Οι κομμουνιστές της πρώην σοβιετικής γης τίμησαν την Ημέρα της Νίκης

Του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη

Ανήμερα της 9ης Μαη, κομμουνιστές και οι σύμμαχοί τους οργάνωσαν ένα κόκκινο μπλοκ στην Παρέλαση της Νίκης της πόλης στο Τομσκ, την περιοχή του Ομσκ, την πόλη Ζουκόβσκυ, Σαράτοφ, το Λένινγκραντ και σε ολόκληρη τη ρωσική επικράτεια, ενώ στεφάνια κατατέθηκαν σε σοβιετικά μνημεία. Στην περιφέρεα Ιβάνοβο και οι κομμουνιστές παρέλασαν στην μέσα από τις τάξεις του «μπλοκ της μνήμης», παρά την άρνηση των ρωσικών αρχών. Στις 8 Μαΐου, προς τιμήν της 77ης επετείου της Νίκης και στη μνήμη των πεσόντων πολεμιστών του Κόκκινου Στρατού, η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ), η κοινοβουλευτική του ομάδα στην Κρατική Δούμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η Δημοτική και η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος στη Μόσχα, η νεολαία Λενινιστική Κομσομόλ, μαζί με τις οργανώσεις του αριστερού λαϊκού πατριωτικού μετώπου, υπό την ηγεσία των κομμουνιστών, πραγματοποίησαν τελετή κατάθεσης στεφάνων στη Μόσχα στο μνημείο του τάφου του Άγνωστου Στρατιώτη κοντά στο τείχος του Κρεμλίνου.

Μια μέρα πριν, ο γενικός γραμματέας του ΚΚΡΟ, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, επεσήμανε σε συνέντευξή του πως «αν δεν υπήρχε η Μεγάλη Νίκη μας τον Μάιο του 1945, δεν θα γιορτάζαμε ούτε τις άλλες γιορτές. Νομίζω ότι δεν θα υπήρχαμε καν, γιατί τα τρία σχέδια των Ναζί προέβλεπαν την καταστροφή της χώρας μας. Αν οι προηγούμενοι εισβολείς πήγαν να μας κατακτήσουν, αυτοί οι εισβολείς πήγαν να μας καταστρέψουν. Το Σχέδιο Μπαρμπαρόσα, το Σχέδιο Οστ και το Σχέδιο Πείνας το αποδεικνύουν πλήρως. Θα εκκαθαριζόμασταν – ως λαός, ως κράτος. Ας υποκλιθούμε λοιπόν για άλλη μια φορά στη μνήμη εκείνων που πολέμησαν κατά των Ναζί. 71 εκατομμύρια ζωές πλήρωσε η ανθρωπότητα για να πολεμήσει τον ναζισμό και τον φασισμό – τις πιο μοχθηρές δυνάμεις που εμφανίστηκαν στον πλανήτη. Αυτές οι δυνάμεις καλλιεργήθηκαν από το μεγάλο κεφάλαιο, ώστε να προστατεύσει τον μυθικό του πλούτο, να σφαγιάσει εργάτες, αγρότες, κομμουνιστές και ολόκληρα έθνη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η 9η Μαΐου είναι μια επέτειος εορτασμών. Είναι πράγματι με δάκρυα στα μάτια, αλλά είναι μια γιορτή θάρρους και αξιοπρέπειας, μια γιορτή τιμής και δικαιοσύνης».

Για την ιδιαιτερότητα της φετινής επετείου, Ο Ζιουγκάνοφ ανέφερε πως «πραγματοποιούμε μια γιορτή εν μέσω υβριδικού πολέμου και πρωτοφανών κυρώσεων -σχεδόν 7.000 κυρώσεις μας έχουν επιβληθεί από τη Δύση», κάνοντας λόγο για «αναλέητο στραγγαλισμό της Ρωσίας, με την ελπίδα ότι αυτή τη φορά θα τα καταφέρουν», ενώ «αγκαλιάζουν τους οπαδούς του Χίτλερ – τους Μπαντερίτες, τους Ναζί, τους φασίστες, που καλλιεργούνται από τους Αμερικανούς παγκοσμιοποιητές», στους οποίους «επιτρέπεται και πάλι η είσοδος στην Ευρώπη για να προσπαθήσουν να την κάνουν ξανά ναζιστική και εντελώς εχθρική προς τη Ρωσία, προς το λαό μας». Επεσήμανε πως «για να νικήσουμε σήμερα, πρέπει να κατανοήσουμε τις ρίζες της νίκης του 1945» και συγκεκριμένα  «ο πατριωτισμός των ανθρώπων που επέλεξαν την κυριαρχία τους και τις αξίες τους, την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, την υψηλή πνευματικότητα και τον πολιτισμό». «Το αποκορύφωμα του ρωσικού πολιτισμού ήταν ο σοβιετικός πολιτισμός, ο οποίος εξασφάλισε τη νίκη το 1945», καθώς «ο Μεγάλος Οκτώβρης άνοιξε αυτόν τον πολιτισμό – ήταν η νίκη της εργασίας επί του κεφαλαίου που έθεσε τα θεμέλια για μελλοντικές νίκες. Η νίκη της ειρήνης επί του πολέμου, η νίκη επί της φτώχειας και της ανέχειας, η νίκη στο πολιτιστικό και εκπαιδευτικό μέτωπο, η νίκη της μοναδικής μας εκβιομηχάνισης και κολεκτιβοποίησης».

«Η νίκη το 1945 σφυρηλατήθηκε από την αναγέννηση της κρατικής μας υπόστασης με τη μορφή της ΕΣΣΔ. Φέτος γιορτάζουμε την 100ή επέτειο από την ίδρυση της Ένωσης, στη γέννηση της οποίας ο λενινιστικός διεθνισμός θριάμβευσε επί του αστικού ατομικισμού και της φιλαργυρίας» συμπέρανε ο Ζιουγκάνοφ, υπενθυμίζοντας πως «τον πόλεμο κέρδισε ο λαός, φυσικά, αλλά ο λαός έχει ένα ζωντανό πρόσωπο – τους ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος, διοικητές Στάλιν, Ζούκωφ, Ροκοσόφσκυ, Κόνιεφ, Βασιλιέφσκι», υπενθυμίζοντας πως «κάθε δεύτερος από αυτούς που εισέβαλαν στο Βερολίνο ήταν κομμουνιστής ή μέλος της Κομσομόλ». Μάλιστα, ξεκαθάρισε πως η Ρωσία πρέπει να αντλήσει παραδείγματα από τη ρωσική ιστορία και τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, για να αντιμετωπίσει αυτό για το οποίο αναφέρθηκε προηγουμένως ως «υβρυδικό πόλεμο». Αντ’ αυτού εγκάλεσε το κυβερνών κόμμα Ενωμένη Ρωσία ότι «δεν τολμά να προφέρει ποιος καθοδήγησε τη χώρα κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου«, ενώ «οι σημερινές αρχές κρύβουν με ντροπή το Μαυσωλείο πίσω από οθόνες από κόντρα πλακέ», επιλογή για την οποία είχαν διαμαρτυρηθεί οι Λαϊκές Πατριωτικές Δυνάμεις της Ρωσίας, μια κοινωνική συμμαχία υπό την ηγεσία του ΚΚΡΟ. «Πρέπει να δώσουμε την κατάλληλη απάντηση σε όλους εκείνους που εντείνουν τις προσπάθειες αναθεώρησης των αποτελεσμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα πράγματα έχουν φτάσει στο σημείο που σε πολλές γερμανικές χώρες, ποινικοποιούν τη χρήση τόσο των σημαιών της ΕΣΣΔ όσο και της της Νίκης», επεσήμαναν.

Ο Ζιουγκάνοφ από πλευράς του προσέφερε το παράδειγμα της Κίνας, η οποία είναι «υπό την κόκκινη σημαία, εξοπλισμένη με τον μαρξισμό-λενινισμό, με μεγάλο σεβασμό στη σοβιετική εποχή. Μια χώρα που παρουσιάζει τον υψηλότερο ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης στον κόσμο. Οι σχέσεις με την Κίνα είναι στρατηγικής σημασίας για εμάς. Για εμάς, αυτή η σχέση είναι σωτήρια!». Το «Πρόγραμμα της Νίκης» του ΚΚΡΟ περιλαμβάνει «την αξιοποίηση των καλύτερων στοιχείων της σοβιετικής εποχής, την κινητοποίηση των πόρων, την εθνικοποίηση της βάσης των ορυκτών πόρων και των στρατηγικών βιομηχανιών, την καλλιέργεια του νέου παρθένου εδάφους και την ανάπτυξη του αγροτοβιομηχανικού συμπλέγματος, την εκπαίδευση για όλους, τον καθορισμό ενός μισθού διαβίωσης πάνω από 25.000 ρούβλια».

To μικρότερο Ρώσικo Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα (KEKΡ) χαιρέτισε επίσης «τους εργαζόμενους, όλο τον Σοβιετικό λαό, για την 77η επέτειο της Νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο του σοβιετικού λαού επί της Ναζιστικής Γερμανίας», υπενθυμίζοντας ότι ο φασισμός είναι το «μαντρόσκυλο» του καπιταλισμού, ενώ επεσήμανε ότι «και στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, δεν πολέμησαν μόνο η ΕΣΣΔ και η Γερμανία, ο σοσιαλισμός πολέμησε τον καπιταλισμό, τον χιτλερικό φασισμό και το αντ-Κομιντέρν Σύμφωνο και κέρδισε!». Προειδοποίησε πως «η συντριβή του φασισμού, δεν ήταν οριστική», επισημαίνοντας πως ως «αποτέλεσμα της αστικής αντεπανάστασης, ο καπιταλισμός έχει πλέον αποκατασταθεί στην Πατρίδα μας. Οι πρώην σοβιετικές δημοκρατίες έγιναν ανεξάρτητα κράτη, στα οποία σχηματίζονται αστικά έθνη στη θέση του σοβιετικού λαού, ο αναπόφευκτος σύντροφος αυτού είναι η άνοδος του εθνικισμού και των διεθνικών συγκρούσεων».

Τα παραπάνω, σύμφωνα με το ΚΕΚΡ, είχαν ως αποτέλσμα «οι δηλητηριώδεις σπόροι του φασισμού, που βρίσκονται πάντα στο έδαφος του καπιταλισμού,  να έχουν δώσει άσχημα βλαστάρια στην πάλαι ποτέ σοβιετική γη, στο έδαφος της πρώην Σοβιετικής Ουκρανίας», αναφέροντας πως «τα ιδεολογικά παιδιά του Μπαντέρα, οπαδοί των υποτελών των φασιστών της UPA και της UNA-UNSO, σήκωσαν κεφάλι». Προειδοποίησε πως «οι στάχτες του Κτιρίου των Συνδικάτων στην Οδησσό άνοιξαν τα μάτια πολλών ανθρώπων» για το γενονός ότι «ένα νέο τέρας έχει ήδη βγει στο φως», το οποίο «υποστηρίζεται και τροφοδοτείται από τους ιμπεριαλιστές των μεγαλύτερων χωρών, τις ΗΠΑ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ». Για το ΚΕΚΡ «Εχει καταστεί σαφές ότι τα αποβράσματα πρέπει να καταπολεμηθούν», επισημαίνοντας ότι «δεν είναι τυχαίο ότι οι εργάτες, οι ανθρακωρύχοι και οι οδηγοί τρακτέρ του Ντονμπάς ήταν οι πρώτοι που το έκαναν». Ξεκαθάρισε ότι «εδώ και οκτώ χρόνια διεξάγεται ένας νέος πόλεμος κατά του φασισμού και εμείς οι κομμουνιστές υποστηρίζουμε σταθερά την εκκαθάρισή του στην Ουκρανία, μεταξύ άλλων και με τα στρατιωτικά μέσα του ρωσικού στρατού και της πολιτοφυλακής του Ντονμπάς», χαρακτηρίζοντας παράλληλα «υποκριτικές τις προσπάθειες του αστικού καθεστώτος Πούτιν να παρουσιαστεί ως διάδοχος της νικηφόρας Σοβιετικής Ένωσης», τη στιγμή που «συκοφαντεί τον Λένιν και τον Σταλιν σε κάθε ευκαιρία».

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Λευκορωσίας, όπου η 9η Μάη γιορτάζεται επισήμως ως αργία, αναφέρει ότι: «ο δρόμος που διέσχισαν οι πατεράδες και οι παππούδες μας ήταν δύσκολο, αλλά πίστεψαν στη νίκη από την πρώτη έως την τελευταία ημέρα του πολέμου – ακόμη και όταν η ελπίδα φαινόταν να χάνεται. Στα ερείπια του φρουρίου της Μπρεστ, στο πολιορκημένο Λένινγκραντ, στην πολιορκημένη Σεβαστούπολη, στα χιόνια των προαστίων, στις στέπες κοντά στο Στάλινγκραντ και στο Όρελ-Κουρσκ ήταν σταθεροί στην αποφασιστικότητά τους να συντρίψουν τον ναζισμό. Ο σοβιετικός λαός προσέγγισε τη νίκη σε κάθε γραμμή, στο μέτωπο και στα μετόπισθεν. Στάθηκαν και νίκησαν, χάρη στο θάρρος και τον ηρωισμό του πολυεθνικού σοβιετικού λαού, χάρη στην αφοσίωση του Κομμουνιστικού Κόμματος και χάρη στην ακατάλυτη θέληση και σοφία του Στάλιν. Η νίκη μας, ακόμη και σήμερα, δεν επιτρέπει σε αυτούς που φιλοδοξούν και πάλι να κυριαρχήσουν στον κόσμο να κοιμούνται ήσυχοι. Γι’ αυτό το ιερό καθήκον του καθενός από εμάς είναι να προστατεύσουμε τη μνήμη του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Η Λευκορωσία θυμάται και δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ τη μνήμη του Μαΐου 1945!». Εκδήλωσεις μνήσεις του κόμματος έγιναν στο Φρούριο του Μπρεστ, το Μπράσλαβ, το μνημείο των απελευθερωτών στο Μπεσενκοβιτσίσκι, το Βιτέμπσκ, το Νόβικι και αλλού.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Δημοκρατίας της Αμπχαζίας συνεχάρει «θερμά όλο το λαό της Αμπχαζίας για την εβδομηκοστή έβδομη επέτειο της Μεγάλης Νίκης του σοβιετικού λαού επί των ναζιστών εισβολέων, η οποία έσωσε τους λαούς όλου του κόσμου από την υποδούλωση», ενώ ανέφερε πως η Αμπχαζία συνέβαλε επάξια σε αυτή τη μεγάλη νίκη, οι γιοι και οι κόρες της υπερασπίστηκαν την πατρίδα τους στα μέτωπα του πολέμου, ενώ άλλοι σφυρηλάτησαν τη νίκη στο εσωτερικό μέτωπο», καθώς «κάθε οικογένεια συμμετείχε στον αγώνα για τη κοινή μας πατρίδα».

Η σημαία της νίκης ξεδιπλώθηκε στο κέντρο του Κισινάου, ενώ περισσότεροι από 30 χιλιάδες κάτοικοι της Μολδαβίας συμμετείχαν στην Πορεία της Νίκης και στην «Αθάνατη Στρατιά», η οποία σύμφωνα  Κομμουνιστικό Κόμμα Μολδαβίας ήταν «η πολυπληθέστερη πορεία των τελευταίων ετών», καθώς ήταν ταυτόχρονια μια κινητοποιηση «μπροστά στην απειλή που θέτει η σημερινή κυβέρνηση». Το ίδιο έκανε λόγο για «ημέρα του θριάμβου του ανθρώπου επί του απάνθρωπου», η οποία ότι αντιμετωπίστηκε από τη φιλοδυτική κυβέρνηση ως μέρα πένθους, ενώ «έγινε προσπάθεια να απαγορευτούν τα σύμβολα που απεικονίζονταν στο Λάβαρο της Νίκης που υψωνόταν πάνω από το ηττημένο Ράιχσταγκ». Το ίδιο και «ένα άλλο σύμβολο της Νίκης – η κορδέλα των μαχητών φρουρών». Από τα παραπάνω οι Μολδαβοί κομμουνιστές συμπεραίνουν πως «η επέτειος είναι ξένη για τις αρχές της χώρας», οι οποίες «αυτά διδάσκονταν προφανώς στα ατελείωτα μαθήματα που οργανώνονταν από δυτικά ιδρύματα και ειδικές υπηρεσίες».

Προσθέτει ότι «λόγω της παντελούς έλλειψης φαντασίας, είναι εξαιρετικά δύσκολο για αυτούς τους στενόμυαλους κύριους να μπουν στη θέση των κατοίκων της Ευρώπης, της Σοβιετικής Ένωσης και, όπως λες, να ξαναζήσουν μαζί τους την 9η Μαΐου 1945, που από κάθε ομιλητή, από τα πρωτοσέλιδα όλων των παγκόσμιων εκδόσεων, αναφέρθηκε για την πλήρη και άνευ όρων παράδοση της ναζιστικής Γερμανίας του Χίτλερ». «Ναι, έκλαψαν, πολλοί έκλαιγαν, όμως ήταν δάκρυα χαράς, ευτυχίας, περηφάνιας», καθώς «ήρθε η ειρήνη, κερδισμένη με κόπο, επάξια, για την οποία η ανθρωπότητα είχε πληρώσει δεκάδες εκατομμύρια ζωές των γιων και των κορών της». Κατέληξε πως «το λεγόμενο Τρίτο Ράιχ για σχεδόν μια δεκαετία έγινε το πρωτότυπο της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία σήμερα, με τον ίδιο περίπου τόνο όπως τότε, επιτρέπει στον εαυτό της να υποδεικνύει πώς πρέπει να συμπεριφέρονται τα “υποκράτη”, ποιους νόμους να υιοθετήσουν, με ποιον να είμαστε φίλοι, με ποιους να εχθρευτούμε».

Τέλος, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ οι κομμουνιστές του Σνέζνι κατέθεσαν λουλούδια στον ομαδικό τάφο των στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού που πέθαναν κατά την απελευθέρωση της πόλης. Στον ομαδικό τάφο των Σοβιετικών στρατιωτών ανεγέρθηκε το 1962 ένα μνημείο και μια αναμνηστική πλάκα, η οποία περιέχει τα ονόματα 14 στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού, το οποίο πριν από την ανακήρυξη της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. Λουλούδια κατατέθηκαν επίσης στον τάφο του Πάβελ Στεπάνοβιτς Κοτσένκο, ενός παρτιζάνου που πυροβολήθηκε από τους ναζί εισβολείς.