Οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν «εμποδίσει» τη Ρωσία να προχωρήσει περαιτέρω στη βορειοανατολική περιοχή του Χάρκοβο και τώρα αντεπιτίθενται, αλλά η Μόσχα εντείνει την επίθεσή της σε άλλα μέρη του μετώπου, δήλωσε την Παρασκευή ο στρατός της Ουκρανίας.
Ο Πρόεδρος Zelensky επισκέφθηκε την πρωτεύουσα της περιοχής την Παρασκευή για να συζητήσει τη μάχη για το Vovchansk, μια πόλη που βρίσκεται λιγότερο από πέντε χιλιόμετρα από τα σύνορα, αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο.
Την ίδια στιγμή, ο ουκρανικός στρατός έχασε περίπου 920 στρατιώτες σε μάχες με τις ρωσικές δυνάμεις στην περιοχή του νότιου Ντόνετσκ κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, μεταδίδει το TASS.
Τα ρωσικά στρατεύματα πραγματοποίησαν 49 συνδυασμένα πλήγματα σε ουκρανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις, στρατιωτικές-βιομηχανικές εγκαταστάσεις, αποθήκες όπλων, πυρομαχικών και καυσίμων, περιοχές ανάπτυξης στρατού και μισθοφόρων την περασμένη εβδομάδα στην «ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία», ανέφερε την Παρασκευή το ρωσικό υπουργείο Άμυνας.
Μαγικός μύθος!
Σας ευχαριστώ!
Στην ιστορική γραμματική του ποιητικού μύθου ο δράκος ανήκει στη θεά. Οι τρεις γριές μάγισσες με το ένα μάτι (η τρισυπόστατη θεά) που βρίσκει στο δρόμο του για τη Γοργόνα ο Περσεύς ο εξολοθρευτής, είναι τα τρία βότσαλα-γριές (υπάγονται και στον μύθο της Πύρρας που πετά πέτρες - λας - και φυτρώνουν άνθρωποι - λαός) που έφαγε ο δράκος της Αγίας Παρασκευής πριν τον φάνε αυτές. Με το κεφάλι της Μέδουσας-Γοργόνας που τον βοηθούν να αποχτήσει οι γριές, ο Περσεύς εξολοθρεύει τον δράκο (τη δύναμη) της Ανδρομέδας, υποδουλώνοντάς την. Στον εικονοτροπικό μύθο (εικονοτροπικός: που αποτελεί τροποποίηση του πρώιμου μύθου, υπέρ της εδραίωσης/δικαιολόγησης της πατριαρχίας) των Αχαιών, ο Περσεύς απελευθερώνει την Ανδρομέδα από τον Δράκο όπως η Αθηνά ξαναγεννιέται από το κεφάλι του Διός ως ανδρογυναίκα πλέον και παρθένα, χάνοντας την οργιαστική της φύση ως φιδοθεά. Ωστόσο εξακολουθεί να έχει υπό την αιγίδα της το φίδι, να φέρει τη Γοργόνα στο στήθος της καθώς και τρεις Σφίγγες στην περικεφαλαία της, αφού εκτός από Μέδουσα-Γοργόνα υπήρξε και Σφίγγα (που συσφίγγει-στραγγαλίζει όπως το φίδι). Η Σφίγγα ζούσε άλλωστε στο Φίκιον όρος (= όρος των συκεών - λατ. ficus=σύκο) και τα φίδια λατρεύουν τις συκιές λόγω του γάλακτος των καρπών τους.
Στον μύθο του υπέροχου άρθρου σας, η θεά ξαναβρίσκει τη δύναμή της, διατηρώντας τη άνετα υπό έλεγχο υπέρ των πιστών της ώστε να εξακολουθούν να την εορτάζουν. Άλλωστε στην επικράτεια της Εύας (που είναι το φίδι) ανήκει ο παραδείσιος κήπος.
Βρήκα πως το Παχτούρι (όπου και το βουνό Παχτουρνιάτσα) μετά την εφαρμογή του «Καποδίστρια» το 1998, εντάχθηκε στην Διευρυμένη Κοινότητα Νεράιδας μαζί με πέντε ακόμη χωριά – Αρματωλικό, Λαφίνα, Αετό, Κορυφή και Νεράιδα, που αποτελούσε την έδρα της Δημοτικής Κοινότητας. Με τον «Καλλικράτη», το έτος 2010, καταργήθηκε η Δημοτική Κοινότητα Νεράιδας και το Παχτούρι υπάγεται πλέον στο Δήμο Πύλης.
Τα παραπάνω ονόματα (ελαφίνα, αετός, νεράιδα, κορυφή - ακόμα και το ύστερο αρματωλίκι) είναι νομίζω ενδεικτικά, ενώ η Πύλη στην ποιητική γραμματική είναι αυτή του Κάτω Κόσμου. Βρίσκω δε πολύ ταιριαστό πως η Αγία Παρασκευή τιμάται ως θεά των Ματιών. Απλοποιώντας, θα μπορούσαμε να πούμε πως ο φόβος είναι μέσα μας, είναι εμείς οι ίδιοι ενώπιον των οφθαλμών μας και πως το κύτταγμα* του φόβου-δράκου-εαυτού (που το βλέπω ως εορτασμό της όρασης) εκ μέρους μας, είναι η λύση του Γόρδιου Δεσμού. Αλλά αυτό μόνο απλό δεν είναι!
Και πάλι σας ευχαριστώ!
*βρήκα πως η ονομασία Παχτούρι κατά μία εκδοχή προέρχεται από την τουρκική λέξη «μπαχτούρ» που σημαίνει «κάθισε και κύτταξε»!
τώρα, μόλις, είδα την απάντησή σας... σας ευχαριστώ