχη κατά της τρομοκρατίας. Το πρώτο έλαβε χώρα στο Κρεμλίνο, όπου ο Στρατηγός ξεδίπλωσε έναν χάρτη στον πρόεδρο Πούτιν και του ανέλυσε το επιχειρησιακό του σχέδιο, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην είσοδο του Ρωσικού στρατού στο πλευρό της Συρίας. Το δεύτερο είναι ο ρόλος του στο πλευρό της Παλαιστινιακής Αντίστασης, η οποία αγνοείται ακόμα και από ανθρώπους που είναι αλληλέγγυοι στον Παλαιστινιακό λαό. Ο ίδιος βέβαια διευκρίνησε πως «ο Σολεϊμανί δεν ήταν μόνος του σε όλες αυτές τις πράξεις. Εννοείται πως υπήρχε και υπάρχει ο Άξονας της Αντίστασης, το οποίο ο ίδιος διαχειριζόταν και όποτε έβλεπε πως οι καταπιεσμένοι λαοί χρειάζονταν βοήθεια, τη προσέφερε στον βαθμό του δυνατού. Είναι ο μοναδικός Στρατηγός που παρά τη θέση του, δεν καθόταν στο γραφείο του στην πρωτεύουσα να δίνει εντολές, αλλά ήταν ο ίος στη πρώτη γραμμή του πολέμου. Προτιμούσε να βάλει τη ζωή του σε κίνδυνο, παρά των φαντάρων του».

«Ποιος στρατηγός πάει στον πόλεμο που σας ανέφερα προηγουμένως στο Λίβανο ή στο Αμερλί και χειρίζεται τη μάχη από κοντά, βάζοντας τη ζωή του σε κίνδυνο; Επειδή γνώριζε τα πολιτικά και πολιτιστικά στοιχεία των λαών της περιοχής μας και ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή, για το λόγο αυτόν έπαιρνων και οι Ρώσοι συμβουλές από αυτόν», σημείωσε, αναφέροντας πως ο ίδιος βέβαια είναι Μορφωτικός Ακόλουθος της Πρεσβείας του Ιράν και όσα αναφέρει είναι προσωπικές απόψεις.

Η σχολή σκέψης του Σολεϊμανί

Στη συνέχεια, ο Δρ. Κομί μας παρέθεσε μερικά από τα χαρακτηριστικά της ιδεολογίας του Σολεϊμανί για να κατανοήσουμε τη σχολή της σκέψης του. «Το πιο σημαντικό στοιχείο του χαρακτήρα του ήταν η ευσέβειά του, με την έννοια ότι ένας άνθρωπος να είναι έτοιμος να δώσει και τη ζωή του για την ιδεολογία του και να μην ψάχνει μόνο το προσωπικό του συμφέρον. Αυτή η ευσέβεια του δίνει το θάρρος να αψηφά το θάνατο ακόμα και σε συνθήκες που οι απλοί άνθρωποι φοβούνται, καθώς πίσω από τις γενναίες πράξεις υπάρχει η ιδεολογία του και ο Θεός τον οποίο πάντα υπολογίζει σε κάθε κίνησή του. Το επόμενο χαρακτηριστικό είναι η φιλανθρωπία του προς όλους τους ανθρώπους, όχι μόνο τους οπαδούς του. Θεωρούσε υποχρεωμένο τον εαυτό του, όπου έβλεπε κάποια καταπίεση ή κάποιον λαό να υποφέρει, να πάει να βοηθήσει. Για παράδειγμα, παρότι είμαστε Σιίτες και οι Παλαιστίνιοι είναι σουνίτες, το Ιράν είναι δίπλα στον Παλαιστινιακό λαό, αντίθετα με πολλές αραβικές χώρες που έχουν περισσότερα κοινά στοιχεία αλλά κάνουν συμφωνίες με το Ισραήλ. Τέλος, ο Σολεϊμανί ήταν στην αντίθετη πλευρά από τους αλαζόνες, καθώς δεν αφήνουμε καμία χώρα να μας ορίζει κυβερνήτες και πολιτικές» εξηγεί.

Προσθέτει μάλιστα πως «για τους παραπάνω λόγους, όσοι έρχονται σε επαφή με αυτή τη σχολή σκέψης που βασίζεται στην ανθρωπιά, την ευσέβεια και το θάρρος, σταδιακά την αγαπούν και μεγαλώνουν αυτό το δέντρο, λέγοντας ένα μεγάλο όχι στους καταπιεστές και διατηρώντας τα συμφέρονται της χώρας τους. Ίσως, για αυτό η Δύση δεν γνωρίζει καλά αυτό το λεπτό στοιχείο για τον Ιρανικό λαό. Για εμάς συμφέρον δεν είναι μόνο κάποια κοσμικά αγαθά, αλλά και κάποια πράγματα που σχετίζονται με τη ταυτότητά μας. Οι ΗΠΑ νομίζουν πως επιβάλλοντας στο Ιράν κυρώσεις θα μας αναγκάσουν να προσαρμοστούμε στα συμφέροντά τους, αλλά δεν είναι έτσι. Εμείς μεγαλώνουμε και μαθαίνουμε από άτομα όπως ο Στρατηγός πως να ζούμε ελεύθεροι και να αντιστεκόμαστε. Για αυτό δεν έχουν καταφέρει κάτι εναντίον μας, παρότι πίστεψαν πως με τις κυρώσεις θα αναγκάσουν το Ιράν να κάνει πίσω. Όμως έχουμε κάποιες αρχές και μια ταυτότητα που προσπαθούμε να διατηρήσουμε».

Αναφέρει ακόμα πως εκτός από τη σχολής σκέψη που εξέφραζε, είχε και ο ίδιος κάποια χαρακτηριστικά που βοήθησαν να ριζώσει αυτή η ιδεολογία. «Παρότι ήταν ένας έμπειρος στρατηγός, γεγονός που έχουν ομολογήσει οι ίδιοι οι Αμερικανοί, ο ίδιος επιθυμούσε να τον αποκαλούν φαντάρο, όπως ζήτησε μάλιστα να αναγραφεί και στον τάφο του. Ήταν ένας φαντάρος στις εντολές του Ανώτατου Ηγέτη του Ιράν. Είχε έναν αποτελεσματικό λογο πειθούς, μια χαρισματική προσωπικότητα. Αν και στρατηγός, ήταν επίσης άνθρωπος του πολιτισμού. Είχε μια απλή ζωή, ανάμεσα στον λαό του, χωρίς πολυτέλεια. Κυκλοφορούσε με λεωφορίο και ταξί, μην θέλοντας να απομακρυνθεί από τον λαό. Η νεολαία τον αγαπούσε πολύ και είχε καλή επαφή μαζί της. Ήταν άνθρωπος ήρεμος με μεγάλη εσωτερική γαλήνη, χάρη στην οποία μπορούσε να πάρει σωστές αποφάσεις και στις πιο κρίσιμες στιγμές του πολέμου. Παρότι ο ίδιος δεν ήταν διπλωμάτης, οι διπλωμάτες μας τον είχαν ως υπόδειγμα λόγω της σύνεσής του», δήλωσε, επισημαίνοντας πως οι δραστηριότητές του δεν τον έκαναν στιγμή να παραμελήσει τα καθήκοντά του ως πατέρας και σύζυγος,με τις κόρες του να μπορούν εύκολα να παίξουν ηγετικό ρόλο. «Θα έλεγα πως ο Σολεϊμανί ήταν το πιο λαμπερό αστέρι της παραπάνω σχολής σκέψης και κατάφερε να συγκεντρώσει πολλούς οπαδούς που θα τον ακολουθήσουν», κατέληξε.

Γνωρίζοντας πως λειτουργεί η δυτική προπαγάνδα, ζητήσαμε να εστιάσει λίγο περισσότερο στο σημείο αυτό της σχέσης του Σολεϊμανί με το γυναικείο φύλο, την Ιρανή μάνα, τη σύζυγο ή την κόρη. «Ο ίδιος έδινε μεγάλη σημασία στην οικογένεια, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές δεν εγκατέλειπε τη μάνα, τη σύζυγο και τα παιδιά του. Φρόντιζε ακόμα και τις οικογένειες των κοντινών του, όπως ενός συμπολεμιστή του που έπεσε Μάρτυρας και ο Σολεϊμανί τηλεφωνούσε συχνά και έκανε επισκέψεις στη μητέρα του, για να ξέρει σε τι κατάσταση βρίσκεται και να βοηθάει στο βαθμό που είναι δυνατόν. Σπάνια ένας άνθρωπος που βρίσκεται στην καρδιά ένός πολέμου και χειρίζεται όλες τις επιχειρήσεις εναντίον των τζιχαντιστών, που εμείς φοβόμαστε ακόμα και στο άκουσμά τους, βρίσκει χρόνο να τηλεφωνεί στην οικογένεια του ίδιου και των φίλων του, για να δει αν είναι καλά. Αυτό είναι κάτι που τον κάνει ξεχωριστό από τους άλλους».

Μετατρέποντας τις κυρώσεις σε ευκαιρία

Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξή μας, καλέσαμε τον Μορφωτικό Σύμβουλο να μας μιλήσει, στο βαθμό που του επιτρέπει η θέση του, για το αντίκτυπο των οικονομικών κυρώσεων σε βάρος του λαού του. Άλλωστε, η δολοφονία ΣολεΪμανί δεν αποτέλεσε το τελευταίο στάδιο της αμερικανικής επιθετικότητας κατά του Ιράν, η οποία συνεχίζεται μέσω των μονομερών μέτρων καταναγκασμού, που σχεδιάστηκαν για να επηρεάσουν κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής και οξύνθηκαν μάλιστα παρά την παγκόσμια κρίση υγείας. Ο ίδιος, διευκρινίζοντας πως στο παραπάνω ερώτημα θα ήταν καταλληλότερος να απαντήσει κάποιος από το πολτικό τμήμα της Πρεσβείας, δέχτηκε να μας μεταφέρει την προσωπική του οπτική.

«Ξέρουμε πως οι κυρώσεις είναι μια καταπιεστική πράξη, που επιβάλλει δύσκολες συνθήκες και μας έχεικάνει να συναντάμε πολλά εμπόδια μπροστά μας. Ωστόσο, ο ιρανικός λαός ξέρει να μετατρέπει τις απειλές σε ευκαιρία. Το Ιράν είναι μια πλούσια χώρα, που επί χρόνια πωλούσε πετρέλαιο και έπαιρνε χρήματα. Εδώ και πολλά χρόνια οι πολιτικοί μας επιθυμούσαν απεξαρτήσουν την οικονομία μας από το πετρέλαιο. Εξαιτίας των κυρώσεων μάθαμε πως μπορούμε να ζήσουμε χωρίς να πουλήσουμε πετρέλαιο. Εννοείται πως στην αρχή συναντήσαμε δυσκολίες μέχρι να βρούμε τον τρόπο να αντισταθούμε. Όμως καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε τις ελλείψεις σε προϊόντα και όσοι σχεδίαζαν πως το Ιράν δεν θα γιορτάζει στις 10 Φεβρουαρίου την Εθνική Ημέρα του, απέτυχαν».

Καταλήγει πως «οι κυρώσεις μας έμαθαν κάτι πολύ σημαντικό. Ότι ένας λαός δεν πρέπει να είναι εξαρτημένος σε ένα στοιχείο, που θα τον καθιστά ευάλωτο σε κυρώσεις. Και σήμερα εμείς διευθύνουμε τη χώρα μας χωρίς να πουλήσουμε πετρέλαιο και δεν έχουμε καμία εξάρτηση από αυτό. Και αν καταφέρουμε να πουλήσουμε θα το επενδύσουμε για τις νέες γενιές της χώρας. Παρά τις δυσκολίες που είχαμε, καταφέραμε να μετατρέψουμε την απειλή σε ευκαιρία».

Όταν τελειώσει η μάχη, ο πολεμιστής χτυπά τα χέρια του με θλίψη γιατί έχασε και ο μάρτυρας κέρδισε. – Κασέμ Σολεϊμανί