«Δεν είναι μόνο το είδος και η δυσκολία των ερωτήσεων, είναι κυρίως τα εισοδηματικά κριτήρια και η συνεχής εργασία, που δεν θα μπορέσει να “πιάσει” παρά ένα ελάχιστο ποσοστό των υποψηφίων», τονίζει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και συνεχίζει:

«Η ταξικά απαίτηση για δηλώσεις εισοδήματος που ούτε το 50% των Ελλήνων δεν διαθέτει αυτή τα στιγμή και μάλιστα για τα 5 τουλάχιστον προηγούμενα χρόνια κλείνει ουσιαστικά την πόρτα, σε συνδυασμό με την δυσκολία της τράπεζας θεμάτων, σε ανθρώπους που ζουν και εργάζονται επί δεκαετίες στη χώρα. Η κυβέρνηση αντί να εισάγει ρυθμίσεις εξορθολογισμού, με κάθε προσθήκη που κάνει δημιουργεί περισσότερα θολά σημεία, περισσότερα εμπόδια για το ποιος και υπό ποιες προϋποθέσεις θα πάρει τελικά την ιθαγένεια.

»Ζητάμε μέσα κι έξω από τη Βουλή από την Κυβέρνηση να εγκαταλείψει τον οπισθοδρομικό και απάνθρωπο σχεδιασμό της και να εισάγει ένα σύστημα δίκαιο, χωρίς εξαιρέσεις και αποκλεισμούς. Ως επόμενη κυβέρνηση δεσμευόμαστε ότι θα καταργήσουμε ρυθμίσεις που φτάνουν στα όρια του θεσμικού ρατσισμού και είναι εις βάρος τόσο των μεταναστών με τους οποίους ζούμε μαζί επί δεκαετίες στη δουλειά, τις γειτονιές, το σχολείο, τον αθλητισμό και αλλού, αλλά και εις βάρος της ίδιας της χώρας μας, καθώς η απονομή ιθαγένειας είναι το ανώτερο στάδιο ένταξης σε μια κοινωνία».

Σύμφωνα με τη Γενική Γραμματεία Ιθαγένειας «Το Πιστοποιητικό Επάρκειας Γνώσεων για Πολιτογράφηση (Π.Ε.Γ.Π) που θα αποκτάται από τους ενδιαφερόμενους για πολιτογράφηση θα διαπιστώνει ότι γνωρίζουν τη γλώσσα κι ότι διαθέτουν τις γνώσεις για τη χώρα μας τον πολιτισμό μας, τους θεσμούς και την ιστορία μας σε βαθμό που θα τους επιτρέπει να ασκήσουν τα δικαιώματα και να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις του Έλληνα πολίτη. Η απόκτηση του Π.Ε.Γ.Π. θα γίνεται μετά από διαγωνιστική διαδικασία που στηρίζεται στο πρότυπο των Πανελλαδικών Εξετάσεων, έτσι ώστε να διασφαλίζονται η αντικειμενικότητα, η καθολικότητα και το αδιάβλητο της διαδικασίας».

Ωστόσο τόσο τα κριτήρια που προϋποτίθενται για τη συμμετοχή στις εξετάσεις, όσο και η σύνθεση των θεμάτων εγείρουν αμφιβολίες και κριτικές για το κατά πόσο αποτελούν όντως τεκμήριο ικανότητας πολιτογράφησης ή έναν έμμεσο τρόπο της κρατικής οντότητας να κρατήσει την ιδιότητα του πολίτη της περιφραγμένη.