Το Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο αναφέρει στο κάλεσμά του:
«75 Χρόνια οι επιθέσεις, οι βομβαρδισμοί, οι σφαγές εναντίον του ηρωικού Παλαιστινιακού λαού συνεχίζονται. Τα πρόσφατα γεγονότα των συνεχόμενων επιθέσεων στο τέμενος Αλ Άκσα, στην Ιερουσαλήμ, οι συλλήψεις εκατοντάδων Παλαιστινίων, οι επεμβάσεις του ισραηλινού στρατού στην Κατεχόμενη Δυτική Όχθη, η δολοφονία του παλαιστίνιου κρατούμενου απεργού πείνας για 86 μέρες, Khader Adnan, αναδεικνύουν ξεκάθαρα ποιος είναι αυτός που τρομοκρατεί τους λαούς της περιοχής.
Η στήριξη στον ηρωικό αγωνα τον Παλαιστινίων αποτελεί καθήκον, σε μια περίοδο που ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ- ΙΣΡΑΗΛ, επιδιώκουν τον αφανισμό της Παλαιστίνης. Οι κινήσεις και οι συμφωνίες ιμπεριαλισμού και σιωνισμού, το πρότερο χρονικό διάστημα το αναδεικνύουν ξεκάθαρα αυτή τη συνθήκη. Αναγνώριση Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, “Συμφωνία του Αιώνα” υπό τις ΗΠΑ, προσάρτηση με επίσημη αναγνώριση στο Ισραηλινό κοινοβούλιο μεγάλων κομματιών της Κατεχόμενης Δυτικής Όχθης, λυσσαλέοι βομβαρδισμοί στη Λωρίδα της Γάζας και αλλεπάλληλες επιθέσεις στη Δυτική Όχθη.
Αλλά η Παλαιστίνη συνεχίζει και αντιστέκεται ηρωικά, παρά το εμπάργκο, τους βομβαρδισμούς, τις σφαγες, τους χιλιάδες κρατούμενους και ξεριζωμένους. Αποτελεί φωτεινό σηματοδοτεί για όλα τα κινήματα διεθνως.Χιλιάδες παλαιστίνιοι βρίσκονται κρατούμενοι, στις ισραηλινές φυλακές, μεταξύ αυτών εκατοντάδες παιδιά. Μέσα στις φυλακές συνεχίζεται η αντίσταση, με απεργίες πείνας, ενάντια στην απομόνωση, τα βασανιστήρια και το ειδικό καθεστώς της διοικητικής κράτησης. Μάρτυρας της αντίστασης ενάντια στην διοικητική κράτηση είναι και ο Khader Adnan, που έπεσε στις 86 μέρες απεργίας πείνας. Μαχητής για τη δικαιοσύνη και τη λευτεριά του παλαιστινιακού λαού. Να οργανώσουμε την πάλη μας, τη διεθνιστική αλληλεγγύη, να αντισταθούμε φωνάζοντας ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!»
Ο Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση κάνει κάλεσμα «σε συγκέντρωση στις 15 ΜΑΗ στην Ισραηλινή Πρεσβεία στις 18:00 και προβολή ταινίας στις 11 ΜΑΗ στις 19:00 στον πολιτικό χώρο του Διαρκή Αγώνα Μεθωνης 48, όπου αναφέρει:
«Μέρα τιμής και μνήμης της Παλαιστινιακής Αντίστασης και του ανυποχώρητου αγώνα των παλαιστινίων ενάντια στο κράτος του Ισραήλ. 75 χρόνια διαρκούς Νακμπα, 75 χρόνια όπου το κράτος – δολοφόνος του Ισραήλ, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, η ΕΕ, ο ΟΗΕ επιτίθονται άμεσα ή έμμεσα στο λαό της Παλαιστίνης.
Σε ένα λαό που οι αγώνες του έχουν σημαδέψει και επαναχαράξει τη λέξη “αντίσταση” στο σήμερα. Σε ένα λαό που αποδεικνύει έμπρακτα ότι η διαρκής πάλη, η απελευθέρωση και η λευτεριά δεν είναι λέξεις κενού νοήματος αλλά αποτελούν καθημερινό συγκροτητικό στοιχείο της ίδιας της αντίστασής τους, του ίδιου τους του αγώνα. Ενός αγώνα που εμπεριέχει όλες τις μορφές πάλης, όλα εκείνα δηλαδή τα στοιχεία που εμπνέουν και δίνουν ελπίδα ακόμα σε δεκάδες αγωνιστές και αγωνίστριες να παλεύουν για το δίκιο του αγώνα. Να παλεύουν για τη δίκαιη ζωή.
Και ενώ η παλαιστινιακή αντίσταση κρατάει ακόμα γερά, η συνεχιζόμενη με αμείωτη ένταση “στρατηγική εκκαθάρισης” των Παλαιστινίων από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, τους τελευταίους μήνες αναδεικνύει ξεκάθαρα την πολιτική της μηδενικής ανοχής του κράτους τρομοκράτη του Ισραήλ. Ειδικά τον τελευταίο καιρό οι σιωνιστικές αυταρχικές πολιτικές έχουν προχωρήσει σε αλλεπάλληλα πογκρόμ κατά παλαιστινιακών οικισμών με διωγμούς, κατεδαφίσεις και εμπρησμούς σπιτιών, τόσο στη Δυτική Όχθη όσο και σε άλλες περιοχές ενώ εκατοντάδες είναι και οι εκτελέσεις αγωνιστών αλλά και απλών κατοίκων, οι μαζικές συλλήψεις αλλά και η γενικότερη αναβάθμιση του “αντιτρομοκρατικού” νομικού οπλοστασίου κατά της αντίστασης.
Μέσα σε όλη αυτή την εκδικητική πολεμική στρατηγική του Ισραήλ έρχεται να προστεθεί και η πρόσφατη δολοφονία του αγωνιστή επαναστάτη, απεργού πείνας για 86 μέρες, Sheikh Khader Adnan, στις ισραηλινές φυλακές. Δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό, δεν πρόκειται για μια ακόμα παράπλευρη απώλεια. Πρόκειται ακριβώς για την επεκτατική αποικιοκρατική πολιτική του Ισραηλινού κράτους με τη συνυπογραφή του αντιδραστικού άξονα ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ που δολοφονεί όσους αντιστέκονται.
Το ελληνικό κράτος από την άλλη επιδεικνύει την απόλυτη στήριξή του στην εν εξελίξει εθνοκάθαρση των παλαιστινίων, μέσω των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων και συμφωνιών με το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ. Μέσα από τις κοινές αμυντικές ασκήσεις, την κοινή πολιτική και την κοινή γεωπολιτική κατεύθυνση, το ελληνικό κράτος και η ελληνική αστική τάξη επιχειρεί την όλο και μεγαλύτερη συνεργασία και την ακόμα περισσότερη πρόσδεσή του με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ. Οι τελευταίες κοινές στρατιωτικές ασκήσεις σε συνδυασμό με τη σύναψη συμφωνίας μεταξύ των ΗΠΑ – Ελλάδα – Κύπρου – Ισραήλ θέτουν το ελληνικό κράτος συνένοχο στις χρόνιες εγκληματικές πολιτικές που καταστρατηγούν την ελευθερία ενός λαού.
Η διεθνής εκκωφαντική σιωπή που επικρατεί χρόνια τώρα μπροστά στην εξελισσόμενη σφαγή των παλαιστίνιων τόσο από την κεντρική πολιτική ατζέντα όσο και από τις ριζοσπαστικές δυνάμεις οφείλει και πρέπει να ανατραπεί. Απέναντι σε αυτή τη θανατοπολιτική του ιμπεριαλισμού και του σιωνισμού η άμεση ανάληψη πρωτοβουλιών κατάδειξης και καταδίκης των εγκλημάτων του ισραηλινού κράτους, αλλά και της σιωπηλής αποδοχής αυτών από τα ιμπεριαλιστικά τσιράκια του ΝΑΤΟ – ΗΠΑ – ΕΕ αποτελεί χρέος και καθήκον των επαναστατικών και ριζοσπαστικών δυνάμεων. Όλων αυτών δηλαδή που χρόνια τώρα αντιστέκονται, αγωνίζονται και πολεμάνε τον ιμπεριαλισμό, το φασισμό και το κεφάλαιο.
Η φετινή Νάκμπα να πυροδοτήσει ξανά το κύμα αντίστασης και αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό. Να μην επιτρέψουμε να χυθεί άλλο αίμα!»
Η Δικτύωση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση αναφέρει στο κάλεσμά της:
15 Μάη είναι η μέρα της Νάκμπα, της μεγάλης Καταστροφής, η μέρα που εκατομμύρια Παλαιστίνιοι οδηγήθηκαν σε βίαιο ξεριζωμό από τις πατρογονικές τους εστίες, από τάγματα ένοπλων σιωνιστών τρομοκρατών, που δεν δίστασαν να εξοντώσουν χιλιάδες αμάχους, να σβήσουν Παλαιστινιακά χωριά και πόλεις από τον χάρτη, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα ενιαίο πληθυσμιακά κράτος με συμπαγή εβραϊκό πληθυσμό, το κράτος του Ισραήλ. Φέροντας σε πέρας με σύστημα, προσχεδιασμένα και προμελετημένα το σιωνιστικό σχέδιο εθνικής εκκαθάρισης των Παλαιστινίων, οι πρώτοι ηγέτες του Ισραήλ έθεταν τα θεμέλια για την σταθεροποίηση του ιμπεριαλιστικού ζυγού στη Μέση Ανατολή.
75 χρόνια μετά την Νάκμπα, 6 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι είναι πρόσφυγες από το 1948. Οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες, φτωχοί αγρότες στην πλειοψηφία τους, εκτοπίστηκαν σε στρατόπεδα προσφύγων σε γειτονικές χώρες: στην Ιορδανία, το Λίβανο, τη Συρία, και αλλού, εκτοπίστηκαν και εσωτερικά στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη. Σε συνθήκες απερίγραπτης εξαθλίωσης, κατατρεγμού και καταπίεσης τόσο από το Ισραήλ όσο και από τα αραβικά καθεστώτα, οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες διαφύλαξαν δυο πράγματα ως κόρη οφθαλμού: το κλειδί του σπιτιού τους και την ιδέα της Επιστροφής. Η ιδέα της Επιστροφής, θεμέλιο ενός αναγεννημένου Παλαιστινιακού έθνους, κωδικοποιήθηκε σε παλλαϊκό σύνθημα και μετουσιώθηκε σε αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα των εθνικών διεκδικήσεων των Παλαιστίνιων.
Οι δυσκολίες και τα βάσανα της προσφυγιάς δεκαετίες τώρα δεν δάμασαν τους Παλαιστίνιους. Δεν θα τους δαμάσουν και τώρα. Οι πρώτες εστίες αντίστασης ξεκίνησαν από τους ‘αθλίους’ των προσφυγικών στρατοπέδων. Μετά την συντριπτική ήττα που υπέστησαν τα χρεοκοπημένα αραβικά καθεστώτα στον πόλεμο του 67, το νέο ξεριζωμό 800.000 περίπου Παλαιστινίων, οι πρώτες αντάρτικες επιχειρήσεις άρχισαν να λαμβάνουν χώρα σε Λίβανο και Ιορδανία. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στην κατεχόμενη ιστορική Παλαιστίνη και η σύγκρουση με τον ισραηλινό στρατό άρχισαν να παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας, μέχρι να έρθει η πρώτη νίκη της λαϊκής αντίστασης στην Ιορδανία, στο χωριό των Παλαιστίνιων προσφύγων Καραμά (Αξιοπρέπεια), όταν οι αντάρτικες Παλαιστινιακές ομάδες απέκρουσαν γενναία την εισβολή του ισραηλινού στρατού. Και εκεί κάπου γεννιέται ο θρύλος της Παλαιστινιακής επανάστασης: από την Ιορδανία του βασιλιά Χουσείν, στη συνέχεια στο Λίβανο ενάντια στους φασίστες Φαλαγγίτες, τα τσιράκια του σιωνιστικού κράτους, και ύστερα μέσα στην Παλαιστίνη με την πρώτη και δεύτερη Ιντιφάντα, ως σήμερα στην ελεύθερη-πολιορκημένη Γάζα.