Η διήμερη Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ που διεξάγεται από την Κυριακή στο Σικάγο των ΗΠΑ δίνει στην γερμανίδα καγκελάριο την ευκαιρία να «αποδράσει» από το κλίμα πίεσης και απομόνωσής της (που καταγράφηκε κατά τα αμέσως προηγούμενα 24ωρα στη Συνάντηση της G8 στο Camp David) υπερασπιζόμενη, με τη χαρακτηριστική φράση «μαζί πήγαμε, μαζί θα φύγουμε» την τήρηση των προβλεπόμενων χρονοδιαγραμμάτων ως προς την αποχώρηση των ξένων δυνάμεων από το Αφγανιστάν, γράφει ο Κώστας Ράπτης στο capital.gr
Ωστόσο, τα προβλήματα της Ατλαντικής Συμμαχίας δεν διαφέρουν κατά βάθος από αυτά της ευρωζώνης – δικαιώνοντας τη συνθηματολογία της δεκαετίας του ’70 για το… «ίδιο συνδικάτο». Απόδειξη για αυτό αποτελεί η έκθεση («Anchoring the Alliance») που δημοσιοποίησε ενόψει της Συνόδου του Σικάγο το Atlantic Council, αμερικανική δεξαμενή σκέψης με μεγάλη επιρροή, η οποία ιδρύθηκε το 1961 και συγκαταλέγει στα στελέχη του τις πρώην υπουργούς Εξωτερικών Madeleine Albright και Condoleezza Rice, ως επίτιμες διευθύντριες.
Αντίστοιχα δε με την ευρωζώνη, έρευνα του Atlantic Council σε συνεργασία με την επιθεώρηση διεθνών σχέσεων Foreign Policy, εμφανίζει τους αναλυτές στους οποίους απηύθυνε το ερώτημα «αν έπρεπε να εκδιώξετε ένα μέλος του ΝΑΤΟ, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί», να υποδεικνύουν την Ελλάδα, λόγω της απορρόφησής της από την κρίση, αλλά και της «συμπεριφοράς της έναντι της Τουρκίας και της ΠΓΔΜ», αλλά και της «συνεχούς εγωιστικής στάσης που επιδεικνύει και των τακτικών παρενόχλησης που υιοθετεί».
Διαβάστε περισσότερα: