
Για βαθιά αντιδημοκρατική λογική και αλλεργία στα αντίβαρα και τις διαδικασίες του κράτους δικαίου κατηγορεί η Δώρα Αυγέρη την κυβέρνηση, η οποία μαζί με την Ελληνική Λύση ολοκλήρωσε χθες το γαλάζιο «πραξικόπημα» στο ΕΣΡ και την ΑΔΑΕ.
Ολόκληρη η δήλωσή της
Τα deals της κυβερνητικής πλειοψηφίας με τα νεοφασιστικά και ακροδεξιά κόμματα για τον πλήρη έλεγχο των συνταγματικών Ανεξάρτητων Αρχών, του ΕΣΡ και της ΑΔΑΕ, προδίδουν τόσο τη βαθιά αντιδημοκρατική λογική τής κυβέρνησης, όσο και την αλλεργία της στα αντίβαρα και τις διαδικασίες του κράτους δικαίου. Για πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση επιχειρείται μια τόσο ωμή και απροκάλυπτη παρέμβαση στην ανεξαρτησία τους, με την στήριξη μάλιστα της πιο σκληροπυρηνικής Ακροδεξιάς.
Όλες οι πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου οφείλουν να αντιδράσουν συντονισμένα για να ακυρώσουν αυτή την προσπάθεια εξουδετέρωσης του ρόλου των Ανεξάρτητων Αρχών, των ελαχίστων θεσμικών αντιβάρων που έχουν απομείνει ως αναχώματα στον αντιδημοκρατικό εκτροχιασμό του καθεστώτος Μητσοτάκη.
Τι έλειψε το '10-'15 από την παρέα του αρθρογράφου;
Σύμφωνα με τον ίδιο:
Ευτυχώς που το ΚΚΕ ήταν απόν από αυτό το τσίρκο της πολιτικής ατιμίας (στοιχείο 3 της παραπάνω λίστας)!
Αν η μέση στελέχωση της Αριστεράς το 10-15 ήταν άνθρωποι σαν τον Κουβελάκη και τον Λαπαβίτσα, πρωτοπόροι διαννοούμενοι που συνδυάζουν τον θεωρητικό προβληματισμό με την κίνηση της εργατικης τάξης και του λαού για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και του συστήματος, πραγματικοί οργανικοί διαννοούμενοι, δεν θα είχαμε ποτέ την ήττα του 15, τουλάχιστον στην κλίμακα που πήρε. Μπορεί να χάναμε αλλά δεν θα είχαμε συντριβεί, θα υπήρχαμε στο πολιτικό σκηνικό, θα διεκδικούσαμε ακόμα την κυβέρνηση και την εξουσία
Τρομερό κείμενο
Πολύ καλό άρθρο του κύριου Λαπαβίτσα με - επιτέλους- και αυτοκριτική της συνολικότερης Αριστεράς για την περίοδο διακυβέρνησης του Σύριζα και την εποχή του δημοψηφίσματος, είμαι, όμως, της ταπεινής άποψης ότι σήμερα δεν έχουμε Ιούλη του 2015 και "το πουλάκι πέταξε". Η συσπείρωση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς σήμερα στη βάση της πιο πάνω ανάλυσης, που δεν επικεντρώνεται σε επιφανειακά συνθήματα, έρχεται αργά, η κοινωνία δεν θα την καλωσορίσει ως σοβαρή εναλλακτική, μάλιστα όταν και πάλι η αριστερά - είτε ριζοσπαστική είτε ευρύτερη - δεν αντιλαμβάνεται με όρους ρεαλισμού τον εγχώριο συσχετισμό πολιτικών δυνάμεων