‘Οπως αναδεικνύει στο ρεπορτάζ του για τους Reporters United ο Θοδωρής Χονδρόγιαννος, το ζήτημα εντοπίστηκε στους προβληματικούς όρους που ανακοίνωσε η Αττική Οδός για την καταβολή της αποζημίωσης των 2.000 ευρώ στους πολίτες που εγκλωβίστηκαν στην οδική αρτηρία από τη χιονόπτωση.
Το θέμα που προέκυψε τότε είναι ότι αν η αποζημίωση δοθεί ανά όχημα και όχι ανά οδηγό, όπως προβλέπεται από τις ανακοινώσεις της εταιρείας, αρκετοί εργαζόμενοι που πράγματι εγκλωβίστηκαν στον αυτοκινητόδρομο δεν θα αποζημιωθούν. Αντίθετα, η αποζημίωση θα καταλήξει στους εργοδότες τους, αφού σε αυτούς ανήκουν τα οχήματα με τα οποία αποκλείστηκαν οι υπάλληλοι.
Αυτό είναι προβληματικό για δύο λόγους: Πρώτον, γιατί η συγκεκριμένη παροχή, σύμφωνα και με ανακοίνωση της εταιρείας, προβλέφθηκε λόγω της δοκιμασίας και της ταλαιπωρίας όσων έμειναν για ώρες στον αυτοκινητόδρομο και όχι με σκοπό την αποκατάσταση εταιρικών ζημιών. Δεύτερον, η μέρα κατά την οποία εγκλωβίστηκαν οι εργαζόμενοι (Δευτέρα, 24 Ιανουαρίου) δεν είχε κηρυχθεί ως αργία για την προστασία τους από τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Άρα σε αυτούς πρέπει να δοθεί η αποζημίωση.
Ο κίνδυνος να καταλήξει το ποσό όχι στους υπαλλήλους, αλλά στους εργοδότες τους, είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός. Πράγματι, εργαζόμενος που έμεινε αποκλεισμένος στην Αττική Οδό για πάνω από 30 ώρες ήρθε σε επικοινωνία μαζί μας και μας κατήγγειλε ότι μετά την ανακοίνωση της αποζημίωσης από την Αττική Οδό, ο εργοδότης του, εκμεταλλευόμενος τους όρους καταβολής της παροχής που ανακοίνωσε η εταιρεία, τον ενημέρωσε ότι ο ίδιος θα πάρει το χρηματικό ποσό, καθώς το όχημα ανήκει σε εκείνον και όχι στον εργαζόμενο.
Στις 4 Φεβρουαρίου η εταιρεία άνοιξε την πλατφόρμα για την υποβολή των αιτημάτων καταβολής της αποζημίωσης. Ωστόσο, εκεί η Αττική Οδός εμμένει στην προηγούμενη απόφασή της και αναφέρει ότι το ποσό δεν θα δοθεί στους οδηγούς, αλλά «στα οχήματα που αποκλείστηκαν στον αυτοκινητόδρομο». Αυτή η θέση ανοίγει τον δρόμο στην καταβολή της παροχής σε εργοδότες που δεν εγκλωβίστηκαν ποτέ.
Όταν η εταιρεία ρωτήθηκε για το ζήτημα των εργαζομένων που αποκλείστηκαν στον δρόμο με εταιρικό αυτοκίνητο, εκπρόσωπος της εταιρείας δήλωσε: «Το δικαίωμα για αίτηση προς αποζημίωση έχει το όχημα. Αυτή θα γίνει από τον ιδιοκτήτη ή τον οδηγό. Αν είναι διαφορετικοί, θα συνεννοηθούν μεταξύ τους ποιος θα πάρει το ποσό».
Όταν η Αττική Οδός ρωτήθηκε τι θα γίνει αν ένας εργοδότης πιέσει τον εργαζόμενό του ή τον απειλήσει με απόλυση ή άλλες δυσμενείς συνέπειες, για να πάρει εκείνος την αποζημίωση και όχι ο υπάλληλος, εκπρόσωπος της εταιρείας μας απάντησε: «Αυτό θα το λύσουν μεταξύ τους. Εμείς απλώς θέλουμε μια αίτηση και ένα IBAN».
Με αυτόν τον τρόπο η Αττική Οδός αποποιείται την ευθύνη της να διαμορφώσει όρους που θα οδηγήσουν στην καταβολή της αποζημίωσης σε όσα άτομα πράγματι εγκλωβίστηκαν και όχι στους εργοδότες τους. Αρκετοί υπάλληλοι ενδέχεται να υπαναχωρήσουν απέναντι στους ισχυρότερους εργοδότες τους για να αποφύγουν επιπτώσεις στην εργασία τους, χάνοντας ωστόσο το δικαίωμά να λάβουν το ποσό της Αττικής Οδού για την ταλαιπωρία που υπέστησαν στον δρόμο που η ίδια διαχειρίζεται. Φαίνεται όμως ότι αυτή η προοπτική δεν απασχολεί την εταιρεία.