Την 54χρονη σύζυγό του φέρεται να σκότωσε ένας 50χρονος σε κατάσταση μέθης, σε ισόγειο διαμέρισμα στη Νίκαια.
George Vitsaras / SOOC
Την 54χρονη σύζυγό του φέρεται να σκότωσε ένας 50χρονος σε κατάσταση μέθης, σε ισόγειο διαμέρισμα στη Νίκαια.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ο δράστης φέρεται να είναι ο 50χρονος σύζυγος του θύματος ο οποίος κάλεσε μόνος του στην Αστυνομία και ομολόγησε το έγκλημα λέγοντας στο τηλεφωνικό κέντρο: «σκότωσα τη γυναίκα μου».
Οι αστυνομικοί που έφτασαν στο σημείο εντόπισαν τη γυναίκα νεκρή με σημάδια στο λαιμό, καθώς ο γυναικοκτόνος φέρεται να την στραγγάλισε.
Στον χώρο του εγκλήματος μετέβη ιατροδικαστής ενώ ο 50χρονος συνελήφθη και ανακρίνεται στην Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά.
Tύπε Αρθρογράφε, το μοντέλο, που εγκαθίσταται σιγα σιγα στα ερείπια του σοσιαλισμού και κλασσικού αστικού φιλελευθερισμού, φέρει στοιχεία και των 2 μορφών, που κατέρρευσαν:
Ο Μαρξισμός ήταν όντως το κίνημα, που επιδίωξε την "ισότητα" των ατόμων (αν και υποκείμενο του δεν ήταν τα άτομα, αλλά η "τάξη". Πώς όμως να εφαρμόσεις ισότητα σε τάξεις και συλλογικότητες? Μόνο "άτομα" (έννοια, που καθιέρωσαν οι φιλελεύθεροι, (John Stewart Mill) μπορούν να είναι ίσα).
H ισότητα αυτή επιβλήθηκε δια της "Πολιτικής" με βία και με αίμα. Δεν κατάφερε όμως να παγιωθεί, διότι, χάρη στο αναποτελεσματικό παραγωγικό σύστημα του σοσιαλισμού, δεν επετεύχθη η υλική ευμάρεια, δηλ. η κάλυψη του πληθυσμού με υλικά αγαθά, όπως έγινε στη Δύση.
Το για την επίτευξη του σκοπού αυτού κατάλληλο μοντέλο το εφηύραν, ακριβώς οι ιδεολογικοί αντίπαλοι: οι φιλελεύθεροι! Το μοντέλο αυτό ονομάζεται "μαζική παραγωγή" και πέτυχε τελικά, την υλική ισότητα, που οραματιζόταν ...ο σοσιαλισμός. (Μιλαμε πάντα για Δύση).
Απο την αλλη πλευρά, οι φιλελεύθεροι, εκ φύσεως ολιγαρχικοί, οι οποίοι με συνέπεια έθεσαν στο επικεντρο των προσπαθειών το Πρωτείο της Οικονομίας, άφησαν ανεξέλεγκτη την υπερβολή στην εξουσία των οικονομικών υποκειμένων (πολυεθνικών, τραπεζών κλπ). Απέτυχαν δηλ. στο μέρος της "πολιτικής", η οποία θα εγγυόταν τις "ίσες ευκαιρίες" για όλους, που επαγγέλονταν οι θεωρητικοί του Φιλελευρθερισμού!
Συνοπτικά: το μοντέλο του Μαρξ όρισε την οικονομία ως υπο-οικοδόμημα (Unterbau) του υπερκείμενου οικοδομήματος (Ueberbau) της Πολιτικής. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αναποτελεσματική οικονομία, όπως αναφέραμε.
Στο σύγχρονο μοντέλο της "Μαζικής Δημοκρατίας της Κατανάλωσης" (δεν θα το αναλύσω εδώ, δεν υπάρχει ο χώρος. Το εχω κάνει σε άλλα σχόλια. Πλήρη ανάλυση παρέχει ο Κονδύλης στην "Καταστροφή του Αστικού Πολιτισμού"), (επίσης, ο όρος "Μετα-Φιλελευθερισμός" έχει και αυτός μία υπόσταση, άν και δεν νομίζω, ότι καλύπτει επαρκώς το πεδίο ορισμού) ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ εξ όσων έχω μελετήσει, επιχειρέιται ακριβώς η αντιστροφή στο μοντέλο του Μαρξ: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ. Η "Πολιτική" γίνεται το υπο-οικοδόμημα με την έννοια, ότι ολες οι αποφάσεις της εξουσίας (θα) αφορούν οικονομικά ζητήματα. Θα επιλύουν δηλ. προβλήματα, που έχουν σχέση με την απρόσκοπτη (μαζική) παραγωγή και κατανάλωση, καθώς όσο πιο πολύ παράγεται και καταναλώνεται, τόσο καλύτερα θα πηγαίνει το σύστημα.
Σύμφωνα με αυτά όμως, ώστε να μπορέσει να επικρατήσει η "ισότητα" και οι "ίσες ευκαιρίες", τώρα, που επιτυγχάνεται "επιτέλους" ο υπέρτατος σκοπός της ιστορίας: η ισότητα βασιζόμενη στην υλική επάρκεια των αγαθών, αναγκαία είναι η επιτήρηση των συνθηκών, ώστε να είναι δυνατή η απρόσκοπτη διαδικασία, που αναφέραμε.
ΘΑ πρέπει, μόνο τάσεις, σκέψεις, δράσεις μέσα στο πλαίσιο αυτό να είναι επιτρεπτές, καθώς, μόνο έτσι, διασφαλίζεται το όφελος της συνολικής κοινωνίας (ο όρος "οφελος" σε εισαγωγικά).
Συνεπώς, θεσμοί, συστήματα αξιών, "ιδέες" (σύμφωνα με Χέγκελ) και λοιπά, ακόομα και πολιτισμικά θέσφατα, που σκοπό είχαν την διαμόρφωση ανωτερου επιπέδου αντιλήψεων, που θα έπρεπε να φτάσει η κοινωνία (απο την ¨οικογένεια" μεχρι το κράτος-εθνος , (δηλ. που θα "σήκωναν" την κοινωνία σε ένα ανώτερο πνευματικό και υλικό επίπεδο), πλέον καθίστανται παρωχημένες, καθώς το "επίπεδο" αυτό εχει επιτευχθεί με τους τρόπους, που προαναφέραμε.
Και δεν είναι μόνο, ότι αυτοί οι θεσμοί κλπ. είναι παρωχημε΄νοι, ξεπερασμένοι: είναι πλέον και επικίνδυνοι, καθώς δεν έχουν πλέον πεδιο αναφοράς και, ακόμα χειρότερα, δυσχεραίνουν (μέσω των επιρροών, δεσμών κλπ) την απρόσκοπτη λειτουργία των ατόμων σαν μαζικούς παραγωγούς και καταναλωτες.
Μόνο η κρατική εξουσία (όπως ηταν στον σοσιαλισμό), πρέπει να έχει επαφή με τα υποκείμενα άτομα. Τα άτομα, πρέπει να είναι απομονωνομένα, ακριβώς για την επίτευξη αυτού του σκοπού, και να περιβαλλονται μόνο απο μηχανές και προϊόντα ("τα λιγα γραμμάρια της ευτυχίας", που αναφέρει και ο Ποιητής). Διότι, μόνο έτσι θα λειτουργήσει optimal το μοντέλο, σαν μία καλοκουρδισμένη μηχανή.
Δεν χρειάζεται να γραφεις κατεβατό απο ονειρώδεις, ουτοπικές καταστάσεις κ. Αρθρογράφε. Πιο λίγα πράγματα και καίρια θα αρκούσαν.\
Crusader διαβάζεις? Εδω θα βρεις και πράγματα, σχετικά με το"δίκαιο", που ρωτούσες. Εσυ Μπλόγκαρε? Εδω θα βρεις και απαντήσεις γύρω απο τις "γυναικοτονίες", που στην ουσία είναι το μέσον για να διαλύσουν την μεσαία τάξη, καθώς αυτή είναι ο φορέας όλως αυτών των "παρωχημένων" και "επικίνδυνων"αξιών και τρόπων συμπεριφοράς, που αναφέραμε! Eγραψα, όσο πιο συνοπτικά, αλλά κατανοητά, μπορούσα. Κανονικά, θα σήκωνε τουλ. 20 σελίδες,άν ανέπτυσσα πλήρως όσα υποστηρίζω)
Βγείτε ρε να πείτε κάτι!
Αρθρογράφε, ποιό είναι το συμπέρασμα, όλου αυτού του κατεβατού?
Μπορεί κάποιος, που το διαβάζει να βγάλει άκρη και να θυμάται κάτι?
(Χώρια, ότι δεν κατεχεις και πολλα γυρω απο βασικές έννοιες. Τις παρωχημένες δοξασίες των αριστερών αναπαράγεις. Και βάζεις και λίγο απο Κινα και Αμερική με τρόπο, που δεν βγάζει συμπέρασμα).