Η Κωνσταντίνα Κ. εκ μέρους των διοργανωτών καλωσόρισε τους παρευρισκομένους του διεθνούς συνεδρίου, του οποίου σκοπός είναι μια ευρύτερη συζήτηση, με αφορμή την καταδίκη για τους 11 φυλακισμένους Τούρκους και Κούρδους αντικαθεστωτικούς πρόσφυγες, που συνελήφθησαν 9 Μαρτίου του 2020 σε σπίτι στα Σεπόλια, μετά από κατασταλτική επιχείρηση της Αντιτρομοκρατικής με εκατοντάδες αστυνομικούς της ΕΚΑΜ, της ΟΠΚΕ και του Στρατού Ξηράς. Η επιχείρηση αφορούσε και «στα γραφεία μας στην οδό Τζαβέλα, προσάχθηκαν 26 και τελικά συνελήφθησαν 11», όπως επισημαίνει η Κωνσταντίνα. Για τους 11 έχει τους τελευταίους μήνες ξεκινήσει μια διεθνής καμπάνια αλληλεγγύης και ενημέρωσης ενόψει της εκδίκασης της έφεσης στις 16 Νοεμβρίου.

Η ίδια διευκρινίζει αναφέρθηκε σε παζάρι μεταξύ του ελληνικού και του τουρκικού κράτους, καταγγέλλοντας πως «ο υπ. Εσωτερικών της Τουρκίας παραδέχθηκε ξεκάθαρα σε συνέντευξη στα τουρκικά μέσα 10 μέρες μετά τη σύλληψη, πως η επιχείρηση έγινε καθώς η οι ίδιοι έδιναν πληροφορίες στις ελληνικέ μυστικές υπηρεσίες». Προσθέτει μάλιστα ότι στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, ένα μήνα πριν την επιχείρηση, οι Μητσοτάκης και Ερντογάν είχαν συνομιλίες κεκλεισμένων των θυρών, των οποίων δεν γνωστοποιήθηκε ποτέ το αποτέλεσμα, ενώ αναφέρθηκε ακόμα και σε απαγωγές συντρόφων της από την Αντιτρομοκρατική καθώς περπατούσαν στα Εξάρχεια με αποτέλεσμα να βρεθούν στις τουρκικές φυλακές. «Η καμπάνια μας ξεκίνησε από τη μεγάλη πορεία στην Ευρώπη, με αφετηρία την Γερμανία, συνέχισε στην Ιρλανδία, την Ελβετία, την Αυστρία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Ιταλία και καταλήγει πάλι πίσω σήμερα στην Ελλάδα, μέσω της οποία κατανοήσαμε πως δεν έχει καμία διαφορά πως αντιλαμβάνονται στο εσωτερικό τους τα δυτικά κράτη τι είναι η τρομοκρατία», εξηγεί.

«Ο νόμος ως όπλο»: Πολιτικές διώξεις και το δικαίωμα σε μια δίκαιη δίκη

Πρώτος ομιλητής, ο Τόμας Σμιθ, πρόεδρος της Ένωσης Δημοκρατών Δικηγόρων (ELDH) από την Γερμανία, σημείωσε ότι «ο αντιτρομοκρατικός νόμος έχει σκοπό να επιτεθεί στα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες. Αντίθετα, το κράτος δεν περιλαμβάνεται ως πιθανός δράστης, με κράτη όπως οι ΗΠΑ να έχουν αντισταθεί στην ποινικοποίηση των εγκλημάτων τους». Σύμφωνα με τον ίδιο, στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί 141 υποθέσεις παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πάνω από 900 στην Τουρκία. Οι υπάρχοντες νόμοι ανθρωπίνων δικαιωμάτων χρησιμοποιούνται ως ένα μέσο για τους δικηγόρους, ενώ ανέφερε ότι μια αρμοδιότητα του ELDH μαζί με οργανώσεις δικηγόρων από όλο τον κόσμο είναι να οργανώνει την «Ημέρα των δικηγόρων που βρίσκονται σε κίνδυνο».

Η Ιταλίδα δικηγόρος Μιτσέλα Αρρικάλε μίλησε για τη σχέση νόμου και εξουσίας, ως «το δηλητηριασμένο καρπό της σύγχρονης αντίφασης». «Ο νόμος ως όπλο αφορά τη στρατηγική χρήση του για πολιτικούς σκοπούς. Η έννοια της στρατηγικής είναι στρατιωτική και συνδέεται με τη βίαιη επιβολή στον αντίπαλο», κατέληξε.

Η Τσερέν Γιλμάζ δικηγόρος των Σίμπελ Μπάλακ και Γκοχάν Γιλντιρίμ, οι οποίοι βρίσκονται σε απεργία πείνας μέχρι θανάτου στην Τουρκία, μίλησε για την υπόθεση της συναδέλφου της Έμπρου Τιμτίκ, η οποία παραιτήθηκε από τη δουλειά της λόγω πιέσεων και μπήκε στους αγώνες.  Στις 12 Σεπτεμβρίου 2017, τα γραφεία του Λαϊκού Γραφείου Δικαίου που βρίσκονται στην Άγκυρα, το Ντιγιάρμπακιρ, τη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη δέχτηκαν έφοδο από πράκτορες της πολιτικής αστυνομίας και ομάδες του Τμήματος Ειδικών Επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα να συλληφθεί ανάμεσα σε 18 δικηγόρους. Ένα χρόνο μετά τη φυλάκισή τους, τον Σεπτέμβριο του 2018, οι δικηγόροι οδηγήθηκαν στο δικαστήριο, το οποίο διέταξε την αποφυλάκισή τους επειδή η δικογραφία ήταν ουσιαστικά χωρίς στοιχεία εναντίον τους. Ωστόσο, η ελευθερία των δικηγόρων κράτησε μόνο 10 ώρες καθώς κατόπιν πιέσεων εκδόθηκε νέα δικαστική απόφαση, σύμφωνα με την οποία έπρεπε να συλληφθούν εκ νέου όλοι οι δικηγόροι. Τον Μάρτιο του 2019, στην τελική ακρόαση της δίκης κατά των δικηγόρων του Λαού, όπως είναι γνωστοί στην Τουρκία, το δικαστήριο τους καταδίκασε 18 σε συνολικά 159 χρόνια φυλάκιση, με κύρια κατηγορία διεύθυνση και συμμετοχή σε παράνομη οργάνωση. Η απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου επικυρώθηκε από το Εφετείο της Κωνσταντινούπολης στις αρχές Οκτωβρίου 2019, σύμφωνα με την οποία, οι δικηγόροι Αϊτάτς Ουνσάλ και Έμπρου Τιμτίκ καταδικάστηκαν σε 10 χρόνια και 13 χρόνια και 6 μήνες φυλάκιση, αντίστοιχα. Η Μιλένα Μπουγιούμ, ανώτερη υπεύθυνη εκστρατείας της Διεθνούς Αμνηστίας για την Τουρκία, χαρακτήρισε τις καταδίκες «παρωδία της δικαιοσύνης και αποδεικνύουν για άλλη μια φορά την ανικανότητα των δικαστηρίων που παραλύουν υπό πολιτική πίεση να διεξάγουν δίκαιη δίκη», ενώ ζήτησε την άνευ όρων απελευθέρωση των δικηγόρων και την ακύρωση των καταδικαστικών αποφάσεων.

Οι παραβιάσεις των νομικών κανόνων, του τουρκικού δικαίου, του διεθνούς δικαίου και πλήθος άλλων παρατυπιών περιλαμβάνονται σε ειδική έκθεση που συνέταξαν το Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Δικηγορικών Συλλόγων και Συλλόγων Δικηγόρων (CCBE), ο Διεθνής Δικηγορικός Σύλλογος (UIA) και οργανώσεις δικηγόρων από όλο τον κόσμο. Η Τσερέν Γιλμάζ σχολίασε πως η Έμπρου Τιμτίκ έχασε τη ζωή της μετά από 238 μέρες απεργίας πείνας, ήταν στόχος παραδειγματικής τιμωρίας για να προκληθεί φόβος στους υπόλοιπους αγωνιστές δικηγόρους.

https://twitter.com/_AIF1/status/1514197989719433218

Ο Παρτίκιος Πατρικουνάκος, εκ των δικηγόρων των Τούρκων και Κούρδων πολιτικών κρατουμένων έκανε ιστορική αναδρομή της θεσμοθέτησης του τρομονόμου, που πρόκειται για εφαρμογή των ευρωπαϊκών οδηγιών, η οποία «διαμόρφωσε ένα πλαίσιο επιπλέον επιβαρυντικών ποινών και αποτελεί μέρος μιας διεθνούς πολιτικής τρομοϋστερίας απέναντι σε αριστερούς, κομμουνιστές, αντιιμπεριαλιστές που το κράτος βαφτίζει ως τρομοκράτες για να τους διώξει παραδειγματικά με εγκληματικές ποινές». Θυμίζει ότι ο νόμος πέρασε στο θερινό τμήμα της Βουλής το 2001 και παρότι καταγγέλθηκε ακόμα και από μέλη της τότε κυβέρνησης, καμία επόμενη δεν τόλμησε να τον καταργήσει, αλλά μόνο να τον αλλάξει προς το σκληρότερο. «Οι 11 συνελήφθησαν 6 μέρες μετά την κήρυξη της χώρας σε καθολικό λοκντάουν, τους μετέφεραν στον ανακριτή σε μια άδεια Αθήνα, παρέμειναν στην κλούβα 8 ώρες αλυσοδεμένοι μέχρι να ξεκινήσει η διαδικασία. Μοναδικό εύρημα ήταν κάποια σκουριασμένα όπλα στο πάτο ενός φρεατίου που  όσοι/-ες έμεναν στο σπίτι δεν είχαν πρόσβαση, ούτε βρέθηκε κάποιο αποτύπωμα, ενώ απέδωσαν την ίδια κατηγορία σε όλους με βάση την αρχή της συλλογικής ευθύνης, παραβαίνοντας του κώδικα ποινικής δικονομίας και των αρχών δίκαιης δίκης», επισημαίνει. Υπενθύμισε πως τον Απρίλιο του 2017, δύο μέρες πριν την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα ως προσκεκλημένος της κυβέρνησης Τσίπρα, συνελήφθησαν 9 μέλη της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς Κρατουμένους από Τουρκία και Κουρδιστάν με τη κατηγορία της τρομοκρατίας, με τη Ντόρα Μπακογιάννη να δηλώνει πως «συλλάβαμε τους Κουφοντίνες της Τουρκίας». Αφού έγινε η δίκη μετά από 17 μήνες προφυλάκισης, αθωώθηκαν όλοι, για να συλληφθούν πάλι μετά από 9 μήνες με την ίδια κατηγορία.

Αναφέρει το εχθρικό περιβάλλον από την αρχή της διαδικασίας, η οποία διεξήχθη εντός των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, παρότι «οι συνήγοροι υπεράσπισης θέσαμε το αίτημα μεταφοράς της διαδικασίας στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, καθώς οι δίκες εντός των φυλακών θυμίζουν εποχές στρατοδικείου», με το δικαστήριο να επικαλείται λόγους ασφαλείας. Ο ίδιος αναρωτιέται «δεν είναι ασφαλή τα ελληνικά δικαστήρια για εκδίκαση κακουργημάτων»; Καταγγέλλει ακόμα, πως στο διάλειμμα της δίκης 25-30 κουκουλοφόροι του Σώματος Μεταγωγών άρχισαν να ξυλοφορτώνουν τους κρατούμενους για να τους μεταφέρουν σε άλλο κελί. Η απάντηση της έδρας στις διαμαρτυρίες των συνηγόρων ήταν πως η δίκη σταματά για υγειονομικούς λόγους, γιατί οι κρατούμενοι δεν φορούσαν μάσκες, τις οποίες τους έσκισε η αστυνομία. Οι συνήγοροι εξέδωσαν ανακοίνωση, ενημέρωσαν τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών και ανακοίνωσαν την αποχή τους από τη διαδικασία μέχρι να εξασφαλιστεί από την έδρα η ασφάλεια κατηγορουμένων και των ιδίων. Η έδρα απάντησε πως η δίκη θα συνεχιστεί ακόμα και χωρίς συνηγόρους και τους κατηγορουμένους. Στη δίκη κατέθεσαν 17 μάρτυρες υπεράσπισης, μεταξύ των οποίων δικηγόροι, ελεύθεροι επαγγελματίες, καθηγητές πανεπιστημίου και μέσης εκπαίδευσης, εργάτες, εμποροϋπάλληλοι, εργαζόμενοι στην εστίαση και άλλοι που γνωρίζουν επί δεκαετίες τα μέλη της Επιτροπής Αλληλεγγύης, ξεκαθαρίζοντας πως δεν είναι επικίνδυνοι για τη οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας, όπως ορίζει ο τρομονόμος. «Και όμως με βάση την απόφαση, όλοι αυτοί οι μάρτυρες εξαπατήθηκαν».

«Ξεριζώθηκαν από την Τουρκία και ήρθαν στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή και ασφάλεια. Γλίτωσαν από τα χέρια των τουρκικών για να βρεθούν στα χέρια των ελληνικών αρχών».Αναφέρει ως ενδεικτικό του τρόπου που σκέφτονται ορισμένα τμήματα της δικαστικής εξουσίας, πως η Εισαγγελέας δήλωσε σε μια αποστροφή του λόγου πως «λέτε πως είστε αντιφρονούντες κι διώκεστε στην Τουρκία, αλλά ο Ερτνογάν με εκλογές βγήκε πρόεδρος», επιχειρώντας να τον εμφανίσει ως δημοκρατικό ηγέτη, παρά τα στοιχεία που προσκόμισαν οι συνήγοροι. Αντίθετα η έδρα επέρριψε τα ελαφρυντικά όπως του πρότερου σύννομου βίου και της μετεφηβικής ηλικίας, διότι αυτοί οι κατηγορούμενοι έχουν οδηγηθεί ξανά στα δικαστήριο, παρά την αθώωσή τους, δίχως καν να εξηγήσει τις εξοντωτικές ποινές που εξάντλησαν τα όρια του ποινικού δικαίου.

Ο Τούρκος δικηγόρος του Λαού Γκιουνάι Νταγκ αναφέρθηκε στη σημασία του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη, καθώς και τη χρήση του νομικού μονοπωλίου για την επίθεση στον λαό. Προσέθεσε πως πρέπει να καλέσουμε τα κράτη να εφαρμόσουν τους νόμους που τα ίδια ψηφίζουν χωρίς ιδεολογικό προσανατολισμό, καθώς οι εξουσίες υποτίθεται πως πρέπει να είναι ανεξάρτητες, αλλά αυτό δεν συμβαίνει με αποτέλεσμα τη μη δίκαιη δίκη επαναστατών σε όλο τον κόσμο. Ανέφερε ότι παρόμοιες δίκες με τη Τουρκία βιώνουν σε πολλές χώρες του κόσμου, ενώ ο «τουρκικός φασισμός δεν αφήνει άλλο περιθώριο από το να αγωνιστών ή να γονατίσουν».

Ο Αλί Εργκάν Γκόγκογλου, εν των 11 πολιτικών κατουμένων, μιλώντας μέσα από τις φυλακές Μαλανδρίνου, ανέφερε πως δεν είναι η ευνομούμενη πολιτεία αλλά η τρομοκρατία που εκπορεύεται από τον νόμο. Ο ίδιος δηλώνει πως «δεν είχαμε δίκαιη δίκη», ενώ η απόφαση ήταν ήδη ειλημμένη σε ένα «θέατρο του παραλόγου». «Είμαστε επαναστάτες που προσπαθούμε να αφυπνήσουμε τον κόσμο». Κάλεσε τον λαό και το κίνημα της Ελλάδας «να παλέψουμε ώμο με ώμο» ενάντια στα 33 συνολικά χρόνια κάθειρξης, τα οποία καταγγέλλει πως ήρθαν κατ’ εντολή του ιμπεριαλισμού από την κυρβέρνηση Μητσοτάκη «που συνεργάζεται με το φασιστικό καθεστώς Ερντογάν», καταλήγοντας πως οι λαοί μας δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και οι επαναστάτες δεν είναι τρομοκράτες.

Ο συνδικαλιστής στις συγκοινωνίες Σταύρος Μανίκας ανέφερε πως «το ιδανικό για τους καπιταλιστές θα ήταν να κατέχουν σκλάβους που να νομίζουν πως θα είναι ελεύθεροι και θα ευχαριστούν τους αφέντες τους, Οι Τούρκοι σύντροφοι διώκονται από τους πραγματικούς τρομοκράτες που έχουν αιματοκυλήσει τη τάξη μας και τους λαούς, γιατί αντιπάλεψαν αυτή τη λογική, πολεμώντας τον ιμπεριαλισμό και το φασισμό. Οι αγώνες τους εντάσσονται σε αυτούς της παγκόσμιας εργατικής τάξης για την προώθηση και υπεράσπιση των συμφερόντων της τάξης μας, ενάντια στην αστική καταπίεση, την αδικία και κυριαρχία, για ελευθερία, δικαιοσύνη, σοσιαλισμό και τα δικαιώματα των καταπιεσμένων λαών, ενάντια στη βία και το σκοταδισμό του τουρκικού κράτους που επί Ερντογάν έχει πάρει ακραίες διαστάσεις».

Φυλακές και πολιτικοί κρατούμενοι: «Η επίθεση ενός είναι επίθεση εναντίον όλων»

Ο πρώην πολιτικός κρατούμενος για τις Ερυθρές Ταξιαρχίες Φάουστο Μαρίνι ανέφερε πως για έναν πραγματικό κομμουνιστή υπάρχουν τρεις περιπτώσεις για να έχουν καθαρή συνείδηση: το μέτωπο, η φυλακή ή η κατάληψη της εξουσίας, πράγμα που ο ίδιος ένιωσε όταν βρέθηκε ανάμεσα στους κομμουνιστές του Ντονμπάς. Διευκρινίζοντας πως κάθε χώρα έχει διαφορετικές συνθήκες, οπότε η άποψή του δεν αφορά κάθε περίπτωση ξεχωριστά, αλλά προέρχεται από δεκαετίες εμπειριών, ανέφερε πως οι φυλακισμένοι είναι όμηροι του κράτους και πρέπει να αρνηθεί να κάθε συνεργασία. Προειδοποίησε ότι η προπαγάνδα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ εντείνονται, ακολουθώντας την τακτική της άρνησης της πραγματικότητας και των συστηματικών ψεμάτων ώστε η αλήθεια να μην είναι ξεκάθαρη. Στην περίπτωση του Ντονμπάς υπενθυμίζει πως ο πόλεμος ξεκίνησε το 2014 από τους ιμπεριαλιστές και τους φασίστες, οι ξεσήκωσαν ιμπεριαλιστική προπαγάνδα ενάντια στο λαό. Εξήγησε ότι οι εξεγερμένοι είναι γνήσιοι αντιφασίστες, που μέρα και νύχτα προτάσσουν τη κόκκινη σημαία.

Εκπρόσωπος της Επιτροπής Αλληλεγγύης και Λευτεριάς για τους Επαναστάτες Πολιτικούς Κρατούμενους στο Μεξικό εξέφρασε την αλληλεγγύη του, καλώντας σε απελευθέρωση των Τούρκων πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα. Εξήγησε ότι τα αστικά κράτη στη Λατινική Αμερική περνούν νόμους ενάντια στους ακτιβιστές που μάχονται. Ανέφερε για παράδειγμα πως τα κράτη του Μεξικό και του Περού αρνούνται στους πολιτικούς κρατουμένους τα πολιτικά δικαιώματα, καταγγέλλοντας πως στην περίπτωσή τους τους διώκουν για δράσεις που δεν έκαναν.

Η Επιτροπή Αλληλεγγύης Λονδίνου, το Δίκτυο Αλληλεγγύης Παλαιστινίων Πολιτικών Κρατουμένων Σαμιντούν και ο αναρχικός πολιτικός κρατούμενος Θάνος Χατζηαγγέλου εξέφρασαν επίσης την αλληλεγγύη τους στους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές.

Ο Χαλίλ Ντεμίρ εκ των 11 Τούρκων και Κούρδων πολιτικών κρατουμένων καταγγέλλει τον ιμπεριαλισμό, τον φασισμό και οι ευρωπαϊκές χώρες για τη σύληψη και καταδίκη του χωρίς στοιχεία ως μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης. «Τρομοκράτες είναι οι ιμπεριαλιστές και οι συνεργάτες τους και όχι το Λαϊκό Μέτωπο που υποστηρίζει τον σοσιαλισμό, τον μαρξισμό και την ελευθερία του λαού. Οι καπιταλιστές μας στοχοποιούν γιατί έχουμε κομμουνιστικές ιδέες» προσέθεσε, συμπληρώνοντας πως οι «οι ιμπεριαλιστές δεν διστάζουν να συνεργαστούν με φασίστες για να κάμψουν τον λαϊκό αγώνα».

Η Σαρλότ Κέιτ από την Καμπάνια για τον Αχμάντ Σααδάτ και τον Τζόρτζ Αμπνταλά αναφέρθηκε στην ανάγκη για απόλυτη αλληλεγγύη στους αγώνες στις σιωνιστικές φυλακές, στο Μαρόκο, την Ελλάδα, την Τουρκία και αλλού, η οποία πρέπει να πηγαίνει χέρι-χέρι με την πράξη, όπως ο Αμπντάλα ξεκίνησε απεργία πείνας από τις γαλλικές γυλακές κατά των φυλακών τύπου F στην Τουρκία.  Ο Λιβανέζος κομμουνιστής και αγωνιστής υπέρ της Παλαιστίνης Τζόρτζ Αμπαλά συνελήφθη λόγω της δράσης του μέσα από το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης(PFLP) και της αντίστασής του στις ισραηλινές επιθέσεις στον Λίβανο, ιδρύοντας με άλλους Λιβανέζους αγωνιστές τις Λιβανέζικες Ένοπλες Επαναστατικές Ταξιαρχίες πολεμώντας την Ισραηλινή Κατοχή στο νότιο Λίβανο. Ενώ συνελήφθη από το γαλλικό κράτος με την κατηγορία ότι μετέφερε πλαστά έγγραφα, κατέληξε να είναι ο μακροβιότερος πολιτικός κρατούμενος στην Ευρώπη και ένας από τους μακροβιότερους στον κόσμο, καθώς κρατείται 35 χρόνια στις γαλλικές φυλακές μετά από παρέμβαση του αμερικάνικου κράτους και του κράτους-δολοφόνου Ισραήλ. Μετά τη σύλληψή του, κατέθεσε «Κάνω ό,τι κάνω λόγω της αδικίας που γίνεται στα ανθρώπινα δικαιώματα όσον αφορά την Παλαιστίνη».

O Αχμάντ Σααδάτ, Γενικός Γραμματέας του PFLP, συνελήφθη το 2006 από το Ισραήλ με τη κατηγορία της «τρομοκρατίας» για τον αγώνα του κατά της σιωνιστικής κατοχής. «Οι φυλάκισμένοι επαναστάτες είναι πρωτοπόροι, οι πυρσοί της αντίστασης που δεν σταμάτησαν να πολεμούν τον σιωνισμό, τα αντιδραστικά αραβικά κράτη και τον ιμπεριαλισμό, πληρώνοντας με ποινές φυλάκισης, καθεστώς απομόνωση, απάνθρωπες συνθηκες και βασανιστήρια. Η υπόθεσή τους, όπως και αυτή των 11, δείχνει ότι δεν υπάρχει θεσμικό κράτος, αλλά εξυπηρετεί μόνο τις καθεστωτικές δυνάμεις που βαφτίζουν την επανάσταση τρομοκρατία, με κατηγορίες που δεν βασίζονται σε αποδείξεις, αλλά σε πολιτικά κίνητρα, μην αφήνοντας στους επαναστάτες άλλη επιλογή από το να μετατρέψουν το δικαστήριο σε πλατφόρμα αγώνα. Η επίθεση ενός είναι επίθεση εναντίον όλων, η ενωμένη αντίσταση σε όλες τις μορφές είναι καθήκον».

Η Έμμα Λιούις από την Καμπάνια για την Απελευθέρωση του Αμπού Τζαμάλ κατήγγειλε το ρατσιστικό σύστημα δικαιοσύνης των ΗΠΑ πίσω από τη βιτρίνα των ίσων αποστάσεων. Η οικογένεια του Τζαμάλ ζούσε στη Β. Φιλαδέλφεια, με τον ίδιο να δηλώνει πως «σπρώχθηκε… στο Κόμμα των Μαύρων Πάνθηρων» ως έφηβος 14 ετών, αφού υπέστη ξυλοδαρμό από λευκούς ρατσιστές. Μετά τη διάλυση των Πανθήρων ακολούθησαν σειρά δίκες για να σταματήσει η δράση τους, ενώ ο Μούμια κλείστηκε στο αναμορφωτήριο. Την επόμενη δεκαετία αναδείχθηκε σε ραδιοφωνική φωνή κατά του ρατσισμού, ενώ τη δεκαετία του ’80 εκλέχθηκε πρόεδρος του Συνδέσμου Μαύρων και απολύθηκε λόγω πολιτικής δράσεις. Το ’81 η ζωή του άλλαξε για πάντα, όταν του χρεώθηκε η δολοφονία του αστυνομικού Ντάνιελ Φόκνερ. Στο φάκελό του υπήρχε αναφορά για την παλιότερη συμμετοχή του στους Μαύρους Πάνθηρες. «Ήταν εύκολο ένας νεαρός που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των μαύρων να γίνει στόχος», σχολιάζει η Έμμα. «Η Αμνηστία έχει αναφερθεί στο ρατσιστικό σύστημα των ΗΠΑ σε σχέση με την αστυνομική βαρβαρότητα. Επίσης αναφέρει πως ο Τζαμάλ δεν είχε δίκαιη δίκη, οι εισαγγελείς χειραγώγησαν του ενόρκους», συμπλήρωσε, σχολιάζοντας την έλλειψη στοιχείων, καθώς και την ομολογία για τη δολοφονία για την οποία καταδικάστηκε ο Τζαμάλ, πίσω από την οποία φέρεται να ήταν η μαφία.

Τρομονόμος του ιμπεριαλισμού, «αντι»τρομοκρατικοί νόμοι και η υπόθεση των 11

Το τρίτο μέρος της ημερίδα ξεκίνησε με παρέμβαση του Σάντι Νάτσι Οζπολάτ από τις φυλακές Τρικάλων. Το μέλος του Λαϊκού Μετώπου έχει διαγράψει ήδη τρεις δεκαετίες αγώνα σε Τουρκία, Γερμανία και Ελλάδα, με αποτέλεσμα τη φυλάκισή του για 12, 5 χρόνια στην Τουρκία, 6 χρόνια απομόνωση στη Γερμανία και 2 χρόνια στην Ελλάδα. Έχει ζήσει τις μεγάλες απεργίες πείνας, τις σφαγές και την πολιορκία των φυλακών στην Τουρκία τον Δεκέμβρη του 2000. Έχει δει τους συντρόφους και τις συντρόφισσές του να γαζώνονται από πυροβολικά του στρατού, να αυτοπυρπολούνται για να σώσουν τους υπόλοιπους συντρόφους του μέσα στα κελιά, έχει δει τα αδέρφια μας να λιώνουν σαν τα κεριά στην Μεγάλη Απεργία Πείνας ενάντια στην απομόνωση και τα κελιά τύπου F (2000-2007), ενώ  έχει δώσει ένα τεράστιο αγώνα ενάντια στις ναρκομαφίες και τα ναρκωτικά.

Ο Ιταλός δικηγόρος Φάμπιο Μαρτσέλι αναφέρθηκε στη διεθνή «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία, η οποία μεταφράζεται στα εθνικά δίκαια. Ανέφερε ότι σε πολλές περιπτώσεις μπορούμε να μιλάμε για κρατική τρομοκρατία, ιδιαίτερα «σε χώρες με παράδοση ένοπλης πάλης, όπως οι Φιλιππίνες και η Κολομβία, ενώ υπάρχει τάση να συμπεριλαμβάνονται ενέργειες που διευκολύνουν την απόδοση κατηγοριών σε έναν ακτιβιστή ή διαδήλωση. Καλλιεργείται ένα κλίμα που ελλοχεύει τον κίνδυνο της υποκειμενικότητας, ώστε να εκβιαστούν τα δικαστήρια, με κίνδυνο στη δημοκρατία από τη ποινικοιποίηση σκοπών και σινδυκαλιστικών πράξεων». Τέλος, αναφέρθηκε στη διεθνή λίστα τρομοκρατικών οργανώσεων και την ανάγκη να καταργηθεί.

Ο Δημήτρης Σαραφιανός εκ των δικηγόρων των 11, εξήγησε ότι η υπόθεση αφορά όλο τον κόσμο, καθώς η απόφαση αναδείκνυε το πως χειρίζονται τις λεγόμενες δίκες για την τρομοκρατία στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα οι φυλακές να έχουν γεμίσει με καταδικασμένους με τους 187/187Α, ακόμα και σε περιπτώσεις που αφορούν πλημμελήματα. Στη συγκεκριμένη απόφαση, σύμφωνα με τον κ. Σαραφιανό, οι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν για «τρομοκρατία» λόγω της υποτιθέμενης συμμετοχής τους στο DHKP, το οποίο σύμφωνα με τους δικαστές και δίχως καμία αιτιολόγηση «επιδιώκει να καταστρέψει τις θεμελιώδεις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές δομές της Ελλάδος». Ωστόσο, σημειώνει πως δεν παρασχέθηκε υλικό που να αποδεικνύει πως πρόκειται για μέλη της συγκεκριμένης οργάνωσης, αλλά -ακόμα και αν επρόκειτο για τέτοια- όλες οι καταθέσεις των αστυνομικών σε όλες τις υποθέσεις συμφωνούν πως αυτή δεν δρα εναντίον της Ελλάδας. Οι καταθέσεις των αστυνομικών αναφέρουν μόνο ότι οι κατηγορούμενοι βάδιζαν με τρόπο σαν να φέρεται να προσέχουν, ενώ ανέφερε πως δεν είναι πρώτη φορά που οι ίδιοι ή άνθρωποι του περιβάλλοντός τους έχουν κατηγορηθεί για ένταξη στη συγκεκριμένη οργάνωση και έχουν αθωωθεί σε όλες τις περιπτώσεις, θεωρώντας ως φυσιολογική τη συμπεριφορά αυτή για πολιτικούς πρόσφυγες δεδομένης της δράσης των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.

Ως εκ τούτου, σημειώνει πως πρόκειται για δίκη φρονήματος και μάλιστα όχι όπως το αντιλαμβάνονται οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι, αλλά η κατηγορούσα αρχή. «Το μήνυμα προς όσους αντιστέκονται είναι καθίστε στα αυγά σας, μην τυχόν μπλέξετε και βρεθείτε και εσείς σε καμία λίστα. Για αυτό το να καταφέρουμε να επιβάλλουμε τις δίκαιες δίκες μας αφορά όλους».

Ο Θανάσης Καμπαγιάννης από τη μεριά των συνηγόρων σημείωσε ότι «οι τρομονόμοι αφορούν όχι μόνο κάθε προοδευτικό νομικό, και κάθε δημοκρατικό άνθρωπο, καθώς πλήττουν ένα βασικο χαρακτηριστικό του εγγυητικού χαρακτήρα του ποινικού δικαίου, που είναι πως τα δικαστήρια δεν δικάζουν ιδεολογία ή προσωπικότητα, αλλά μια αποδεδειγμένη αξιόποινη πράξη». Αντίθετα, αναρέρει πως με το 187 διώκεται η προπαρασκευή μιας πράξης, ενώ με το 187Α διώκεται το φρόνημα. Ακόμα, καταγγέλλει πως ποινικοποιώντας την άσκηση πίεσης σε μια αρχή, στοχοποιείται το λαϊκό κίνημα, το οποίο εξ ορισμού σκοπεύει να πιέσει την εξουσία. Προσθέτει ότι το φρονηματικό και αυθαίρετο περιεχόμενό του, το εξαρτά από τα χαρακτηριστικά αυτού που συντάσσει το κατηγορητήριο και τι εν τέλει τρομοκρατεί τον ίδιο. Ως εκ τούτου, μπορεί να θεωρεί τρομοκρατική μια οργάνωση που έχει στοχοποιήσει εισαγγελείς, αλλά όχι μια που έχει στοχοποιήσει μουσικούς, καλλιτέχνες ή κομμουνιστές.  Τονίζει δε, την ιδεολογική χρήση του τρομονόμου κατά οργανώσεων του αναρχικού ή αντικαπιταλιστικού χώρου και όχι σε περιπτώσεις φασιστικών οργανώσεων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Χρυσή Αυγή.

Η συνήγορος υπεράσπισης στη δίκη των 11 Βούλα Γιαννακοπούλου αναφέρθηκε στο ρόλο του μέχρι πρότινος υπ. Προστασίας Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, ο οποίος «έκανε καριέρα στήνοντας υποθέσεις τρομοκρατίας και είναι υπεύθυνος για άπειρα χρόνια που έχει εκτίσει άδικα κόσμος στις ελληνικές φυλακές». Σημείωσε πως η Αντιτρομοκρατική έχει το ασύδοτο σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες υπηρεσίες, έχοντας απίθανα χρήματα και εξοπλισμό στη διάθεσή της και μη δίνοντας λογαριασμό σε κανέναν. Καταγγέλλει μάλιστα πως οι συλλήψεις της συγκεκριμένης υπηρεσίας προσομοιάζουν περισσότερο απαγωγές, διενεργεί παράνομες ανακριτικές πράξεις και παρακολουθήσεις πριν καν την άρση τηλεφωνικού απορρήτου, κακοποιήσεις που συχνά γίνονται με άλλοθι τη λήψη DNA. Μάλιστα αναφέρει, πως η Αντιτρομοκρατική διοχετεύει σε γνωστούς δημοσιογράφους «παπαγαλάκια» της, όχι μόνο στοιχεία της δημογραφίας, αλλά και ψέμματα, ώστε να δημιουργήσει κλίμα που θα αναγκάσει τον εκάστοτε ανακριτή να προφυλακίσει τον κρατούμενο. Ενδεικτικά, αναφέρθηκε στην υπόθεση παραπλάνησης του κοινού από την ΕΛΑΣ, η οποία διακινούσε την πληροφορία πως το έγγραφο για το PDF με την προκήρυξη της Οργάνωσης Λαϊκής Αυτοάμυνας (Ο.Λ.Α.) που βρέθηκε στον υπολογιστή του κατηγορούμενου Πολύκαρπου Γεωργιάδη είναι υποτίθεται πρωτότυπη, παρότι επρόκειτο για έγγραφο κατεβασμένο από ιστοσελίδα.

Η ημερίδα ολοκληρώθηκε με βίντεο για την υπόθεση των 11 πολιτικών κρατουμένων από την Τουρκία και το Κουρδιστάν, η έφεση των οποίων δικάζεται στις 16 Νοεμβρίου 2022: