Των Βίκυ Λιλή και Κρίστη Πετροπούλου
Στη συνάντηση συμμετείχαν μέλη των αυτόχθονων λαών Bari, Cabécares, Chamula, Chanal, Chol, Chontal, Lenka, Masewal Maya, Maya Peninsular, Misak, Nasa, Ayuuk, Mixtecos, Nahua, Nuntayi, Ñuu Savi, Otomí, Tzotzil, Bribi, Tiouka, Tojolabal, Totonaco, Zoque, Zapoteco μεταξύ άλλων.
Παράλληλα υπήρχε παρουσία από τις χώρες: Ελ Σαλβαδόρ, Κόστα Ρίκα, Γουατεμάλα, Ονδούρα, Κούβα, Κολομβία, Χιλή, Βενεζουέλα, Πουέρτο Ρίκο, Βραζιλία, Βολιβία, Εκουαδόρ, Ηνωμένες Πολιτείες, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Γαλλία, Φινλανδία, Ελβετία, Ελλάδα, Κύπρος, Γερμανία, Κουρδιστάν και παρουσία ομάδων και οργανώσεων από όλη την επικράτεια του Μεξικού, συμπεριλαμβανομένων των Ciudad de México, Puébla, Morelos, Guerrero, Querétaro, Chiapas, Oaxaca, Veracruz, Tabasco, Campeche, Yucatán, Quintana Roo και Estado de México, μεταξύ άλλων.
Η συνάντηση ξεκίνησε με μια περίληψη σχετικά με τις πιο σημαντικές επιπτώσεις στα εδάφη των Αυτόχθονων Λαών, που εντοπίστηκαν στη διάρκεια του καραβανιού και των απολογιστικών συναντήσεων των ομάδων που συμμετείχαν. Ορισμένες από τις πιο βασικές είναι:
Η διείσδυση του εμπορίου ναρκωτικών και του οργανωμένου εγκλήματος σε όλες τις περιοχές.
Η στρατολόγηση νέων και παιδιών από ομάδες οργανωμένου εγκλήματος.
Η μη προστασία της γης από τις αγροτικές αρχές και από άτομα και ομάδες που διαχειρίζονται την κοινοτική γη.
Ο διχασμός της κοινοτικής οργάνωσης και των κοινοτήτων εξαιτίας των επιδοματικών προγραμμάτων της κυβέρνησης προς τα φτωχά στρώματα, τους ηλικιωμένους και τους μικρούς καλλιεργητές.
Η αλλοίωση του εδάφους εξαιτίας των μονοκαλλιεργειών, των απολυμάνσεων και των μολυσμένων υδάτινων μαζών.
Η σπατάλη του νερού που προορίζεται για μεγάλες εταιρείες και όχι για τους λαούς.
Στη συνέχεια, έγινε λόγος για τις μορφές των νικηφόρων αγώνων που έχουν κατακτηθεί μέσα από την οργάνωση των λαών και των συλλογικοτήτων και που χρειάζεται να ενισχυθούν ώστε να συνεχιστεί η υπεράσπιση της ζωής, μέσα από δράσεις όπως:
Συναντήσεις μεταξύ των λαών και συμπόρευση στους αγώνες.
Ανάκτηση της γης και επίτευξη της διακοπής των μεγάλων πρότζεκτ.
Αγώνας των γυναικών σε όλα τα εδάφη.
Άμεσες ενέργειες, όπως διάρρηξη σωληνώσεων, κατάληψη των δομών, νομικές διεκδικήσεις και προσφυγές.
Ανάκτηση των παραδοσιακών φυτών.
Δημιουργία δικτύων ανάμεσα στα caracol, τις/τους υποστηρικτές και τις οργανώσεις για την υποστήριξη του EZLN.
Δημιουργία αυτόνομων σχολείων και άλλου είδους χώρων που ενισχύουν τις διαδικασίες αυτονομίας.
Ακούσαμε το λόγο πέντε ομιλητών/τριών για την ανάλυση και τη μελέτη της γεωπολιτικής κατάστασης του κόσμου, του Μεξικού, και συγκεκριμένα της νότιας και νοτιοανατολικής ζώνης του και του παγκόσμιου νότου. Ακούσαμε επίσης το μοίρασμα εμπειριών από τον αγώνα όλων αυτών των περιοχών όπως και τις προτάσεις για τη συνέχιση του χτισίματος της αυτονομίας.
Πιο συγκεκριμένα ο πρώτος ομιλητής, ο Raúl Zibechi, αναφέρθηκε στον πόλεμο της απαλλοτρίωσης που το κεφάλαιο έχει αρχίσει να εξαπολύει σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς έχει αποκαλυφθεί ότι 4 στα 10 εκτάρια της γης δεν βρίσκονται στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου και των ολιγαρχιών αλλά, όπως για παράδειγμα στη Βραζιλία, σε αγροτικές περιοχές, σε χέρια μικρών και μικρομεσαίων καλλιεργητών, στις κοινότητες των μαύρων ή αποτελούν φυσικά πάρκα και προστατευόμενες περιοχές.
Επεσήμανε ότι ο πόλεμος της απαλλοτρίωσης μόλις ξεκινά και ότι τα βασικά μέσα για την επίτευξή του είναι: η χρήση της βίας μέσω των εκτοπισμών, των εξαφανίσεων και των δολοφονιών, η στρατιωτικοποίηση των εδαφών την οποία στηρίζουν και οι λεγόμενες «προοδευτικές αριστερές κυβερνήσεις» και το εμπόριο των ναρκωτικών που προωθείται μέσα από τις συμμαχίες του κράτους, των ολιγαρχιών και των μεγάλων επιχειρήσεων.
Παράλληλα, τόνισε τα κοινά στοιχεία της ανάπτυξης και του πολλαπλασιασμού της Αυτονομίας σε όλη τη Λατινική Αμερική, που εκφράζονται μέσα από την ταυτόχρονη αντίσταση και τη δημιουργία, και στηρίζονται στον πυλώνα της αυτοάμυνας των κοινοτήτων και της πνευματικότητας ως θεμελιώδους στοιχείου που σχετίζεται με το δεσμό της γυναίκας – ζωής – μάνας γης. Υπογράμμισε ότι η πνευματικότητα είναι το στοιχείο που μας «κρατά» σε αυτούς τους διαρκείς αγώνες που δεν έχουν τέλος, ούτε σκοπό την κατάληψη της εξουσίας, αλλά ξετυλίγονται σε έναν αιώνιο κύκλο.
Στη συνέχεια η Vilma Rocío Almendra Quiguanás από την Cauca της Κολομβίας μίλησε για την κοινότητά της που μέχρι το 2009, αποτελούσε το πιο γνωστό ιθαγενικό κίνημα για την αντίσταση του και τις Mingas (διαμαρτυρίες για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων) που έφταναν μέχρι τους 80. 000 ανθρώπους. Ανέφερε ότι ως το 2008-2009 η κοινότητα είχε τον έλεγχο της περιοχής, οπότε το κράτος άρχισε να εξαπολύει επίθεση με σκοπό να τη διαλύσει μέσα από τη διακίνηση των ναρκωτικών. Όπως χαρακτηριστικά είπε: «Έχουν σκοτώσει χιλιάδες συντρόφους, τους πιο επαναστάτες, τους πιο επαναστατικούς ανθρώπους, έχουν σκοτώσει αυτούς που στην πραγματικότητα πιστεύουν στη μητέρα γη, τα άτομα που ξέρουν να διαβάζουν τα πουλιά, που ξέρουν πως να είναι σε επαφή με τον άνεμο».
Περιέγραψε πως τα παιδιά και οι νέοι των κοινοτήτων αποτελούν εύκολη λεία για στρατολόγηση από τις ομάδες των ναρκοεμπόρων, καθώς ζουν μέσα στην εξαθλίωση εξαιτίας της κρατικής αδιαφορίας, με ημερομίσθιο 7 δολάρια για 10 ώρες δουλειά στη συγκομιδή καφέ. Αντίθετα, τα καρτέλ προσφέρουν καλές πληρωμές, κινητά, και μηχανάκια, ζητώντας ως αντάλλαγμα τις δολοφονίες των αγωνιστών των κοινοτήτων. Φυσικά τα κέρδη από το εμπόριο των ναρκωτικών πηγαίνουν στα ναρκο-παραστρατιωτικά κράτη ενώ οι στρατολογημένοι νέοι συχνά καταλήγουν δολοφονημένοι. Έκλεισε το λόγο της αναφέροντας ότι στην κοινότητά της κατάφεραν να απελευθερώσουν τη μητέρα γη και να χτίσουν σχέσεις μη αποικιακές και μη πατριαρχικές, τονίζοντας ότι αν μια τέτοιου είδους σχέση μπορεί να χτιστεί με τη γη τότε μπορεί να δημιουργηθεί και μεταξύ των γονιών και των παιδιών, των συντρόφων και των συντροφισσών.
Η τρίτη ομιλήτρια, η Dilda, από το Κουρδιστάν, ξεκίνησε το λόγο της αναφέροντας ότι μέχρι να απελευθερωθούν οι γυναίκες, οι λαοί δε θα είναι απελευθερωμένοι. Οι γυναίκες είναι ο πρώτες αποικίες. Μίλησε για τον αγώνα της περιοχής της, τη Rojava, που αποδεικνύει στον κόσμο ότι το κράτος – έθνος δεν είναι η μοναδική επιλογή, αλλά ότι υπάρχει άλλος τρόπος που είναι αυτοκυβέρνηση /αυτοδιαχείριση. Υπογράμμισε τη θεμελιώδη σχέση ανάμεσα στη μητέρα γη και τη μητέρα γυναίκα στην οποία ο λαός της στηρίζεται για να καταστρέψει τον κυρίαρχο αρσενικό τρόπο σκέψης, έχοντας ως κεντρικό σύνθημα το: Jin Jiyan Azadi: Γυναίκα Ζωή Ελευθερία!
Η Ana Esther Ceceña, μίλησε για τη μεγάλη διαμάχη που εκτυλίσσεται ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα για την εξουσία του κόσμου αλλά και για τη σημασία που έχει σε αυτόν τον ανταγωνισμό και τη γεωπολιτική αναδιάταξη, το Νοτιοανατολικό Μεξικό. Αναφέρθηκε στην απαλλοτρίωση κάθε τι συμβολικού, πνευματικού και πολιτισμικού που προκαλούν τα μεγαπρότζεκτ (τρένο Μάγια, διαωκεάνιος διάδρομος κ.α) των εταιρειών στα εδάφη του Μεξικού, πέρα της φυσικής απαλλοτρίωσης. Ένα παράδειγμα τέτοιου είδους απαλλοτρίωσης είναι η καταστροφή και η λεηλασία των αρχαιολογικών θησαυρών των περιοχών από όπου θα περάσουν τα έργα και με αυτόν τον τρόπο, η καταστροφή της ιστορίας. Ωστόσο, επεσήμανε ότι αυτό που χρειάζεται τώρα, απέναντι σε αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα, είναι όχι να μας κατακλύσει η ανησυχία αλλά να αναπτύξουμε στρατηγικές για να ξαναχτίσουμε το έδαφος, τον πολιτισμό και τον τρόπο ζωής μας, αναγνωρίζοντας τις ρίζες μας, την ιστορία και τη γεωγραφία στην οποία ανήκουμε.
Τέλος, ο Carlos González, μέλος του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου (Congreso Nacional Indigena) αναφέρθηκε στην, σε παγκόσμιο επίπεδο, βαθιά οικονομική και πολιτισμική κρίση του καπιταλισμού που επιδεινώθηκε εξαιτίας της πανδημίας. Υπογράμμισε ότι απέναντι σε αυτήν την κρίση πρέπει να σταθούμε με σθένος και ακεραιότητα, έχοντας ως στόχο την καταστροφή του πατριαρχικού καπιταλιστικού συστήματος. Μίλησε για τη διασύνδεση όλων των μεγάλων πρότζεκτ (Διαωκέανιος διάδρομος, τρένο Μάγια, αεροδρόμιο της Santa Lucía, σχέδιο Integral Morelos) και τον τελικό τους σκοπό που είναι να επαναορίσουν τα σύνορα της μετανάστευσης. Τόνισε ότι δε μας εξυπηρετούν τα ημίμετρα, οι προτάσεις, οι πολιτικές και οι μεταρρυθμίσεις που μένουν στη μέση, τώρα διακυβεύεται η ίδια η ζωή και απαιτείται να δεσμευτούμε με σοβαρότητα και συνέπεια στον αγώνα. Έκλεισε το λόγο του αναφερόμενος στις δύο αχτίδες ελπίδας, που είναι ο αγώνας και η οργάνωση των γυναικών σε όλο τον κόσμο και η αντίσταση των αυτόχθονων λαών που αγωνίζονται για την υπεράσπιση των εδαφών τους, καλώντας μας να τροφοδοτήσουμε, να μεγαλώσουμε και να ενώσουμε σε συμπόρευση τους δυο αυτούς ελπιδοφόρους αγώνες.
Ύστερα από τις βασικές παρουσιάσεις, οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε διαφορετικές ομάδες όπου μπόρεσαν να ακούσουν σε μεγαλύτερο βάθος τον αγώνα και την αντίσταση πολλών κοινοτήτων, συλλογικοτήτων και να μοιραστούν εμπειρίες από την αυτόνομη οργάνωση, την αυτοδιαχείριση, την τέχνη και την κουλτούρα για το χτίσιμο άλλων κόσμων.
Μερικές από τις θεματικές που συμπεριλήφθηκαν στη συνάντηση ήταν οι παρακάτω:
- Έκθεση σχετική με την ομάδα παρατήρησης στην πολιτεία Guerrero, στις κοινότητες CIPOG-ΕΖ και la Montaña της πολιτείας Guerrero
- Ξενοφοβία και διακρίσεις στο El Salvador
- Αυτόχθονες πολιτικοί κρατούμενοι και βασανισμένοι
- UCIZONI, καταυλισμός διαμαρτυρίας «Γη και Ελευθερία»
- Η κατάσταση στο Κουρδιστάν
- Λαϊκή εκπαίδευση στο Εκουαδόρ
- Η άρθρωση των αγώνων στην πολιτεία Yucatán
- Ο αγώνας ενάντια στο τρένο Μάγια
- Ο αγώνας των αυτόχθονων λαών στην Κολομβία
- Το κίνημα Stop Cop City στην Ατλάντα
- Οι γυναικοκτονίες στο Μεξικό
- Οικονομία και κοινοτικός φεμινισμός
Η διήμερη συνάντηση έκλεισε με την δήλωση του καραβανιού El Sur Resiste που απευθύνθηκε προς τη Γενική Διοίκηση του EZLN, το Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο, το Ιθαγενικό Συμβούλιο της Κυβέρνησης, τις εθνικές και διεθνείς οργανώσεις που αγωνίζονται και αντιστέκονται, τα ελεύθερα, εναλλακτικά, ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης ή όπως αλλιώς ονομάζονται, τους λαούς του Μεξικού και του κόσμου και συνοδεύτηκε από ενθουσιώδη συνθήματα και την υπόσχεση για τη συνέχεια των αγώνων για την υπεράσπιση της μητέρας γης και το χτίσιμο άλλων κόσμων!
¡De sur a norte de este a oeste ganaremos esta lucha cueste lo que cueste ¡
Από το νότο ως το βορρά από την ανατολή ως τη δύση θα νικήσουμε αυτόν τον αγώνα όσο κι αν κοστίσει!
¡Cuando el pueblo se levante por pan, libertad y tierra, temblaran los poderosos de la costa hasta la sierra!
Όταν ο λαός ξεσηκωθεί για ψωμί, λευτεριά και γη, θα τρέμουν οι δυνατοί από την ακτή μέχρι τα βουνά!
