Συνέντευξη στον Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη
Για τις ανάγκες της συνέντευξης ανατρέξαμε στο βιβλίο του «Ο βρώμικος πόλεμος ενάντια στη Συρία: Ουάσιγκτον, αλλαγή καθεστώτος και αντίσταση», το οποίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Κόκκινη Ορχήστρα»). Στον ελληνικό πρόλογο, οι μεταφραστές παραθέτουν τα λόγια, που πηγές αποδίδουν στον σύμβουλο του Τζορτζ Μπους Καρλ Ρόουβ για τις δυνατότητες της Δύσης να κατασκευάσει το κυρίαρχο αφήγημα: «Σήμερα είμαστε μια αυτοκρατορία, και όταν δρούμε δημιουργούμε τη δική μας πραγματικότητα. Και καθώς μελετάτε την πραγματικότητα αυτή -σχολαστικά, όπως και οφείλετε- θα δράσουμε ξανά, δημιουργώντας άλλες πραγματικότητες τις οποίες μπορείτε επίσης να μελετήσετε. Έτσι θα πηγαίνουν τα πράγματα. Είμαστε υποκείμενα της ιστορίας … και εσείς, όλοι εσείς, μπορείτε απλώς να μελετάτε αυτό που κάνουμε».
Στο βιβλίο του, ο Τιμ Άντερσον είχε επισημάνει το πρωτοφανές επίπεδο παραπληροφόρησης για τη Συρία, με τον τότε πρόεδρο της χώρας να εμφανίζεται ως το απόλυτο κακό. Αυτό το προηγούμενο φαίνεται να έχει ξεπεραστεί από τη σημερινή πραγματικότητα, του πολέμου στην Ουκρανία, και τη δαιμονοποίηση της Ρωσίας από τα δυτικά μέσα. Άραγε μπορούμε πλέον να μιλάμε για έναν βρώμικο πόλεμο κατά της Ρωσίας, της Κίνας και των χωρών του άξονα της αντίστασης, όπως το Ιράν;
«Ο τρόπος διεξαγωγής του πολέμου των ΗΠΑ στον 21ο αιώνα έχει μετατοπιστεί από τις άμεσες εισβολές (όπως στο Αφγανιστάν και το Ιράκ) σε υβριδικούς πολέμους και πολέμους δι’ αντιπροσώπων, χρησιμοποιώντας “έξυπνη ισχύ”, όπου άλλοι πληρώνουν και διεξάγουν τους πολέμους. Αυτό σήμαινε επίσης ότι η φιλελεύθερη παράταξη του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (καθεστώτα Ομπάμα και Μπάιντεν) ηγείται της κλιμάκωσης και ωθεί την “επέκταση” πολύ πέρα από τις δυνατότητες των ΗΠΑ. Μια μελέτη έδειξε 23 περιπτώσεις πολέμων δια αντιπροσώπων των ΗΠΑ μόνο τα τελευταία χρόνια. Πολλά από αυτά ήταν στη Δυτική Ασία (Μέση Ανατολή), αλλά και κάποια πίσω από τα συνεχιζόμενα πραξικοπήματα στην Αφρική. Όπως είναι γνωστό, το Πεντάγωνο χωρίζει ολόκληρο τον κόσμο σε ζώνες ελέγχου: Centcom, Africom, κ.λπ. Έχουν επίσης αναπτύξει δόγματα που ονομάζονται “καταστροφή της αποσύνδεσης” (Barnett 2004) και “κυριαρχία πλήρους φάσματος” (JCOS 2000) με τα οποία το Πεντάγωνο επιμένει στη στρατιωτική, οικονομική, επικοινωνιακή (κ.λπ.) κυριαρχία.
»Πολλά από αυτά έχουν ξαναγίνει. Το μοτίβο του πολέμου κατά της Λιβύης και στη συνέχεια κατά της Συρίας είχε πολλά κοινά στοιχεία με τους “βρώμικους πολέμους” της δεκαετίας του 1970 στη Νότια Αμερική και τον πόλεμο των Contras της δεκαετίας του 1980 κατά της Νικαράγουας. Σε όλα χρησιμοποιήθηκε η τρομοκρατία και η ψευδής πολεμική προπαγάνδα. Αυτό το δόγμα “έξυπνης ισχύος” υπό την ηγεσία των Δημοκρατικών των ΗΠΑ ξεπερνά κάθε όριο. Η επίθεση κατά της Ρωσίας μέσω του εξτρεμιστικού ουκρανικού εθνικισμού (συμπεριλαμβανομένων απροκάλυπτα ναζί) καλλιεργήθηκε επί χρόνια. Παρομοίως, η καλλιέργεια μιας μειοψηφικής αυτονομιστικής ομάδας της Ταϊβάν (οι περισσότεροι προτιμούν το status quo) αναπτύσσεται για να προκαλέσει έναν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων κατά της Κίνας. Οι ΗΠΑ από μόνες τους δεν θα μπορούσαν ποτέ να διεξάγουν άμεσα πόλεμο κατά της Ρωσίας ή της Κίνας».
Μέσω ποιών μηχανισμών προπαγάνδας η Ουάσιγκτον κατασκευάζει την αυτοκρατορική της μυθολογία; «Η Ουάσινγκτον βασίζεται περισσότερο στην ψευδή πολεμική προπαγάνδα από ό,τι οποιαδήποτε άλλη φορά στο παρελθόν. Ο στόχος είναι κυρίως η υποδαύλιση οποιασδήποτε εγχώριας αντίδρασης. Τα εργαλεία είναι οι κρατικές υπηρεσίες, τα ενσωματωμένα εταιρικά και κρατικά μέσα ενημέρωσης, μια σειρά από χρηματοδοτούμενες ΜΚΟ, συμπεριλαμβανομένων “ακτιβιστών των μέσων ενημέρωσης” και “ομάδων ανθρωπίνων δικαιωμάτων”, για να δαιμονοποιήσουν και να διαδώσουν ψευδείς φήμες για τους στόχους τους και γενικά για να αποκλείσουν ή/και να καταστείλουν τις αντίθετες φωνές. Δεδομένου ότι οι ΗΠΑ κυριαρχούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επιστρατεύεται και η δική τους βοήθεια. Η κριτική επιτρέπεται, αλλά περιθωριοποιείται ενεργά».
«Ένα κίνημα της Ανατολής και του Νότου, απέναντι στη δυτική νεοαποικιοκρατία»
Όπως έχει προβλέψει ο Άντερσον, στο βιβλίο του, η νίκη της Συρίας θα ενίσχυε τον Άξονα της Αντίστασης, δηλαδή τη συμμαχία ανάμεσα σε Ιράν, Συρία, Χεζμπολάχ και των μαχητών σε Παλαιστίνη, Υεμένη και Ιράκ, απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες και το κράτος απαρτχάιντ του Ισραήλ. Ομοίως, έχει πει πως μια συριακή νίκη θα ενίσχυσε και τον ρόλο της Ρωσίας ως αντίβαρο στο ΝΑΤΟ. Την ίδια ώρα, μετά την ταπεινωτική απόσυρση του αμερικανικού στρατού κατοχής από το Αφγανιστάν, ο παγκόσμιος νότος και πολλές ασιατικές χώρες φαίνεται να επενδύουν όλο και περισσότερο σε έναν πολυπολικό κόσμο. «Η αποτυχία της Ουάσινγκτον να καταστρέψει τη μικρή Συρία ήταν ένα σοβαρό πλήγμα, το οποίο αντιμετώπισε με έναν τιμωρητικό οικονομικό αποκλεισμό, ακόμη πιο αυστηρό από αυτόν που έχει για πολλές δεκαετίες επιβληθεί στην Κούβα. Στην πραγματικότητα, επτά γειτονικά κράτη βρίσκονται υπό αποκλεισμό και πολιορκία. Παρ’ όλα αυτά, σχηματίζεται ένα δυτικοασιατικό μπλοκ, με επικεφαλής το Ιράν και ισχυρούς δεσμούς με τη Ρωσία και την Κίνα. Αυτός ο ανατολικός σχηματισμός αποτελεί μια άμεση αντίδραση της δυσαρέσκειας προς τη “δυτική” νεοαποικιοκρατία και τους συναφείς θεσμούς, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ, ο ΠΟΕ και ο συνδυασμός συστήματος SWIFT/δολαρίου. Η κύρια πρόκληση αυτή τη στιγμή είναι η δημιουργία μιας εναλλακτικής λύσης στο σύστημα SWIFT/δολαρίου, πιθανότατα μέσω της διεθνούς κυκλοφορίας του ψηφιακού γουάν της Κίνας. Πρόκειται για ένα κίνημα της Ανατολής και του Νότου, αν συμπεριλάβουμε τους συμμάχους της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής».
«Το Ιράν είναι ο ξεκάθαρος ηγέτης των ανεξάρτητων λαών της δυτικής Ασίας, για αυτό είναι τόσο μισητό από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ»
Στη συνέχεια, ο Τιμ Άντερσον αναφέρθηκε στις διαμαρτυρίες, που έχουν ξεσπάσει στο Ιράν τις ημέρες μετά το θάνατο της Μαχσά Αμίνι: «Η ιρανική κυβέρνηση εξέδωσε μια έκθεση σχετικά με τον θάνατο αυτής της νεαρής γυναίκας και την εκμετάλλευση του περιστατικού από τους συνήθεις υπόπτους. Αφού υποκίνησαν και υποστήριξαν τον Σαντάμ Χουσεΐν στον τρομερό πόλεμό του εναντίον της νέας Ιρανικής Δημοκρατίας τη δεκαετία του 1980, οι ΗΠΑ προσπαθούν να κάνουν έγχρωμες επαναστάσεις εναντίον του Ιράν, επί πολλά χρόνια. Γι’ αυτό χρησιμοποίησαν την τρομοκρατική Οργάνωση Λαϊκών Μουτζαχεντίν του Ιράν (MEK), που τώρα εδρεύει στην Αλβανία, και κάποιους Κούρδους αυτονομιστές που εκπαιδεύτηκαν στο Ερμπίλ, στο βόρειο Ιράκ.
»Οι “διαμαρτυρίες” στο Ιράν ήταν σαν αυτές στην Κούβα τον Ιούλιο του 2021, αλλά πιο θανατηφόρες. Φυσικά στόχος δεν ήταν το χιτζάμπ, αλλά η αλλαγή καθεστώτος. Οι βίαιες ταραχές, στις οποίες εμφανίστηκαν όπλα και κάποιοι πυροβόλησαν και σκότωσαν αστυνομικούς, με την υποστήριξη των πληρεξουσίων των ΗΠΑ, τέθηκαν υπό έλεγχο και στη συνέχεια αντικαταστάθηκαν από πολύ μεγαλύτερες συγκεντρώσεις υπέρ της κυβέρνησης. Το Ιράν είναι τώρα ειρηνικό. Αλλά η προπαγάνδα ήταν αρκετά αποτελεσματική στους δυτικούς φιλελεύθερους. Κατά ειρωνικό τρόπο, οι Ιρανές καλύπτουν τα μαλλιά τους πολύ λιγότερο από τις Αράβισσες γυναίκες, παρά τα κοινωνικά πρότυπα…
»Το Ιράν είναι ο ξεκάθαρος ηγέτης των ανεξάρτητων λαών της δυτικής Ασίας. Παρέχει υλική υποστήριξη στην αντίσταση στην Παλαιστίνη, το Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ και την Υεμένη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι τόσο μισητό από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ», κατέληξε.