Στη Βενεζουέλα γεννήθηκε μια Παγκόσμια Εναλλακτική Κοινωνική Ατζέντα

του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη

Το 2021, στον απόηχο των θανάτων 4μιση εκατομμυρίων ανθρώπων από την πανδημία του AIDS, η ALBA-TCP, το Ινστιτούτο «Simon Bolivar» (ISB) και το Τριηπειρωτικό Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών ανέλαβαν την πρωτοβουλία να πραγματοποιήσουν μια συνάντηση δεξαμενών σκέψης και κέντρων κοινωνικής έρευνας, όπου διαπιστώθηκε η ανικανότητα του καπιταλιστικού μοντέλου να εγγυηθεί τη ζωή, καθώς και η ανισότητα αναμεσα στις ανεπτυγμένες χώρες του Παγκόσμιου Βορρά σε σχέση με τις χώρες του Νοτου. Η συνάντηση είχε ως αποτέλεσμα να καταρτιθεί ένα Σχέδιο για τη διάσωση του πλανήτη.

Στα τρία χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, η πανδημία του COVID-19, η σύγκρουση στην Ουκρανία και γενοκτονία Παλαιστίνη επιβεβαίωσαν την παραπάνω πρόγνωση, καθώς και την είσοδο σε μια νέα, πιο δυναμική και επικίνδυνη φάση του ιμπεριαλισμού, καθιστώντας πιο επιτακτική μια εναλλακτική κοινωνική ατζέντα. Σε αυτό το φόντο, κατόπιν πρόσκλησης του πρόεδρου της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο, πραγματοποιήθηκε στις 18 και 19 Απριλίου στην πόλη του Καράκας, η Συνάθροιση για μια Παγκόσμια Εναλλακτική Κοινωνική Ατζέντα, η οποία συγκέντρωσε περίπου 300 αντιπροσώπους από κινήματα 60 χωρών από την Ασία, την Αφρική, την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική, τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική.

Ο ίδιος συμμετείχα ως μέρος του ελληνικού τμήματος του Δικτύου Διανοουμένων και Καλλιτεχνών στην Υπεράσπιση της Ανθρωπότητας (REDH), ενώ στο TPP μπορείτε να βρείτε ρεπορτάζ, με τις ομιλίες των εκπροσώπων των κοινωνικών κινημάτων, την εισήγηση του Βιτζάι Πρασάντ, Ινδού ιστορικού, δημοσιογράφου και διευθυντή της Τριηπειρωτικής: Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών, με θέμα την εμφάνιση ενός νέου σταδίου του ιμπεριαλισμού, τον σούπερ-ιμπεριαλισμό με επικεφαλής τις ΗΠΑ, καθώς και τις παρεμβάσεις του Νικολάς Μαδούρο και άλλων ηγετών της Λατινικής Αμερικής.

Παραθέτουμε μεταφρασμένο στα ελληνικά το σχέδιο για Παγκόσμια Εναλλακτική Κοινωνική Ατζέντα, που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της ALBA-TCP:

Πρόλογος

του Jorge Arreaza (Εκτελεστικός Γραμματέας, ALBA-TCP)

Πριν από τριάντα χρόνια, οι αρχιτέκτονες και πρωτεργάτες του νεοφιλελευθερισμού διαβεβαίωναν ότι η ιστορία έφτανε στο τέλος της. Πέρασε ένα τέταρτο του αιώνα από τότε που ο Κομαντάντε Ούγκο Τσάβες κέρδισε τις εκλογές στη Βενεζουέλα και μετά από αυτό το γεγονός δημιουργήθηκαν και άλλες εκφράσεις λαϊκής εξέγερσης στην αμερικανική ήπειρο και στον υπόλοιπο Παγκόσμιο Νότο, οι οποίες απέδειξαν ότι η νεοφιλελεύθερη θέση απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Αντιθέτως, οι πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα υπήρξαν μάρτυρες της αναπόφευκτης και σεισμικής γέννησης μιας νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, στην οποία οι λαοί αντιστέκονται στο σχέδιο κυριαρχίας του κεφαλαίου που το μόνο που έχει κάνει είναι να βαθαίνει τα επίπεδα της κοινωνικής ανισότητας, την εξάρτηση από δομές που αναπαράγουν τη φτώχεια, τη λεηλασία του πλανήτη και των κοινών αγαθών της φύσης και μια άνευ προηγουμένου κλιμάκωση των πολέμων.

Ζούμε σε μια φάση κατά την οποία η έννοια του ιμπεριαλισμού αποκτά νέο νόημα. Η ανώτερη φάση του καπιταλισμού, όπως την αποκαλούσε ο Λένιν, αναβαθμίζεται σε ένα ακόμη πιο σύνθετο στάδιο, αυτό που ορισμένοι ειδικοί έχουν προσδιορίσει ως «υπερ-ιμπεριαλισμό» (hyper-imperialism). Σε αυτή τη νέα φάση, η αδηφαγία, η ευελιξία και η ικανότητά του για αναπαραγωγή διευρύνονται, αλλά ταυτόχρονα η κυριαρχία και ο έλεγχός του περιορίζονται στους βασικούς τομείς της παραγωγής και το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αυτός ο ιμπεριαλισμός, συγκεντρωμένος στη γεωπολιτική έννοια του Παγκόσμιου Βορρά, καταφεύγει στον υβριδικό και πολυεπίπεδο πόλεμο και στον έλεγχο της πληροφορίας ως τα τελευταία του μέσα για να διατηρήσει την ηγεμονία του, προσπαθώντας να αντισταθμίσει την οικονομική και παραγωγική του αδυναμία με τη χρήση στρατιωτικής βίας και άλλων μέσων αναγκαστικής υποταγής στα σχέδιά του, κάθε φορά με λιγότερη νομιμοποίηση και συμμόρφωση.

Η σύγκρουση που προκάλεσε στην Ουκρανία, η συνεχιζόμενη γενοκτονία κατά του παλαιστινιακού λαού, οι συγκρούσεις στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, στο Σουδάν, στην Υεμένη, στη Συρία ή στη Δυτική Σαχάρα, η βία και η θεσμική κρίση στην Αϊτή, οι αποκλεισμοί και τα εγκληματικά μέτρα κατά της Κούβας, της Βενεζουέλας, της Νικαράγουας και του ενός τρίτου της ανθρωπότητας, η αναγέννηση του φασισμού στην Ευρώπη και η επέκτασή του σε άλλες περιοχές, καθώς και η αδυναμία των Ηνωμένων Εθνών να περιορίσουν όλες αυτές τις απειλές, μας επιτρέπουν να αντιληφθούμε τον επείγοντα χαρακτήρα της ιστορικής στιγμής. Ο ιμπεριαλισμός αντιδρά σαν πληγωμένο θηρίο και επιτίθεται με τα πιο άγρια νύχια του, ώστε κανείς να μην αντιλαμβάνεται πώς αιμορραγεί παντού.

Από την άλλη πλευρά, στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, οι ιδέες του Σιμόν Μπολίβαρ για την ένωση βρήκαν νέο γόνιμο έδαφος στις αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες που δημιούργησαν οι λαοί αυτού του αιώνα. Έτσι, διαμορφώθηκαν πλατφόρμες, προγράμματα και οργανώσεις για να καθοδηγήσουν μια πορεία ενότητας και ολοκλήρωσης βασισμένη στον αμοιβαίο σεβασμό, τη συμπληρωματικότητα, την αλληλεγγύη και την οικοδόμηση μιας παγκόσμιας ισορροπίας, με δικαιοσύνη και ισότητα: Η Μπολιβαριανή Συμμαχία για τους Λαούς της Αμερικής μας (ALBA-TCP) εμπνέεται και είναι ο κύριος φορέας αυτών των ανανεωμένων ιδεών και αρχών.

Εν τω μεταξύ, η Κίνα καθίσταται σήμερα η κινητήρια δύναμη της παγκόσμιας οικονομίας και οι BRICS+ διαμορφώνονται ως ένας οικονομικός πόλος που ήδη υπερβαίνει την οικονομική ισχύ των κύριων καπιταλιστικών χωρών μαζί. Η φωνή των λαών, που ακούστηκε από το πρώτο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ στο Πόρτο Αλέγκρε, συνεχίζει να ακούγεται από την αγροτιά της Ινδίας ή της Ευρώπης, στην αντιαποικιοκρατία του Σαχέλ, στις διαδηλώσεις στους δρόμους της Νέας Υόρκης που φωνάζουν για ειρήνη στην Παλαιστίνη και σε τόσα άλλα μέρη.

Εν μέσω αυτής της μεγάλης αντιπαράθεσης για τη ζωή, τα λαϊκά κινήματα και οι οργανώσεις του κόσμου, μαζί με τις κυβερνήσεις που προσπαθούν να προωθήσουν μια ανεξάρτητη πολιτική, έχουν την πρόκληση να οικοδομήσουν και να συμφωνήσουν σε μια κοινή ατζέντα ελάχιστης εργασίας, όπου οι διαφορετικές απόψεις και εμπειρίες μας μπορούν να συγκλίνουν για να δημιουργήσουν μια εναλλακτική λύση που θα υπερασπίζεται το δικαίωμα στην κυριαρχία και τη ζωή με αξιοπρέπεια στον πλανήτη μας. Η Μητέρα Γη βρίσκεται στα όρια της τεταμένης σχέσης της με την ανθρωπότητα. Προκειμένου να εναρμονίσουμε τις ανθρώπινες και φυσικές σχέσεις, πρέπει να καταλήξουμε σε συμφωνίες και συναίνεση που θα μας επιτρέψουν να δημιουργήσουμε τις ουσιαστικές προϋποθέσεις για να στρέψουμε την πορεία της ιστορίας προς τη ζωή, προς τους λαούς, προς την ισορροπία. Ο δάσκαλος και μέντορας του Μπολιβάρ, Σιμόν Ροντρίγκεζ, είπε:

«Ο μεγαλύτερος ΘΑΝΑΤΟΣ του ανθρώπου στην ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ είναι να ΜΗΝ ΕΧΕΙ με τους συνανθρώπους του μια ΚΟΙΝΗ ΑΙΣΘΗΣΗ για το τι είναι καλό για όλους. Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ θα μπορούσε να διορθώσει αυτό το κακό- αλλά έχουμε ελάχιστη κατανόηση της έννοιας της λέξης, και υπάρχουν δυσκολίες στο δρόμο της εγκαθίδρυσής της που δεν θα κόστιζε πολύ να ξεπεραστούν».

Πρέπει λοιπόν να εγγυηθούμε αυτή την κοινή αίσθηση και να ξεπεράσουμε όλες τις δυνάμεις και τις δυσκολίες που στέκονται εμπόδιο και προσπαθούν να μας εμποδίσουν να φτάσουμε σε ένα κοινό πεπρωμένο ειρήνης και αρμονίας για όλους.

Η μεταπανδημική εποχή μας άφησε πίσω της την απώλεια 7 εκατομμυρίων ανθρώπων και την απόδειξη ότι το σύστημα του κεφαλαίου δεν είναι σχεδιασμένο να προστατεύει την ανθρώπινη ζωή, ούτε τη ζωή του πλανήτη. Οι λαοί του κόσμου πρέπει να αντιμετωπίσουν την απειλή της επιβολής μιας «τάξης βασισμένης σε κανόνες» που παραβιάζει τις αρχές του Χάρτη του ΟΗΕ και επιδιώκει να μειώσει το ρόλο του κράτους.

Για το λόγο αυτό, το 2021, η Εκτελεστική Γραμματεία της ALBA-TCP μαζί με το Ινστιτούτο Σιμόν Μπολίβαρ για την Ειρήνη και την Αλληλεγγύη μεταξύ των Λαών και η Τριηπειρωτική: Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών ανέλαβε την πρωτοβουλία να διοργανώσει μια συνάντηση των δεξαμενών σκέψης και των Κέντρων Κοινωνικών Ερευνών, των οποίων το έγγραφο που προέκυψε περιέγραψε ορισμένες ιδέες στο πλαίσιο ενός φιλόδοξου σχεδίου για τη διάσωση του πλανήτη, το οποίο σήμερα επικαιροποιούμε και παρουσιάζουμε για συζήτηση και εφαρμογή. Επιμένουμε, πριν από αυτό το νέο και οριστικό σταυροδρόμι για την ανθρωπότητα, να παρουσιάσουμε αυτές τις ιδέες προκειμένου να συζητηθούν και να δημιουργηθεί μια ελάχιστη ατζέντα συγκεκριμένων δράσεων και εναλλακτικών λύσεων στο κυρίαρχο σύστημα, έτσι ώστε οι λαοί, τα κινήματα και οι πολιτικές οργανώσεις και τα ανεξάρτητα κράτη, να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε από κοινού τις κύριες προκλήσεις της ανθρωπότητας και του πλανήτη. Μια παγκόσμια ατζέντα, επειδή είμαστε πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις για τις κρίσεις που αντιμετωπίζουμε- μια νέα Παγκόσμια Κοινωνική Εναλλακτική που κινεί τις πλειοψηφίες με βάση την Κοινή Αίσθηση.

Ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός, σε αυτή τη νέα εποχή της υπερ- επιθετικότητας και της αναπόφευκτης παρακμής, έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα σύστημα θανάτου και καταστροφής, με απρόβλεπτες συνέπειες για τη φύση, πολέμους, γενοκτονίες, πείνα, ανισότητα και δυστυχία. Είναι, ωστόσο, ένα σύστημα με ισχυρά θεμέλια και τη δυνατότητα μετάλλαξης, το οποίο, παρά το ότι αποδυναμώνεται, δεν θα εξαφανιστεί από μόνο του. Ακριβώς σε αυτούς τους καιρούς η ενότητα των λαών καθίσταται ζωτικής σημασίας, αν θέλουμε να σώσουμε τον πλανήτη και την ανθρωπότητα. Το παρόν έγγραφο αποτελεί πρόσκληση για την εδραίωση αυτής της απαραίτητης ενότητας και για την εποικοδομητική συζήτηση που θα μας οδηγήσει να δημιουργήσουμε την απαραίτητη δύναμη για να ζήσουμε και να θριαμβεύσουμε με αξιοπρέπεια.

Εισαγωγή: Ένα νέο σχέδιο κατά του υπερ-ιμπεριαλισμού

των Vijay Prashad (Τριηπειρωτική) και Carlos Ron (ISB).

Οι χώρες του Παγκόσμιου Βορρά είναι πλημμυρισμένες με οπλικά συστήματα που έχουν τη δυνατότητα να ανατινάξουν τον κόσμο πολλές φορές. Οι χώρες του Παγκόσμιου Βορρά όχι μόνο διαθέτουν στρατούς θανατηφόρους και επικίνδυνους, αλλά είναι και οι μεγαλύτεροι εξαγωγείς όπλων στον υπόλοιπο κόσμο, τροφοδοτώντας συγκρούσεις που θα μπορούσαν να διευθετηθούν με διπλωματία. Όσο μεγαλύτερο είναι το οπλοστάσιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η σιγουριά ότι θα είναι ο διαμεσολαβητής των διαφορών – και έτσι, ακόμη και ασήμαντα προβλήματα που μπορούν να επιλυθούν με διαπραγματεύσεις κλιμακώνονται γρήγορα σε πόλεμο. Και, για τις χώρες του Παγκόσμιου Βορρά, η ίδια η ιδέα της διπλωματίας έχει περιοριστεί στη «στρατιωτική διπλωματία», όπου οι στρατηγοί παραμερίζουν τους πολίτες και ηγούνται της συζήτησης με κομπασμό. Είναι αυτή η συντριπτική στρατιωτική ισχύς του Παγκόσμιου Βορρά που έχει εγκαινιάσει το στάδιο του υπεριμπεριαλισμού, ενός ιμπεριαλισμού επικίνδυνου και παρακμιακού.

Η ονομασία υπερ-ιμπεριαλισμός επιλέχθηκε για να υποδηλώσει τον φρενήρη χαρακτήρα αυτού του ιμπεριαλισμού, την υπερβολικά ενθουσιώδη χρήση ένοπλης βίας για την επίλυση προβλημάτων. Πρόκειται για ένα όνομα που ταιριάζει στη στάση του Παγκόσμιου Βορρά, ο οποίος λειτουργεί ως μπλοκ μέσω ενός πολιτικού σχηματισμού (G-7), μιας στρατιωτικής συμμαχίας (ΝΑΤΟ) και μιας επιχείρησης ανταλλαγής πληροφοριών (δίκτυο πληροφοριών των «Δεκατεσσάρων Ματιών»). Οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται στον πυρήνα αυτού του υπερ- ιμπεριαλιστικού μπλοκ, με τους υποταγμένους συμμάχους της Ευρώπης, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας που ακολουθούν πειθήνια τα καπρίτσια της Ουάσινγκτον. Δεν αρκεί η πρόκληση ενός πολέμου στην Ουκρανία με την προώθηση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, αλλά το υπερ-ιμπεριαλιστικό μπλοκ του Παγκόσμιου Βορρά πιέζει τώρα στην ανατολική Ασία μέσω της απόπειρας επέκτασης του ΝΑΤΟ και μέσω προκλήσεων σχετικά με την Ταϊβάν. Είναι σχεδόν λες να και το υπερ-ιμπεριαλιστικό μπλοκ επιθυμεί έναν μαζικό παγκόσμιο πόλεμο που θα επικεντρωθεί στους αντιπάλους του, αυτό που θεωρεί «σχεδόν ισότιμους αντιπάλους» του, την Κίνα και τη Ρωσία.

Επικίνδυνο

Μια νέα μελέτη του Τριηπειρωτικού Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών (Υπερ-ιμπεριαλισμός: Ένα επικίνδυνο και παρακμιακό νέο στάδιο, Ιανουάριος 2024) επισημαίνει ότι οι προηγούμενες εκτιμήσεις των στρατιωτικών δαπανών των ΗΠΑ είναι κατάφωρα υποεκτιμημένες. Στην πραγματικότητα, μια σωστή ανάλυση του προϋπολογισμού των ΗΠΑ δείχνει ότι οι στρατιωτικές δαπάνες το 2022 ήταν 1,53 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αν προσθέσετε σε αυτό τους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς του μπλοκ του Παγκόσμιου Βορρά, τότε είναι σαφές ότι το 74,3% των πραγματικών παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών το 2022 ήταν από την ομάδα αυτή. Ο Παγκόσμιος Βορράς είναι επίσης υπεύθυνος για το 72% των εξαγωγών όπλων. Ο έλεγχος των όπλων και η δυνατότητα καταστροφής χωρών καθιστά το μπλοκ του Παγκόσμιου Βορρά επικίνδυνο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους βέβεια ηττήθηκαν στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, αλλά αυτές οι αποχωρήσεις έγιναν αφού οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους σφυροκόπησαν τις χώρες, καταστρέφοντας τις υποδομές και τις δυνατότητές τους.

Την ίδια στιγμή που ο Παγκόσμιος Βορράς ξοδεύει τεράστια ποσά από τους πολύτιμους πόρους του για τον στρατό, έχει μειώσει τις καθαρές επενδύσεις του ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (οι Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, είναι καθαρός εισαγωγέας κεφαλαίου, το οποίο είναι το κλειδί για τη διαδικασία δημιουργίας πλούτου που έχει χρηματοδοτηθεί και αποτελεί κρίσιμο οικονομικό μηχανισμό του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Τα παγκόσμια κεφαλαιακά περιουσιακά στοιχεία είναι κατά κύριο λόγο σε δολάρια ΗΠΑ και τροφοδοτούν τη συνολική θέση του αμερικανικού μονοπωλιακού-χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι ακριβές να πούμε ότι το υπεριμπεριαλιστικό μπλοκ του Παγκόσμιου Βορρά είναι ικανό να ανατινάξει γέφυρες, αλλά δεν είναι ικανό να τις χτίσει.

Παρακμιακό

Ένα από τα αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά της πολιτικής των χωρών του Παγκόσμιου Βορρά ήταν η απόλυτη πτώση του πνευματικού επιπέδου της ηγεσίας τους. Το ζήτημα στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, δεν είναι απλώς η ηλικία του Τζο Μπάιντεν ή η τρέλα του Ντόναλντ Τραμπ. Είναι, στην πραγματικότητα, ότι ούτε ο Μπάιντεν ούτε ο Τραμπ, αλλά ούτε και ο Σολτς της Γερμανίας ή ο Μακρόν της Γαλλίας δεν έχουν σχέδιο για τις χώρες τους. Κανένας από αυτούς τους ηγέτες δεν προσφέρει διέξοδο από την οικονομική παθογένεια στις χώρες αυτές, μια παθογένεια που έχει βαθύνει από την έλλειψη παραγωγικών επενδύσεων και την πληθωριστική πίεση λόγω του πολέμου στην Ουκρανία. Οι ομιλίες τους ακούγονται εξαντλημένες- οι ιδέες τους είναι φθαρμένες. Στην πραγματικότητα, η έλλειψη σχεδίου είναι αυτό που κάνει τις άρχουσες τάξεις του Παγκόσμιου Βορρά παρακμιακές.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, η παιδική φτώχεια υπερδιπλασιάστηκε πέρυσι σε σχέση με το προηγούμενο έτος και τα συνολικά ποσοστά φτώχειας αυξήθηκαν σε υψηλά επίπεδα δεκαετίας (πρόκειται για τη μεγαλύτερη αύξηση της φτώχειας που έχει καταγραφεί ποτέ σε ένα έτος). Μέρος αυτής της αύξησης οφείλεται στη λήξη των μέτρων έκτακτης ανάγκης που έθεσε σε εφαρμογή η κυβέρνηση Μπάιντεν. Αλλά αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος. Απλώς δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για την αναζωογόνηση της οικονομίας σε περιοχές που έχουν ξεχαστεί από την άρχουσα τάξη, όπως οι εργοστασιακές έρημοι διαμορφώθηκαν από τους υπολογισμούς αρμπιτράζ των χρηματιστών πριν από περίπου σαράντα χρόνια. Η μάχη στο αμερικανικό Κογκρέσο γίνεται για τις φορολογικές πιστώσεις που θα επιτρέψουν στους φτωχούς να αποκτήσουν κάποιο εισόδημα, αλλά τίποτα περισσότερο από αυτό. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για τον τερματισμό της φτώχειας. Αυτό καθιστά την άρχουσα τάξη παρακμιακή ως προς την κοσμοθεωρία της. Στο φόντο αυτής της παρακμής βλέπουμε την άνοδο των ακροδεξιών δυνάμεων.

Ένας ιμπεριαλισμός

Η ειρηνική άνοδος των χωρών του Παγκόσμιου Νότου αποτελεί μια ολοκληρωμένη οικονομική πρόκληση για την ιμπεριαλιστική παγκόσμια κυριαρχία. Για πρώτη φορά μετά από εξακόσια χρόνια, οι ατλαντικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έρχονται αντιμέτωπες με μια μη λευκή οικονομική δύναμη ικανή να τους αντιμετωπίσει. Η απάντηση του υπερ-ιμπεριαλιστικού μπλοκ είναι να προχωρήσει στη βία, είτε με κυρώσεις είτε με πόλεμο. Οι χώρες που απειλούνται από τον Παγκόσμιο Βορρά -ιδιαίτερα η Κίνα και η Ρωσία – είναι σε μεγάλο βαθμό αμυντικές δυνάμεις, με τα στρατιωτικά μέσα για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, αλλά όχι για να αναμετρηθούν με τη στρατιωτική δύναμη του Παγκόσμιου Βορρά. Οι στρατιωτικές δαπάνες της Κίνας, για παράδειγμα, είναι πολύ μικρότερες από εκείνες του Παγκόσμιου Βορρά (είναι υπεύθυνη για το 10,2% των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών, με τη Ρωσία να είναι υπεύθυνη για το 3% και την Ινδία για το 2,8%). Οι Ηνωμένες Πολιτείες δαπανούν 21 φορές περισσότερα για τον στρατό τους ανά άτομο από ό,τι η Κίνα για τον στρατό της.

Είναι σαφές ότι ο Παγκόσμιος Νότος, σε αντίθεση με τον Παγκόσμιο Βορρά, δεν είναι ένα μπλοκ και σίγουρα δεν είναι ένα στρατιωτικό μπλοκ. Έτσι, ο Παγκόσμιος Νότος αντιμετωπίζει το ακραίο μονοπώλιο των στρατιωτικών δαπανών από το στρατιωτικό μπλοκ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Αυτό αποτελεί τον σαφή και παρόντα κίνδυνο για όλες τις χώρες του Παγκόσμιου Νότου- αποτελεί άμεσο κίνδυνο για τη συνέχιση της ύπαρξης της ανθρωπότητας και του πλανήτη. Με τη σειρά της, η πιο σημαντική πτυχή της κρατικής εξουσίας -δηλαδή η στρατιωτική εξουσία- ο απόλυτος κεντρικός κίνδυνος για τις εργατικές τάξεις όλων των χωρών, ιδιαίτερα για τα έθνη του κόσμου, που βρίσκονται στην αθέατη πλευρά, βρίσκεται στο υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Αντικειμενικά, δεν υπάρχει κάποιος υπο-ιμπεριαλισμός ή μη δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (τέτοιες έννοιες είναι υποκειμενικές πλάνες που θολώνουν τις υπαρκτές πραγματικότητες).

Ένα νέο έργο

Οι υπερ-ιμπεριαλιστικές δυνάμεις απλά δεν έχουν ένα νέο σχέδιο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τις αποκαλούμε παρακμιακές. Χρειάζεται ένα νέο σχέδιο. Πρέπει να προκύψει από τους κοινωνικούς αγώνες των λαών και από τις κυβερνήσεις που είναι προσηλωμένες στην ευημερία των λαών. Παρακάτω, θα βρείτε μια περίληψη αυτού του νέου σχεδίου, αιτήματα που υπερβαίνουν τις μακροχρόνιες κρίσεις της νεοφιλελεύθερης λιτότητας, των καθεστώτων χρέους που προκαλούνται και της κακής ανάπτυξης. Παραθέτουμε αυτά τα αιτήματα, με επίκεντρο δώδεκα ζητήματα, για να εμβαθύνουμε τις συζητήσεις μας σχετικά με το τι είναι δυνατό, τι είναι απαραίτητο. Αυτό είναι ένα σχέδιο για μια παγκόσμια κοινωνική εναλλακτική ατζέντα.

Δημοκρατία και Παγκόσμια Τάξη

1. Διασφάλιση ότι όλα τα δικαιώματα είναι διαθέσιμα σε όλους τους λαούς, όχι μόνο σε εκείνους που είναι πολίτες ενός κράτους- τα δικαιώματα αυτά πρέπει να ισχύουν για όλες τις μέχρι σήμερα περιθωριοποιημένες κοινότητες, όπως οι γυναίκες, οι αυτόχθονες, οι έγχρωμοι, οι μετανάστες, τα άτομα χωρίς χαρτιά, τα άτομα με αναπηρία, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, οι καταπιεσμένες κάστες και οι φτωχοποιημένοι.
2. Πρόοδος στην κοινοτική οργάνωση προσαρμοσμένη στην πραγματικότητα κάθε χώρας, με κατεύθυνση την κοινοτικοποίηση της ιδιοκτησίας και της διαχείρισης σε κάθε περιοχή και την παραγωγή δικτύων μεταξύ των εδαφικών οργανώσεων για τη δημιουργία ενός εναλλακτικού και αντι-ηγεμονικού κοινωνικού και παραγωγικού ιστού.
3. Επιβεβαίωση της σημασίας του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (1945).
4. Να επιμείνουμε ότι τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών πρέπει να τηρούν τον Χάρτη, συμπεριλαμβανομένων των ειδικών απαιτήσεων του σχετικά με τη χρήση κυρώσεων και βίας (κεφάλαια VI και VII).
5. Επανεξέταση της μονοπωλιακής εξουσίας που ασκεί το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ σε αποφάσεις που επηρεάζουν ένα μεγάλο τμήμα του πολυμερούς συστήματος- συμμετοχή της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ σε έναν σοβαρό διάλογο για τη δημοκρατία εντός της παγκόσμιας τάξης.
6. Να επιμείνουμε ότι οι πολυμερείς οργανισμοί – όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ) – διαμορφώνουν πολιτικές σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (1948)- να απαγορεύσουμε κάθε πολιτική που αυξάνει τη φτώχεια, την πείνα, την έλλειψη στέγης και τον αναλφαβητισμό.
7. Να επιβεβαιώσουμε την κεντρική θέση του πολυμερούς συστήματος στους βασικούς τομείς της ασφάλειας, της εμπορικής πολιτικής και των δημοσιονομικών ρυθμίσεων, αναγνωρίζοντας ότι περιφερειακοί φορείς όπως το ΝΑΤΟ και παρεμβατικοί θεσμοί όπως ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) έχουν αντικαταστήσει τα Ηνωμένα Έθνη και τους οργανισμούς τους (όπως η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη) στη διαμόρφωση αυτών των πολιτικών.
8. Διαμόρφωση πολιτικών για την ενίσχυση των περιφερειακών μηχανισμών και την εμβάθυνση της
   ενσωμάτωση των αναπτυσσόμενων χωρών.
9. Να αποτρέψουμε τη χρήση του παραδείγματος της ασφάλειας – ιδίως της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και των ναρκωτικών – για την αντιμετώπιση των κοινωνικών προκλήσεων του κόσμου.
10. Περιορισμός των δαπανών για όπλα και μιλιταρισμό- διασφάλιση της αποστρατιωτικοποίησης του διαστήματος.
11. Μετατροπή των πόρων που δαπανώνται για την παραγωγή όπλων για τη χρηματοδότηση κοινωνικά επωφελούς παραγωγής.

Περιβάλλον

1. Με βάση τη φόρμουλα της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη του 1992 για τις «κοινές αλλά διαφοροποιημένες ευθύνες», να υποχρεώσουμε τις ανεπτυγμένες χώρες που φέρουν την ιστορική ευθύνη για την πρόκληση της κλιματικής καταστροφής να μειώσουν γρήγορα τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα για να σταματήσουν την άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας πάνω από το κρίσιμο όριο του 1,5 °C.
2. Να απαιτήσουμε από τις ανεπτυγμένες χώρες να μειώσουν τις μέσες κατά κεφαλήν εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα σε 2,3 τόνους το πολύ έως το 2030, όσο δηλαδή εκτιμά η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή ότι είναι ο αναγκαίος παγκόσμιος μέσος όρος για να περιοριστεί η υπερθέρμανση του πλανήτη στον 1,5 °C.
3. Να διασφαλίσουμε ότι οι ανεπτυγμένες χώρες του Παγκόσμιου Βορρά θα παρέχουν κλιματική αποζημίωση για τις απώλειες και τις ζημιές που προκαλούνται από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και θα χρηματοδοτούν επαρκώς τις δημόσιες υποδομές για την αντικατάσταση της εξάρτησης από την ενέργεια που βασίζεται στον άνθρακα.
4. Να τηρηθούν οι υποσχέσεις της συμφωνίας του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή, σύμφωνα με τις οποίες οι ανεπτυγμένες χώρες θα παρέχουν 100 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για την αντιμετώπιση των αναγκών των αναπτυσσόμενων χωρών. Οι ανάγκες αυτές περιλαμβάνουν την προσαρμογή και την ανθεκτικότητα στις πραγματικές και καταστροφικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, τις οποίες ήδη επωμίζονται οι αναπτυσσόμενες χώρες (ιδίως οι χώρες με χαμηλό υψόμετρο και τα μικρά νησιωτικά κράτη).
5. Μεταφορά τεχνολογίας και χρηματοδότησης στις αναπτυσσόμενες χώρες για τον μετριασμό του και την απομάκρυνση από τα ενεργειακά συστήματα που βασίζονται στον άνθρακα.
6. Να απαιτήσουμε από τις ανεπτυγμένες χώρες που ευθύνονται για τη ρύπανση των υδάτων, του εδάφους και του αέρα με τοξικά και επικίνδυνα απόβλητα – συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών αποβλήτων – να αναλάβουν το κόστος καθαρισμού και να σταματήσουν να παράγουν και να χρησιμοποιούν τοξικά απόβλητα.
7. Υπό έναν συνεκτικό, αναθεωρημένο ορισμό προσαρμοσμένο στις άμεσες επείγουσες ανάγκες των αναπτυσσόμενων χωρών, να εκπονήσουμε ένα πρόγραμμα μετάβασης προς ένα παράδειγμα ικανό να μετριάσει και να προσαρμόσει τα ενεργειακά συστήματα που βασίζονται στον άνθρακα. Αυτό θα πρέπει να συνδυαστεί με ορθολογικά κανάλια χρηματοδότησης για τις αναπτυσσόμενες χώρες, να περιλαμβάνει την άμεση συμμετοχή των αναπτυσσόμενων χωρών και να προσαρμοστεί ανάλογα με την κλίμακα των αναγκών και την προθυμία συντονισμού της χρηματοδότησης. Αυτός ο οδικός χάρτης προς ένα συντονισμένο παράδειγμα με τις μεγάλες χώρες θα πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να αποτελέσει την πρώτη ύλη για οποιαδήποτε ενεργειακή μετάβαση στο εγγύς μέλλον.

Οικονομικά

1. Επαναδιαπραγμάτευση όλων τα απεχθών εξωτερικών χρέη των αναπτυσσόμενων χωρών.
2. Να ξεκινήσουν συζητήσεις σχετικά με τις αποζημιώσεις για την αποικιακή λεηλασία, συμπεριλαμβανομένης της υποδούλωσης.
3. Κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων που βρίσκονται σε παράνομους φορολογικούς παραδείσους.
4. Θέσπιση ανώτατων ορίων στα επιτόκια που χρεώνουν οι εμπορικοί και πολυμερείς δανειστές στις αναπτυσσόμενες χώρες.
5. Αποθάρρυνση των δραστηριοτήτων μετατόπισης κερδών των πολυεθνικών εταιρειών και υιοθέτηση μιας ενιαίας προσέγγισης για τη φορολόγηση του μεριδίου των παγκόσμιων κερδών που παράγονται από τις θυγατρικές των πολυεθνικών εταιρειών.
6. Εφαρμογή φόρων στον πλούτο και την κληρονομιά.
7. Εφαρμογή υψηλότερων φορολογικών συντελεστών για εισοδήματα, όπως τα κεφαλαιακά κέρδη, που πραγματοποιούνται μέσω της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας από όλες τις μη τραπεζικές εταιρικές οντότητες.
8. Εκδημοκρατισμός του τραπεζικού συστήματος με την επέκταση του ρόλου και του μεγέθους των δημόσιων τραπεζών και με την εφαρμογή περισσότερων ρυθμίσεων και διαφάνειας για τις ιδιωτικές τράπεζες.
9. Επιβολή ανώτατων ορίων ως ποσοστό του παθητικού στην κερδοσκοπική τραπεζική δραστηριότητα των εμπορικών τραπεζών.
10. Ρύθμιση των επιτοκίων που χρεώνουν οι τράπεζες για συγκεκριμένα αγαθά, όπως για στεγαστικά δάνεια.
11. Θέσπιση κεφαλαιακοών ελέγχων για να αποτραπεί η φυγή κεφαλαίων.
12. Δημιουργία ανθρωποκεντρικών εναλλακτικών λύσεων στη χρηματοδότηση υπό την ηγεσία του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας για αναπτυξιακά προγράμματα.
13. Ενθάρρυνση της δημιουργίας περιφερειακών μηχανισμών εμπορικής συμφιλίωσης.
14. Εφαρμογή αυστηρών κανονισμών για τα συνταξιοδοτικά ταμεία, ώστε οι αποταμιεύσεις των πολιτών να μη χρησιμοποιούνται αλόγιστα για χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία- ενθάρρυνση της δημιουργίας συνταξιοδοτικών ταμείων του δημόσιου τομέα.

Υγεία

1. Κατάργηση των ελέγχων για πατέντες στα βασικά φάρμακα και διευκόλυνση της μεταφοράς ιατρικής επιστήμης και τεχνολογίας στις αναπτυσσόμενες χώρες.
2. Αποεμπορευματοποίηση, ανάπτυξη και αύξηση των επενδύσεων σε ισχυρή δημόσια συστήματα υγείας.
3. Ανάπτυξη της φαρμακευτικής παραγωγής του δημόσιου τομέα, ιδίως στις αναπτυσσόμενς χώρες.
4. Δημιουργία διακυβερνητικής ομάδας των Ηνωμένων Εθνών για τις απειλές κατά της υγείας.
5. Υποστήριξη και ενίσχυση του ρόλου που διαδραματίζουν τα συνδικάτα των εργαζομένων στον τομέα της υγείας στο χώρο εργασίας και στην οικονομία.
6. Εξασφάλιση ότι άτομα από μη προνομιούχα περιβάλλοντα και αγροτικές περιοχές εκπαιδεύονται ως γιατροί.
7. Διεύρυνση της ιατρικής αλληλεγγύης, μεταξύ άλλων μέσω του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και των υγειονομικών πλατφορμών που συνδέονται με περιφερειακούς φορείς.
8. Κινητοποίηση εκστρατειών και δράσεων που προστατεύουν και επεκτείνουν τα αναπαραγωγικά και σεξουαλικά δικαιώματα.
9. Επιβολή υγειονομικού φόρου στις μεγάλες εταιρείες που παράγουν ποτά και τρόφιμα τα οποία είναι ευρέως αναγνωρισμένα από διεθνείς οργανισμούς υγείας ως επιβλαβή για τα παιδιά και τη δημόσια υγεία γενικότερα (όπως αυτά που οδηγούν σε παχυσαρκία ή άλλες χρόνιες ασθένειες).
10. Περιορισμός των δραστηριοτήτων προώθησης και των διαφημιστικών δαπανών των φαρμακευτικών εταιρειών.
11. Δημιουργία ενός δικτύου προσβάσιμων, χρηματοδοτούμενων από το δημόσιο διαγνωστικών κέντρων και αυστηρή ρύθμιση της συνταγογράφησης και των τιμών των διαγνωστικών εξετάσεων.
12. Παροχή ψυχολογικής θεραπείας στο πλαίσιο των συστημάτων δημόσιας υγείας.

Στέγαση

1. Εξασφάλιση της κατασκευής επαρκών κατοικιών, με έμφαση στην ανάπτυξη ποικιλόμορφων γειτονιών με συνδυασμό οικιστικών και εμπορικών ζωνών
2. Θέσπιση ελέγχου των ενοικίων στις ενοικιαζόμενες κατοικίες.
3. Επαναχρησιμοποίηση κενών ακινήτων σε κοινοτικά κέντρα ή μονάδες στέγασης.
4. Κατασκευή και επαναχρησιμοποίηση οικιστικών συγκροτημάτων που συνδέονται με συστήματα δημόσιων συγκοινωνιών, ώστε να μειωθεί η ανάγκη για ιδιωτικές μετακινήσεις, όπως τα αυτοκίνητα.
5. Απαίτηση σε όλα τα κτίρια άνω των 6 ορόφων να έχουν πράσινες στέγες ή ηλιακούς συλλέκτες.
6. Ανάπτυξη νέων οικιστικών μονάδων με καινοτόμα υλικά που διαθέρουν θερμική αντίσταση.
7. Προώθηση της οργάνωσης και της κατάρτισης των λαϊκών οικοδόμων.

Τρόφιμα

1. Ενίσχυση των εθνικών και περιφερειακών συστημάτων τροφίμων.
2. Επανεξέταση και κατάργηση διμερών και πολυμερών συμφωνιών που απαγορεύουν ή τιμωρούν τα δημόσια συστήματα τροφίμων και τις δημόσιες αγορές τροφίμων.
3. Να διασφαλιστεί ότι οι ανεπτυγμένες χώρες που χρησιμοποιούν τους διεθνείς εμπορικούς μηχανισμούς για να εμποδίσουν τις αναπτυσσόμενες χώρες να επιδοτούν τη γεωργία απαγορεύεται να ακολουθούν υποκριτικές πολιτικές, όπως η επιδότηση των δικών τους αγροτικών επιχειρήσεων- να εφαρμόζουν τους κανόνες του ΠΟΕ για να διευκολύνουν την ανάπτυξη και όχι για να υποτάσσουν τις αναπτυσσόμενες χώρες.
4. Αναδιανομή της γης, αναγνωρίζοντάς την ως κοινό πλούτο του λαού- περιορισμός του μεγέθους της γαιοκτησίας και θέσπιση ανώτατων ορίων για την ιδιοκτησία γης από νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
5. Ανάπτυξη δημόσια χρηματοδοτούμενων, βιώσιμων υποδομών άρδευσης και συναφών υποδομών για να βοηθήσουν τους αγρότες να καλλιεργούν σε όλο και πιο ακραίες καιρικές συνθήκες.
6. Δημιουργία δημόσιων συστημάτων διανομής, με ιδιαίτερη έμφαση στην εξάλειψη της πείνας.
7. Ενίσχυση της δημόσιας στήριξης προς τους αγρότες στις αναπτυσσόμενες χώρες, ώστε να διασφαλιστεί ότι η γεωργική εργασία παρέχει αξιοπρεπή εισοδήματα στους αγρότες και τους εργάτες γης.
8. Ανάπτυξη πιστωτικών συστημάτων για τους αγρότες ώστε να διατηρηθεί η γεωργία και να αποφευχθεί η αφαίμαξη του εισοδήματος από τα αγροκτήματα
9. Ενίσχυση της παραγωγής τροφίμων του συνεταιριστικού τομέα και ενθάρρυνση της λαϊκής συμμετοχής στα συστήματα παραγωγής και διανομής τροφίμων.
10. Παροχή φθηνών πιστώσεων, επιδοτούμενων εισροών, δωρεάν τεχνικής βοήθειας και γης για τη δημιουργία συνεταιριστικών γεωργικών εκμεταλλεύσεων και αγορών.
11. Ανάπτυξη δημοσίως χρηματοδοτούμενων δικτύων μεταφορών, συμπεριλαμβανομένων των εγκαταστάσεων αποθήκευσης, για να διασφαλιστεί ότι τα μικρά αγροκτήματα μπορούν να διοχετεύουν τα προϊόντα τους στις αγορές.
12. Διασφάλιση της διάθεσης υγιεινών τροφίμων στα δημόσια σχολεία και τους βρεφονηπιακούς σταθμούς.
13. Δημιουργία τεχνικής και επιστημονικής ικανότητας για βιώσιμη και οικολογική γεωργία.
14. Κατάργηση των πατεντών στους σπόρους και προώθηση νομικών πλαισίων για την προστασία των ντόπιων σπόρων από την εμπορευματοποίηση από τις αγροτικές επιχειρήσεις.

Εκπαίδευση

1. Αποεμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, η οποία θα περιλαμβάνει την ενίσχυση της δημόσιας εκπαίδευσης και την αποτροπή της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης.
2. Προώθηση του ρόλου των εκπαιδευτικών στη διαχείριση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
3. Εξασφάλιση ότι τα μη προνομιούχα κοινωνικά στρώματα εκπαιδεύονται για να γίνουν δάσκαλοι.
4. Γεφύρωμα του ηλεκτρικού και το ψηφιακού χάσματος.
5. Κατασκευή δημόσια χρηματοδοτούμενων και ελεγχόμενων από το δημόσιο ευρυζωνικών συστημάτων διαδικτύου υψηλής ταχύτητας
6. Διασφάλιση ότι όλα τα παιδιά του σχολείου έχουν πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία της εκπαιδευτικής διαδικασίας, συμπεριλαμβανομένων των εξωσχολικών δραστηριοτήτων.
7. Ανάπτυξη διαύλων μέσω των οποίων οι φοιτητές συμμετέχουν στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων σε όλες τις μορφές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
8. Να καταστεί η εκπαίδευση μια δια βίου εμπειρία, επιτρέποντας στους ανθρώπους σε κάθε στάδιο της ζωής να απολαμβάνουν τη διαδικασία της μάθησης σε διάφορα είδη ιδρυμάτων. Αυτό θα ενισχύσει την αξία ότι η εκπαίδευση δεν αφορά μόνο την οικοδόμηση μιας καριέρας, αλλά και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας που υποστηρίζει τη συνεχή ανάπτυξη και εξέλιξη του πνεύματος και της κοινότητας.
9. Επιδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και των επαγγελματικών μαθημάτων για εργαζόμενους όλων των ηλικιών σε τομείς που σχετίζονται με το επάγγελμά τους.
10. Να καταστεί η εκπαίδευση, συμπεριλαμβανομένης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, διαθέσιμη σε όλους στις ομιλούμενες γλώσσες τους- να διασφαλιστεί ότι οι κυβερνήσεις αναλαμβάνουν την ευθύνη για την παροχή εκπαιδευτικού υλικού στις ομιλούμενες γλώσσες της χώρας τους μέσω μεταφράσεων και άλλων μέσων.
11. Ίδρυση εκπαιδευτικών ιδρυμάτων διοίκησης που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των συνεταιρισμών στους τομείς της βιομηχανίας, της γεωργίας και των υπηρεσιών.

Εργασία

1. Να απαιτηθεί από τις κυβερνήσεις να αναλάβουν την ευθύνη να διασφαλίσουν ότι η εργατική τους νομοθεσία συμμορφώνεται με τις θεμελιώδεις συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ), ιδίως τις συμβάσεις 87 και 98 για το δικαίωμα στην οργάνωση και στις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
2. Βελτίωση του επιπέδου των κοινωνικών αγαθών – όπως η δημόσια υγεία, η δημόσια εκπαίδευση και ο δημόσιος ελεύθερος χρόνος – για να μειωθεί η πίεση στους μισθούς.
3. Ενθάρρυνση της αρχής του ίσου μισθού για ίση εργασία.
4. Ενίσχυση της συνδικαλιστικής κουλτούρας και προώθηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, ώστε να περιοριστεί η εγγενής ανισορροπία δυνάμεων στο χώρο εργασίας, να αποκτήσουν οι εργαζόμενοι δημοκρατική φωνή και να μην αισθάνονται τα άτομα απομονωμένα και επιβαρυμένα με το καθήκον να βελτιώσουν μόνοι τους τους χώρους εργασίας τους.
5. Διασφάλιση ότι όλοι όσοι εργάζονται – συμπεριλαμβανομένων όσων εργάζονται στην άτυπη οικονομία και την οικονομία της πλατφόρμας – καλύπτονται από βασικές προστασίες στον χώρο εργασίας.
6. Επικέντρωση στην ανακατανομή του χρόνου εργασίας μέσω της διαδικασίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων, παρέχοντας επαρκείς ώρες εργασίας για όλους με μισθούς που εξασφαλίζουν τα προς το ζην.
7. Εξασφάλιση ότι κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα σε υγιείς και ασφαλείς συνθήκες εργασίας- να καταστούν οι κυβερνήσεις υπεύθυνες για τη διασφάλιση της κατάλληλης παρακολούθησης και επιβολής των προτύπων ασφαλείας.
8. Να δημιουργηθούν δημόσια χρηματοδοτούμενα κέντρα απασχόλησης για να βοηθήσουν τους ανέργους στην αναζήτηση εργασίας- τα κέντρα αυτά μπορούν να εδράζονται, για παράδειγμα, σε ένα συνδικαλιστικό δίκτυο ανέργων.
9. Παροχή ισχυρών, δημόσια χρηματοδοτούμενων συστημάτων κοινωνικής πρόνοιας χωρίς έλεγχο των πόρων και χωρίς απαιτήσεις εργασίας.
10. Εγγύηση επαρκών συντάξεων σε όλους τους πολίτες που είναι σε ηλικία συνταξιοδότησης.
11. Διασφάλιση ότι το κράτος παρέχει επαρκείς αποζημιώσεις και συντάξεις για όσους τραυματίζονται ή μένουν ανάπηροι κατά τη διάρκεια της εργασίας, ιδίως για τους μη οργανωμένους, επισφαλείς και αυτοαπασχολούμενους εργαζόμενους.
12. Να διασφαλιστεί ότι οι κυβερνήσεις προωθούν τους εργατικούς συνεταιρισμούς, συμβάλλουν στο αρχικό κεφάλαιο των συνεταιρισμών αυτών και εξασφαλίζουν πίστωση και λογικές τιμές.
13. Ανάπτυξη των υποδομών των χωρών σε συνεργασία με τους συνεταιρισμούς αυτούς, τα δημόσια ερευνητικά και τεχνολογικά ινστιτούτα και τις τράπεζες- διασφάλιση ότι ένα σημαντικό μέρος των κυβερνητικών δαπανών για τις υποδομές διατίθεται στους συνεταιρισμούς αυτούς.
14. Κατασκευή ενός φθηνού και επαρκούς δικτύου δημόσιων μεταφορών (λεωφορεία, τρένα και μετρό) στις πόλεις, ώστε να εξοικονομηθεί ο χρόνος και τα χρήματα που δαπανούν οι εργαζόμενοι για τις μεταφορές.
15. Δημιουργία ενός δικτύου συνεταιριστικών καταστημάτων τροφίμων στις πόλεις που θα υποστηρίζεται από την κυβέρνηση και θα εξυπηρετεί τους μη οργανωμένους, επισφαλείς και μετακινούμενους εργαζόμενους.

Κοινωνική φροντίδα, προστασία και δικαιοσύνη

1. Οργάνωση για την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη, όπως οι μπριγάδες μόρφωσης των νέων και οι μπριγάδες αλληλέγγυας φροντίδας για τα θύματα της ιμπεριαλιστικής επίθεσης.
2. Ενίσχυση των συστημάτων κοινωνικής προστασίας, συμπεριλαμβανομένων των προγραμμάτων φροντίδας παιδιών και ηλικιωμένων.
3. Δημιουργία ενός συστήματος παιδικών σταθμών που χρηματοδοτούνται από το δημόσιο και λειτουργούν από τις γειτονιές- δημιουργία εγκαταστάσεων για τη μετασχολική φροντίδα των παιδιών που θα χρηματοδοτούνται από το δημόσιο και θα διοικούνται από τις γειτονιές και θα παρέχουν γεύματα στα παιδιά.
4. Δημιουργία ενός συστήματος δημόσιων χρηματοδοτούμενων εγκαταστάσεων που λειτουργούν στη γειτονιά για τηνκοινωνική ζωή και φροντίδα των ηλικιωμένων.
5. Διασφάλιση ότι οι φροντιστές σε κέντρα ημερήσιας φροντίδας και κέντρα ηλικιωμένων λαμβάνουν αξιοπρεπείς μισθούς, κατάρτιση και έλεγχο του χώρου εργασίας τους.
6. Αναγνώριση και καταμέτρηση των άτυπων εργαζομένων γυναικών, καθώς και της μη αμειβόμενης οικιακής εργασίας και της εργασίας φροντίδας στο σπίτι στους εθνικούς λογαριασμούς. Αυτό πρέπει να περιλαμβάνει τις εργαζόμενες γυναίκες σε κρυφούς ή αόρατους τομείς.
7. Δημιουργία προγραμμάτων ειδικής και εξειδικευμένης προσοχής για τις πιο ευάλωτες οικογένειες με στόχο την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας.
8. Εκπαίδευση κοινοτικών γιατρών και υγειονομικού προσωπικού, με στόχο τη δημιουργία δικτύων πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης.
9. .Κατασκευή και διανομή τεχνικών βοηθημάτων για άτομα με αναπηρία
10. Εκπαίδευση ειδικών οφθαλμίατρων, κατά τα πρότυπα της Misión Milagro, για την καταπολέμηση της “τύφλωσης λόγω φτώχειας” μέσω δωρεάν ή επιδοτούμενων χειρουργικών επεμβάσεων για καταρράκτη, πτερύγιο και άλλες οφθαλμολογικές παθήσεις απλής προσοχής.

Γυναίκες και LGBTQ+ άτομα

1. Υποψήφιοι ηγέτες των γυναικείων οργανώσεων της εργατικής τάξης σε σημαίνοντες φορείς διαμόρφωσης της πολιτικής.
2. Υποστήριξη των γυναικείων οργανώσεων και δικτύων, συμπεριλαμβανομένων των οργανώσεων εργαζομένων, των κοινοτικών οργανώσεων και των ομάδων αυτοβοήθειας.
3. Καθιέρωση πολιτικών γονικής άδειας μετ’ αποδοχών.
4. Να μειωθεί το αυξανόμενο βάρος της φροντίδας για τις γυναίκες- να διασφαλιστεί ότι τα πακέτα οικονομικής στήριξης λαμβάνουν υπόψη την μη αναγνωρισμένη και απλήρωτη εργασία φροντίδας που εκτελείται συχνότερα από τις γυναίκες, όπως η παροχή φροντίδας παιδιών.
5. Παροχή άμεσης χρηματικής βοήθειας, επισιτιστικής βοήθειας και μέτρων κοινωνικής προστασίας στις εργαζόμενες γυναίκες- διασφάλιση ότι τα νοικοκυριά με επικεφαλής γυναίκα λαμβάνουν την ίδια βοήθεια με τα νοικοκυριά με επικεφαλής άνδρα- και διασφάλιση ότι τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα έχουν ίση πρόσβαση σε κοινωνικά προγράμματα και επιδοτήσεις.
6. Αναγνώριση των ιδιαίτερων αναγκών των γυναικών εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, πολλές από τις οποίες δεν αντιμετωπίζονται ως εργαζόμενες αλλά ως εθελόντριες- διασφάλιση ότι λαμβάνουν επαρκή μισθό και κατάλληλο εξοπλισμό.
7. Παροχή πιστώσεων σε γυναικείους συνεταιρισμούς.
8. Δημιουργία συστημάτων που εξαλείφουν τη βία κατά των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων- εφαρμογή σχεδίων για την εξάλειψη της πατριαρχικής βίας και διασφάλιση ότι οι οικονομικές πολιτικές δεν αγνοούν ακούσια το πρόβλημα της πατριαρχικής βίας.

Πολιτισμός

1. Προώθηση των ιδεών του Συντάγματος της UNESCO του 1945, ιδίως της ιδέας ότι η ευρεία διάδοση του πολιτισμού και της εκπαίδευσης είναι απαραίτητη για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την παγκόσμια ειρήνη.
2. Επέκταση της δημόσιας στήριξης σε πολιτιστικά ιδρύματα που υποστηρίζουν τις αξίες της αξιοπρέπειας, της ισότητας και της ευπρέπειας.
3. Ενθάρρυνση των πολιτιστικών δραστηριοτήτων που δεν περιορίζονται στον άσκοπο καταναλωτισμό.
4. Προώθηση πολιτιστικών και καλλιτεχνικών πρωτοβουλιών κατά των διακρίσεων κάθε μορφής (όπως ο ρατσισμός, η διάκριση με βάση την κάστα, ο μισογυνισμός, η τρανσφοβία κ.λπ.).
5. Υποστήριξη πολιτιστικών δραστηριοτήτων που απεικονίζουν την οικολογική αρμονία και καταπολεμούν την καταστροφή των πόρων της γης για το ιδιωτικό κέρδος.
6. Ενίσχυση των παραδοσιακών τεχνών του λαού και αποτροπή της εμπορευματοποίησης και της  διαστρέβλωσης από τον σκληρό πολιτιστικό εθνικισμό.
7. Υπεράσπιση του δικαιώματος των καλλιτεχνών και των διανοουμένων στην ειλικρινή έκφραση του λόγου.

Ψηφιακός κόσμος

1. Αγώνας για την επέκταση των ψηφιακών παγκόσμιων αγαθών με τη δημιουργία δημόσιας πρόσβασης σε δημόσια ρυθμιζόμενο και ελεγχόμενο χώρο στο διαδίκτυο.
2. Συμμόρφωση με το ψήφισμα του ΟΗΕ του 2016, το οποίο ορίζει την πρόσβαση στο διαδίκτυο ανθρώπινο δικαίωμα.
3. Εθνικοποίηση των τηλεπικοινωνιακών υποδομών και εξασφάλιση της πρόσβασης στο διαδίκτυο και του ψηφιακού αλφαβητισμού σε όλους τους τομείς της κοινωνίας.
4. Προστασία όλων των δημόσιων και προσωπικών δεδομένων από την εκμετάλλευση από πολυεθνικές εταιρείες- δημιουργία συμμετοχικών συστημάτων για υπολογιστική ανάλυση και για τον έλεγχο και τη χρήση των «μεγάλων δεδομένων» για δημόσιους σκοπούς.
5. Προώθηση και χρηματοδότηση της δωρεάν ανάπτυξης υλικού και λογισμικού με παροχή λύσεων σε δημόσια προβλήματα.
6. Δημιουργία ενός κοινού και σεβαστού ηθικού κανονισμού για την ανάπτυξη των εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης.

Αλληλεγγύη

1. Προώθηση της παγκόσμιας κινητοποίησης για την υπεράσπιση των μεγάλων δίκαιων αιτημάτων της ανθρωπότητας.
2. Προώθηση της ενότητας και της κοινής δράσης για να γίνουν πραγματικότητα οι προτάσεις που περιέχονται στην παραπάνω Παγκόσμια Κοινωνική Εναλλακτική.