του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη 

Πρόκειται για μια από τις πρώτες δημοσιογραφικές αποστολές στο Ντονμπάς από την έναρξη της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» της Ρωσίας, τον Φεβρουάριο του 2022, κατά τη διάρκεια της οποίας ο συνομιλητής μας είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με αξιωματούχους, αλλά και καθημερινούς πολίτες της περιοχής, οι οποίοι αισθάνονται απελευθερωμένοι από τη «σιδερένια μπότα» του νεοναζιστικού τάγματος Αζοφ.

«Ο ελληνικός πληθυσμός είναι εξαγριωμένος με την ελληνική κυβέρνηση»

Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στην επίσκεψή του στο χωριό Σαρτανά, όπου παρακολούθησε ένα φεστιβάλ ελληνικού πολιτισμού. Το συγκεκριμένο χωριό κατοικείται από ελληνικής καταγωγής πληθυσμό από το 1780 και ήρθε στην επικαιρότητα της χώρας μας στις 26 Φεβρουαρίου 2022, όταν το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών προχώρησε σε διάβημα κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας για τον θάνατο τεσσάρων ομογενών από βομβαρδισμό. Σύμφωνα με τον ίδιο, «η ανακοίνωση έξεθεσε την αφάνταστα Ελλάδα, που όφειλε να ξέρει πως η Ρωσία δεν θα βομβάρδιζε ποτέ αυτό το χωριό, ενώ η Ουκρανία είναι πολλούς λόγους να το βομβαρδίσει». Ωστόσο, το «ελληνικό υπ. Εξωτερικών έσπευσε να υπερασπιστεί τη γραμμή της  κυβέρνησης, που είχε ταχθεί με τους ναζί του Αζοφ», θυμίζοντας την ομιλία μέλους του Αζοφ στη Βουλή των Ελλήνων.

«Ο ελληνικός πληθυσμός είναι εξαγριωμένος με την ελληνική κυβέρνηση» τονίζει, καθώς πρώτα τους άφησε αβοήθητους και τώρα τους στερεί τη βίζα, αναγκάζοντάς τους να την πάρουν από το Κίεβο, κάτι που είναι αδύνατο. «Το μόνο που ζητούν αυτοί οι άνθρωποι από την κυβέρνηση είναι να ακολουθήσει την πραγματικότητα, που έχει διαμορφωθεί» προσθέτει.

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες, έκαναν στην Ουκρανία ό,τι είχαν κάνει προηγουμένως στα Βαλκάνια»

Οι κάτοικοι τους μίλησαν για την «ασυδοσία που απολαύμανε το τάγμα Αζοφ από την περίοδο που επικράτησε το πραξικόμημα του Μαϊντάν το 2014 μέχρι πριν τον Φεβρουάριο του ’22, ενώ «επικρατούσε η διάθεση να αφήσουν πίσω το παρελθόν και να μιλήσουν για την επόμενη μέρα». «Υπήρχαν νόμοι από το κράτος της Ουκρανίας που απαγόρευαν να μιλούνται άλλες γλώσσες πέραν των ουκρανικών. Υπήρξε μια πολιτική εθνοκάθαρσης, που ήταν αταίριαστη για την περιοχή» προσθέτει, εξηγώντας πως το Ντονμπάς και η ν/α Ουκρανία υπήρξε ιστορικά ένα «χωνευτήρι» εθνοτήτων με συνδετικό κρίκο τη ρωσική γλώσσα και τον σεβασμό των τοπικών παραδόσεων.

Ωστόσο, «ο ιμπεριαλισμος, οι Ηνωμένες Πολιτείες, έκαναν στην Ουκρανία ό,τι είχαν κάνει προηγουμένως στα Βαλκάνια», όπου «άρχισαν να ρίχνουν λάδι στη φωτιά εύθραστων ισορροπιών που υπήρχαν την εποχή της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας». «Πολύ πριν τον Φεβρουάριο του ’22 υπήρχαν παραβιάσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων κατα μειονοτήτων από την Ουκρανία με την ανοχή της ΕΕ και των ΗΠΑ και από εκεί και πέρα τη συνέχεια την ξέρουμε» ανέφερε.

«Το Ντονμπάς δεν δίνει την εικόνα κατεχόμενης περιοχής – Η μόνη ανησυχία των κατοίκων αφορά τους ουκρανικούς βομβαρδισμούς»

«Αν κάποιος διαβάζει στα δυτικά δημοσιεύματα (και τα ελληνικά που τα αναπαράγουν) για κατεχόμενη Μαριούπολη, Ντονέτσκ κλπ. και περιμένει να δει στους δρόμους Ρώσους στρατιώτες να επιβάλουν ελέγχους, δεν πρόκειται να δει κάτι τέτοιο» τονίζει. Αντίθετα, σύμφωνα με τον συνομιλητή μας, «η μόνη ανησυχία των κατοίκων στο Ντονέτσκ αφορά τους επανειλημμένους ουκρανικούς βομβαρδισμούς», που όμως αναφέρει, γίνονται στο κέντρο της πόλης, λόγω του μίσους τους στον λαό του Ντονμπάς.

«Λίγες ημέρες πριν πάμε εμείς, είχαν χτυπήσει την κεντρική αγορά του Ντονέτσκ και μάλιστα σε πρωϊνή ώρα ώστε να έχει κόσμο» αναφέρει, εξηγώντας «η Ουκρανία νιώθει πως χτυπά έναν εχθρό λαό», αφού οι ουκρανικές δυνάμεις προχωρούν, μάλιστα, σε διπλά χτυπήματα, που στόχο έχουν να αποτελειώσουν τους τραυματίες, αλλά και τους διασώστες και όσους σπεύδουν να βοηθήσουν.

«Οι κάτοικοι της Μαριούπολης μας διαβεβαίωναν πως τα κατεστραμένα κτίρια είναι κατορθώματα του Αζοφ»

Σε ό,τι έχει να κάνει με την ανοικοδόμηση των πόλεων, που καταστράφηκαν από τον πόλεμο, αναφέρει πως συγκεκριμένα «στη Μαριούπολη γίνεται ένα κατασκευαστικό θαύμα», καθώς «27.000 εργάτες έχουν μεταβεί στην πόλη για να εργαστούν, αφού δεν έφταναν οι ντόπιοι εργάτες, τα κτίρια κατασκευάζονται με ρυθμούς πυρετώδεις και παραδίδονται στους κατοίκους». Όπως σημειώνει, «το μεγάλο στοίχημα για τη Ρωσία είναι να κλείσουν οι πληγές του πολέμου χθες αν είναι δυνατόν και να επιστρέψει κανονικά η ζωή στην πόλη».

Μάλιστα, οι ίδιοι οι κάτοικοι τους διαβεβαίωναν την αποστολή ότι «τα κατεστραμένα κτίρια είναι κατορθώματα του Αζοφ», το οποίο κατηγορούν ότι τους χρησιμοποιούσε σαν «ανθρώπινες ασπίδες», ενώ «οι Ρώσοι έρχονταν να τους απελευθερώσουν». Μαλιστά, η πρύτανης του πανεπιστημίου της πόλης, το οποίο οι Αζοφ είχαν καταλάβει και χρησιμοποιούσαν ως οχυρό, ενημέρωσε της αποστολή πως μετά την άτακτη αποχώρηση των νεοναζιστικών ταγμάτων βρέθηκαν στο κτίριο ξένα διαβατήρια, με τον Λ. Βατικιώτη να κάνει λόγο για «πρόκληση», αφού «οι άνθρωποι που ανέλαβαν να επιβάλουν τον ουκρανικό εθνικισμό ήταν ξένοι μισθοφόροι».

«Η ουκρανική γλώσσα δικάσκεται κανονικά στα σχολεία του Ντονμπάς»

Ο Λ. Βατικιώτης ξεκαθάρισε πως η προηγούμενη απαγόρευση των ρωσικών στο Ντονμπάς από το καθεστώς του Κιέβου δεν απαντήθηκε ρεβανσιστικά από τις ρωσικές αρχές, αλλά σήμερα «οποιοδήποτε θέλει μπορεί να ζητήσει να διδάσκεται ουκρανικά στα σχολεία». «Σε αυτή τη περιοχή ή σέβεσαι το πολιτιστικό μωσαϊκό και αφήνεις τον καθένα όχι απλά να μιλάει τη γλώσσα του, αλλά την αναγνωρίζει ως κρατική γλώσσα, όπως έκανε η Ρωσία στη Κριμαία ή σε αυτές τις περιοχές, ή διαφορετικά γίνεται η κατάσταση ναρκοπέδιο» εξηγεί.

Επιπλέον, σημειώνει πως «την περίοδο που η Ρωσία είχε αγκιστρωθεί στις «συμφωνίες του Μινσκ», συνέβαιναν καθημερινά εγκλήματα από τους Αζοφ, τους είχε εγκαταλείψει», θυμίζοντας πως ο αριθμός των 14.500 νεκρών του Ντονμπάς μεταξύ 2014-2021 είναι πολλοί νεκροί. Μάλιστα, αναφέρει πως είδαν μνημεία με ηλικίες παιδιων 4-15 ετών, που δολοφονούνταν στοχευμένα από ελεύθερους σκοπευτές των ουκρανικών δυνάμεων, αλλά «η περίοδος εκείνη θεωρείται κανονική» από τη διεθνή κοινή γνώμη.

«Η Ουκρανία έγινε προωθημένο εργαστήριο νεοφασισμού με την υποστήριξη των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων -Πρέπει να αποκαλύψουμε τα εγκλήματα του νεοφασισμού»

«Οι κάτοικοι του Ντονμπάς καταλαβαίνουν πως η Ουκρανία ήθελε να δημιουργήσει τη δική της εθνική ταυτότητα διαλύοντας τις παραδόσεις των λαών της περιοχής» αναφέρει, περιγράφοντας πως τον «διάχυτο αντιρωσισμό» που επικρατούσε υπό τον έλεγχο της Ουκρανίας «ακόμα και στη Μαριούπολη, που είναι η πιο πολυεθνική πόλη της περιοχής». Μάλιστα, καταγγέλλει το γεγονός πως «η Ουκρανία έγινε ένα προωθημένο εργαστήριο του νεοφασισμού στην ευρωπαϊκή ήπερο και αυτό το ανέχτηκαν και το χρηματοδότησαν οι κυβερνήσεις μας».

Ως εκ τούτου, σημειώνει πως «το ζήτημα δεν είναι να υποστηρίξουμε τους Ρώσους, αλλά τον πολιτισμό, την ανθρωπότητα, αποκαλύπτοντας τα εγκλήματα του νεοφασισμού, που έγιναν με την ανοχή όλων».

«Βλέπουν με αισιοδοξία το μέλλουν, γιατί η ήττα της Ουκρανίας είναι θέμα χρόνου»

Ο Λ. Βατικιώτης σημείωσε ότι οι κάτοικοι του Ντονμπάς «βλέπουν με αισιοδοξία το μέλλουν, γιατί η ήττα της Ουκρανίας είναι θέμα χρόνου». Μάλιστα, σύμφωνα με τον ίδιο «οι Ρώσοι δεν είναι διατεθειμένοι να υπογράψουν μια τρίτη συμφωνία του Μισνκ», καθώς οι ίδιοι οι Δυτικοί έχουν ομολογήσει πως με αυτό τον τρόπο εκμεταλλεύτηκαν τον χρόνο για να ενισχυθεί η Ουκρανία. «Αυτό που δεν αμφισφητείται πλέον είναι το κατοχυρωμένο συμπέρασμα αυτών των λαών να ορίζουν τη μοίρα τους και να μην αποτελούν παιχνίδι του αμερικανικού πολιτισμού, όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια» προσέθεσε.

Τέλος, κάλεσε να αυξηθεί η δική μας αλληλεγγύη μας, συμπληρώνοντας πως δίπλα στα δημοσιεύματα του δυτικού τύπου για τον λαό της Ουκρανίας, «εμείς πρέπει να αναδειξουμε πως όλα αυτά τα χρόνια οι κάτοικοι του Ντομπάς βρέθηκαν στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού», αλλά «και ποιος έχει τελικά την ευθύνη για αυτό συμβαίνει», ο οποίος «δεν είναι άλλος από την Ουκρανία».

Τα άρθρα του Λεωνίδα Βατικιώτη από την αποστολή του στο Ντονμπάς δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα «Kommon».