Ο Ζακ μέσα από τα μάτια του αδελφού του, Νίκου Κωστόπουλου: Οι χοροί, το καραόκε, τα όνειρα και μία δικαιοσύνη που δεν απονεμήθηκε

Συνέντευξη στις Γεωργία Κριεμπάρδη & Νεκταρία Ψαράκη 

Καλεσμένος στην εκπομπή «Κοινωνία Ώρα Press» αυτής της Τετάρτης, ήταν ο Νίκος Κωστόπουλος, ο αδερφός του δολοφονημένου από το κράτος, την αστυνομία, τους νοικοκυραίους, και εν τέλει από την ίδια τη Δικαιοσύνη, Ζακ Κωστόπουλου. Ο Νίκος, μέσα από τις διηγήσεις του, μας έκανε να γνωρίσουμε καλύτερα τον Ζακ, την Zackie Oh.

Ο Νίκος είναι επτά χρόνια μικρότερος από τον Ζακ. Τον περιγράφει ως έναν άνθρωπο ιδιαίτερα εσωστρεφή και ταυτόχρονα πολύ δυναμικό. «Πράγμα που μου έκανε πολύ εντύπωση», σχολιάζει. Θυμάται ότι όταν ήταν στην ηλικία των 12, σε μία «οικογενειακή συνάντηση» ο Ζακ έκανε το coming out σε εκείνον και στους γονείς του. «Ήταν απλώς άλλη μία πληροφορία για τον αδελφό μου», μας λέει, περιγράφοντας το ιδιαίτερα υγιές οικογενειακό περιβάλλον που μεγάλωσαν τα δύο αδέρφια, από δύο γονείς που δεν έκριναν τη φύση και τις επιλογές τους. «Η αξιοπρέπεια μας και η αλληλεγγύη μας προς τους άλλους εκδηλωνόταν στην πράξη και από εμάς και από τους γονείς μας, από τους οποίους το πήραμε και εμείς. Βλέπαμε πώς συμπεριφερόταν η οικογένειά μας στους ξένους, ο μπαμπάς στους υπαλλήλους. Όλο αυτό μας έκανε να καταλάβουμε ότι η ανθρωπιά είναι πάνω από όλα και δεν πρέπει τίποτα να την πατά κάτω», τονίζει.

Τα δύο αδέλφια για ένα διάστημα συγκατοικούσαν. Λόγω της μεγάλης διαφοράς ηλικίας δεν είχαν κοινές παρέες, αλλά περνούσαν αρκετό χρόνο μαζί. Ο Ζακ, πήρε μαζί του σε έξοδο τον μικρό του αδελφό αρκετά νωρίς. «Ήμουν τόσο μικρός, οριακά με άφηνε η μάνα μου», θυμάται ο Νίκος. Πήγαν σε μία συναυλία της Shakira, και μετά σε άλλη μία της Madonna. Ο Ζακ λάτρευε την ποπ μουσική. Το δωμάτιό του ήταν γεμάτο με αφίσες της Madonna, της Whitney Huston. «Ήταν το στοιχείο του», μας λέει. Αργότερα, όταν πλέον ήταν και οι δύο ενήλικες, περνούσαν αρκετό χρόνο μαζί. Πήγαιναν μαζί σινεμά, για μπύρες, σε μπαρ για καραόκε. «Δεν είχε και την καλύτερη φωνή, αλλά είχε πολύ πάθος. Όταν βρισκόταν σε σκηνή τα έδινε όλα. Λάτρευε να χορεύει, του άρεσε πολύ το σόου», διηγείται. Τα πήγαιναν αρκετά καλά. Ίσως εκνευριζόταν ο ένας με τον άλλο. «Ήταν λίγο ακατάστατος να πω την αλήθεια, πράγμα που με ενοχλούσε λίγο. Το άλλο που έκανε ήταν να κουνάει συνεχώς το πόδι του. Σύνδρομο του νευρικού ποδιού το λέγαμε μεταξύ μας. Δηλαδή και σταυροπόδι που ήταν, το πόδι του πήγαινε πάνω – κάτω ασταμάτητα. Και όταν μιλούσε στο τηλέφωνο πήγαινε συνεχώς πάνω κάτω», μας περιγράφει.

Ο Ζακ μόλις ήρθε στην Αθήνα γράφτηκε σε δραματική σχολή. Αγαπούσε πολύ την υποκριτική αλλά γρήγορα βίωσε τον κοινωνικό αποκλεισμό. «Ο Ζακ δεν μπορούσε να ανεχτεί ότι δεν τον καλούν κάπου επειδή ήταν θηλυπρεπής», περιγράφει ο αδερφός του, εξηγώντας μας πώς έκανε ο Ζαχαρίας στροφή στο drag show, αργότερα στη ζωή του. Η ανάγκη του να εκφράζεται μέσα από μία περσόνα τον οδήγησε το 2015 να ασχοληθεί με το drag. «Είχε ανάγκη να παίρνει δύναμη από μία περσόνα. Η Zackie oh ήταν ένα πολιτικό πρόσωπο. Ασκούσε πολιτική με έναν τρόπο». Ο Νίκος είχε δει τον αδερφό του στις «Κούκλες». Τον έβρισκε εξαιρετικό.

Ο Νίκος θυμάται πολλές χαρούμενες στιγμές από τον αδελφό του. Επιλέγει να μοιραστεί μαζί μας μία αστεία, σχετικά πρόσφατη: «Θα πηγαίναμε στα βαφτίσια του ανιψιού μας στην Ιτέα. Ζούσα στην Αμερική, επέστρεψα Ελλάδα, πήγα σπίτι του και πήραμε ένα ταξί. Κάθομαι εγώ μπροστά και ο Ζαχαρίας πίσω. Με ρωτάει τι θα βάλω στη βάφτιση και εγώ του λέω ότι έχω ένα πουκάμισο. Εκεί, γυρνάει και μου λέει «να βάλω ένα κόκκινο φόρεμα;». Ο ταξιτζής γούρλωσε τόσο πολύ τα μάτια που εμείς γελάσαμε τόσο δυνατά μέσα στο ταξί… το θυμάμαι πολύ έντονα. Εν τέλει δεν έβαλε το φόρεμα. Έβαλε ένα πουκάμισο το οποίο λέρωσε. Ό,τι ρούχο και να του έδινα η αλήθεια είναι ότι δεν είχε καλή κατάληξη», θυμάται και γελάει.

Το όνειρο του Ζακ ήταν να αλλάξει τον κόσμο. Όσο μεγάλο και άπιαστο και αν ήταν. «Όλες του οι κινήσεις ήταν να εκφράζει έτσι τον εαυτό του και να αποτελεί ο ίδιος παράδειγμα. Μέσα από την τέχνη του και μέσα από το πώς ο ίδιος ζούσε. Έτσι όπως έγραφε, όπως κινούταν στους δρόμους το πώς προσπαθούσε να μη φοβάται, ο τρόπος που εξέφραζε το φύλο του, τα θέλω του…».

«Το δικαστήριο δεν κατάλαβε ποτέ γιατί ο Ζαχαρίας κρύφτηκε στο κοσμηματοπωλείο»

Τα δύο αδέλφια μεγάλωσαν στην Ιτέα, μία μικρή επαρχιακή πόλη της Φωκίδας. Τα σεξιστικά και ομοφοβικά σχόλια στην επαρχεία ήταν συχνά, αλλά ο Νίκος έμπαινε μπροστά, απαντούσε, για να υπερασπιστεί τον αδελφό του. Ο Ζακ όμως δεν αντιμετώπισε λεκτικές και σωματικές επιθέσεις μόνο στην Ιτέα. «Είχε δεχτεί αρκετές φορές. Σε μία επίθεση που έζησε το 2011, επέβαινε σε ένα αυτοκίνητο στο Γκάζι, το οποίο το σταμάτησαν, του έσπασαν τα τζάμια, τον έναν τον έκοψαν, οπότε ο Ζαχαρίας έτρεξε πάρα πολύ γρήγορα. Θυμάμαι πάρα πολύ έντονα την ταραχή του…», θυμάται. Ο ίδιος ο Ζακ Κωστόπουλος, είχε αναφέρει σε τηλεοπτική συνέντευξή του αναφερόμενος στις σωματικές επιθέσεις που έχει δεχτεί, ότι τρέχει πολύ γρήγορα και τσιρίζει πολύ δυνατά. «Αυτό είναι μία πραγματικότητα. Τον είχε σώσει πολλές φορές. Είχε δεχτεί αρκετές φορές και λεκτική και σωματική επίθεση, με τους δράστες να μην έχουν βρεθεί», προσθέτει.

Όπως μας εξηγεί ο Νίκος, το δικαστήριο δεν κατάλαβε ποτέ γιατί ο Ζαχαρίας κρύφτηκε στο κοσμηματοπωλείο: «Όταν ένας άνθρωπος έχει δεχτεί επιθέσεις, έχει κυνηγηθεί, σκεφτείτε λιγάκι το τραύμα και τον φόβο που έχει αυτό το άτομο όταν συμβεί κάτι ξανά. Προσπαθεί να το αποφύγει πιο έντονα από την πρώτη φορά. Όλα αυτά τα τραυματικά γεγονότα που είχαν συμβεί στο παρελθόν, οδήγησαν τον Ζαχαρία να ψάξει ένα καταφύγιο για να κρυφτεί». Μέσα στις δικαστικές αίθουσες, υπήρχε η αμφιβολία για το γιατί μπήκε στο κοσμηματοπωλείο. «Ας μπαίνουμε στα παπούτσια του άλλου, κι ας μην το έχουμε βιώσει εμείς», προσθέτει.

Ο Νίκος δεν έχασε ούτε μισή δίκη. Ήταν παρών σε κάθε δικάσιμο. «Ήταν μία διαδικασία επίπονη και με γέμισε πολύ οργή για τον τρόπο που λειτουργεί το δικαστικό σύστημα. Τελικά το θύμα πρέπει να απολογείται, όχι ο θύτης. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτά που άκουγα και έβλεπα», περιγράφει.

Οι αμετανόητοι δράστες από την πρώτη ημέρα έδειξαν το θράσος τους. Κάθονταν πίσω από τον πατέρα του Ζακ, περνούσαν ελεύθεροι και προκλητικοί συνεχώς δίπλα από την οικογένεια. Προσπαθούσαν να αποσπάσουν μία αντίδραση. «Από την πρώτη ημέρα κατάλαβα ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο σκληρά απ’ ότι φανταζόμουν», σχολιάζει. «Αντί αυτοί οι άνθρωποι να μπουν στα λαγούμια τους, λόγω της ατιμωρησίας έχουν αυτή την ηθική. Να συμπεριφέρονται άσχημα, να κατηγορούν τον νεκρό, τους μάρτυρες…».

Το ραντεβού στις δικαστικές αίθουσες, θα δοθεί ξανά, στην Έφεση. Τότε, θα αρχίσει μία νέα δικαστική μάχη. Σήμερα, οι πολίτες ξεχύθηκαν στους δρόμους, ξεκινώντας από την οδό Γλάδστωνος, για να τιμήσουν τη μνήμη του Ζακ Κωστόπουλου. Του δολοφονημένου από το κράτος, τα media, τη Δικαιοσύνη, την αστυνομία και τους νοικοκυραίους ακτιβιστή.