19χρονη επιβάτισσα του Intercity (σιδηροδρομικό έγκλημα Τεμπών), η οποία εκπροσωπείται από τους Θεόδωρο Μαντά και Λουκά Αποστολίδη, αποφάσισε να προχωρήσει σε μήνυση κατά παντός υπευθύνου. Στην εκπομπή του ΤΡΡ «Κοινωνία Ώρα Press» συζητάμε με τον δικηγόρο Αλέξη Γεωργούλη τι σημαίνει το «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη» που έχει πει ο πρώην υπουργός Μεταφορών και εξηγεί τι θα σημαίνει πρακτικά μία άσκηση δίωξης, αν επιβεβαιωθεί ότι ο ίδιος είχε γνώση της επικινδυνότητας των σιδηροδρομικών δικτύων. Εξηγεί τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, ή μάλλον περί μη ευθύνης, όπως λέει.

των Γεωργίας Κριεμπάρδη & Νεκταρίας Ψαράκη
Την πρώτη μήνυση κατά παντός υπευθύνου και κατά πολιτικών προσώπων κατέθεσε μέσω του δικηγόρου της μία από τους τραυματίες του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη. «Δια της παρούσης, αιτούμαι τη διερεύνηση τυχόν τέλεσης πληθώρας ποινικών αδικημάτων, τελεσθέντων εξ οιουδήποτε υπαιτίου, φυσικού ή ηθικού αυτουργού ή συμμετόχου, με πράξεις ή δια παραλείψεως, αφενός σε βάρος μου και αφετέρου εις βάρος των επιβατών του μοιραίου τραίνου “Intercity 62”» αναφέρει σε ανακοίνωση η 19χρονη φοιτήτρια που βγήκε ζωντανή από το φλεγόμενο δεύτερο βαγόνι του Intercity 62.Η μήνυση και όλη η δικογραφία θα διαβιβαστεί στον εφέτη ανακριτή, θα τα μελετήσει όλα και αυτός θα αποφασίσει αν θα στείλει τον φάκελο στη Βουλή.

«Είναι αδιανόητο ότι δύο τρένα οδηγούνται επί 12 λεπτά σε τροχιά σύγκρουσης και κανείς δεν το έχει πάρει χαμπάρι» σχολιάζει αρχικά ο Αλέξης Γεωργούλης, και η συζήτηση περνά στο κομμάτι των πολιτικών ευθυνών. «Η ασφάλεια των δικτύων περιλαμβάνεται στα θεμελιώδη καθήκοντα του υπουργού μεταφορών. Η ενδεχόμενη γνώση του για την επικινδυνότητα αυτών προκύπτει από υπηρεσιακά έγγραφα, τις συμβάσεις, τα προειδοποιητικά έγγραφα της ΕΕ, τις επερωτήσεις στη Βουλή, τις προειδοποιήσεις των εργαζομένων. Αν αποδειχθεί ότι ο υπουργός είχε λάβει γνώση και παρόλ’ αυτά έβγαινε στη Βουλή και έλεγε “ντροπή που θέτετε θέματα ασφαλείας στα τρένα”, υπάρχει σαφέστατα ζήτημα ποινικής ευθύνης».

Αυτό τι σημαίνει; «Ο νόμος 3126/2003 περί ευθύνης υπουργών -ή μάλλον περί μη ευθύνης- προβλέπει ότι αρμοδιότητα της Βουλής ως προς την άσκηση δίωξης μπορεί να ασκηθεί μόνο κατά τη βουλευτική περίοδο της τέλεσης του αδικήματος ή ως το τέλος της δεύτερης συνόδου της επόμενης περιόδου» εξηγεί. «Άρα χρονικού διαστήματος μικρότερου των δύο χρόνων από τη λήξη της βουλευτικής περιόδου κατά την οποία τελέστηκε το αδίκημα» συμπληρώνει.

Όπως εξηγεί, σύμφωνα με τα δεδομένα, η ποινική ευθύνη προηγούμενων υπουργών έχει παραγραφεί. Όσο για τον κ. Καραμανλή, «αν την επόμενη βουλευτική περίοδο δεν καθίσταται δυνατός ο σχηματισμός κυβέρνησης και διαλυθεί η βουλή -κάτι που ενδέχεται να γίνει στη συγκεκριμένη περίοδο λόγω του εκλογικού νόμου-, η προθεσμία αυτή τυγχάνει ακόμα περισσότερη. Η ευθύνη Καραμανλή κινδυνεύει να παραγραφεί, αν στις επικείμενες εκλογές δε σχηματιστεί κυβέρνηση» σημειώνει, σχολιάζονται πως είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη που έχουμε τέτοιον νόμο. «Είναι ντροπή που συμβαίνει αυτό».

«Υπάρχει προφανής ευθύνη του υπουργού. Αξιοπρέπεια δεν υπάρχει» καταλήγει.