Ο Αμίρ Ζαχίρι και ο Ακίφ Ρασούλι θα περιμένουν άλλους 8 μήνες άδικα στη φυλακή – «Τους καταδίκασαν σε 50 χρόνια για διακίνηση χωρίς κανέναν μάρτυρα κατηγορίας»

Ρεπορτάζ: Νεκταρία Ψαράκη, από τη Μυτιλήνη

Μοναδικός μάρτυρας κατηγορίας στην υπόθεση των Ζαχίρι και Ρασούλι είναι ένας λιμενικός, οποίος όμως τους κατηγόρησε μόνο για πρόκληση ναυαγίου και όχι για διακίνηση. Στην πρώτη δίκη ο λιμενικός δεν παρευρέθηκε, ωστόσο η απουσία του δεν αποτέλεσε κώλυμα για την έδρα, αφού η διαδικασία προχώρησε απλώς με την ανάγνωση της προανακριτικής του κατάθεσης. Σε αυτήν, αναφέρεται ξεκάθαρα ότι «συνέλαβε τους Αμίρ Ζαχίρι και Ακίφ Ρασούλι στο λιμάνι της Μήθυμνας Λέσβου για παράβαση του Π.Κ. άρθρου 277, ήτοι πρόκληση ναυαγίου». Στη συνέχεια αφού δόθηκαν λιγότερα από δύο λεπτά απολογίας στον κάθε κατηγορούμενο, το δικαστήριο αποφάνθηκε -περιέργως- αθώωση των δύο για πρόκληση ναυαγίου, και ενοχοποίησή τους για παράνομη διακίνηση μεταναστών, καταδικάζοντας τους Αμίρ και Ακίφ σε 50 χρόνια κάθειρξης έκαστος. Καταδικάστηκαν δηλαδή για ένα έγκλημα για το οποίο δεν τους κατηγόρησε ποτέ, κανένας μάρτυρας.

Στη δίκη σε δεύτερο βαθμό όμως, στις 7 Απριλίου 2022 στη Μυτιλήνη, η απουσία του Λιμενικού στάθηκε εμπόδιο για την διεξαγωγή της. Αποτέλεσμα ήταν η έδρα να αποφασίσει αναβολή για τον Δεκέμβριο. Οι δικηγόροι του Αμίρ Ζαχίρι, Δημήτρης Χούλης και Αλέξης Γεωργούλης, προσπάθησαν να εξηγήσουν στην έδρα ότι η αναβολή της δίκης – με συνεπακόλουθη την αναμονή των δύο κατηγορουμένων για 8 μήνες επιπλέον στη φυλακή – είναι μία παράλογη απόφαση. Υπενθύμισαν ότι ο εν λόγω Λιμενικός, ουδέποτε αναφέρθηκε στην έκθεσή του στο αδίκημα της διακίνησης μεταναστών, άρα η παρουσία του δεν θα έχει να προσθέσει κάτι στην έφεση που έχει ασκηθεί για την κατηγορία για την οποία εν τέλει καταδικάστηκαν. Τόνισαν επίσης ότι η πρώτη δίκη διεξάχθηκε κανονικά παρά την απουσία του.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η πρόταση του εισαγγελέα, ο οποίος ανέφερε ότι όντως, στην έκθεση του Λιμενικού, δεν αναφέρεται το οτιδήποτε σχετικά με την κατηγορία της διακίνησης μεταναστών, ωστόσο έκρινε αναγκαία την παρουσία του στο δικαστήριο. Ομόφωνα δικαστής και εισαγγελέας αποφάσισαν αναβολή. Οι συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορούμενων, σεβόμενοι την απόφαση της έδρας, ζήτησαν τουλάχιστον να δοθεί αναστολή της έκτισης της ποινής, δεδομένου μάλιστα ότι ο Αμίρ Ζαχίρι, ήρθε στη χώρα με την έγκυο γυναίκα του και το παιδί του, η οποία γέννησε όσο εκείνος βρισκόταν στη φυλακή, με αποτέλεσμα να έχει δει το νεογέννητο μωρό μόλις μία φορά, την ημέρα της πρώτης δίκης. Ταυτόχρονα, διαβεβαίωσαν το δικαστήριο για τα κίνητρα του Αμίρ να παραμείνει στη χώρα, αλλά και για την ακριβή τοποθεσία διαμονής του και όλα τα προβλεπόμενα.

Για τον Ακίφ Ρασούλι ωστόσο δεν ίσχυαν τα ίδια. Τα δικαιολογητικά φαίνεται να μην ήταν επαρκή για να πείσουν το δικαστήριο ότι τα κίνητρά του για παραμονή στη χώρα είναι ισχυρά. Η αρραβωνιαστικιά του Ακίφ Ρασούλι βρίσκεται στο Αφγανιστάν, ενώ δεδομένου ότι φυλακίστηκε την πρώτη κιόλας ημέρα της άφιξής του στην Ελλάδα, δεν υπάρχει επίσημη κατοικία στη χώρα. Στο δικαστήριο, εμφανίστηκε μία Γερμανίδα, μέλος ΜΚΟ, η οποία διαβεβαίωσε την έδρα ότι η οργάνωση έχει τη δυνατότητα να παράσχει στον Ακίφ Ρασούλι μία μόνιμη κατοικία, έως τη δικάσιμο του Δεκεμβρίου. Η έδρα, ωστόσο δεν φάνηκε να πείθεται. Ρώτησε επανειλημμένα τη Γερμανίδα εάν γνωρίζεται προσωπικά με τον κατηγορούμενο, πού θα διαμένει και τις λοιπές διευκρινιστικές πληροφορίες. Στη συνέχεια, η δίκη διακόπηκε ώστε η έδρα να αποφασίσει. Η απόφαση ήταν παραμονή και των δύο στη φυλακή.

«Δυστυχώς μετά την απόφαση του δικαστηρίου για αναβολή θα πρέπει να περιμένουμε 8 μήνες μέχρι να εκδικασθεί η υπόθεση. Και ενώ εμείς θα περιμένουμε στα σπίτια μας και τις δουλειές μας οι κατηγορούμενοι, δύο άνθρωποι αθώοι, για τους οποίους δεν υφίσταται καμία έστω ένδειξη ενοχής θα πρέπει να αναμένουν την εκδίκαση του εφετείου τους σε ένα κατάστημα κράτησης. Το διάστημα των οκτώ μηνών κυλάει βασανιστικά αργά όταν είσαι έγκλειστος. Η απόφαση των δικαστών να απορρίψουν το αίτημα μας για αναστολή της έκτισης της ποινής μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό και ενώ συνέτρεχαν όλες οι εκ του νόμου προϋποθέσεις και υπήρχε θετική πρόταση εισαγγελέα καταδεικνύει την υπέρμετρη ποινικοποίηση του προσφυγικού στην ελληνική έννομη τάξη. Εντούτοις δεν έχουμε σκοπό να εγκαταλείψουμε τη μάχη αλλά θα εξαντλήσουμε όλα τα νομικά όπλα που έχουμε στη φαρέτρα μας προκειμένου ο Ζαχίρι Αμίρ να επιστρέψει στη σύζυγο του, την 7χρονη κόρη του και στον μόλις 2 ετών γιο του που μέχρι σήμερα δεν του δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσει», αναφέρει στο TPP ο ένας εκ των δικηγόρων του Αμίρ Ζαχίρι, Αλέξης Γεωργούλης.

Η αντίδραση των Αμίρ και Ακίφ

Ο Ακίφ Ρασούλι, κρατείται στις φυλακές Νιγρίτας στις Σέρρες, ενώ ο Αμίρ Ζαχίρι στις φυλακές της Χίου. Ο πρώτος, αυτά τα δύο χρόνια έχει μάθει ελάχιστα ελληνικά, ενώ μπορεί να συνεννοείται σε βασικό επίπεδο στα αγγλικά. Ο Αμίρ Ζαχίρι, επικοινωνεί μόνο στα φαρσί. Όταν το δικαστήριο ανακοίνωσε την αναβολή της δίκης για τον Δεκέμβριο του 2022, με την ταυτόχρονη αναμονή του στις φυλακές για επιπλέον 8 μήνες, ο Ακίφ Ρασούλι δε χρειάστηκε μετάφραση. Η κραυγή αγωνίας του και ο σπαραγμός του, έδωσαν σώμα και ζωή στη λέξη «απόγνωση». Έκλαιγε με αναφιλητά, μεταφέροντας με αυτόν τον τρόπο τα νέα στον Αμίρ Ζαχίρι και στη σύζυγό του.

Όταν το δικαστήριο διέκοψε, για να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος στους συνηγόρους των δύο ώστε να προσκομίσουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά για το αίτημα της αναστολής έκτισης της ποινής, οι δύο κατηγορούμενοι με κλάματα στα μάτια κάθισαν στην τελευταία σειρά του ακροατηρίου στην δικαστική αίθουσα, συνοδεία αστυνομίας, χωρίς τις χειροπέδες στα χέρια τους. Εκεί, η σύζυγος του Αμίρ Ζαχίρι έκατσε δίπλα στον άνδρα της και του έδωσε να κρατήσει στα χέρια του για δεύτερη φορά στη ζωή τους το δίχρονο πλέον παιδί του. Όσο ο Αμίρ περνούσε τις περιορισμένες στιγμές με την γυναίκα του και τα δύο παιδιά του, ο Ακίφ Ρασούλι δύο καρέκλες πιο δίπλα βίωνε την απόλυτη ψυχολογική κατάρρευση.

Εκεί, με την άδεια της αστυνομίας, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί του. «I did nothing», έλεγε επανειλημμένα. «Μου έδωσαν 30 δευτερόλεπτα να μιλήσω και με έβαλαν φυλακή 50 χρόνια. Είμαι Αφγανός πολίτης και πρόσφυγας. Γιατί μου το κάνουν αυτό; Είναι άδικο», είπε. Τον ρώτησα για εκείνη την ημέρα. Για την 12η Μαρτίου. «Σήμερα δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα. Παίρνω πάρα πολλά φάρμακα. Έπαιρνα και νωρίτερα διότι είχα ψυχολογικά προβλήματα στο Αφγανιστάν με όσα γίνονταν εκεί. Τώρα στη φυλακή παίρνω όμως τα διπλάσια. Μου δίνουν πρωί μεσημέρι βράδυ φάρμακα και κοιμάμαι συνέχεια. Ξεχνάω, χάνω τη μνήμη μου. Πότε πότε μου έρχονται σκηνές από τότε. Δεν έχω κάνει τίποτα. Αυτός ξαφνικά μας άφησε μόνους και κολύμπησε πίσω και τώρα μου λένε ότι το έκανα εγώ», περιέγραψε, βάζοντας ξανά τα κλάματα, οπότε και σταμάτησα τις ερωτήσεις, υπενθυμίζοντας του απλά ότι δεν είναι μόνος.

Ο Ακίφ Ρασούλι απεγνωσμένος, βγαίνοντας από τα δικαστήρια, φώναξε: «Αδικία, αδικία! Τι είναι αυτό; Είμαι πρόσφυγας. Ρωτάω όλο τον κόσμο. Τι είναι αυτό; Είμαι από το Αφγανιστάν! Δεν είμαι εγκληματίας, δεν είμαι τίποτα! Τι είναι αυτό; Θέλω μόνο Δικαιοσύνη!».

Η υπόθεση αναλυτικά

Ο Αμίρ Ζαχίρι και ο Ακίφ Ρασούλι, καταδικάστηκαν σε 50 χρόνια κάθειρξη ο καθένας, για ένα έγκλημα, που όπως όλα δείχνουν, δεν διέπραξαν ποτέ. Η κατηγορία εναντίον τους, στοιχειοθετήθηκε με έναν και μοναδικό μάρτυρα κατηγορίας, ο οποίος κατέθεσε στην προανάκρισή του ότι την Πέμπτη, 12 Μαρτίου του 2020, στη θαλάσσια περιοχή «Τσόνια» της Λέσβου, κατά τη διάρκεια προγραμματισμένης περιπολίας στα πλαίσια μεικτής ευρωπαϊκής επιχείρησης «Ποσειδών 2020», ενημερώθηκε τηλεφωνικά από το Ναυτικό Παρατηρητήριο Κλειούς για εντοπισμό λέμβου. Σκάφος της ελληνικής ακτοφυλακής μετέβη στο σημείο του στίγματος, όπου και εντοπίστηκε η λέμβος με 24 επιβαίνοντες. Όπως αναφέρει στην ένορκη εξέτασή του, «έγιναν προσπάθειες ακινητοποίησης της λέμβου από το Λιμενικό Σώμα, ωστόσο οι δύο κατηγορούμενοι, έσκισαν τη λέμβο εσκεμμένα με αιχμηρό αντικείμενο, με αποτέλεσμα κάποιοι από τους επιβαίνοντες να πέσουν στη θάλασσα και η λέμβος να αρχίζει να είναι σε ημιβυθισμένη κατάσταση. Άμεσα ξεκίνησε η διαδικασία περισυλλογής η οποία ολοκληρώθηκε στις 17:00. (…) Στη συνέχεια, έλαβα εντολή να πλεύσω προς τον λιμένα Μήθυμνας για παράδοση των μεταναστών και των προσφύγων, ενώ στις 21:30 καταπλεύσαμε στον λιμένα Μήθυμνας, όπου παραδώσαμε τους 22 σε στελέχη του Λ/Σ Μήθυμνας, ενώ ταυτόχρονα υποδείξαμε τους δύο που είχαν σκίσει τη λέμβο για να γίνουν οι προβλεπόμενες διαδικασίες».

Τα όσα ανέφερε ο μάρτυρας κατηγορίας, συγκλίνουν άλλωστε με τα όσα είχαν γραφεί στην έκθεση σύλληψης παράνομου αλλοδαπού, όπου επίσης αναφέρεται ότι ο αρμόδιος υποπλοίαρχος του Λιμενικού Σώματος, συνέλαβε τους Αμίρ Ζαχίρι και Ακίφ Ρασούλι στο λιμάνι της Μήθυμνας Λέσβου για παράβαση του Π.Κ. άρθρου 277, ήτοι πρόκληση ναυαγίου.

Την επόμενη ημέρα του ναυαγίου, στις 13 Μαρτίου 2022, ο Αμίρ Ζαχίρι και ο Ακίφ Ρασούλι βρέθηκαν ενώπιον της Ανακρίτριας Πλημμελειοδικών Μυτιλήνης. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, γνωστοποιήθηκε στους δύο κατηγορούμενους ότι αντιμετωπίζουν επιπλέον την κατηγορία της παράνομης μεταφοράς στη χώρα υπηκόων τρίτων χωρών που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος δια πλωτού μέσου, και από την οποία προέκυψε κίνδυνος για άνθρωπο και κατά συρροή από δύο άτομα, πράγμα που δεν προκύπτει από τα όσα κατέθεσε ο λιμενικός υπάλληλος, ο οποίος αφενός είναι ο μοναδικός μάρτυρας κατηγορίας και αφετέρου, έκανε λόγο για σύλληψη των δύο κατηγορούμενων αποκλειστικά με την κατηγορία της πρόκλησης ναυαγίου και τίποτε περισσότερο.

Στις 8 Σεπτεμβρίου του 2020 εκδικάστηκε η υπόθεση σε πρώτο βαθμό από το Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων Βορείου Αιγαίου. Πριν τη διαδικασία κλήτευσης των μαρτύρων υπεράσπισης, η Προεδρέυουσα ανέγνωσε μεταξύ άλλων την έκθεση σύλληψης των Αμίρ Ζαχίρ και Ακίφ Ρασούλι, η οποία συντάχθηκε στις 12/03/2020, την έκθεση ένορκης εξέτασης του Λιμενικού Υπαλλήλου, μέσω της οποίας κατηγορεί τους δύο κατηγορούμενους για πρόκληση ναυαγίου και μόνο, αλλά και τις εκθέσεις σωματικής έρευνας, στην οποία υποβλήθηκαν οι δύο κατηγορούμενοι και η οποία αναφέρει ότι δεν βρέθηκε κανένα αντικείμενο πάνω τους – και άρα ούτε κάποιο αιχμηρό αντικείμενο με το οποίο θα μπορούσαν να προκαλέσουν το ναυάγιο. Συγκεκριμένα αναφέρει:

«Ενεργώντας προανάκριση για παράβαση του Π.Κ. άρθρου 277, ήτοι πρόκληση ναυαγίου, καθώς έχουν σχέση με την ανακρινόμενη υπόθεση και επειδή για την ακριβή βεβαίωση και τη συλλογή των αναγκαίων αποδεικτικών στοιχείων της ανωτέρω ανακρινόμενης πράξης, παρίσταται η ανάγκη διενέργειας σωματικής έρευνας επ’ αυτού, σύμφωνα με τα άρθρα 253, 257 και 258 του Κ.Π.Δ. προβήκαμε σήμερα την 12/03/2020 και μεταξύ των ωρών 22:40 – 23:00 στο Λιμενικό Σώμα Μυθμήνας, στη διενέργεια της σωματικής έρευνας επ’ αυτού καθώς και στα αντικείμενα που έφερε ο ZAHIRI AMIR (σ.σ. ομοίως και ο RASULI AKIF), κάτοικος Αφγανιστάν, (Υπηκοότητα) Αφγανιστάν. Κατά τη γενόμενη έρευνα βρέθηκαν: ΟΥΔΕΝ».

Πρώτη μάρτυρας υπεράσπισης, ήταν η σύζυγος του Αμίρ Ζαχίρ, Φατίμα Ζαχίρ. Εκείνη, κατέθεσε ότι οι στιγμές στη βάρκα ήταν πολύ δύσκολες, ενώ δεν είδε ποιος έσκισε την λέμβο. «Δεν είχαμε τίποτα για να σκίσουμε την βάρκα. Εγώ δεν είδα κάποιον να σκίζει τη βάρκα. Εγώ ήμουν έγκυος τότε. Δεν είδα κανέναν. Ήμασταν σε βαθιά νερά, δεν την έσκισε κανένας τη βάρκα».

Στη συνέχεια κλήθηκε ο ίδιος ο Αμίρ Ζαχίρ σε απολογία, στον οποίο διατέθηκε ελάχιστος χρόνος, όπως φαίνεται από τη συντομία της. Ο Αμίρ Ζαχίρ, υποστήριξε ότι η λέμβος με τα 24 άτομα ξεκίνησε μαζί με τον Τούρκο διακινητή, ο οποίος στα 40-45 μέτρα από τη στεριά βούτηξε στη θάλασσα και έφυγε πίσω. Τότε, οι υπόλοιποι συνεπιβαίνοντες είπαν ότι κάποιος έπρεπε να οδηγήσει τη βάρκα, ζητώντας από τον ίδιο και τον Ρασούλι Ακίφ να τους βοηθήσει. Όπως αναφέρει ο Αμίρ Ζαχίρ συνεχίζοντας στην απολογία του, όταν ήρθε το Λιμενικό, ήταν η σειρά του να κάτσει στο τιμόνι, ενώ σημειώνει ότι η βάρκα σκίστηκε από τους Λιμενικούς την ώρα που την τραβούσαν. «Είμαι έξι μήνες στη φυλακή χωρίς λόγο», καταλήγει.

Η απολογία του Ρασούλι Ακίφ διέφερε λίγο από εκείνη του Αμίρ Ζαχίρ. Απέδωσε την άφιξη του Λιμενικού στο γεγονός ότι η βάρκα ήταν τρυπημένη και είχε βάλει νερό ως το γόνατο. «Τότε μας μετέφεραν με το δικό τους σκάφος. Μας πήγαν να ξεκουραστούμε στη στεριά. Με πήγαν στο τμήμα και μου είπαν ότι έκανα εγώ αυτό το πράγμα και είπα όχι. Η γυναίκα μου είναι από το Αφγανιστάν. Δεν έχω παιδιά. Το έσκασα από τους Ταλιμπάν. Έφυγα από τον πόλεμο για μία καλύτερη ζωή και εδώ με κατηγορούν. Φοβάμαι πάρα πολύ».

Αμέσως μετά τις καταθέσεις των δύο, το λόγο πήρε η αντιεισαγγελέας, οπότε και ξεκίνησε ο παραλογισμός. Η αντιεισαγγελέας πρότεινε οι δύο κατηγορούμενοι να κριθούν αθώοι για το αδίκημα της πρόκλησης ναυαγίου, αλλά να κριθούν ένοχοι για την πράξη της διακίνησης μεταναστών και για παράνομη είσοδο στη χώρα, παρά το γεγονός ότι αφενός μέσα στην δικαστική αίθουσα δεν προέκυψε από καμία μαρτυρία κατηγορίας το αδίκημα της παράνομης διακίνησης μεταναστών και αφετέρου καθώς οι αφιχθέντες κάτοικοι τρίτων χωρών έχουν το δικαίωμα της εκπόνησης της διαδικασίας αίτησης ασύλου.

Η πρόεδρος, συντάχθηκε με την πρόταση της εισαγγελέως, κρίνοντας τους δύο κατηγορούμενους, ένοχους για μεταφορά ως κυβερνήτες πλωτού μέσου, από το εξωτερικό στην Ελλάδα, ανθρώπων τρίτων χωρών, που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος, από την οποία μεταφορά προέκυψε κίνδυνος για άνθρωπο, κατά συρροή, αλλά και για παράνομη είσοδο στη χώρα. Η συνολική ποινή κάθειρξης για τον κάθε κατηγορούμενο συνολικά, τα 50 έτη και συγκεκριμένα 8 έτη για κάθε μεταφερόμενο άτομο και 1 μήνα για το αδίκημα της παράνομης εισόδου στη χώρα.

Και φτάνουμε στις 7 Απριλίου του 2022, στην κατ’ έφεση εκδίκαση της υπόθεσης, η οποία αναβάλλεται για τον Δεκέμβριο του 2022, με τους δύο κατηγορούμενους να παραμένουν στη φυλακή, παρά την προσκόμιση των απαραίτητων δικαιολογητικών από τους συνηγόρους για το αίτημα αναστολής έκτισης της ποινής, και παρά την πρόταση του εισαγγελέα, ο οποίος εμφανίστηκε θετικός προς την κατεύθυνση αυτή.

Δεν θέλουν να δικάσουν

Η γενική αίσθηση, είναι ότι αυτό το δικαστήριο δε θέλει να δικάσει. Η υπόθεση των Ακίφ και Αμίρ είναι ένα ακόμη σκανδαλώδες παράδειγμα το οποίο αποδεικνύει ότι στα ελληνικά νησιά γίνονται εγκλήματα και ότι οι ελληνικές φυλακές είναι γεμάτες ανθρώπους οι οποίοι παρά το αναφαίρετο δικαίωμά τους για δίκαιη δίκη, δικάστηκαν «στο πόδι», με δικηγόρους που διορίστηκαν την τελευταία στιγμή από τους ανακριτές και οι οποίοι σπανίως δίνουν τη δέουσα έμφαση στις υποθέσεις, φτάνοντας στην αίθουσα του δικαστηρίου γνωρίζοντας τη δικογραφία «στο περίπου», αλλά και από δικαστές που πολλές φορές δε διστάζουν να καταδικάσουν ανθρώπους σε 50 χρόνια κάθειρξη, όχι απλώς με ανυπόστατο κατηγορητήριο, αλλά με ανύπαρκτο. Η αθώωση των δύο από το δικαστήριο, αποδεικνύει ακριβώς αυτό. Είναι αφενός ωμή παραδοχή ότι ο Ακίφ και ο Αμίρ καταδικάστηκαν πρωτόδικα εντελώς άδικα και αφετέρου ότι η περίπτωσή τους δεν είναι μοναδική. O Μοχάμαντ Χανάντ Αμπντί καταδικάστηκε σε 142 χρόνια φυλακή, παρότι έσωσε 31 από τους 33 ανθρώπους που βρίσκονταν στη βάρκα όταν, όπως μονίμως συμβαίνει, ο Τούρκος διακινητής τους εγκατέλειψε στο μέσο της διαδρομής. «Με κατηγόρησαν ότι ήμουν ο καπετάνιος, παρότι εκείνη τη μέρα είδα για πρώτη φορά τη θάλασσα», είπε ο Μοχάμαντ στον Φαμπιάν Περιέ, της γαλλικής Liberation. Αθωώνοντας λοιπόν, δίνεται με αυτόν τον τρόπο πάτημα για να ανοίξει ο ερμητικά κλειστός φάκελος της επιεικώς ελεεινής μεταχείρισης των προσφύγων και μεταναστών από το δικαστικό σύστημα.

Από εκεί που συνήθως οι υποθέσεις των άδικα καταδικασμένων αλλοδαπών, αλλόθρησκων, σκουρόχρωμων προσφύγων δεν αφορούσαν κανέναν, και παρά τις αδικίες σε βάρος τους δεν άνοιγε ρουθούνι, αυτή τη φορά δεν τους έγινε η χάρη. Στις δικαστικές αίθουσες βρέθηκαν ευρωβουλευτές και δημοσιογράφοι μέσων πανελληνίου αλλά και παγκοσμίου βεληνεκούς. Ο Αμίρ και ο Ακίφ, μίλησαν σε δημοσιογράφους της Guardian, ενώ μάρτυρες των δικαστικών θηριωδιών ήταν δημοσιογράφοι της Liberation, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στέλιος Κούλογλου, ο οποίος επρόκειτο να καταθέσει υπέρ των δύο, αλλά και η Ιρλανδή ευρωβουλεύτρια της Αριστεράς Κλαίρ Ντέιλι. Στη δικαστική αίθουσα βρεθήκαμε κι εμείς, «οι δημοσιογράφοι από την Αθήνα», παρά το γεγονός ότι αρχικά δεν μας επετράπη η είσοδος, φυσικά λόγω πανδημίας, την οποία σε αυτή τη χώρα θυμόμαστε εν τέλει μόνο για να περιορίσουμε ελευθερίες. Ο συγκεκριμένος συνωστισμός, δημοσιογράφων και πολιτικών, ενοχλεί ιδιαιτέρως, μετατρέποντας την άλλοτε εύκολη καταδίκη σε μία σύνθετη υπόθεση. Το δικαστήριο είναι σε δίλημμα, αλλά όχι αυτό που θα έπρεπε. Υπό το πρίσμα λοιπόν των παραπάνω, αθώωση ή καταδίκη;

Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και ο διασώστης Ιάσωνας Αποστολόπουλος, ο οποίος ανέφερε στο TPP: «Πόσο κραυγαλέα είναι η αντίθεση μεταξύ κανονικών ξανθών γαλανομάτηδων προσφύγων; Προφανώς ο Αμίρ και ο Ακίφ είναι οι κακοί πρόσφυγες παρόλο που και οι μεν και οι δε έρχονται με την οικογένεια τους. Οι δικαστές δεν ήθελαν να δικάσουν. Έχουμε διακοπές, άχρηστες καθυστερήσεις, με στόχο να εξοντώσουν εκείνους και να εξαντλήσουν όλους εμάς. Η αλληλεγγύη όμως δεν εξαντλείται. Θα είμαστε στο πλευρό του κάθε Αμίρ και του κάθε Ακίφ μέχρι τη δικαίωσή τους».

Η δικαίωσή τους όμως, μπορεί να μην έρθει ποτέ, κάτι το οποίο δεν είναι ανήκουστο. Όπως εξηγεί ο Δημήτρης Χούλης, αν παρά τις αίολες και ανυπόστατες κατηγορίες ο Αμίρ και ο Ακίφ μείνουν στη φυλακή, δεν θα εκπλαγούμε. «Είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Εκείνοι θα μείνουν στη φυλακή και εμείς θα πάμε σε άλλες υποθέσεις. Αυτό, έχει συμβεί με αρκετούς ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τα μέσα να συνεχίσουν την υπόθεσή τους. Γυρνάμε πίσω στους σκοπούς της καμπάνιας. Δεν είναι θέμα να αναδειχθεί ο Αμίρ και ο Ακίφ, αλλά να αναδειχθεί η συστημική ηλιθιότητα. Είναι άνθρωποι που έρχονται απλά με την οικογένειά τους για μία καλύτερη ζωή και καταλήγουν στη φυλακή, λέγοντας μάλιστα ότι φοβούνται μέχρι και να προαυλιστούν, καθώς εκεί έξω έχει κανονικούς εγκληματίες…».